แฟนตัวร้ายของนายหื่นกาม(The wanton lust)
9.2
เขียนโดย 
มาสเตอร์โดรา
วันที่ 4 มีนาคม พ.ศ. 2559 เวลา 18.10 น.
20 ตอน
23 วิจารณ์
23.62K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 27 มกราคม พ.ศ. 2560 23.17 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
2) เงื่อนไขสุดแสนโง่เขลา
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความเอายังไงล่ะที่นี้ดันไปมีเรื่องกับลูกเจ้าของโรงเรียนซะได้เรื่องนี้ถึงหู ผ.อ. แน่เลย(T_T)
“กลับมาแล้วครับ”
“กลับมาแล้วครับหรอกินอะไรก่อนไหม วันนี้แม่ทำแกงเขียวหวานกับแกงส้ม”
“ยังล่ะครับ ผมยังไม่หิว”
หลังจากที่ผมคุยกับแม่เสร็จผมก้อเดินขึ้นห้องไป
ตอนนี้สมองไม่คิดเรื่องอื่นเลยนอกจากเรื่องไอ้บ้าจินนั้นดูท่าแล้วน่าจะเป็นคนขี้ฟ้องด้วยซิถ้าเรื่องนี้ถึงหูพ่อกับแม่ต้องแย่แน่ๆเลย ผมคิดเรื่องนี้อยู่น๊านนานจนเผลอหลับไป
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
“พัตตื่นได้แล้วลูกมากินข้าว”
“งึมงำ งึมงำ คร๊าาาบบบบ”
นี่ชั้นเผลอหลับไปตอนไหนว่ะคิดเรื่องแบบนี้จนเผลอหลับไปเอาว่ะยังไงซะเค้าคงไม่ฟ้องหรอกนะ มั้ง!!!
จากนั้นผมก้อเดินลงมากินข้าว อาบน้ำ แล้วขึ้นไปนอน
6:30
“กริ๊งๆๆๆๆๆ”
“งืมงำๆ”
เช้าแล้วคิดถึงเรื่องเมื่อวานแล้วชะตากรรมจะเป็นยังไงล่ะทั่นี้ไม่อยากคิดเลย
7:30
ชั้นรู้สึกเกียดโรงเรียนแล้วสิ
16:01
ในที่สุดเวลาที่ชั้นนอคอยก้อนี้ก้อมาถึงเจ้าบ้านั้นคงไม่พูดอะไรแล้วสงสัยสมองฟ้อลืมไปแล้วมั้งกับบ้านดีกว่าชั้น555++
“น้อง ไอ้น้อง”
อะไรกันนะเสียงแบบนี้เสียงที่ได้ยินแค่เพียงแปปเดียวแต่จำจนขึ้นสมองเลยตอนนี้ ชั้นหันหน้าไปโดยอธิฐานว่าคงไม่ใช่แต่รู้สึกว่าพระเจ้าจะไม่เข้าข้างผมซะแล้ว
“ครับ”
ผมตอบไปโดยที่ตอนนี้สั่นไปหมดแล้ว
“มาคุยกับชั้นหน่อยสิ”
เค้าเดินออกไปทางหลังโรงเรียนคงจะคุยเรื่องที่หลังเวทีแน่ๆเลยงั้นชั้นหนีดีกว่าเผ่นราบบบ!!
“ถ้าคิดจะหนีล่ะก้อนะเรื่องเมื่อวานถึงหูแน่^^”
เค้ารู้ได้ไงอ่ะว่าชั้นจะเผ่นอ่านใจเป็นรึไง
“ใค...ใคร...จะ...หนี”
“งั้นก้อตามมาสิ”
เอาแล้วไงเค้าคงไม่เอาชั้นไปฆ่าหันศพแล้วโยนลงน้ำใช่ไหม ผมเดินตามเค้าไปรู้สึกว่าเค้ามองเราอยู่เรื่อยเลยคงคิดจะทำอะไรอยู่แน่
เขาหยุดตรงหลังโรงเรียนตรงนี้เป็นที่ลับตาคนส่วนใหญ่จะมีแต่พวกติดยามาอยู่แต่ทำไมวันนี้ไม่มีคงเป็นเพราะไอ้หน้าปลาช่อนนี้แน่ๆ
“คุนจะพูดอะไรก้อพูดสิ”
“เลิกยุ่งกับปักษาสะ”
ห๊ะ!ปักษาพี่ปักษามาเกี่ยวอะไรด้วยแล้วเค้ารู้ได้ไงว่าเรารู้จักกับพี่ปักษา
“เกี่ยวอะไรกับพี่ปักษา”
ลืมบอกไปว่าผมกับพี่ปักษารู้จักกันมานานแล้วตั้งแต่ตอนไปทำงานพิเศษที่เชียงราย
“ชั้นเป็นน้องของปักษา”
ประโยคที่เค้าพูดออกมาทำให้ผมอึ้งไปเลยนี่เค้าเป็นน้องพี่ปักษาจริงๆเหรอไม่อยากเชื่อว่าพี่ปักษาจะมีน้องด้วยแต่ตอนทำงานด้วยกันพี่เค้าก้อไม่ได้บอว่ามีน้องนิ
“แล้วไงนายตอบไม่ตรงประเด็นว่าเกี่ยวอะไรกับพี่ปักษา”
“พี่ปักษาชอบนาย”
อะไรกันตั้งแต่เมื่อไรไม่เข้าใจอะไร
“ล้อเล่นใช่ไหมนายพยายามกุเรื่องขึ้นมาให้ชั้นต้องงออกจากโรงเรียนนี้ใช่ไหม”
“เก่งนิแต่เรื่องพี่ปักษาเป็นความจริง”
“ชั้นไม่โง่ที่จะออกจากโรงเรียนนี้ง่ายๆหรอก”
“ชั้นว่าแล้วว่านายต้องตอบแบบนี้”
“งั้นชั้นมีเงื่อนไขที่นายปฏิเสธไม่ได้”
เงื่อนไขงั้นเหรออะไรอีกล่ะแผนการชั่วของเค้ากำลังจะเริ่มอีกแล้วเหรอ
“ว่ามา”
“นายต้องยอมมาเป็นแฟนกับชั้น”
“ห๊ะ”(O_o)
อะไรของเค้าคิดจะทำอะไรนะเป็นข้อเสนอที่ชั้นปฏิเสธไม่ไดงั้นเหรอ
“เงียบแบบนี้ยอมรับไม่ได้ล่ะสินะ”
“ชะ...ชั้น...เอ่อ”
“พูดมาสิว่าตกลงถ้าไม่งั้นก้อเตรียมตัวออกจากโรงเรียนซะ”
ปัญหาหนักล่ะที่นี้ถ้าไม่ก้อออกงั้นเหรอชั้นจะทำเพื่ออะไรดีอนาคตกับศักดิ์ศรี
“ไม่ตกลงสินะได้งั้นเตรียมตัวออกจากโรงเรียนได้เลย”
“เดี๋ยว...ตกลง”
ในเสียววินาทีนั้นที่ผมตัดสินใจลงไปนี้ผมคิดถูกแล้วใช่ไหมที่ตอบตกลง
“ฮึ”
ในขณะที่ผมกำลังปวดสมองอย่างหนักเค้ากลับหัวเราะแบบนี้ไม่เรียกว่าคนแล้ว
“พรุ่งนี้วันเสาร์เตรียมตัวไว้ด้วยชั้นจะไปรับถึงบ้าน”
แผนการของเค้าอีกแล้วสินะที่เค้าจะทำให้ชั้นต้องอับอายอย่างแน่เลย
“ตามนี้นะ...ถ้าชั้นไปแล้วไม่เจอเตรียมตัวออกจากที่นี้ได้เลย”
แล้วเค้าก้อเดินออกไปตอนนี้ทุกอย่างเริ่มไม่เหมือนเดิมแล้วสิ...ชีวิตชั้น
#โปรดติดตามตอนต่อไป
“กลับมาแล้วครับ”
“กลับมาแล้วครับหรอกินอะไรก่อนไหม วันนี้แม่ทำแกงเขียวหวานกับแกงส้ม”
“ยังล่ะครับ ผมยังไม่หิว”
หลังจากที่ผมคุยกับแม่เสร็จผมก้อเดินขึ้นห้องไป
ตอนนี้สมองไม่คิดเรื่องอื่นเลยนอกจากเรื่องไอ้บ้าจินนั้นดูท่าแล้วน่าจะเป็นคนขี้ฟ้องด้วยซิถ้าเรื่องนี้ถึงหูพ่อกับแม่ต้องแย่แน่ๆเลย ผมคิดเรื่องนี้อยู่น๊านนานจนเผลอหลับไป
“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”
“พัตตื่นได้แล้วลูกมากินข้าว”
“งึมงำ งึมงำ คร๊าาาบบบบ”
นี่ชั้นเผลอหลับไปตอนไหนว่ะคิดเรื่องแบบนี้จนเผลอหลับไปเอาว่ะยังไงซะเค้าคงไม่ฟ้องหรอกนะ มั้ง!!!
จากนั้นผมก้อเดินลงมากินข้าว อาบน้ำ แล้วขึ้นไปนอน
6:30
“กริ๊งๆๆๆๆๆ”
“งืมงำๆ”
เช้าแล้วคิดถึงเรื่องเมื่อวานแล้วชะตากรรมจะเป็นยังไงล่ะทั่นี้ไม่อยากคิดเลย
7:30
ชั้นรู้สึกเกียดโรงเรียนแล้วสิ
16:01
ในที่สุดเวลาที่ชั้นนอคอยก้อนี้ก้อมาถึงเจ้าบ้านั้นคงไม่พูดอะไรแล้วสงสัยสมองฟ้อลืมไปแล้วมั้งกับบ้านดีกว่าชั้น555++
“น้อง ไอ้น้อง”
อะไรกันนะเสียงแบบนี้เสียงที่ได้ยินแค่เพียงแปปเดียวแต่จำจนขึ้นสมองเลยตอนนี้ ชั้นหันหน้าไปโดยอธิฐานว่าคงไม่ใช่แต่รู้สึกว่าพระเจ้าจะไม่เข้าข้างผมซะแล้ว
“ครับ”
ผมตอบไปโดยที่ตอนนี้สั่นไปหมดแล้ว
“มาคุยกับชั้นหน่อยสิ”
เค้าเดินออกไปทางหลังโรงเรียนคงจะคุยเรื่องที่หลังเวทีแน่ๆเลยงั้นชั้นหนีดีกว่าเผ่นราบบบ!!
