รุ่นพี่..รักฉันสักทีสิค่ะ[Yandere]

10.0

เขียนโดย ขนมปังงง

วันที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 เวลา 11.39 น.

7 ตอน

21 วิจารณ์

10.96K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 20.34 น. โดย เจ้าของนิยาย

6) โอกาส

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ตอนนี้ทุกคนพากันวิ่งกระจัดกระจายไปคนละทิศละทาง เนยวิ่งไปทางตู้ล็อกเกอร์แล้วเข้าไปแอบข้างใน เฟิสต์วิ่งไปในห้องเก็บอุปกรณ์กีฬา น็อต นาธานและไอซ์วิ่งไปทางที่ทอดยาว

"วิ่งหลงกันหมดแล้ว"ไอซ์บอก

"นั่นสิ"นาธานตอบ

"เอาไง ไปไหนต่อ"น็อตถาม

"ถ้าข้างล่างมันล็อค พวกเราก็ควรจะไปหากุณแจกับใช่หรือเปล่า"ไอซ์เสนอแนวคิด

"จริงด้วยสิ ฉันเห็นครูใหญ่เก็บกุณแจทางออกข้างล่างไว้ในลิ้นชักของเขาด้วยล่ะ"น็อตบอก

"แกรู้ได้ยังไงฟะ ว่านั่นเป็นกุณแจทางออก"นาธานถาม

"ก็ตอนนั้น..."

'ครูครับ เอาของวางไว้ตรงไหนหรือครับ' น๊อตถาม

'ตรงข้างๆโต๊ะครูเลย'ครูบอก

'ครับผม'จากนั้นน๊อตก็นำกองหนังสือที่ยกมาไปวางข้างๆโต๊ะครู แต่ก็บังเอิญแลเห็นอะไรตกอยู่

'กุณแจของใครหว่า'น็อตหยิบกุณแจขึ้นมาแล้วมอง

'โอ้..กำลังหาอยู่เลย กุณแจของครูเองล่ะ ถ้าไม่มีนะแย่เลยเกิดวันไหนทำงานดึกๆภารโรงปิดทางออก ครูคงกลับบ้านไม่ได้ ฮ่ะๆๆ'ครูบอกแล้วเดินไปเอากุณแจที่น๊อต

"เรื่องมันก็มีแบบนี้ล่ะ"น๊อตบอก

"ก็พอจะรู้ว่านี่มันเป็นเรื่องสำคัญ แต่นี่มันใช่เวลามานั่งเล่าเรื่องกันรึไงหาา?!?!"ไอซ์เขกหัวนาธานและน๊อตไปคนละที

"นั่นสิ โทดที แหะๆ"นาธานยิ้มหัวเราะ

"ไปเถอะไปห้องพักครูกัน"น๊อตว่า แล้วเดินนำไปยังห้องพักครู

"แย่แล้วสิ วิ่งหลงกับพวกนั้นจนได้"เฟิสต์นั่งบ่นในห้องเก็บอุปกรณ์คนเดียว

แอดดด~ ปัง!!!!

"อึก" เสียงเปิดประตูห้องข้างๆดังขึ้นแล้วถูกกระชากปิดอย่างรุนแรง

ยัยนั่น... ต้องเป็นยัยบ้านั่นแน่เลย เราจะทำยังไงดีล่ะ...? เราเข้ามาในห้องอุปกรณ์ที่ไม่มีทางออกแบบนี้ ยังไงก็หนีไปไหนไม่ได้นอกจะ..จะสู้กับยัยนั่น ย..ยังไงเเรงของผู้หญิงก็สู้ผู้ชายไม่ได้!!

แอดดด~ ประตูกำลังจะถูกเปิดเข้ามา.. เฟิสต์หยิบไม้เบสบอลไว้เป็นอาวุธแล้วรอเวลาเพียงวินาทีที่จะทำร้ายเธอ

ผลัก!!!

ตุ๊บ

"จ..เจ็บ ฮึก.."ออยล้มลงนอนราบกับพื้น แล้วพยุงตัว

"ฉันขอโทษ แต่ฉันจะไม่ตายที่นี่!!!"เฟิสต์ถีบตัวออยที่กำลังลุกขึ้นให้ล้มลงอีกครั้ง แล้วอีกนอกห้องพร้อมกับไม้เบสบอลที่ติดมือมา

"ไม่ได้หรอกคะ"ออยใช้มีดเล่มเล็กที่พกติดตัวปามันเข้าส่วนขาของเฟิสต์

"โอ้ย"เฟิสต์ล้มลงตรงหน้าประตู ไม้เบสบอลก็กระเด็นหลุดมือไป

"คนที่ขัดขวางความรักของฉัน ยังไงก็.."

"ฉันไม่ได้..โอ้ย ฉันไม่ได้ขัดขวางเธอ เธอไว้ชีวิตฉันเถอะ"เฟิสต์อ้อนวอนขอชีวิตกับออย

"งั้นก็บอกมาคะรุ่นพี่อยู่ไหน? "

"อยู่..ทาง..ทางนั้น"เฟิสต์หลับตาชี้ทาไปมั่วๆ

"ทางนั้นหรอคะ ฉันหามาหมดแล้วคะ.."ออยยิ้ม

"คนโกหกอย่างแกไม่สมควรมีชีวิต!!"ออยหยิบไม้เบสบอลไม้นั้นระดมตีปากเฟิสต์จนเลือดกลบปาก เฟิสต์ร้องอย่างทรมาน

"เห้อเหนื่อยซะแล้วสิ"ออยนั่งลงข้างๆเฟิสต์

"....."สภาพปากของเฟิสต์ทำให้เฟิสต์พูดไม่ได้

"ฉันให้โอกาศคุณหนีคะ เชิญคะ"ออยยิ้มให้เฟิสต์

"....."

"ถ้าไม่หนีก็ไปตายกันดีกว่าคะ^^"ออยบอกแล้วลากเฟิสไปตรงระเบียงขอตึก ส่วนเฟิสก็ได้แต่ร้องไห้หลับตารับความตาย

"ลาก่อน Bye~" ออยถีบเฟิสต์ให้ตกจากตึกไป

"ใครจะเป็นรายต่อไปน๊า ฉันพึ่งรู้ว่าเรื่องแบบนี้มันสนุกที่สุดเลย ฮ่ะๆๆฮ่าๆๆๆ"ออยเดินยิ้มหัวเราะไปทางอื่นเพื่อหาเหยื่อรายต่อไป

ตอนแรกอัพไปแล้วง่ะตอนนี้ แต่เน็ตดันหมด!!!เลยอัพลงไม่ได้ แล้วเราพิมในโทรศัพท์ โอโห...พึ่งจะมีโอกาสมานั่งอัพตอนใหม่ แถมเรื่องที่ร่างไว้ก็หาย ต้องมานั่งแต่งสดอีกT^T ถ้ามันไม่ดีตรงไหนขออภัยนะคะ แง~~~

ตอน 5

สารบัญ

ตอน 7