Randomman

     เช้าของวันถัดมาหลังจากที่กอนออกไปซื้อเครื่องเกมและทำการติดตั้งเพื่อรอเวลารวมตัวกันของคน(เพื่อน)ในชั้นเรียน
 
"อืม....เช้าแล้วเหรอเนี่ย" กอนลุกขึ้นจากเตียงนอน
 
"พวกนั้นนัดกันตอนไหนนะ....อืม เจ็ดโมงเช้า" กอนหันไปดูนาฬิกา
 
"เฮ้ย หกโมงแล้วนิ"
 
2 นาทีผ่านไป-
 
กอนสวมหูฟังและแว่นตา เสียบปลั้กเข้าเครื่อง ภายในแว่นตามีม่านวัดหัวใจและตัวอักษรมากมาย มีตัวอักษร weclome ปรากฏขึ้นในแว่นตาและสติก็ดับไป
 
"ยินดีต้อนรับอีกครั้งสู่ OS-Unit ค่ะ" เสียงผู้หญิงทำให้ผมตื่น
 
"กรุณาเลือกเกมที่คุณต้องการเล่นคะ" เสียงเรียบง่ายของเธอชั้นไฟเราะจริงๆ แล้วเกมอะไรที่จะเล่นเนี่ย
 
Select game
 
Real Online
Dream sky
Ore Moon online
 
เกมไหนหละเนี่ยที่พวกนั้นเล่นกัน ถ้าจำไม่ผิดอันแรกรึเปล่านะกดอันแรกก็แล้วกัน
 
คุณเลือก Real online
 
"ยินดีต้อนรับอีกครั้งสู่เกม Real online ค่ะ"
 
แสงสีขาวหลายเส้นพุ่งมาหาผม ร่างกายของผมเริ่มหายไปที่ละส่วนจนผมหายไปทั้งตัว พอลืมตาตื่นขึ้นก็พบว่าตัวเองอยู่ในเมืองแล้ว รอบๆเต็มไปด้วยตึกสูงและมีแผงรอยเต็มสองฝั่งทางเดินเห็นผู้เล่นหลายคนเดินกันเต็มไปหมด ถือดาบ ธนู คฆา และรถเข็น
 
"สุดยอดไปเลยไม่เหมือนเกมที่เล่นบนคอมพิวเตอร์เลยซักนิด กลิ่น ความรู้สึกของบรรยากาศ ส่งผ่านถึงร่างกาย" ทำเสียงตื่นเต้น
 
หลังจากชื่นชมระบบและบรรยากาศภายในเกมก็ถึงเวลานัดของเพื่อนร่่วมชั้นที่จะเข้าเกมมาตอน เจ็ดโมง มีคนกลุ่มใหญ่ประมาณ สามสิบคนวาร์ปมากลุ่มเมืองที่กอนเคยยืนอยู่ พวกนั้นคือเหล่าเพื่อนๆในชั้นของกอน
 
"ทุกคนมากันครบไหม"  คนที่กำลังพูดอยู่ตอนนี้คือหัวหน้าห้องนั้นเองชื่อว่า ริว
 
"เอาละงั้นเราจะมาเช็คชื่อกันก่อน ตามมา" ริวเรียกเพื่อนๆตามไปใกล้ๆประตูเมืองที่อยู่ด้านหลัง
 
หลังจากริวเช็คชื่อเสร็จก็พบว่าคนที่เรียกมีชื่อผมด้วยแต่เหมือนทุกคนจะแปลกใจกับชื่อผมนะ
 
"อะไรนะ กอนมาด้วยเหรอ"
 
"นึกว่าไม่มานะเนี่ย"
 
"มีตัวถ่วงจะไหวเหรอ"
 
อืม...บางที่ผมก็คิดนะ(ตอนนี้ก็คิดอยู่)ทำไมถึงคิดว่าผมเป็นตัวถ่วงหละ ถึงผมการเรียนผมจะแย่ แต่กีฬาผมพอได้นะแล้วทุกคนก็ยังไม่รู้นิว่าผมเป็นเกมเมอร์
 
"เอาหละหยุดพูดกันได้แล้วเรามาดูกันว่าทุกคนได้อาชีพอะไรกันบ้าง" ริวตะโกนออกมา
 
ผ่านไป 10 นาที ก็รวมๆทั้งหมดในห้องแล้วก็มี นักเวทย์ นักเล่นแร่แปลธาตุ นักดาบ หมอ มือปืน
 
นักดาบ 30 คน นักเวทย์10 คน นักเล่นแร่แปลธาตุ 5 คน หมอ 5 คน มือปืน 4 คน และอีก 10 คนเป็นคนธรรมดาเพราะอะไรนะเหรออาชีพของพวกเขาคือ ชาวนา ไงหละให้พูดก็มีประโยชน์แค่ตอนที่สร้างกิลหรือแฟมิลีนั้นเอง ระบบเกมนี้สมจริงมากจะให้พูดก็เกินไป ความรู้สึกความหิวอาการช็อคก็มี มันจะสมจริงไปละ แต่่ก็แค่ในระดับหนึ่ง เพราะ ระดับความเจ็บปวดหรือหิวจนตายอยู่ในระดับที่ตำมาก น่าจะอยู่ในระดับ 2 จากความเป็นจริง ทำให้ไม่ทรมาน
 
ส่วนตัวผมไม่เข้าพวก อาชีพที่ผมได้มาคือ Random Class จะให้พูดตรงตัวก็คือ นักเสี่ยงดวงก็ว่าได้
 
"ตอนนี้ทุกคนก็แอดเพื่อนกันไว้นะ หลังจากที่ทุกคนเกมเลเวลถึง 10 แล้วเราจะสร้างกิลด์กัน"ริวพูด
 
เอ๋....ทำไมถึงสร้างกินตั้งแต่เลเวลน้อยๆหละ การสร้างกิลด์มันใช้เงินมากเลยนะ อย่างต่ำก็ 1M พวกเรา 64 คน + 1 คือผมเข้าไปแค่เลเวล 10 จะมีถึงเหรอทั้งค่า อาหาร เกราะ อาวุธ มันเป็นไปไม่ได้
 
"ผมจะเป็นคนออกค่าใช้จ่ายทั้งหมดเอง ผมมีความรู้จักในเกมที่จะบริจาคเงินให้กับพวกเรา" ริวพูด
 
ผมเข้าใจนะว่าคุณทั้งหล่อ รวย เก่งทุกด้าน แต่นี้มันเกินไปแล้วมีแบ็คอัพหนุนอีก ใครเป็นศัตรูกับคุณนี้ถือว่าโชคร้ายมากเลยนะ
 
"ออกไปเก็บเลเวลกันได้แล้วทุกคน" ริวตะโกน
 
"ส่วนคนที่อาชีพชาวน่าเข้าปาร์ตี้ผมแล้วยืนอยู่เฉยๆ เก็บเวลเวลอัพทักษาะไป ในอนาคตพวกคุณจะมีประโยชน์มาก"
 
เป็นคำที่ฟังแล้วดูดีจัง แล้วผมหละยืนอยู่ตรงนี้แต่ไม่มีคนมาทักเข้าปาร์ตี้ซักคนผมเป็น random class เชียวนะถ้าสุ่มแล้วได้ของเทพๆมาสู้ก็สบายๆ เลยนะทำไมกัน!
 
หลังจากที่ผมบ่นนู้นนี้อยู่นาน ทุกคนก็เลเวล 5 กันหมดแล้ว ส่วนตัวผมก็เลเวล 3 ผมช้ากว่าคนอื่นถึงผมจะเซียนเกมแต่ก็นอกจอเท่านั้นแหละ เพราะเกมนี้ผมต้องลงแรงเองมันลำบากแท้ 
 
"รีบเก็บเลเวลดีกว่า"
 
เวลาผ่านไปกว่า 10 นาที ผมก็เลเวล 10 ทำไมถึงไวนะเหรอลากมอนสเตอร์ไงหละลากเผ่านึงมาเจอกับอีกเผ่านึงให้พวกมันกัดกันเองและผมก็รอตอนมันเลือดน้อยลงไปฆ่าไงหละ ฮาฮาแผนอันชานฉลาด
"เอาหละทุกคนใครเลเวล 10 แล้วมาทางนี้" ริวหัวหน้าห้องของพวกเราเรียกรวมบางทีผมก็คิดนะบ้านมันทำอะไรขายถึงได้รวยนัก
 
"แล้วถ้าเลเวล 13 ต้องไปป่ะ  ฮาฮาฮา"  ไอ้พวกที่รังแกเรานิ หน่อยแค่เลเวลเยอะหน่อยทำเป็นอวด
 
"งั้นก็เราจะทำการสร้างกิลด์กันเลยนะ ทุกคนโหวดชื่อกันมาได้เลย"
 
" FlashHunter"
"BGO"
"วิทยาลัยพรอำ"
"เอาชื่อวิทยาลัยมาทำไมเนี่ย" เพื่อนคนหนึ่งแย้ง
 
"ชื่อวิทยาลัยงั้นเหรอ ก็ดีนะ ไหนๆก็มากันทั้งห้องแล้ว ถึงจะไม่ได้มาทั้งวิทยาลัยก็เถอะ"  ริวชอบชื่อนี้
 
 