“ถ้าคิดจะหนีล่ะก้อนะเรื่องเมื่อวานถึงหูแน่^^”
เค้ารู้ได้ไงอ่ะว่าชั้นจะเผ่นอ่านใจเป็นรึไง
“ใค...ใคร...จะ...หนี”
“งั้นก้อตามมาสิ”
เอาแล้วไงเค้าคงไม่เอาชั้นไปฆ่าหันศพแล้วโยนลงน้ำใช่ไหม ผมเดินตามเค้าไปรู้สึกว่าเค้ามองเราอยู่เรื่อยเลยคงคิดจะทำอะไรอยู่แน่
เขาหยุดตรงหลังโรงเรียนตรงนี้เป็นที่ลับตาคนส่วนใหญ่จะมีแต่พวกติดยามาอยู่แต่ทำไมวันนี้ไม่มีคงเป็นเพราะไอ้หน้าปลาช่อนนี้แน่ๆ
“คุนจะพูดอะไรก้อพูดสิ”
“เลิกยุ่งกับปักษาสะ”
ห๊ะ!ปักษาพี่ปักษามาเกี่ยวอะไรด้วยแล้วเค้ารู้ได้ไงว่าเรารู้จักกับพี่ปักษา
“เกี่ยวอะไรกับพี่ปักษา”
ลืมบอกไปว่าผมกับพี่ปักษารู้จักกันมานานแล้วตั้งแต่ตอนไปทำงานพิเศษที่เชียงราย
“ชั้นเป็นน้องของปักษา”
ประโยคที่เค้าพูดออกมาทำให้ผมอึ้งไปเลยนี่เค้าเป็นน้องพี่ปักษาจริงๆเหรอไม่อยากเชื่อว่าพี่ปักษาจะมีน้องด้วยแต่ตอนทำงานด้วยกันพี่เค้าก้อไม่ได้บอว่ามีน้องนิ
“แล้วไงนายตอบไม่ตรงประเด็นว่าเกี่ยวอะไรกับพี่ปักษา”
“พี่ปักษาชอบนาย”
อะไรกันตั้งแต่เมื่อไรไม่เข้าใจอะไร
“ล้อเล่นใช่ไหมนายพยายามกุเรื่องขึ้นมาให้ชั้นต้องงออกจากโรงเรียนนี้ใช่ไหม”
“เก่งนิแต่เรื่องพี่ปักษาเป็นความจริง”
“ชั้นไม่โง่ที่จะออกจากโรงเรียนนี้ง่ายๆหรอก”
“ชั้นว่าแล้วว่านายต้องตอบแบบนี้”
“งั้นชั้นมีเงื่อนไขที่นายปฏิเสธไม่ได้”
เงื่อนไขงั้นเหรออะไรอีกล่ะแผนการชั่วของเค้ากำลังจะเริ่มอีกแล้วเหรอ
“ว่ามา”
“นายต้องยอมมาเป็นแฟนกับชั้น”
“ห๊ะ”(O_o)
อะไรของเค้าคิดจะทำอะไรนะเป็นข้อเสนอที่ชั้นปฏิเสธไม่ไดงั้นเหรอ
“เงียบแบบนี้ยอมรับไม่ได้ล่ะสินะ”
“ชะ...ชั้น...เอ่อ”
“พูดมาสิว่าตกลงถ้าไม่งั้นก้อเตรียมตัวออกจากโรงเรียนซะ”
ปัญหาหนักล่ะที่นี้ถ้าไม่ก้อออกงั้นเหรอชั้นจะทำเพื่ออะไรดีอนาคตกับศักดิ์ศรี
“ไม่ตกลงสินะได้งั้นเตรียมตัวออกจากโรงเรียนได้เลย”
“เดี๋ยว...ตกลง”
ในเสียววินาทีนั้นที่ผมตัดสินใจลงไปนี้ผมคิดถูกแล้วใช่ไหมที่ตอบตกลง
“ฮึ”
ในขณะที่ผมกำลังปวดสมองอย่างหนักเค้ากลับหัวเราะแบบนี้ไม่เรียกว่าคนแล้ว
“พรุ่งนี้วันเสาร์เตรียมตัวไว้ด้วยชั้นจะไปรับถึงบ้าน”
แผนการของเค้าอีกแล้วสินะที่เค้าจะทำให้ชั้นต้องอับอายอย่างแน่เลย
“ตามนี้นะ...ถ้าชั้นไปแล้วไม่เจอเตรียมตัวออกจากที่นี้ได้เลย”
แล้วเค้าก้อเดินออกไปตอนนี้ทุกอย่างเริ่มไม่เหมือนเดิมแล้วสิ...ชีวิตชั้น
#โปรดติดตามตอนต่อไป
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.6 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
