[High School] Kiss Me จูบนี้มีเเค่นาย

         SECRET  TALK

 และนี่ก็เป็นอีกวันที่ฉันมาโรงเรียนอย่างมีความสุขโดยปราศจากความรำคาญ ยกเว้นก็เเต่สายตาของนักเรียนทุกคนที่ฉันเดินผ่าน พวกจ้องมองฉันตลอดทางไม่ว่าฉันจะเดินไปทางไหน ก็แหงสิ มันเป็นเพราะไอเฟลนั่นเเหละ !

 ผ่านไปกี่ชั่วโมงฉันก็จำไม่ได้รู้ตัวอีกทีมันก็เที่ยงซะเเล้ว วาววาเลยชวนฉันไปกินข้าวเที่ยงด้วยกัน

"ซีเคร็ท ฉันจะไปซื้อข้าวอะ เธอจะฝากซื้อมั้ย" วาววาถามฉันเมื่อเราทั้งสองเดินมาถึงโรงเรียนที่มีนักเรียนมากมายกำลังเดินขวักไขว่ไปมาเพื่อที่จะซื้ออาหารเที่ยงไปกินกัน

"เอาตามที่นายจะซื้อนั่นแหละ เดี๋ยวฉันไปซื้อน้ำให้เเล้วกันนะ" ฉันพูดกับวาววา ส่วนวาววาก็พยักหน้าเป็นอันตกลงก่อนเราทั้งสองคนจะเเยกย้ายกันไปซื้อน้ำเเละข้าวกัน 

 ฉันยืนต่อเเถวรอที่จะซื้อน้ำเเละที่สำคัญคือเเถวมันออกจะยาวสักนิดหน่อย ชาตินี้ฉันจะได้กินน้ำมั้ยเนี่ยT^T

 " อ๊ะ! ระวังค่ะ..!" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นข้างๆฉัน ก่อนที่จะ..

ซ่า! 

น้ำเย็นๆถูกสาดมาที่ตัวฉันจนเสื้อผ้าเปียกเหมือนตั้งใจ ฉันรีบปัดๆเเละบิดเสื้อเพื่อให้น้ำออกเเละหันหน้ามองไปที่ต้นตอตัวการที่ทำให้เสื้อฉันเปียก

"ขอโทษทีนะ พอดีฉันสดุดขาตัวเองน่ะ เอ่อคือ.." ต้นเหตุที่ทำให้ฉันเปียกก้มหน้าพูดกับฉันเหมือนสำนึกผิด ส่วนฉันเองก็ไม่รู้ว่ายังไงดีเพราะเหมือนเขาจะสำนึกผิดจริงๆซะด้วยสิ

"ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงก็เดินให้ระวังๆกว่านี้ด้วยนะคะ" ฉันพูดกับผู้หญิงคนนั้น ไม่นานนักผู้หญิงตรงหน้าฉันก็เงยหน้าขึ้นมาสบตากับฉัน.. ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนคู่นั้นกำลังจ้องมองฉันอยู่ด้วยสายตาที่ดาดเดาไม่ได้ เเต่ฉันรู้สึกว่าฉันเคยเห็นมันมาก่อน ดวงตาคู่นี้..

"ยังไงก็ขอโทษจริงๆนะคะ" เธอยิ้มอ่อนๆให้กับฉันเเล้วขอโทษขอโพยเป็นการใหญ่ ส่วนฉันก็พยายามบอกเธอว่าไม่เป็นไรๆ

"กรี๊ด! รุ่นพี่ไอเฟลมานั่นเเล้ว โอ๊ะ! มากันครบเเก๊งเลยด้วยเเหละเธอ!" ชื่อของใครบางคนที่ปรากฏอยู่บนการสนทนาของกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งทำให้ฉันหูผึ่งเเละรีบหันไปมอง ก็พบกับไอเฟลเเละเดอะเเก๊งของเขาที่เดินมาหาฉันอย่างครบครัน -_- ทำไมต้องทำตัวให้โอเวอร์ด้วยหละเนี่ย คนเขาเเตกตื่นกันทั้งโรงอาหารเเล้วนะ

"มัวเเต่ยืนทำอะไรน่ะ เเล้วเสื้อนั่น.. ไปโดนอะไรมา" เขามายืนประจันหน้ากับฉันก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อมองเห็นคราบน้ำที่ติดอยู่ที่เสื้อ

