♥Just love Children♥ แค่รักเด็ก..?<3

8.8

วันที่ 2 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559 เวลา 22.39 น.

  20 ตอน
  7 วิจารณ์
  18.97K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 27 มีนาคม พ.ศ. 2559 22.06 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) Rhubarb***

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

          

     ชีวิตในรั้วมหาลัยของทุกคน คงจะมี เรียน พอเรียนเสร็จก็มีควิซใช่ป้ะล่ะ พอควิซเสร็จ ก็ต้องมีโปรเจ็คนู้นนี้ สอบอีกถูกใช้มั้ย และที่สำคัญต้องมีคนรัก อ่าาา หรือบางคนไม่มีก็ได้นะ ชั้นไม่ว่าหรอก แหะๆ พอพูดถึงตรงนี้ ชั้นก็เลยอยากจิบอกว่า ชั้นก็มีแฟนแหละเราอยู่มหาลัยเดียวกัน แต่คนละคณะนะ ชั้นอยู่คณะวิทย์น่ ะชอบทดลองชอบผ่ากบไง5555 ส่วนแฟนชั้นอยู่วิศวะโยธาง่ะ เท่ห์อ่ะดิ้ พี่เค้ามาขอชั้นคบตอนพึ่งเฟรชชี่ปีหนึ่งใสๆ โฮ้ยยย  ไม่อยากจะคุยเลยล่ะว่าพี่เค้าน่ะ เอิ่มมม เจ้าชู้นะ แต่ เค้าบอกว่าเค้าเลิกเจ้าชู้เมื่อเจอชั้นเสี่ยวมั้ย ชั้นว่ามากกกกก ตอนนี้ชั้นก็ปีสองแล้วไง หนึ่งปีกว่าแล้วคบกันมา มีสะดุดบ้างนิดหน่อยแต่ทุกครั้งพี่เค้าจะเป็นคนง้อชั้นนะ ก็ชั้นไม่ค่อยชอบง้อใครนี่นา อีกอย่างถ้าพี่เค้ารักชั้นก็ต้องง้อดิเนาะ 

 

แต่แล้ววัน ที่ชั้นไม่เคยคิดว่าจะเกิดก็มาถึง เร็วเกิ้นนนน .แต่ไม่เป็นไร ชั้นสตอรงมากบอกเลย 

 

ตอนนี้ชั้นกำลังนอนอืดอยู่ในหอนอกของมหาลัย เอ้อ ลืมบอกชั้นน่ะ มาจากเชียงใหม่แหละ แม่กับพ่อชั้นไปตั้งรากฐานทำไร่สตอรเบอร์รี่ที่นู้นน่ะ เป็นไร่ที่ทุกคนรู้จักเป็นของขึ้นชื่อเลยนะไม่อยากจะคุย ตอนแรกพ่อก็จะไม่ให้มาหรอกบอกไกลหูไกลตาลูกสาวคนเดียว แต่แม่ชั้นใจดีไงบอกูกอยากเรียนก็เรียนไปเถอะ พ่อก็ไงล่ะ หึ!    ตามใจเมียสิจ้ะ กลับเข้ามาๆเรื่องเดิม ที่บอกนอนอืดน่ะหรอ วันนี้ว่างไงค่ะ ส่วนพี่เป้(พี่เค้าปีสาม) บอกวันนี้ขอโทษด้วยไม่ว่างพาไปเที่ยวไหน เออ แต่จะว่าไปพักหลังๆนี่พี่เค้าไม่ค่อยว่างเลยอ่ะไม่ได้เจอกันเท่าไหร่ด้วย นึกแล้วก็เซ็ง แต่เอาเถอะชั้นก็เริ่มชินแล้วล่ะ 

เพราะชั้นเริ่มเรียนรู้ว่าบางอย่างมันเริ่มเปลี่ยนๆไปแต่ชั้นก็ยังไม่ได้ใส่ใจอะไร

 

 

เปิดทีวีไปมาไม่มีไรดูเลยเนี่ย มีแต่ไรไม่รู้ ชั้นเลยหยิบมือถือที่วางข้างๆตัวขึ้นมาก่อนปลดล๊อคหน้าจอเเล้วเข้าแอ๊ปเฟสบุ๊ค เลื่อนดูฟีดข่าวไปมา ก็มีแต่วิธีลดน้ำหนักนู้นนี้นั้น ไม่สนค่ะ เพราะชั้นสลิมมาก สักพักก็มีเสียงแอปเขียวเด้งเข้ามา 

 

 

ตื้อดึง~~ 

 

ตื้อดึง~~

 

 

เอ๋????? รูปภาพหรอ????

