รักที่เต็มด้วยสีเลือด..

8.3

เขียนโดย Tanza101

วันที่ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2558 เวลา 12.11 น.

  8 ตอน
  9 วิจารณ์
  13.80K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 5 ธันวาคม พ.ศ. 2558 12.52 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) เราเคยเจอกันที่ไหนรึป่าว?

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
เช้าวันต่อมา 
"ฮ้าววว ไม่อยากตื่นเลยแฮะ"ฉันพูดพร้อมขยี้ตาไปด้วยใครมันจะไปอยากตื่นตื่นมาก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่ดีแถมไม่โลกที่ฉันครวจะอยู่ด้วยสิ..
ปัง! (เสียงคนเปิดประตูเข้ามาในห้อง)
"อ่ะ..มิสะมีอะไรรึปล่าวเข้ามาซะเสียงดังเลย"ฉันพูดพร้อมมองไปที่มิสะที่หน้าก็ยังคงหน้ากลัวเหมื่อนเดิม= =;
"มี..เธอต้องย้ายที่อยู่"มิสะพูดพร้อมเดินเข้ามาใกล้แล้วก็กระชากฉัน(อีกแล้ว- -)
"เดี๊ยวสิ!..ให้ฉันย้ายข้าวของก่อนสิ!"ฉันพูดพร้อมยื้นตัวมิสะไว้
"ข้าวของอะไรตอนมาที่นี้เธอไม่มีของติดตัวมาสักหน่อยจะย้ายทำไม"มิสะพูดพร้อมปล่อยข้อมือฉันแล้วเปลี่ยนเป็นยื่นกอดอกแทน
"เออ..จริงด้วย..เดี๊ยสิโมจิไง!"ฉันพูดพร้อมมองไปที่โมจิที่นอนอยู่บนเตียง
"โมจิ?"มิสะพูดพร้อมเอียงคอด้วยความสงสัย
"ชื่อแมวฉันน่ะดูสิน่ารักเนอะ^^"ฉันพูดพร้อมยกเจ้าโมจิให้มิสะดู
"เรื่องของเธอไปได้แล้ว!"มิสะพูดแล้วก็กระชากข้อมือฉันอีกรอบ- -
ณ ข้างในปราศาจ (อาณาจักรที่เดิม- -)
"จะให้ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี้เหรอ.."ฉันถามด้วยความกลัว
"อืม..เดินตามฉันมาอย่าเหมอลอยล่ะ"มิสะพูดแล้วก็เดินนำฉันไปที่ชั้นสอง
แล้วมิสะก็ฉันมาที่ห้องหนึงที่มีประตูที่ขาวที่อยู่ตรงข้ามกับประตูสีนั้นคือห้องของ คากิ
"จะให้ฉันอยู่ห้องนี้เหรอ.."ฉันถามมิสะแต่มิสะไม่ยอมตอบฉันแต่เปิดประตูเข้าไปในห้องแล้ว
ณ ข้างในห้อง
"เธอต้องอยู่ห้องนี้กับเจ้านี้"มิสะพูดพร้อมมองไปที่เด็กผู้ชายคนหนึงนั้นก็คือ..
"เรียวนี้!"ฉันพูดด้วยความตกใจเพราะเด็กคนนั้นคือเด็กคนเมือวานที่มิสะดูดเลือดไป
"จะตกใจอะไรก็คนเดียวกับเมือวานนั้นแหละ- -"มิสะทำหน้าเบือหนาย
"ฉันนึกว่าเธอดูดเลือดทีเดียวแล้วหมดซะอีกนี้- -;"ฉันพูดมองไปที่หน้ามิสะ
"ฉันไม่ใช้ตระกะขนาดนั้นนะ- -*"มิสะพูดด้วยความโกรธ(อย่างงั้นเส้นเลือดขึ้นหน้าแล้วมั้ง)
"จะให้ฉันอยู่ห้องนี้กับเด็กคนนี้เหรอ"ฉันถามมิสะอีกครั้ง
"อืม..เป็นแค่เหยืออย่างเรื่องมากจะได้ไหม- -"มิสะพูด"ฉันไปละมีงานต้องทำอีก"
"อ่ะ!..เดี๊ยวสิ!"ฉันพูดออกไปแต่ก็ไม่ทันเพราะมิสะเดินออกจากห้องไปแล้ว
"พี่สาว.."เรียวพูดขึ้น
"มีไรเหรอ?"ฉันถามเรียวพร้อมย่อตัวลง(เรียวตัวเล็กไปสินะ- -)
"ผมจะตายไหม.."เรียวถามฉันพร้อมน้ำตาเริ่มไหลออกมา
"ไม่ตายเหรอเชื่อพี่สิ^^..อย่าร้องน่า"ฉันพูดพร้อมลูบหัวเรียว
"ครับผมจะเชื้อพี่นะ..พี่สาวชื่ออะไรครับ"เรียวพูดพร้อมเริ่มยิ้มนิดหน่อย
"ชื่อ ซากุระ จ๊ะ^^"ฉันจอบกลับไปพร้อมยิ้ม
สักพักก็เริ่มมืดอีกครั้ง
"เฮ้อ.."ฉันถอดหายใจออกมาแรงๆขณะที่นอนอยู่บนเตียงเพราะว่านอนไม่หลับเพราะมัวแต่คิดเรื่องว่าเหมื่อนเจอคากิที่ไหนแต่ก็นึกไม่ออกสักที
"อึดอัดจัง..."ฉันพูดพร้อมเอามือไปจับที่หัวของตัวเอง
แล้วฉันก็เหลือไปเห็นอีกเตียงที่เรียวนอนอยู่ตอนนี้เรียวกำลังหลับสบายกับโมจิ
"ฉันว่าฉันครวไปถามนะไม่งั้นฉันอึดอัดตายแน่.."ฉันพูดพร้อมลุกขึ้น
รู้ตัวอีกทีฉันก็มาอยู่หน้าห้องคากิเรียบร้อยแล้ว
เกาะๆ (ฉันเคาะประตู)
"ใคร"เสียงของคนในห้องตอบกลับมาด้วยความรำคาน
"ฉันเอง..ซากุระ.."ฉันตอบกลับไปเบาๆตอนนี้หัวใจฉันเต้นรัวมาก
"มีอะไร.."แล้วคากิก็เปิดประตูออกมา
"ฉันมีเรื่องจะถามน่ะ.."ฉันพูดออกไปด้วยความกล้าๆกลัวๆ
"งั้นก็เข้ามา"คากิตอบสั่นๆ
แล้วฉันก็เข้ามาในห้องของคากิเรียบร้อยแล้วกลัวจังเลยT^T
"มีเรื่องอะไรจะถาม"คากิถามพร้อมมองหน้าฉัน
"ฉะ..ฉันรู้สึกว่าเหมื่อนฉันคุ้นๆหน้านาย"ฉันพูดออกไปบอกตรงๆตอนนี้ฉันกลัวสุดๆT^T
"แล้ว.."คากิเริ่มเดินเข้ามาใกล้ๆฉันเรื่อยๆ
"เราเคยเจอกันที่ไหนรึปล่าว.."ฉันตัดสินใจพูดออกไป
".."ทำเอากิชะงักไปแปปหนึงแล้วสักพักเขาก็เริ่มพูด
"ใช้เราเคยเจอกัน.."คากิพูดแล้วก็ลงไปนั้งที่เตียง
"ที่ไหนบอกได้ไหม.."ฉันเริ่มยิงคำถามใส่คากิอีกครั้ง
"ในป่าเธอช่วยฉันเอาไว้.."คากิเริ่มพูดไปก้มหน้าไปเรื่อยๆ
"ช่วยนาย?..."ฉันพูดแล้วพยายามย้อนนึกว่าฉันเคยไปช่วยคากิตอนไหนแล้วฉันก็นึกภาพๆหนึงขึ้นมาได้..
เป็นภาพสมียเด็กที่ฉันเคยช่วยเด็กผู้ชายคนหนึงไว้เนื่องจากหลบอะไรบางอย่างฉันเลยพาเด็กคนนั้นไปหลบที่บ้านของฉันเองเขาไม่ยอมบอกชื่อและไม่บอกด้วยมาจากไหนแต่ตอนนั้นพวกเราก็อยู่ด้วยกันนานเหมื่อนกันแล้วอยู่ว่าหนึงเด็กคนนั้นก็หายไป..
"หรือว่าเด็กคนนั้น..คือนายเหรอ"คร่าวนี้เป็นฝ่ายฉันที่เดินเข้าใกล้ๆคากิแทน
"จำได้จนได้สินะ.."คากพูดพร้อมยิ้มแต่เป็นยิ้มที่ไม่มีความสุขเลย
"ตอนนั้นนายหายไปไหนทำไมไม่บอกลากันเลย.."ฉันพูดแล้วก็ก้มหน้าลง
"โทษทีนะตอนนั้นท่านพ่อเรียกฉันกลับฉันเลยต้องกลับ.."คากิพูดแล้วก็เงยหน้ามองฉัน
"ชอบทิ้งกันอยู่เรื่อยเลย.."ฉันพูดพร้อมน้ำใสๆในตามันก็เริ่มไหลออกมา..
"ฉันกลับมาแล้วนี้ไง.."คากิพูดพร้อมยิ้มอ่อนๆ
"อย่าหายไปได้ไหม..ฮึก.."ฉันพูดไปร้องไห้ไป
"แน่นอน.."คากิพูดพร้อมลุกขึ้นแล้วลุฐหัวฉันเหมื่อนสมัยเด็กที่เมอก่อนเขาชอบลูบหัวฉัน
แล้วในคืนนั้นฉันก็อยู่กับคากิทั้ง(ไม่ได้มีอะไรนะ- -)คากิต้องค่อยเช็ดน้ำตาให้ฉันตลอดเพราะปลอบเท่าไรฉันก็ไม่หยุดร้องจนกลายเป็นว่าฉันเผลอหลับในห้องคากิไปตอนไหนก็ไม่รู้..
 
__________________________________________________________
ตัดฉับ!! ว้าวๆคอนนี้แอบมีหวานอิอิ *สปอยนิดๆ ตอนต่อไปมีตัวโกงนะจ๊ะแล้วซากุระโดนลักพาตัว!
จะเป็นยังไงติมตามด้วยน่า เม้นบอกด้วยก็ดีน่าว่าชอบหรือไม่ชอบบ
สุดท้ายไม่ชอบอะไรหรื่อผิดพลาดขอโทษด้วยนะคะ
_________________________________________________________
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
8.8 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.6 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา