Because Love You ถ้ารักได้...รักไปนานแล้วล่ะ

     
วันต่อมา ณ มหาลัย S
=_= วันนี้ฉันโดนรุมล้อมไปด้วย Fc’BLT เบลล์รักทิวนั่นแหละ ฉันนี่เกลียดเอฟชีนี้
อยากจะยุบทิ้ง...แต่ T^T เป็นพี่ทิวไงล่ะ ทำไมฉันต้องทำแบบนี้นั่นหรอ ?.? ฉันทำเพื่อควาสุขไง
ล่ะ ถ้าฉันได้พี่ทิวมาเป็นแฟนปุบ อีกสัก 3 เดือน ฉันจะทิ้งเขาไงล่ะ ฮ่าๆๆๆ :)
เตรียมบาเรียกันความเจ็บไว้เลยนะคะ พีทิว #โอตาคุ
            “เพียวโกะ!!...แกกก T^T”ยัยมิววิ่งมาและ =.= อะไรอีกล่ะ เนี่ยย
            “ว่าอะไรอีกล่ะมิว -_-;;”
            “แกรู้ป่ะเนี่ย??”
            “รู้สิ ทำไมจะไม่รู้อ่ะดังว่อนไปทั่ว -_-“
            “แกจะทำยังไงต่อไปอ่ะ...” มิวเริ่มดึงฉันออกมาจากกลุ่มพวกนั้น
            “ฉันก็ต้องแก้ข่าวน่ะสิ :)”ฉันยิ้มกรุ่มกริ่มอย่างพอใจ
            “แกมีแผนอะไรอีกล่ะ...”
            “เดียวก็รู้...แกรีบไปเรียนเถอะ ฉันจะไปห้องสมุด”
            “อื้อ...ฉันไปล่ะ หวังว่าแกจะเดินรอดไปที่ห้องสมุดน่ะ -___-“
            “อื้อ!เชื่อใจฉัน ฉันไม่ทำอะไรแผลงๆหรอก”
แต่ฉันจะแย่งคนที่ฉันอยากสนุกมาน่ะสิ ฮึๆๆๆ :)
            ตึกๆฉันรีบเดินไปที่ห้องสมุด ห้องที่ฉันรักที่สูดดดดดดด >O<
            “อ่า มาถึงสักทีนะ...”ฉันกำลังจะผลักประตูเข้าไปข้างใน แต่กลับมีมือใครอีกคนมาก่อน
ทำให้มือฉันไปจับกับเขาอย่างจัง ?.?
            “หือออ?.?” ฉันเงยหน้าขึ้นมองมือนั่นมันกลับเป็นมือของ ...พี่ทิว =///= ประเจ้า
ฉันไม่ได้แกล้งนะเนี่ยย
            “ไง...^^เพียวโกะ” พี่ทิวยังยิ้มให้ฉันเหมือนเคย ฉันเลยตอบกลับไปว่า...
            “ค่ะ...พี่ทิว” ฉันยิ้มหวานก่อนที่จะผลักประตูเข้าไป
            “เอ่อ...เพียวโกะมาทำอะไรที่นี่หรอ?” พี่ทิวถามฉันพร้อมกับเดินไปที่หมวดประวัติศาสตร์
            “อ้อ...แค่มาคืนหนังสือน่ะค่ะ แล้วก็...จะมายืมด้วย >///<”
            “เพียวโกะเป็นอะไรรึเปล่า?” พี่ทิวถาม
            “อ้อ...เปล่าค่ะ...ฉันก็แค่...-///-“
            “แค่??” พี่เฟริส์ทวนคำตอบ
            “หยิบหนังสืนนู้นไม่ได้อ่าค่ะ” ฉันรีบเบี่ยงเบนความสนใจจากฉันไปที่หนังสือ
            “มาเดียวพี่หยิบให้” พี่ทิวเอื้อมไปหยิบหนังสือฉันน่ะหรออ ฮ่าๆๆ ฉันอยู่ในอ้อมอกของพี
ทิวไงล่ะ กลิ่นน้ำหอมจางๆออกมาจากตัวพี่ทิว ฉันนี่เขินไม่รู้ตัวจ้า >O<  จนในที่สุด
            “อ่ะ เล่มนี้ใช่ไหม?” พีทิวถือหนังสือแล้วยิ้มหวานๆออกมา โอ้ยยยย ฟินนนน
            “...”
            “เพียวโกะ?...เล่มนี้ใช่ไหม?” พี่ทิวถามอีกรอบบ อ้า>O<
            “เอ่ออ...คะ? ใช่ค่ะ” สติฉันกลับมาเหมือนเดิม จะหลุดทีละชิ้นๆ เฮ้ยยย เดียว
นี่ฉันเล่นเกมกับเขานะ!T^T ฉันไปหลงเขาไม่ได้นะ ฉัน!ห้าม!พลาด!T^T
            “งั้นพี่ไปล่ะ...ยืมเสร็จแล้ว บายยย”
            “...”
พี่ทิวเดินออกจากห้องไปแล้ว ฉันยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม ฉันเป็นอะไรเนี่ยยย ><
ไม่ได้นะ!ห้ามรักเขานะ!แผนฉันไม่สำเร็จแน่ยัยเพียวโกะ!!T^T
3 ชั่วโมงผ่านไป
            ฉันเดินออกมาจากห้องสมุดไม่รู้ตัวแล้วก็เดินไปที่ตึกปี 3 เฉย =[]= นี่มันยังไม่ถึงเลยนะ
ฉันเพิ่งอยู่ปีสองเอง หรือว่าฉันเดินมาหา
            “เพียวโกะ...” นั่นไม่ใช่เสียงพี่ทิวแต่เป็น...พี่คริสค่ะ T^T
            “คะ?.?” ฉันตอบอย่างเฉื่อยซา
            “เธอมาทำอะไรที่นี่น่ะ...พี่บอกแล้วใช่ไหมว่า...”
            “พี่เมื่อไรจะเลิกยุ่งสักทีคะ?!” ฉันพูดไปอย่างเย็นชา
            “พี่รักเธอนะเพียวโกะ!!” พี่ปอนด์พูดพร้อมกับกำมือแน่น
            “ถ้าพี่รักฉันจริงๆ...พี่ก็ต้องปล่อยให้ฉันมีความสุขนะคะ ไม่ใช่เอาแต่กีดกันความรักของฉัน
นั่นเขาไม่เรียนว่ารักหรอกค่ะ” ฉันยังปรับอารมณ์ให้ต่ำที่สุด เพื่อไม่ให้มันปล่อยออกมา
            “พี่ขอโทษ...ขอโทษนะ” พี่คริสพูดอย่างเจ็บปวด ส่วนฉันน่ะหรอ...
            “หึ! พี่ไม่ต้องมาขอโทษฉันหรอกค่ะ เพราะฉันไม่เคยโกรธพี่อยู่แล้ว ฉันรู้...ว่าพี่หวังดีกับ
ฉัน ฉันขอบคุณพี่มากๆค่ะ แต่...ฉันเดินทางของฉันได้ค่ะ พี่ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ เราจบกันแค่นี้ค่ะ
บายค่ะ!”พูดเสร็จฉันก็เดินออกมาจะตึกปี 3 อย่างไร้เยื่อไย เฮ้อออ ขอให้หมดตัวปัญหาเถอะ ฉัน
จะได้เดินตามที่วางแผนไว้ =_=
            “นั่นไง!!...ยัยเพียวโกะจอมยุ่ง” เสียงผู้หญิงในเอฟชีดังมาแต่ไกล
            “ใช่ๆๆนั่นยัยเพียวโกะมันจะไปตีหน้ากับพี่ทิวอีกแล้วสินะ...สตอได้ โอ๊ยย”
แหมมมมมม ทำไมถึงพวกร้องโอ๊ยนะหรอ ฉันไปปากระป๋องนอมที่ฉันกินเมื่อกี้ไงล่า สะใจชะมัด
ฉันนี้ปาแม่นเนอะ โดนหัวยัยพวกนั้นเต็มๆ ฮ่าๆๆๆๆสะใจชะมัด >.<
            “หน่อยยย ... ยัยเพียวโกะ นี่แกกล้าปาใส่ฉันหรอ?? หา??” ยัยหัวแดงหน้าตาจักรวาล
พูดกะโกนอย่าไม่พอใจ
            “ทำไมนะหรอ?...ก็เธอด่าฉันไงล่ะ!!!” ฉันพูดเสียงเยือกเย็นราวกับน้ำแข็งหลอด=.=
ฉันพยายามอดทนกับมันแล้วนะ       ไม่มีอะไรระบายได้เลย ฮึ่มมม!!
            “หน๊อยยย!! แก!!” ยัยหัวแดงรีบวิ่งมาประจันหน้าฉัน แต่มีบางอย่างจากฉันสกัดไว้ก่อน
            “ถ้าแกเดินมาอีกก้าวนึงล่ะก็...แกโดนฝันตายเลยก็ได้นะ :)” ฉันเอาดาบเคนโด้ที่ฉันเพิ่ง
ฝึกมา =.= ทำอย่างกับเท่เนอะ แต่มันหนักค่า T^T  รีบไปสิชิ้วๆๆ
            “ฝากไว้ก่อน!เถอะ”
            “ฉันไม่รับฝากไม่ต้องมาฝากอะไร =_=” ฉันเก็บดาบไว้ที่เดิม
            “แก...ไป กลับ!” ยัยหัวแดงรีบวิ่งไปจากสายตาฉัน
โอ้ยยย เจ็บจัง เวลาฉันถือดาบนะ มันจะเจ็บตลอดเลยอ่ะ อีพวกนี้นะ!!
>>>>>>>>ติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ รับคำวิจารณ์จากพี่ๆทุกคนนะคะ<<<<<<<<<<