 

นิ้วเรียวกดจิ้มเข้าไปที่เเชทนๆนึงที่ไม่มีรูปโปร์ไฟร์ แล้วก็ต้องตาโตตกใจพร้อมเบ้หน้าด้วยความโมโหสุดขีด มือเรียวข้างที่ว่างกำแน่น ในชีวิตนี้ชั้นไม่เคยโดนหลอกแล้วเกลียกมากที่สุดคือการโกหก  อีกอย่างคือถ้าชั้นโมโหแล้วชั้นจะบ้ามากอารมณ์จะตีรวนมั่วไปหมด 

 

บีมจัดการต่อสายหาคนรักทันที รอไม่นานก็มีคนรับสาย 

 

 

 (ว่าไงครับ ตัวเล็ก)

 

"พี่อยู่ไหนค่ะ ตอนนี้" 

 

บีมถามอย่างข่มอารมณ์ 

 

(พี่ทานข้าวกับคุณแม่อยู่ค่ะ ตัวเล็กมีอะไรรึเปล่า)

 

หน้าด้าน!!!! 

 

"หรอค่ะ สนุกมั้ยล่ะค่ะ ทานข้าวกับแม่" 

 

บีมเริ่มถามด้วยน้ำเสียงเย็นยะเยือก 

 

(ตัวเล็ก ถามอะไรค่ะ อืมมม ถะ..ถามอะไรพี่งง)

 

ทานข้าวกับแม่ มีครางด้วย โง่มากรึไงชั้นน่ะ 

 

"เลิกตอแหลได้แล้ว! จับได้อย่างงี้ยังมีหน้ามาโกหกอีก!! บนหัวชั้นมีเขางอกรึไง ห้ะ!! ทำอย่างงี้กับชั้นได้ยังไง! ไอ ผู้ชายเฮงซวย ห่วยแตก!!! ไม่อยากตายดีใช่มั้ย!! นี่แค่โทรนะ ถ้าชั้นเจอนายอย่าหวังเลยว่าชั้นจะปล่อยไปง่ายๆ!!! ไอเป้!! ไอเลววว อย่าคิดนะว่าที่ทำชั้นไม่รู้ไม่เห็น! ไอเป้แกจะไปตายไหนก็ไปเลยนะ ไอชั่วเอ้ย!!! " 

บีมตะโกนด่ามือถืออย่างเดือดดาน มีหวังถ้าเจอหน้าคงมีโชกเลือกบ้างแน่ๆ  ใช่บีมพูดถูก ตนเริ่มรู้มาบ้างแต่ยังไม่อยากเชื่ออะไรเพราะพี่เค้ายังเหมือนเดิมมาตามนัด ไม่ขาดตกบกพร่อง จนครั้งนี้โกหกและครั้งอื่นๆอีกรึเปล่าก็ไม่รู้ อีกอย่างก็เห็นแค่เล่นๆ เพราะพื้นฐานคนๆนี้คือเจ้าชู้ จะมีบ้างคงไม่แปลก แต่นี้ถึงขั้น นั้น คงไม่ต้องพูดนะ ชั้นไม่โอเคร ไม่ชอบใช้ของร่วมใคร เกลียด! 

 

 

(บีมค่ะ....บีมพี่ขอโทษ ตัวเล็กๆ ฟังพี่....ตู้ดๆๆ...)

 

 

บีมกดตัดสายอย่างไม่ใส่ใจก่อนจะโยนมือถือทิ้งลงไปข้างตัวที่ไหนสักที่ แล้วนั่งเอาหน้าซุกเข่าปล่อยน้ำตาไหลโฮ อย่างเจ็บใจ เป็น ผญ.ก็ร้องไห้ได้นะ เมื่อกี้กลั้นแทบบ้าด่าให้มันหายแค้นก่อน แต่เดี๋ยวให้เจอก่อนเถอะมีเจ็บแน่ เมื่อนึกอะไรบางอย่างได้ บีมก็ต้องควานหามือถืออีกรอบ แล้วกดโทรออกเบอร์ที่แสนคุ้นเคย 

 

 

"ไอหยงง!! ฮืออออ มาหาหน่อยดิ .ฮืออ เร็วๆน้า " 

.

.

.

.

.

.

.

.

 

เสียงดังคลอเบาๆ ให้คนฟังได้โยกตามจังหวะ เมื่อเพื่อนสนิทมาถึงบ้าน บีมก็ลากออกจากห้องทันที พอถามว่าไปไหน บีมกลับตอบมาว่าอยากเมา อยากระบาย ตอนนี้เลยนั่งในร้านฟังเพลง หรือผับนั่นแหละ แต่ผับที่มีระดับหน่อยนะ นี่ก็โซนวีไอพีชั้นสอง ผู้คนไม่ค่อยพลุกพล่าน 

 

"นี่ๆ เพลาๆ หน่อย ไอบีม เป็นบ้าไรว่ะโทรไปร้องไห้ พอมาถึง แกก็ลากชั้นมาที่นี่" ตันหยงถามอย่างงงๆ 

 

"ชั้นเลิกกะ เอิ้ก ไอเป้แล้ว!!" บีมตอบอย่างสติเริ่มเลือนลาง นั่งสัปหงกไปมา 

 

กินไม่ได้บ่อย เรียกว่าไม่กินเลยเถอะ ยังมาซ่า นี่พึ่งแก้วที่สองเองนะ 

 

"ทำไมว่ะ" สาวหมวยเอ่ยถาม 

 

"มัน อึก.. ไปเอากับคนอื่น ไอลาวววว ไอนรัวกกกก!" เมาเเล้วเลื่อนก็ไอบีมนี่แหละ 

 

"เออๆ เลิกๆไปก็ดีล่ะ" ตันหยงว่าพลางตบบ่าเพื่อน ก่อนจะต้องเอามือห้ามไม่ให้มันซดแก้วสามเข้าปาก 

 

"ฮื่ออออ....ไอตันนน ช้านนนน เอิ้ก....เจ็บจายยย ฮื่อออ" 

 

นั่นไง มันร้องไห้ล้ะ แล้วบอกกี่ครั้งล่ะว่าอย่าเรียกตัน มันแปลกๆอะไรว่ะ ตันๆ ชื่อมันบ้ามากกก บอกให้เรียก ตันหยงไม่เข้าใจไงว่ะ 

 

"เออๆ รู้ๆ แต่พอก่อนเถอะ นี่แกเมามากแล้วนะเว้ย"  

 

"เน้! อย่ายุ่งด้ายป้ะ...ฮื่อออ ปายยยเลย ฮื่ออ แกก็ไม่รักชั้นใช่มั้ย ฮือออ"

 

"โอ้ยย อีบ้า เมาแล้วเลื้อน นะแก ไอ้บีมโว้ย พอๆ ไม่ให้กินแล้ว" ตันหยงว่าอย่างหัวเสียเมื่อเพื่อนตัวเองเริ่มไม่มีสติสตังแบ้ว แถมตอนนี้ตนเองก็ปวดฉี่เหลือเกิน 

 

"ชั้น...เกลียดมันนนน ไอลาววว .........ฟี่~~"

 

มันหลับค่ะ มันบ้ามั้ยถามใจสิ หยงตอบเลยโคตรต๊อง 

 

"งั้นชั้นไป เข้าห้องน้ำแป้ปนะเว้ย แป้ปเดียว หลับแล้วก็อย่าตื่นมาล่ะ" ตันหยว่าจัดท่าเพื่อนให้ดีก่อนเดินไปที่เคาท์เตอร์บาร์ ก็เจอพนักงานหนุ่มที่แต่งตัวไม่ค่อยเหมือนแต่ดูไว้ใจได้ เลยเอ่ยขอความช่วยเหลือ 

 

"นี่ น้องค่ะ พี่ ฝากดูเพื่อนพี่ตรงนู้น แป้ปป นะค่ะ "ตันหยงว่าอย่างจีบปากจีบคอ เอ้ น้องคนนี้ก็ดูหน้าเด็กจัง อีกมุมนึงก็ดูโต โอ้ยชั่งเถอะ แต่ทำไมดูๆไปก็ดูหล่อนะ หล่อเท่ห์แต่ดูกวนๆโดยรูปลักษณะอ่ะนะ รวมคือหล่ออ่ะ 55555 