กิลด์ LV.1 [วิทยาลัยพรอำ] ถูกสร้างแล้ว
สมาชิก 1/100
เลเวลต่อไป 0/200 EXP
คุณสมบัติพิเศษ:ไม่มี




 
“เอาหละทุกคนมาต่อแถวกัน”
 
ลำบากจังแฮะ ต้องมายืนต่อแถวอีกกว่าจะเพิ่มเข้ากิลด์เสร็จก็คงบ่ายแน่เลย เวลาในเกมเทียบกับโลกจริงก็ 24ชั่วโมงเท่ากับ 1 ชั่วโมงของโลกจริง ทำให้ไม่มีปัญหาเรื่องเวลาอยู่แล้ว แล้วสกิลเรามีอะไรบ้างเนี่ย




Skill


Status


Level


description




Roulette


Active


0/10


เรียก Roulette ออกมา และทำการหมุนเข็มตกที่ช่องไหนจะทำการสุ่มของในช่องนั้น




HandGod


Passive


0/10


ทำให้มีโอกาสหมุน Roulette ได้ไอเทอมดีมากขึ้น 1%




Point Skill


 20




 


 


 




 
อืม ตอนนี้ก็มี 2 สกิลที่สามารถอัพได้สินะ ถ้าต้องการสกิลเพิ่มหรือสกิลของตัวเองก็ต้องฝึกเอาและทำเควสเก็บสกิลเอาเอง ตอนนี้ก็อัพสกิลเท่าที่มีไปก่อนละกัน
สเตตัสตอนนี้ก็
อาชีพ Random
ATK: 100
DEF: 50
MANA: 150
LUCK: 300
Skill: Roulettte lv.10 , HandGod LV.10
มีโอกาสเจอมอนสเตอร์เลเวลเท่าๆกันค่อยลองใช้สกิลแล้วกัน
"เอาหละจับกลุ่มปาร์ตี้คนละ 5 เราจะแบ่งทีมกัน 1 ทีมต้องมีนักเวทย์ นักดาบ 2 หมอ 1 คนก็พยายามช่วยกลุ่มอื่นด้วยเพราะเรามีหมอน้อยมากมือปืน 1 คน คอยสนับสนุน ส่วนนักเล่นแร่แปลธาตุพยายามสร้างมนสเตอร์ออกมาสู้ให้ได้ต่อไป"
สั่งเป็นงานเป็นการเลยแฮะ แต่เราคงต้องลุยเดียวก็สายเรามันไม่เข้าพวกนิหว่าคิดแล้วก็อยากจะร้องไห้
"นี้อยู่ปาร์ตี้เราไหม" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้น
ควับ* พอหันไปดูก็พบกับใบหน้าผู้หญิงคนนั้น ผมยาวสีน้ำตาลอ่อนเธอคือรองหัวหน้าของห้องเรานั้นเองชื่อ มิว แต่ผมก็ไม่เคยได้คุยกับเธอเลยนะตั้งแต่เรียนมาจะพูดให้ถูกก็คือผมถูกกันให้ออกห่างมากกว่าจากเหล่าสาวกของเธอ
(ผู้หญิงที่ชื่นชอบ) หน้าตาเธอดีเกินไปจนผู้ชายหลายๆคนแทบจะถ่ายรูปของเธอมาขายได้หลายบาทแต่กูถูกสาวกของเธอจับไปลงโทษจนไม่กล้าอีกเลยผมก็ชอบเธอนะเพราะเธอเรียนเก่ง
"เออ...ไม่เป็นไรครับ ผมมันคลาสไม่เข้าพวก" รีบๆไปเถอะก่อนที่เหล่าสาวกจะเห็นผมคุยกับเธอ
"เราเพื่อนห้องเดียวกันนะ ทำไมถึงไม่เขาพวกหละแค่คลาสต่างกันเอง"
ไม่ต่างธรรมดา แต่โคตรต่างเลยตะหาก สกิลของผมคือการสุ่มของต่างๆหรือบัฟมาช่วย ทำให้ไม่มีอาวุธต่อสู้ที่แน่นอนถ้าเกิดได้อาวุธระดับต่ำมาอย่าง ช้อนส้อม มันจะไปสู้ได้ยังไงหละ คลาสของคนอื่นยังมีประโยชน์กว่าเลย
"ไปรวมกลุ่มกับเพื่อนๆคนอื่นเถอะครับ ผมคนเดียวเอาอยู่" ปฏิเสธสุดชีวิต! รีบไปได้แล้วก่อนที่ผมจะโดนฆ่าเอา
"อืม....เข้าใจแล้ว ไปก็ได้" ทำเสียงผิดหวังและเดินจากไป
