I forget you วุ่นรักฉบับนายขี้ลืม

 
สายลมพัดยามเช้า แสงแดดอ่อนๆ มองบนท้องฟ้าเห็นพระอาทิตย์ดวงกลมโต หมู่นกโบยบินไปตามท้องฟ้าในยามสว่าง มันช่างเป็นเวลาที่เหมาะต่อการพักผ่อนเสียจริงๆ แต่ทว่า ฉันไม่สามารถทำได้ตามใจที่ต้องการนะสิ เพราะตัวของฉันเองนั่นนะมีความฝัน เพราะฉะนั้นฉันถึงต้องคอยเดินตามความฝันของตัวเองให้ได้ ถึงแม้ว่ามันจะต้องลำบากเหน็ดเหนื่อยมากสักเท่าไร ฉันก็จะไม่ท้อง่ายๆหรอก ในช่วงเวลาที่คนอื่นพักผ่อนกันในวันหยุดที่แสนสบายนั่น ฉันไม่สามารถทำตามอย่างคนทั่วไปได้ ฉันต้องค่อยทุ่มเทเวลาทั้งหมดไปกับการซ้อมเต้นและ ร้องเพลง ช่วงเวลาส่วนตัวทั้งหมดฉันยกให้กับการซ้อมทั้งหมดเลย แต่เพื่อความฝันของฉันแล้ว ฉันคนนี้สู้ตาย! ฉันเชื่อว่าสักวันหนึ่งเมื่อฉันพร้อมเมื่อไร ฉันก็จะเริ่มเดบิวซ์ และเปิดตัวเป็นศิลปินในเมืองไทยทันที และนี่ละคือสิ่งที่ฉันทุ่มเทมาตลอด14ปีเต็ม
ณ BTS สถานีสุขุมวิทย์
จุดมุ่งหมายของฉันในวันนี้ก็คือ หมอชิต ฉันนั่งรอเวลาออกของbts สายนี้ พลางหยิบมือถือในกระเป๋าขึ้นมา กดเข้าดูโปรแกรมโซเชียลที่มีชื่อว่าfacebook อย่างคนไม่มีอะไรจะทำ ฉันนั่งเลื่อนโพสดูนู้นนี่นั่น จนไปสดุดตาเข้ากับโพสนึง
'Exo พร้อม comeback จัดคอนเสิร์ตชุดพิเศษให้ Fc.ชาวไทย เตรียมพบกับพวกเขาทั้ง12คนได้ เร็วนี้ๆ>< We are one เปิดจองบัตรตั้งแต่วันนี้เป็นต้นไป~'
"Exo" จัดคอนเสิร์ตที่ไทยหรอ~ น่าสนใจดีนะความจริงแล้วตัวฉันเองก็ถือได้ว่าเป็นแฟนคลับของเหล่าexoทั้ง12คนเหมือนกันนะ แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดคลั่งไคล้ถึงขั้นเป็นบ้าเป็นบอหรอกนะ ฉันชอบแบบมีขอบเขตน่ะ ส่วนตัวแล้วฉันชอบexoดีโอเป็นพิเศษ เพราะว่าเขาคือเมนวอยท์ไง เพราะฉะนั้นเขาก็ต้องร้องเพลงเพราะใช่ไหมละ? แต่ความจริงแล้วในexo ก็มีเมนวอยท์หลักก็3คนนะ แต่ที่ชอบดีโอเป็นพิเศษอาจจะเป็นเพราะเสียงของเขาฟังดูแล้วนุ่มๆ ฟังแล้วสบายหูดีละมั้ง แถมหน้าตาหมอนั่นยังน่ารักอีกด้วย>-< แต่ถึงจะเป็นพวกที่คลั่งไข่ เอ๊ย! คลั่งไคล้exo ก็ตามทีแต่จะให้เสียค่าบัตรคอนเสิร์ตตั้งแพงเพียงเพื่อจะได้เห็นหน้าพวกเขาในระยะ1'000เมตรแล้วละก็ อย่าหวังเลยว่าฉันจะซื้อบัตรเข้าไปนั่งดู แน่นอนน้ำหน้าอย่างฉันคงไม่มีปัญญาซื้อบัตรข้างหน้าหรอก อย่างมากก็ได้แค่บัตรชั้นลอยแค่นั่นเอง และแน่นอนคนอย่างฉันคงไม่เสียเงินเป็นพันเพื่อไปนั่งดูขนคิ้วexoทั้ง12คนหรอกจริงไหม~
ฉันนั่งbts มาเรื่อยๆจนตอนนี้ถึงสถานีเป้าหมายแล้วนี่นา 'หมอชิต' นั่นเอง "สถานีหน้าหมอชิต"
ฉันเก็บมือถือใส่กระเป๋าไว้อย่างเดิมก่อนจะเดินออกมา และเป้าหมายต่อไปก็คือ Park jin hey studio ที่นี่คือแหล่งรวบรวมการสอนของพวกเหล่าที่ต้องการจะเข้าวงการบันเทิงทั้งหลาย ที่นี่มีเอกคณะแบ่งแยกเป็นกลุ่มย่อย เช่น เอกดนตรี เอกร้องและเต้น เอกการแสดง เอกการจัดการภาพยนต์ หรือแม้กระทั่ง เอกทำอาหารและเรียนรู้ภาษานานาชาติ ซึ่งแน่นอนว่า เอกคณะที่ฉันเลือกก็คือ 'ร้องและเต้น' ฉันก้มดูนาฬิกา ซึ่งตอนนี้ก็เวลาประมาณ 6.45 น. ใกล้เจ็ดโมงแล้วฉันต้องรีบขึ้นตึกแล้วละ อ่อ.ฉันลืมบอกไปแต่ละคณะก็จะมีตึกเป็นของตัวเองเพราะฉะนั้นแต่ละคณะจะไม่มีการได้เรียนปนกันหรือเรียนตึกเดียวกันได้ คงประมาณว่าอาณาเขตคณะใครคณะมันละมั่ง ฉันขึ้นมายังตึกเพื่อดูตารางการฝึกซ้อมของวันนี้ ตารางฝึกซ้อมของแต่ละวันจะถูกกำหนดโดยอาจารย์คุ้มสอน โดยอาจารย์แต่ละคนจะมีลูกศิษย์ได้เพียง1-2คนเท่านั้น และผู้เรียนก็จะมีห้องเรียนเป็นของตัวเองห้องหนึ่งเลยละ โดยขนาดห้องก็ใหญ่มากนะสำหรับซ้อมคนเดียว ภายในก็จะเป็นผนังกระจกล้วนทั้งหมด โชคดีจังเลย^----^ ที่ตารางซ้อมไม่หนักมาก 7.10 น.- 12.00 น. ซ้อมเต้น 12.10 น.-17.30 น. ซ้อมร้องเพลง หลังจากนั่นก็ free time ^___^ เย้! Free time ในที่นี้ก็คือหมดเวลาซ้อมทั้งหมด หรือเวลากลับบ้านนั่นเอง
~7.10. น.-12.10 น.~
การซ้อมเต้นของวันนี้ก็คือ การผสมท่าเต้นแจส กับ บัลเล่ต์ เข้าด้วยกัน ซึ่งก็ไม่ยากเท่าไรเพราะว่าฉันเคยเรียนมาแล้ว ถึงแม้ฉันจะชอบแอบลักไก่เวลาจังหวะวางเท้าก็ตาม-_-* การวางเท้าผิดแต่ท่านี่เป๊ะนะ หรือเรียกว่ามั่วอย่างมีหลักการนี่เอง -_____-
~12.00 น.-12.10 น.~
เบรกการซ้อม
~12.10 น.-17.30 น.~
ซ้อมร้องเพลง วันนี้ซ้อมเกี่ยวการแบ่งการหายใจในการร้องเพลง ซึ่งเรื่องนี้ฉันค่อนข้างมีปัญหามาก เพราะเวลาร้องเพลงแล้วชอบหายใจไม่ทัน แต่แล้วการซ้อมในครั้งนี้ก็ผ่านไปได้ด้วยดี ถึงจะทุลักทุเลก็ตามเหอะ
~free time~
และนี่ก็คือเวลาที่จะกลับบ้านได้แล้ว ฉันเตรียมตัวและเดินมานั่งรถสายเดิมอย่างที่เคยทำทุกวัน นั่นก็คือ bts นี่เอง และแล้วฉันก็มาถึงซอยบ้านตัวเองซักที ฉันก้าวเท้าอย่างช้าเข้าซอย สายตามุ่งมองไปยังปลายทางที่อยู่ห่างไปไม่ไกลนัก บ้านของฉันไงละ><
อีกไม่ไกลแล้วจะถึงแล้วละนะ^____^
แต่ทว่า..............
หมับ~
ฉันรู้สึกเหมือนมีอะไรมาสัมผัสที่ปลายขา ฉันค่อยๆละสายตาจากทางเดินก้มมองยังพื้นที่ต่ำกว่าระดับสายตาเล็กน้อย ฉันเห็นชายคนนึงกำลังจับขาฉัน ก่อนเงยหน้าเล็กน้อย พร้อมเอ่ยคำพูดที่แสนจะแผ่วเบาเหลือเกิน ใบหน้าเขาเต็มไปด้วยเลือดสีแดงระเรื่อ คำพูดที่แสนแผ่วเบานั่นฉันพอจับใจความได้เล็กน้อย ว่าเขากำลังต้องการความช่วยเหลือ
"ช่วยด้วย~" สิ้นเสียงนั่นเขาก็หมดสตินอนคว่ำหน้าอยู่กับพื้น
"นี่คุณ! คุณๆ" ฉันค่อยๆพลิกร่างชายคนแปลกหน้าก่อนจะค่อยสังเกตเห็นแผลตรงท้ายทอยว่าลึกแค่ไหน เขาคงจะเจ็บมากสินะ ฉันพลิกตัวเขาก่อนจะมองหน้าคนที่นอนหายใจรวยรินอย่างไร้สติ สายตาฉันเริ่มที่จะโฟกัสใบหน้าเขาชัดเรื่อยๆ ก่อนที่จะต้องตกใจในความบังเอิญครั้งนี้เสียจริง นี่มัน!!
"ชานยอลo..o" ไม่น่าเชื่อเลยจริงๆ
นี่มัน'ชานยอลexo'นิ แล้วทำไมเขามาอยู่ที่นี่เขาควรไปอยู่ที่อื่นแล้วเตรียมตัวขึ้นคอนเสิร์ตที่กำลังจะจัดขึ้นสิ แล้วทำไมเขาถึงมาอยู่ในสภาพแบบนี้ได้ละเนี่ย ฉันค่อยๆเอามือยื่นไปยังปลายจมูกของเขาเพื่อเป็นการเช็คว่าเขายังคงมีชีวิตอยู่หรือเปล่า และสัมผัสลมหายใจที่รดปลายนิ้วเป็นการตอบสนองว่าเขายังมีชีวิต แล้วหลังจากนี้ฉันควรทำยังไงดีละ จะพาไปหาหมอแต่รถก็ไม่มี ไอ้ขืนจะแบกไปฉันก็คงรับน้ำหนักหมอนี่ไม่ไหวแน่ๆ ก็ดูตัวหมอนี่สิใหญ่กว่าฉันตั้งเยอะ แล้วจะทำไงดีละ จะทำไง คิดสิๆ!!!!!!!!!!!!
แต่จะว่าไปก็มีอยู่ที่หนึ่งนี่นา ที่น่าจะพาหมอนี่ไปได้และก็ไม่ไกลจากที่นี่ด้วย ฉันมองไปยังปลายทางข้างหน้าก่อนจะก้มลงพยุงคนไร้สติตรงพื้น
"โอ๊ย!ให้ตายเหอะ กินอะไรเข้าไปเนี่ยหนักชิบ ไม่ติดว่าหล่อจะปล่อยทิ้งซะเลยเนี่ย" แต่ว่าถ้าพาไปที่นั่นมันจะดีเหรอเนี่ย!! เอาเหอะน่าจะถือว่าช่วยเอาบุญแล้วกัน( -_-")