ตัวฉันกับโลกที่สูญสลาย

 ในที่สุด..ตอนนี้ก็เข้า'ฤดูใบไม้ผลิ'แล้ว

ดอกซากุระร่วงโรยไปทั่วท้องถนน เป็นวันที่อากาศดีทีเดียว หากมีคู่รักมานั่งจับมือกันใต้ต้นซากุระ คงโรแมนติกไม่น้อย แต่....ใครจะคิดหล่ะ ว่ามันเป็น..จุดจบ..ของโลกใบนี้..

    ร.ร.สตรีโฮชิโนะอุมิ ม.ปลายปี 2-A

"นี่มิยาโกะจัง.." เสียงของใครบางคนเรียกชื่อ

มิยาโกะ เธอพูดก่อนจะยื่นหน้าเข้าไปใกล้เด็กสาวที่นั่งอ่านหนังสือเกี่ยวกับดวงดาวอยู่

"มีอะไรรึปล่าวยุย?"มิยาโกะเอ่ยถาม

"เปล่าหรอก..^^..เห็นมิยาโกะจังนั่งอ่านมานานแล้วหน่ะ คนอื่นเค้าจะกลับบ้านกันหมดแล้วนะ.."

"อ่ะ!" มิยาโกะสะดุ้งขึ้นมาทันที

"โทษที พอดีอ่านเพลินไปหน่อยหน่ะ"

"ไม่เป็นไรหรอก นั้นเรารีบกลับบ้านกันเถอะ^^" ยุยพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้

มิยาโกะ 

  ในทางเดินริมระเบียง เด็กสาวทั้ง 2

เดินพูดคุยกันอย่างมีความสุข

"นี่!มิยาโกะจังฉันคิวว่านะชื่อ ร.ร. ที่นี่เหมือนตั้งมาเพื่อเธอเลยนะ ก็มิยาโกะชอบดาว

นี่เนอะ" ยุยพูดให้มิยาโกะฟังก่อนที่เธอจะหันไปมองหน้าต่างตรงริมระเบียง แสงตะวันสาดส่องเข้ามาภายในทางเดิน ถึงจะเริ่มเย็นแล้วแต่ก็ยังมีนักเรียนหลายคนที่ยังไม่กลับบ้าน

"นั่นสินะ...เดี๋ยว!?แล้วมันตั้งเพื่อฉันตรงไหน?" มิยาโกะถามขึ้นมาฉับพลัน

"ก็...'โฮชิโนอุมิ'...แปลว่า..'ท้องทะเลแห่งดวงดาว' นี่นา"ยุยพูดขึ้นพร้อมกับหัวเราะ

กึก!

"หยุดเดินทำไมหรอมิยาโกะจัง?"

"นั่นมัน 'อายาเสะ โดจิ' ที่อยู่ห้อง C นี่นา

เธอดูแปลกๆไปนะ ปกติเธอต้องร่าเริงกว่านี้

นี่นา เธอเดินกะเผลกด้วย?"

"โย่!"เสียงใครบางคนดังขึ้นจากด้านหลังของทั้ง 2

"อาคามิจัง!?"ยุยพูดขึ้น

"ทั้ง 2 สงสัย โดจิ เหมือนกันหรอ"

"อะ..อื้ม!"ทั้งสองตอบพร้อมกัน

"นั้นเดี๋ยวไปทักโดจิดูนะ!"

อาคามิ เดินเข้าไปหาโดจิก่อนที่จะจับที่ไหล่เบาๆ โดจิค่อยๆหันหน้ามาหาอาคามิ

"แฮร่!!!!!!!!!!"

"กรี๊ด!!!!!!!!!!"

โดจิพุ่งเข้าใส่อาคามิก่อนที่จะกัดต้นคอของเธอ เลือดของเธอพวยพุ่งออกมาเต็มพื้นนักเรียนที่อยู่บริเวณนั้นวิ่งหนีกันชุลมุน

 ก่อนที่อาคามิจะค่อยๆลุกขึ้นแล้วหันมามอง ยุยกับมิยาโกะ ช้าๆอาคามิร้อง แฮร่ ออกมาก่อนที่จะกระโดเข้าใส่ยุย

"ยะ..ยุย!!!!!!"

"ม่าย!!!!!!!!"