ไม่อยากรักนาย แต่ก็สายไปเสียแล้ว

     ครืดด เสียงประตูห้องเรียนได้ถูกเลื่อน "เปิดเทอมมาก็สายซะแล้ว คุณซึโตยะ ไปนั่งตรงนั้นไป เหลืออยู่ที่เดียวแล้ว" ครูชี้มาที่โต๊ะข้างๆฉัน แล้วผู้ชายคนนั้นก็เดินมานั่งพร้อมกับพูดอย่างร่าเริงว่า "เราชื่อซึโตยะ เธออะ?" "โคยูกิ" ฉันตอบไปสั้นๆ เอาตรงๆฉันรู้สึกไม่ดีที่มีผู้ชายมานั่งเรียนข้างๆ
     "ขอยืมดินสอหน่อยสิ สมุดด้วยก็ดี อ้อ!ยางลบด้วย"
     "นี่นายไม่ได้เอาอะไรมาเลยหรอ?"
     "ใช่ ขอดูด้วยนะ"
     "ก็ได้"
     จากยางลบของฉันที่ซื้อมาใหม่ๆ ตอนนี้กลับเหลืออยู่ประมาณครึ่งเดียวของทั้งหมด เป็นฝีมือของนายนี่ล้วนๆ ฉันเลยตัดสินใจให้ยางลบเขาไปซะเลย เวลาค่อยๆเดินไปจนถึงพักกลางวัน ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าทำไมนายนี่ถึงอยากไปกินข้าวกับฉันขนาดนั้น ที่ให้มากินด้วยก็เพราะรำคาญที่เซ้าซี้ฉันจนมากเกินไป
     "ตอนเลิกเรียนน่ะ เราขอเดินไปส่งเธอที่บ้านนะ"
     "ฉันนั่งรถไฟฟ้ากลับนะ"
     "นั่นแหละ ให้เราไปส่งนะ"
      "ไม่"
     และตอนเลิกเรียนหลังลงจากลงจากรถไฟฟ้าแล้ว เขาก็เดินมาส่งฉันถึงหน้าบ้าน ฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่แปลกจริงๆ แต่บางทีเขาอาจจะเป็นเพื่อนที่ดีก็ได้
     "ขอไอดีเธอหน่อยสิ จะได้คุยกันได้"
     "คุยเรื่องอะไร?"
     "พวกงาน การบ้านไรงี้"
     "YUkiKoYUkI"
     "OK งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ"
     "อืม"
                                ฝากติชมด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