"อ๋อเอ่อ.. คือ..." ฉันหันหลังกลับไปมองผู้หญิงคนนั้นเเต่ก็ต้องพบว่าเธอหายไปแล้ว ซึ่งฉันเองก็ไม่รู้ว่าเธอหายไปตั้งเเต่ตอนไหน-0- ไวมาก

"ว่าไง จะตอบฉันได้รึยังหละ" เขาขมวดคิ้วหนักกว่าเดิม

"พอดีมีคนวิ่งสดุดขาตัวเองเเล้วน้ำเลยมาหกใส่เสื้อฉันน่ะ ไม่มีอะไรมากมายหรอกนะ" 

"โชคร้ายสุดๆไปเลยนะ" <ซันนี่

"ซุ่มซ่ามไม่เข้าท่า" <เลเวล

"..." <ไอเฟล-คาร์เตอร์

 ไอเฟลเเละคาร์เตอร์คิ้วขมวดเขาหากันเหมือนสงสัยก่อนจะเงียบไปสักพักเหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง

"ฉันขอตัว.." จู่ๆคาร์เตอร์ก็พูดขึ้นมา ก่อนที่เขาจะขอตัวเเล้วเดินออกไปอีกทางซึ่งทางนั้นมันเป็นทางไปที่หลังโรงเรียนเเละห้องน้ำ

"เขาจะไปไหนน่ะ" ฉันหันไปถามไอเฟล เเต่ก็ได้เพียงเเค่ใบหน้านิ่งเรียบก่อนจะเเปรเปลี่ยนเป็นยิ้มให้ฉันเมื่อเขารู้สึกตัวว่าฉันกำลังมองเขาอยู่

"ช่างหมอนั่นเถอะ ฉันว่าเรามากินข้าวกันเถอะนะ" 

"เเต่ฉันนัดวาววาไว้นะ"

"ฉันเห็นหมอนั่นยืนคุยกับสาวด้วยแหละนะซีจัง"<ซันนี่

"กระหนุงกระหนิงจนน่าเลี่ยน-_-" <เลเวล

ไอวาววา.. ไอ่หมอนั่นมันหลอกฉันT^T กล้าดียังไงมาหลอกให้ฉันยืนต่อเเถวซื้อน้ำอย่างเดียวดายเเบบนี้ ไอ่เพื่อนบ้า!

"งั้นเเบบนี้เธอคงจะกินข้าวกับฉันสองคนได้เเล้วสินะ" ไอเฟลยิ้มมุมปากน้อยๆอย่างเจ้าเล่ห์ นั่นถือว่าเป็นยิ้มกระชากใจฉันเลยนะ><

"เเล้วซันนี่กับเลเวล.."

"เลเวล ฉันว่าเราไปหาอะไรกินทางนั้นเถอะ"<ซันนี่

"ฉันกำลังหิวพอดีเลย" <เลเวล

ไม่ทันขาดคำพวกทั้งซันนี่เเละเลเวลก็พากันกอดคอเเล้วเดินหายลับเข้าไปในฝูงชนที่ยืนต่อเเถวกันอยู่

"งั้นเราไปกันเถอะ มายฮันนี่" ไอเฟลเดินเข้ามาหาฉันในระยะประชิดก่อนจะจับมือฉันเเล้วจับไว้หลวมๆ นั่นทำให้หน้าฉันขึ้นสีเเละหัวใจเต้นระรัวผิดจังหวะ..

"นายเลี้ยงนะ!"

"เเน่นอนสิ มื้อนี้ฉันเลี้ยงเธอเอง ถือว่าเป็นเดทเล็กๆเเละเดทเเรกของเราเเล้วกันนะ :)" ไอเฟลพูดพร้อมกับจุมพิตลงที่มือข้างขวาของฉัน ฉันเเละเขาจ้องตากันราวกับจะสื่อความรู้สึกของกันเเละกันผ่านสายตาที่จับจ้องกันอยู่ เเม้เสียงคนในโรงอาหารจะดังมากมายเเค่ไหนเเต่ก็ยังดังไม่เท่ากับเสียงหัวใจของฉันอยู่ดี.. 

   ฉันเจอเเล้วหละ..

     เจอคนที่ทำให้ใจของฉันเต้นไม่เป็นจังหวะ..

       เจอคนที่ทำให้ฉันรักเขาเเล้ว E.

 End. Ep 13