ตัวฉันกับโลกที่สูญสลาย

    "ยุย!!!!!!"เสียงของเด็กสาวดังก้องไปทั่วบริเวณ นักเรียนในแทบบริเวณนั้นต่างหันกันมามองแต่ละคนหน้าซีดเผือกเมื่อเห็นอาคามิที่ร่างโชกไปด้วยเลือดกำลังกระโดดไปกัดยุย

    "ม่ายยยยยยยยยย!!!!"ยุยร้องเสียงดังลั่นน้ำตาคลอเบาตาของเธอ

    "มะ..ไม่เอานะ..มิยาโกะจัง!!!ช่วยด้วยยยยยยย!!!!!!!!!!"

ยุยร้องเรียกมิยาโกะอย่างสุดชีวิต

อาคามิกระโดดเข้ามาหายุยเต็มแรง จนยุยล้มลงกับพื้น

มิยาโกะยืนขาสั่นมองดูยุยกำลงัจะถูกกินอย่างน่าสมเพช

----ไม่.........ไม่ยอมให้เป็นแบบนี้หรอก..

หืม!!

มิยาโกะกัดฟันแน่นก่อนที่จะเอากระเป๋านักเรียนตัวเองฟาดเข้าไปเต็มแรงที่อาคามิ

"แอ่ก------!!!!!"

อาคามิร้องลั่นก่อนที่จะล้มลงไปกับพื้นตัวเธอชักกระตุกสักครู่ก่อนที่เธอจะแน่นิ่งไป

"ฮึก......ฮึก....แงงงงง!!!!มิยาโกะจางงง!!!!!!!"

ยุยรีบเข้ามากอดมิยาโกะอย่างรวดเร็ว

"ฉะ...ฉันนึกว่าจะไม่ได้เจอเธออีกแล้วฉันคิดว่า..จะตายไปแล้ววววว!!!!!!!"

ยุยร้องไห้ฟูมฟาย ร่างเล็กบอบบางที่ร่างกายโชกไปด้วยเลือดกอดมิยาโกะแน่น

"ไม่เป็นไรนะ...ยุย......"

มิยาโกะยิ้มบางๆก่อนที่จะลูบหัวยุยเบาๆ

"ดีจังนะที่เธอ...ยังรอดอยู่..."

....................