ยัยเฉิมคนนี้ผมจองน่ะ

การได้เข้าโรงเรียนในวันแรก ก็คือวันนี้แหละ ฉันได้แต่นั่งคิดจนไปดูนาฬิกา
"อ้าย!สายแล้ว"ฉันรีบวิ่งลงบันไดบ้านจนสะดุดขาตัวเองหลายรอบ
ตุ้บ ตุ้บ โครม
"เอาอีกแล้วสิ ลูกระวังตัวหน่อยเป็นสาวเป็นนาง ต้องรักษาเนื้อรักษาตัวบ้าง"แม่ของฉันหันมามองด้วยความเป็นห่วง ก่อนจะเดินออกจากบ้านไปทำงาน 
ส่วนฉันก็คงต้องรีบวิ่งก้นมกับขนมปังที่แม่วางไว้บนโต๊ะมากิน แล้วรีบวิ่งไปอย่างกับหายตัวได้ เพราะต้องไปขึ้นรถเมล์อีก เพื่อจะไปให้ถึงโรงเรียนโดยไม่ตกรถ เพราะต้องรออีกนานเลยถ้าไม่ได้ขึ้น
ฉันได้รีบและเห็นรถเมล์จอดเทียบท่าแล้ว ฉันเร่งสุดฝีเท้า และก็ทันจนได้
 
ขอเขียแค่นี้นะค่ะ คิดอะไรไม่ค่อยออกแต่จะอัพให้ได้ยาวๆนะค่ะ