เอาหละคนที่จะก่อปัญหาในภายภาคหน้าก็ไปแล้วได้เวลาทดสอบสกิลเข้าไปในป่าแล้วหามอนสเตอร์ก็แล้วกันน่าจะมีตัวที่อ่อนแออยู่
กอนเดินจากหน้าเมืองที่เคยอยู่กับเพื่อนๆและเข้าไปในป่าคนเดียว แต่เพื่อนๆก็ไม่มีใครสังเกตเลยมีเพียงหัวหน้าห้องและรองหัวหน้าที่ต้องควบคุมคนในห้องของตัวเองเท่านั้น แต่ที่หายไปไม่ได้มีแค่กอนยังมี เด็กเกของห้องสามคนหายไปอีก
ทางด้านหัวหน้าห้อง-รองหัวหน้าและคนอื่นๆ
"มีคนหายไปรึเปล่า" ริวถามรองหัวหน้า
"อืม....อะ หายไปจริงงๆด้วย" มิวตอบ
"โถ่ๆแล้วจะทำไงต่อเนี่ย เราต้องคุมคนในห้องที่นี้แล้วใครจะไปตามพวกนั้นหละ" ริวถามรองหัวหน้าอย่างกังวล
"งั้นฉันจะไปดูให้เอง" มิวตอบกลับด้วยวเสียงเรียบง่าย
"งั้นฝากด้วยหละ ตามกลับมาให้ครบนะ" ริวพูด
"อืม"
ทางด้านกอน
"อืม....." กำลังกังวล
สเตตัส - ไม่สามารถดูได้
ความสามารถ - ไม่สามารถดูได้
ความสามารถก็มองไม่เห็นสเตตัสก็มองไม่เห็น ถ้าเลเวลต่างกัน 5 ก็จะไม่สามารถดูสเตตัสหรือความสามารถของอีกฝ่ายหรือมอนสเตอร์ได้สินะท่าจะลำบากแล้วสิ แต่ว่า!
"Roulette" คำสั่งสกิล มีวงล้อขนาดเท่าคนลอยอยู่ด้านหน้ากอนและมีช่องต่างๆ 7 ช่องแต่ละช่องมีคำเขียนไว้
ช่องแรก"อาวุธ" ช่องที่สอง"บัฟ" ช่องที่สาม"ไอเทม" ช่องที่สี่"ความสามารถ" ช่องที่ห้า"สกิล" ช่องที่หก"lose"
ช่องที่เจ็ด"Dead"
ถ้าดูจากช่องตางๆแล้วช่องที่หกกับเจ็ดนี้เป็นปัญหาใหญ่เลยนะเนี่ย ลองสันนิษฐานดูแล้วก็ lose ก็คือเราพลาดในการสุ่มแต่ในภาษาอังกฤษแปลว่าแพ้งั้นก็คงจะถูกมอนสเตอร์ทำดาเมจใส่สินะ ส่วน Dead ถ้าตกช่องนี้เราก็คงต้องตายแต่อัตราการตกของสองช่องนี้น้อยเพราะช่องอื่นๆเป็นสิ่งที่จะช่วยเราทั้งหมด โอกาสก็เป็น 40%-60% แต่ก็เกมนี้ทำออกมาสมจริงอาจจะตกช่องใดช่องหนึ่งในสองช่องนั้นก็ได้
เสียงคำราม
"เฮ้ยเสียงไรวะ" กอนหลุดปากพูดออกมา
หลังจากนั้นก็เริ่มมองเห็นสิ่งที่กำลังเดินมาทางกอน เป็นเงาของสัตว์ใหญ่ตาแดงมันคือหมี!
LV 20 หมีป่า(คลั่ง)
สเตตัส - ไม่สามารถดูได้
ความสามารถ- ไม่สามารถดูได้
"เฮ้ยใจเย็นเจ้าหมี เราเป็นมิตรกันเถอะนะ"
หมีไม่รอช้าวิ่งพุ่งใส่กอนทันที
ตูม! เสียงดังสนั่นไปทั่วป่าหมีชนกับต้นไม้จนล้มลง
"เฮ้ย ดาเมจมันเท่าไหร่เนี่ย ทำทั่งป่าสะเทือนเลยนะ"
กอนหลบออกมาจากการพุ่งชนของหมีได้
"กูไม่ได้มาตัวเดียวเหรอเนี่ย"
รอบๆกอนและหมีป่า(คลั่ง)เต็มไปด้วยหมีขนน้ำตาลเลเวล 16 ล้อมรอบอยู่
"ไอ้แบบนี้เขาเรียกว่าสู้ตัวต่อตัวสินะ" ชนะก็พอมีหวังอยู่ แล้วทางนี้หละ(หัดซ้ายขวา)ไม่มีเลย เป็นแบบนี้ก็สู้จนกว่าจะตายหละวะใครจะไปยอมตายง่ายๆเหล้า