I love it. 18+ part 2

7.9

เขียนโดย Nicotine

วันที่ 12 เมษายน พ.ศ. 2559 เวลา 16.31 น.

  3 ตอน
  14 วิจารณ์
  6,272 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 8 พฤษภาคม พ.ศ. 2559 15.54 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

1) Not alone.

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
 
 
   บท เคน
 
 
   สวัสดีครับ ผม เคน เองครับ ผมผ่านเรื่องเลวร้ายในวันนั้นมาที่เพื่อนผมและไอพาร์ทตาย ตั้งแต่วันนั้น
ผมก็รู้สึกแปลกๆ และรู้สึกเหมือนว่า..ผมไม่ได้อยู่คนเดียว เหมือนมีใครอยู่ข้างๆกายผมอยู่ ทุกๆที่ ทุกๆวัน
ทุกๆเวลา แต่ผมอยู่ไปก็หลอนอ่ะครับ ผมอยู่หอคนเดียว เมื่อก่อนอยู่กับไอพาร์ท เดี๋ยวนี้อยู่คนเดียวมัน-
รู้สึกอ้างว้าง เหงา และกลัว ครับ ผมกลัวอะไรอ่ะหรอครับ? วิณญาณ!!!
 
 
(เมื่อคืนผม..รู้สึกแปลกๆผมรู้สึกเหมือนมีใคร..ไซร้คอผม เหมือนมีใครจะทำอะไรผม ที่รู้ๆผมเห็น
ไอพาร์ททำมันจะทำอะไรผม มาแบบน่ากลัวเลยครับ เสื้อผ้าเปื้อนเลือด และในขณะนั้นผมเห็นมันจะเอา
อวัยวะเพศผมสอดใส่อวัยวะเพศมันครับ ตอนที่มันจะขย่มผมเลือดมันออกมาเรื่อยๆ.. )
 
 
เคน:ไอพาร์ท!!
เคน:มึงจะมาหากูทำไม? มึงไปที่ชอบที่ชอบเถอะนะ เดี๋ยวกูทำบุญไปให้
พาร์ท:มึงเคยบอกกูนิว่า..จะอยู่กับกูตลอดไป!!
พาร์ท:กูจะอยู่กับมึง กูจะอยู่กับมึงตลอดไปป!!!
พาร์ท:กูรักมึงนะ
เคน:อย่าาาา!!
 
 
(และผมก็เริ่มตาขึ้นมามองซ้ายมองขวา ผมถามตัวเองว่า..เป็นเรื่องฝันจริงหรอ? แต่มันเหมือนจริง-
มากครับ แต่ที่ทำให้ผมตกใจมากสุดๆ เสื้อผมเปื้อนคราบเลือดครับ และผมไปซักเสื้อในห้องน้ำ....
ระหว่างเดินเข้าห้องน้ำ...ผมเห็นรอยเท้าที่มีสีเลือดตั้งแต่ปลายเตียงครับ และผมก็เห็นว่า..รอยเท้าก็ค่อยๆ
จางหายไปในตอนนั้น ผมเห็นกับตาตัวเอง ผมแทบจะไม่อยากจะอยู่ แต่ต้องทำใจอยู่อ่ะครับ เพราะ..
ผมไม่มีที่ไปแล้วจริงๆ ผมก็ต้องทนๆอยู่ไป...)
 
 
(มีวันนึงที่เพื่อนผมเพื่อนเก่าอ่ะครับตอนม.ปลายโทรมาหาผมและบอกว่า..)
 
 
เพื่อนเก่า:เออ..สวัสดีนะเคน
เคน:อื้ม..สวัสดีครับ นี่ใครครับ?
เพื่อนเก่า:บุ๊คเอง จำได้มั้ย?
เคน:อ่ออ..บุ๊ค มีอะไรหรอ? โทรหากูมีอะไรว่ะ?
เพื่อนเก่า:ก็ไอพาร์ทมาหากูอ่ะที่บ้าน วันนี้ตอนเช้าแต่มันกลับไปแล้ว และมันฝากบอกมึงอ่ะว่า..
ให้โทรหามันกลับด้วย.
เคน:......เชี้ย!!
เพื่อนเก่า:อะไรหรอว่ะ?
เคน:อ่อๆ ป่าวๆอ่ะ (เคนพูดน้ำเสียงสั่นๆ)
 
 
(ตอนนั้นผมพูดเสียงสั่นๆไปหมดเลยอ่ะครับ ด้วยความที่ผมอึ้งและตกใจมาก...)
 
 
เคน:แค่นี้ก่อนนะมึง
เพื่อนเก่า:เออ..ๆ บายมึง
 
 
(วันถัดมามีคนโทรหาผมอีกครับ...)
 
 
เคน:สวัสดีครับ!! ต้องการพูดกับใครครับ?
คนปริศนา:อยากคุยกับมึงไง!! ไอเคน
เคน:คุณคือใครครับ?
คนปริศนา:จำกูไม่ได้หรอ? กูพาร์ทไง!!!!
 
 
(ผมทำโทรศัพท์ตกจากมือ มือสั่นไปหมดเลยครับ ผมปิดกระจก หน้าต่าง ปิดผ้าม่าน ประตูบ้าน
เลยครับ... ด้วยความกลัวของผม... )
 
 
 
 
 
 
 
(โปรดติดตามตอนต่อไป...)
(ฝากติดตามเรื่องนี้ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ)
 
 
 
 
 
 
 
  

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
7.7 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
7.8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
8.2 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา