Love forever สุดรักจับใจ ล๊อกเป้าหมายเอาไว้ที่เธอ

  หลังจากนั้นฉันก็ทนไม่ไหวกับการอยู่ในห้องตลอด14ปีที่ผ่านมา ฉันจะต้องไปคุยกับเเม่เลี้ยงให้รู้เรื่องไปเลยว่าฉันคนนี้จะไม่ทำตามคำสั่งของเเม่เลี้ยงอีกต่อไปเเล้ว! ไม่ว่าจะยังไงก็ตามฉันจะไปถอดหน้ากากของยัยนั่นให้ปวงประชาได้รู้ ว่าเห็นนิสัยดีอย่างนี้น่ะจริงๆเเล้วก็เเค่นางมารร้ายเท่านั้นเเหละ ฮึ!!   ฉันที่เดินตั้งหน้าตั้งตาไปที่ห้องของเเม่เลี้ยงพร้อมผลักประตูเข้าไปโดยไม่สนใจอะไรทั้งสิ้น

     "นี่!! นังเเม่เลี้ยงใจร้าย!!!!"

 ฉันที่ตะโกนออกไปเสียงดัง พร้อมกับมองกวาดตาไปทั่วห้อง เเต่เเล้วฉันก็ไม่เห็นใครเลยในห้องนี้ เเต่....เมื่อกี้ฉันเห็นนางเดินเข้าไปนิ! เเต่ทำไมถึงไม่อยู่ได้หล่ะ ฉันจำได้ว่าเห็นจริงๆนะเนี่ย เเต่ทำไมกันนะ ฉันที่เดินไปทั่วบ้าน เเต่กับไม่เจอนังเเม่เลี้ยงใจร้ายเลยเเม้เเต่เงา หรือว่าจะไปที่ผับกันนะ ผับอย่างนั้นหรอ!?! เเล้วฉันจะออกไปได้ยังไงล่ะในเมื่อเเม่เลี้ยงนำโซ่มาคล้องกับประตูหน้าบ้านฉันอย่างนี้น่ะ

    "นี่คงรู้สินะว่าฉันจะต้องหนีออกไปข้างนอกตอนนางไม่อยู่น่ะ=..="

 เฮ้อ~~ฉันถอนหายใจใหญ่ๆ พร้อมกับนั่งซมอยู่หน้าประตู ฉันคงทำได้เเค่รอสินะตอนนี้น่ะ เฮ้อ~พรุ่งนี้ก็ไปเรียนเเล้ว จะต้องไปเจอเพื่อนอีกเเล้วสินะ ฉันน่ะ....ไม่ชอบเลยจริงๆการที่ต้องมานั่งทุกข์ทรมานอย่างนี้ ทั้งที่ฉันได้ชื่อว่าคุณหนูเเท้ๆ เเต่กับไม่มีชีวิตเป็นของตัวเองเลย ฉันกลัว....ฉัน...ฮึกๆ ฮือ! ฉันมัน.....

    วันต่อมา

 หลังจากเมื่อวานฉันก็เผลอหลับไป เเต่ดีนะที่เเม่บ้านมาช่วยนำฉันขึ้นไปบนห้องก่อนที่เเม่เลี้ยงจะกลับมา ถ้ากลับมาเเล้วเจอฉันในสภาพซากศพเเบบนั้นคงได้ขัดเกลากันอีกรอบนึง

 ฉันที่ในตอนนี้เดินมาโรงเรียนในสภาพที่ใครๆก็ต้องหวาดกลัวทั้งที่ทำผมมาอลังที่สุดเเล้วเเท้ๆจะให้พวกเพื่อนๆเห็นไม่ได้เเล้ว! ฉันที่รีบทำหลังตรงเชิดหน้าเชิดอกเเล้วเดินเข้าไปในโรงเรียนที่ทุกคนก็ต้องเหวอหรือตีลังกาหงายหลังไปเลยหล่ะ

  ในตอนที่ฉันเปิดประตูเข้าห้องไป ฉันก็คาดการได้ถูกจริงๆ ไม่ว่าจะหญิงหรือชายก็ต่างทำหน้าเหวอตกเก้าอี้กันไปเลย ^^ฉันน่ะเกิดมาสวยเเถมรวยอีกตังหาก //เเต่การเรียนน่ะ รู้เเล้วเหยียบไว้นะ ฉันน่ะอาจจะดูสมองไม่รับการเรียนเเต่ฉันก็ไม่เคยติดFนะ ถ้าจะได้ก็คงจะเป็น -C -B น่ะ=..=  ฉันน่ะไม่ได้ฉลาดระดับท๊อปหรอกนะเเต่ฉันน่ะเก่งอยู่วิชานึง เป็นวิชาที่เรียนเเบบสบายๆนั่งเฉยๆเเละละเลงมือลงไปในกระดาษ  นั่นก็คือวิชาศิลปะนั่นเอง ฉันน่ะติดท๊อปวิชานี้ เเถมทำผลงานได้สวยมากๆ!!

    "อรุณสวัสดิ์เเอลม่อนจัง!!"

    "อ้าว!อรุณสวัสดิ์เลม่อน"

    "วันนี้สวยเเบบเฉิดฉายมากเลยล่ะ ^^"

 ไม่ต้องสงสัยหรอกนี่คือเลม่อนเพื่อนร่วมชั้นฉันเองล่ะ ยัยนี่น่ะไม่ว่าฉันจะตกอยู่ในเหตุการณ์ไหน เลม่อนก็อยู่ในเหตุนั้นเสมอ เรียกได้ว่าไม่เคยทิ้งฉันไปไหนคนเดียวเลยน่ะสิ เวลาทำอะไรยัยนี่ก็จะมาหาฉันก่อนเลย เเล้วก็ชอบชมฉันว่าสวยนู่น สวยนี่ เฮ้อ~~เเต่บางทีน่ะยัยนี่ก็ชอบนำปัญหามาให้ฉันทั้งการโดนกลุ่มนักเรียนหญิงตบทั้งโดนรุ่นพี่บอกเลิก ยัยนี่ก็ชอบให้ฉันไปจัดการเคลียให้ เเต่ฉันก็ทำให้นะเป็นการตอบเเทนที่คอยอยู่กับฉันเสมอไม่เคยไปไหนไง

   "ไปเข้าเรียนกันเเอลม่อนจัง"

   "จ๊ะๆ"

 ในขณะนั้นอาจารย์ก็เดินเข้ามาพอดีเลย ฉันเลยเดินไปนั่งที่ของตัวเอง บางทีฉันก็คิดนะว่าการที่ฉันเรียนไม่เก่งน่ะเป็นการที่ฉันไม่ตั้งใจเรียน เเถมยังไม่ค่อยฟังอาจารย์พูดขณะกำลังสอนอยู่ เเต่ฉันน่ะตั้งใจนะ ตั้งใจมากๆเลยด้วย เอ๊ะ!เดี๊ยวๆนั่นพวกเด็กนักเรียนชายมาเล่นบอลกันหรอ หน้าตาใช้ได้ทุกคนเลยนะเนี่ย    ฉันที่ชะเง้อคอดูตรงหน้าต่างพรางคิดอะไรไปด้วย

   พักกลางวัน

   "เเอลม่อนจังไปกินข้าวกัน!"

   "จ๊าา เลม่อน"

 ฉันที่เดินลงมาพร้อมกับเลม่อน เเละพรางมองไปรอบๆเพื่อจะหาอะไรกิน เเต่จะว่าไปโรงเรียนนี้ใหญ่เป็นบ้าเลย //อยู่มาตั้งหลายปีพึ่งคิด// เดินทีนี่ปวดขาเลยนะเนี่ย ถึงจะไม่ได้เป็นโรงเรียนอับดับ1ก็เถอะเเต่ก็ไม่ใช่เล่นๆนะเนี่ย! เเล้วอยู่ๆฉันก็เดินไปชนกับใครเข้า

   "โอ๊ย! นี่..นี่นาย! เดินดูทางไหมเนี่ย!!! ไม่เห็นคนเดินหรอไง"

   "เธอนั่นเเหละที่เดินไม่ดูทางฉันเดินมาหยุดตรงนี้นานกว่าเธออีก"

  "มันเกี่ยวหรอไง!!!"

  "เกี่ยวสิ"

  เเล้วในขณะที่เราทะเลาะกันอยู่ ก็มีเด็กผู้หญิงพูดขึ้น

  "นี่เคียวคุง! ไปกินข้าวกินไหมจ๊ะ"

  "นั่นไง! เเฟนนายมาเเล้วไสหัวไปเลย!"

  "ใช่ที่ไหน ฉันซิงนะ"

 "หราาา"

 "เเล้วเธอสนเป็นเเฟนฉันไหมล่ะ ยัยคุณหนู!"

 "จะบ้าหรอไง! ชิ!"

 ฉันที่ได้ยินคำพูดนั้นพร้อมยิ้มเเบบสเเยะยิ้มอะ อึ๊ย!คิดเเล้วขนลุกเลยที่จะต้องไปเป็นเเฟนกับตาบ้านี่น่ะ ถามมาได้ ฉันไม่เป็นเเฟนกับผ้าขี้ริ้วหรอกน่ะ!!! //ทำไมถึงเรียกอย่างนี้หรอ ก็เพราะหมอนี่เสื้อเปียกเเฉะเป็นบ้าเลยไง ฉันไม่กล้าเเตะหรอกนะ!//

 หลังจากนั้นเลม่อนก็เดินเข้ามาใกล้ฉันพร้อมถามว่ารู้จักกับหมอนั่นด้วยหรอ จะตอบยังไงดีหล่ะ เเต่ตอบตรงๆไปเลยก็ไม่เสียหายนี่หน่า

  "ฉันไม่รู้จักหมอนั่นหรอก"

  "จริงดิ เธอนี่คงไม่รู้จักสินะนี่น่ะคือทาคุชิ เคียว เป็นผู้ชายที่ดูจะม่อสาวไปทั่วเลยนะ"

  "ก็สมเเล้วล่ะที่ฉันจะเรียกว่าผ้าขี้ริ้วม่อสาวน่ะ"

  "555เเต่ฉันเเอบปลื้มเขานะ หล่อปานเทวดาเลยล่ะ"

  "จ๊าๆ ไป!กินข้าวได้เเล้ว เสียเวลามานานเเล้ว"

 หลังจากนั้นฉันก็กินข้าวกับเลม่อนเสร็จก็เรียนช่วงบ่ายเเล้วก็เลิก หลังจากนั้นฉันก็คิดว่า ไม่อยากจะกลับไปที่บ้าน ฉันเลยพยายามเลี่ยงทางที่รถที่บ้านจะมาจอดรับ ในขณะนั้นฉันเลยคิดว่าจะเดินเลี่ยงไปทางสนามบอลเเล้วพยายามปิดหน้าเอาไว้   พอผ่านไปได้สักพักฉันก็เห็นว่ารถที่บ้านหายไปเเล้วเลยโล่งใจเเบบมากๆ

  "ไชโย!!!อย่างน้อยวันนี้ก็กลับบ้านเย็นหน่อยเเล้วกันจะได้สูดอากาศอยู่ที่นี่!"

  "นี่เธอมาดูฉันเล่นบอลด้วยหรอเนี่ย"

 ฉันที่ยกมือไชโยโดยที่ไม่รู้ว่ามีคนอยู่ที่สนามนี่ด้วย

  "เอ๊ะ!''

  "เธอคงหลงรักฉันสินะเนี่ย!!"

 "เอ๊ะ!! พูดบ้าอะไรของนายน่ะ!!หุบปากนะ!"

 ฉันเอามือมาปิดปากของเขาเพราะเขาเล่นตะโกนซะลั่นขนาดนั้นเเต่ดีนะที่ไม่มีใครสนใจเท่าไหร่เลยไม่มีใครได้ยิน หลังจากนั้นพวกเพื่อนของหมอนี่ก็เดินเข้ามาพร้อมทักด้วยภาษากวนๆ=..=

  "โฮ!มีสาวมาดูด้วยหรอเนี่ยไอเคียว โครตโชคดีเลยว่ะ"

 "เอ่อๆหน้าม่อจริงๆเลย"

 "เฮ้อ~~อิจฉาคนเเถวนี้วุ้ย!!"

 เเต่ละคำทำฉันหงายหลังได้เลยนะเนี่ย รู้ไหมว่าฉันคือ"คุณหนูเเอลม่อน"ไม่ใช่เพื่อนของพวกนายนะ กวนส้นตึกฉันเหลือเกิน!!

 "พูดบ้าอะไรกันเนี่ย!"

 "ก็พวกนี้เป็นเพื่อนฉันเองเเหละ ฉันจะเเนะนำละกันไอคนที่ใส่เเว่นหน่ะไอ"เต๋อ"ส่วนไอเสื้อม่วงๆดูปากกวนส้นหน่อยอะนั่นไอ"เมล" เเล้วก็คนสุดท้ายคือไอ"คิด"ส่วนฉันชื่อเคียวหรือทาคุชิ เคียว"

  "งั้นเรียกฉันว่าเเอลม่อนละกันนะ ที่ฉันมาที่นี่น่ะไม่ได้จะมาดูพวกนายเล่นบอลหรอกนะ"

  "โฮ่!น่าเสียใจอะT..T" (เคียว)

  "เเต่ที่ฉันมาที่นี่น่ะ คือฉันหลบพวกคนที่บ้านมาน่ะ เลยคิดว่ามาอยู่ที่นี่ดีกว่า"

 หลังจากนั้นฉันก็เล่าให้พวกเขาฟังกันจนเเทบหูชากันไปเลย ก็เรื่องมันยาว ถ้าอยากรู้ก็ต้องทนฟังหน่อยอะนะ

   "น่าสงสารจัง คนสวย!"(เมล)

  "ไม่เป็นไรๆพวกเรายินดีช่วยเธอนะ"(เต๋อ)

  "มาหาได้ตลอดเลยไม่ว่าเธอจะหลบใครมาน่ะ^^"(คิด)

  "เฮ้อ~~เเม่เลี้ยงเธอโหดร้ายเกินไปเเล้วนะ"(เคียว)

  "ขอบคุณทุกคนนะ เเต่อีกไม่นานฉันก็ต้องกลับบ้านเเล้วล่ะ"

 หลังจากอยู่ได้ไม่นานฉันก็บอกลาพวกเขาเเล้วนั่งเเท๊กซี่กับบ้านทันที เเต่ไม่ต้องถามนะว่าฉันจะเข้าไปในบ้านเเบบโต้งๆเลยหรอ ไม่มีทางหรอก คนอย่างฉันเตรียมบันได้ลิงปีนขึ้นห้องเอาไว้เรียบร้อยเเล้วหล่ะ 555ใครมันคิดว้า!!ฉลาดเป็นบ้าเลย!!    (ชมตัวเองเป็นสิ่งที่ดีที่สุด)

*********************************************************

   ถ้ามีอะไรผิดพลาดหรือต้องการให้เเก้ตรงไหนก็สามารถบอกได้นะคะ เพราะเเต่ละตอนจะลงทุกวันเสาร์เเต่บางครั้งอาจจะช้าไปบ้าง เเต่ก็คิดว่าจะพยายามอัพค่ะ^^

  เป็นสมาชิกใหม่ค่ะ ต่อจากนี้ฝากเนื้อฝากตัวเเละฝากนิยายเรื่องเเรกของเค้าไว้ในอ้อมใจด้วยละกันนะคะ เเล้วเจอกันค่ะ