สัมผัสลี้ลับ

8.8

เขียนโดย sweetza

วันที่ 27 ตุลาคม พ.ศ. 2558 เวลา 23.58 น.

  5 ตอน
  3 วิจารณ์
  7,244 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 29 ตุลาคม พ.ศ. 2558 23.35 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

5) อาถรรพ์น้ำมันพราย (3)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
   หลังจากที่ฉันกำลังจะหลับลงไปอีกครั้ง เพื่อนๆก็พากันขอตัวกลับ ฉันก็เลยให้ไป เพราะฉันเองต้องรอหมอเข้ามาตรวจอีกรอบถึงจะกลับได้ ฉันก็เลยครึ่งนั่งครึ่งนอนอยู่บนเตียงต่อไป
 
  ~~~ ฮือออ ฮือออออ ฮือออออ ~~~
   เสียงอะไรฟะ?
   ฉันหันมองซ้าย มองขวา ห้องสี่เหลี่ยมสีขาวไม่กว้างมากมองไปทางไหนก็เป็นสีขาว แล้วเสียง เสียงมันมาจากหนายยยยย ~~ ฉันนั่งคุกเข่าหลับตาปี๋ {{{(>_<)}}}
   ฮืออออ ช่วยฉันด้วยยยย ช่วยฉันด้วยยยยย ~~~
   
   o(╥﹏╥)o เสียงมาแบบรัวๆ ฉันชั่งใจอยู่นานว่าจะลืมตาขึ้นมามั้ย? ลืม ไม่ลืม ลืม ไม่ลืมมมม (ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ไม่ลืมไม่ลืมไม่ลืม ทำนองเพลงของสายัญ  สัญญา) << ยังเล่น 
 
   0﹏<   อ๊ากกกกก!!! ไม่น่ามองงเลย !!!
   "ช่วยฉันด้วยยยยยยยย" ถ้าคุณพี่จะยื่นหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนี้ T0T เหมือนฉันโดนสะกด หันไปทางไหนก็ไม่ได้ แล้วตัวก็แข็งทื่อเหมือนโดนสาปไว้
   "จะ จะ จะ หะ ให้ ช่วยยังไงคะ? T___T 
   "..." อ้าว! ไร้วี่แวว หายไปไหน? ฉันมองหาทั่วห้องก็ไม่เห็นแล้ว 
   พรึ่บ! 
   หน้าประตูห้อง ปรากฎร่างของพี่คนนั้นขึ้นแล้วชี้ไปทางขวาซึ่งเป็นทางออกไปจากหลังโรงพยาบาล ฉันมองอยู่นาน ไม่รู้จะทำยังไง 
   "พี่ต้องการให้หนูออกไปใช่มั้ย?" แล้วพี่เขาก็พยักหน้าช้าๆ ก่อนจะหายวับไปกับตา ฉันค่อยๆเดินลงเตียงแล้ววิ่งออกไปตามที่พี่เขาชี้ไป
 
..............................................................................................
 
   ทางที่ฉันเดินไปเป็นทางออกหลังโรงพยาบาล ทางจึงค่อยข้างมืดและไม่มีไฟ เห็นแสงจากเสาไฟฟ้าที่ถนนริบหรี่ เพราะมันไกลจากถนนมากๆ ฉันเดินตามทางไปมืดๆ รู้สึกได้ถึงความเย็นของบรรยากาศที่สัมผัสแตะต้องตัวเราแล้วเย็นยะเยือกมากๆ ถึงมากที่สุด
   "พี่คะ? อยู่ไหน? แล้วจะพาหนูไปที่ไหนคะ?" ฉันพูดลอยๆกับอากาศ
   แปล๊บ !!
   "โอ้ย!" เหมือนฟ้าผ่าลงมากลางหัว อยู่ๆฉันก็ปวดหัวขึ้นมา ปรากฎภาพในโสตประสาท ภาพที่เห็นคือ ผู้หญิงคนที่ขอให้ฉันช่วย กำลังถูกผู้ชาย 3-4 คนกำลังรุมกันช่วยกันจับพี่เขาอยู่ แล้วพากันลากไปที่ที่นึง ในภาพนั้นฉันก็วิ่งตามไปก็เห็นผู้ชายคนนึงปิดปาก ผู้ชายที่เหลือช่วยกันจับและมัดมือ มัดเท้า สักพักภาพก็หายไป
   ฉันลืมตาขึ้นมาถึงกับสะดุ้ง เหงื่อออกพลั่กๆทั้งๆที่บรรยากาศไม่ได้ร้อนเลย กลับเย็นยะเยือกเอามากๆ 
   "พี่ต้องการให้ช่วยยังไงคะ? หนู งง ไปหมดแล้ว" ปะติดปะต่อเรื่องไม่ได้เลยว่าทำไมพี่เขาถึงอยากให้ช่วย ให้ช่วยทำไม แล้วพี่เขาตายยังไง ฉันงงไปหมดแล้ววว
   "โอ้ยยยย" ฉันทรุดนั่งลงไปทันทีเพราะปวดหัวมาก ฮือๆๆๆๆ โอ้ยยย แล้วทุกอย่างก็ดับวูบไป มืดไปหมดไม่เห้นอะไรอีกเลย...
 
...............................................................................
 
   
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.5 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา