Bad Friendship วันเลวร้ายหลังวันจบ

    เหตุการณ์ที่ 2 : คำขู่ (1)
 
     เมื่อไม่นานมานี้...ผ่านไปเร็วอย่างกับโกหก...เด็กใหม่อย่าง ปัน เริ่มมีอะไร
แปลกไป หรือผมคิดไปเองกันเเน่...
 
   "ปัน! เอาบอลให้หน่อย!~" 
   หลินตะโกนบอก ปัน ขณะเล่นวอลเล่บอล ปันยิ้มแล้วตอบ จากนั้นก็เดินไปหยิบ
บอลมา กลาส นั่งมองเพื่อนของตนเตะบอล เขาไม่ค่อยเข้าใจนักว่าทำไมปันถึงเหมือน
จะมีรังสีมืดมนบางอย่างเวลาที่เธอเข้าใกล้เขา มันทำให้รู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก...
   "เฮ้ย!!? กลาสระวัง!!!"
   "หา?..."
    ปัก!
     กลาสที่มัวเเต่นั่งเหม่อลอย ไม่ทันที่จะคิดว่า บอลมันอาจจะเด้งมาถูกเขา
ก็เป็นได้...เพื่อนของเขารีบวิ่งเข้ามาดูอาการทันทีที่เขาล้มลงไปกองกับพื้น
    "กลาสกู...ขอโทษกูไม่ทันเห็น"
    ดรีม เพื่อนของเขากล่าว 
     "ม...ไม่เป็นไร...ยังไหว...ไม่ตาย"
     "โอเค...อ่ะ..?"
     ดรีมหยุดชะงัก หลิน และ ปัน เดินเข้ามาพลางทำหน้างงเล็กน้อย
.    "เกิดอะไรขึ้นเนี่ย?" หลินพูด
     "อ้อ...อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ..."
   
           Glase Talk
 
.    "ให้เราพาไปห้องพยาบาลมั้ย? กลาส?"
      ทันทีที่เสียงของปันเเทรกเข้ามา ผมก็พยายามพยุงตัวขึ้น รู้สึกอยากจะหนี...
ออกไปจากตรงนั้น....สายตาของปันที่มองผมเหมือนมีอะไรแฝงไว้อยู่...และรอยยิ้ม
ที่ดูมีเล่ห์กล...
    "ม...ไม่เป็นไร...พวกนายไปเล่นกันต่อเถอะ เดี๋ยวฉันไปเอง..."
     ผมพูดปัดๆ แล้วรีบสาวเท้าออกไปทันที 
 
    ห้องพยาบาล...
 
   "อ้าว...เธอเป็นอะไรมาน่ะ?"
   อาจารย์เจษ ถามขึ้นมาเมื่อเห็นแผลฟกช้ำบริเวณใบหน้า 
   "โดนบอลครับ..."
   "อืม...เดี๋ยว..."
    ตี๊ดดดด....ตี๊ด...
    "อ่า..สวัสดีค่ะ...วะ..ว่าไงนะ เอมประสบอุบัติเหตุเหรอ...!"
    ท่าทางของอาจารย์เจษดูลุกลี้ลุกลน แล้วสีหน้าไม่ค่อยดีซักเท่าไหร่
    "มาพอดีเลย! เขมจิรา ช่วยปฐมพยาบาลให้เขาหน่อยนะ ครูต้องไปจัดการบาง
อย่าง กล่องยาอยู่ในตู้นะ!"
   "....ยินดีค่ะ...."
 
     ชิบ...แล้ว...