 

น้องคนนั้นก็พยักหน้าแล้วติ๊กๆเช็คๆไรบนสมุดไม่รู้ เหมือนจะหยิ่งว่ะ เชอะ ไปดีกว่า แต่รับปากแล้วนะ ถ้ากลับมาไอบีมหายน้องเจ็บแน่ 

 

 

เมื่อพี่ผู้หญิงสาวหมวยตาเฉี่ยวเดินผ่าไป พนักหน้าหล่อก็เงยหน้าขึ้นจากงานในมือ แล้วมองไปยังมุมโซฟาตรงหน้าตรงสายตาพอดี ก็เห็นผู้หญิงอีกคนนอนหมดสภาพ ใช่หมดสภาพ แล้วท่วงท่าในการนอนก็ดูไม่ดีเท่าไหร่ ใช่คำว่าดูไม่ได้เถอะ พนักงานหน้าหล่อส่ายหัวเบาๆ ก่อนเดินไปที่โต๊ะพร้อมผ้าในมือหนึ่งผืน .

 

 

เมื่อถึงโต๊ที่มีผู้หญิงคนที่พี่หมวยฝากให้ดูอยู่ พนักงานหนุ่มจัดการพยุงขึ้นแล้วนั่งให้เรียบร้อย เหมือนเป็นการเปิดสวิตช์ เมื่อถูกตัวเล็กน้อย บีมก็โวยวายอีกครั้ง 

 

"ฮื่ออออ ไอเป้ ไปตายให้หนอนแทะ เถอะ ฮืออ เอิ้ก..." 

คนฟังขมวดคิ้วฉงนน้อยๆ เลิกกับแฟนสินพ

 

พนักงานหนุ่มที่อยู่ในท่าพยุงญิงสาวทำเห็นใบหน้าน่ารัก ใช่น่ารักในความคิดเขา ขึ้นสีแดงฝาดเพราะฤทธิ์แอลกฮอลล์ 

พอบีมโวยวายเสร็จก็หลับอีกครั้งพร้อมทิ้งตัวลง

.

.

.

 

ทำให้ริมฝีปากนุ่มนิ่มที่ไม่เคยสัมผัสใครแตะลงมาบนริมฝีปากหยักอย่างพอดี คนถูกกระทำอย่างพนักงานหนุ่มก็ได้แต่ตาโตตกใจกับสัมผัสนุ่มนิ่มหอมหวาน ก่อนจะดึงสติตัวเองกลับมาก็รีบผละออก ทันที เพราะคนที่เสียเปรียบคือเธอคนนี้ 'ธาม'จัดการห่มผ้าปิดช่วงโคนขาของหญิงสาวคนนี้ให้เรียบร้อยก่อนจะจัดท่าให้เธอดูดีขึ้นแล้วเดินออกไป 

 

ก็เจอกลับพี่หมวยอีกครั้ง 

 

 

"ผมเอาผ้าไปปิด ให้มันดูเรียบร้อยอ่ะ" ทั้งๆที่ตันหยงยังไม่ถาม แต่ธามกลับตอบเองเสร็จเรียบร้อย ก่อนจะเดินขึ้นโซนส่วนตัวของเจ้าของผับแห่งนี้ 

 

ผมไม่ใช่บาร์เทนเดอร์อะไรหรอกนะ แค่ลงมาดูงานแทนแม่เฉยๆเอง ไม่คิดว่าจะเจออะไรแบบนี้ มันฟินมากอ่ะ 

 

 

 

 

 

 

@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@@

 

TALK: เรื่องเก่ายังไม่จบค้า มาเปิดเรื่องใหม่อีกแย้ว

ทำไงได้เนาพล๊อตมันลอยมาเอง 5555 มันไม่มีอะไรค่ะเรื่อง

นี้ กุ้กกิ้ก หวานๆ เต๊าะเด็ก น่ารักๆ อ่านได้อ่านดี 

แต่เรื่องเก่าไม่ทิ้งนะ จบแน่นอนค่ะ ฝากเรื่องนี้ด้วยนะ 

ยังไงก็เม้นเป็นกำลังใจได้ค่ะ 

 

 

 

 

 

 

 

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8.5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา