[Sweet Love story] - รักหวานๆของยัยจอมดื้อ

ขณะนี้ฉันอยู่ที่โรงเรียนมิเตอร์เซนต์เเล้วเเถมเป็นวันที่ฉันไม่ค่อยรู้สึกปลอดภัยเลยฉันมักจะ
ระเเวงไคซ์ว่าเขาจะกวนบาทาเเละเอาคืนฉันด้วยวิธียังไง ถ้าย้อนเวลาได้ฉันจะไม่ไปงานเเต่ง
ของเพื่อนเเม่ โอ้ยยย คิดเเล้วมันปวดหัวจังเลยเเต่ว่าฉันไม่ควรเครียดเรื่องไร้สาระนะ = = ฉัน
เดินสะพายกระเป๋าข้างเเล้วเข้าห้องเรียนเพราะมันถึงเวลาเรียนเเล้วเเต่คาบนี้ครูไม่อยู่..
นักเรียนในห้องทุกคนก็เฮกันเเถมเสียงดังจนน่ารำคาน -*-
"อุรุไซ!!!(หนวกหูว่ะ)" ฉันเอามือทุบโต๊ะเรียนจนเสียงดัง
ทำให้เพื่อนในห้องหันมามองฉันเป้นตาเดียวเเถมทำหน้างุนงงที่ฉันพูดออกมามันเเปลว่า
อะไร = =เอ่อ...โทษทีนี่โรงเรียนนานาชาติลืมไปเลยว่ามีคนไทยเเละลูกครึ่งมาเรียนนี่ด้วย
สินะ ฉันยืนยิ้มนิดๆเเล้วโค้งตัวเพื่อขอโทษ
"โกะเมน(โทษที) ฉันก็พล่ามของฉันไปเท่านั้นล่ะไม่มีไรหรอก" ฉันนั่งเก้าอี้เเล้วหันไปมอง
หน้าต่างเพื่อดูบรรยากาศภายนอกเคย์ที่นั่งข้างๆไม่มีบทบาทอะไรเพราะมันนั่งดูAVเเถมมี หู
ฟังเรียบร้อยเพื่อเก็บเสียง เมื่อไหร่จะเที่ยงน้าาฉันหิวข้าวจะเเย่เเล้ว ฉันก้มหน้ามอง นาฬิกา
ขณะนี้11:30 เเล้วน่าเบื่อฉันหันไปจ้องมองเคย์ที่ดูหนังAVอย่างจดจ่อ
"เคย์ ลงไปข้างล่างกันหาของกินกันเถอะ ;w;"
"ไม่เอาาา กำลังดูหนังอยู่ =''=)"
"เอออ!! ให้มันได้เเบบนี้เซ่ไปเองก็ได้" ฉันลุกขึ้นจากเก้าอี้เเล้วเดินออกจากห้องเรียนไป
พร้อมกับลงบันไดมาที่ชั้นล่างถ้าเวลามันใกล้จะเที่ยงฉันต้องไปฝากท้องที่ร้านประจำหลัง
อาคารเซย์ย่า(อาคารรุ่นพี่ม.6)คนเดียวเเล้วใช่ไหมเเถมต้องไปเจอกับอีตาบ้าไคซ์ด้วย
น่าเบื่อจังเลยยย!!  ฉันเดินไปเเล้วทำหน้าบึ้งเเต่มีใครไม่รู้มาเดินชนฉันทำให้ฉันเดินเซไป
ข้างๆ เเถมคนที่เดินชนก็ดันเป็นผู้ชายเขาหันมาก้มหัวนิดๆเชิงขอโทษเเล้วเดินออกจาก
อาคารบลาวน่า(อาคารประจำชั้นม.5ที่ฉันอยู่)หน้าก็คุ้นๆอีกด้วย ที่เดินกับไคซ์เเต่ฉันไม่รู้จัก
เขาหรอกเพราะงั้น อย่าใส่ใจเลยฉันวิ่งไปที่หลังอาคารเซย์ย่าเเล้วเข้าร้านPOPPYLOLI
ร้านจำพวกของหวานๆ ชาอุ่นๆเหมาะสำหรับพวกคุณหนูฉันเดินไปนั่งประจำที่เเละโต๊ะที่ฉัน
ชอบนั่งเเล้วมีพนักงานเสริฟซึ่งพวกนักเรียนที่ว่างงานเเละรับอาสาเดินมาซึ่งเป็นจินยู
"อ้าว!! มิกิทำไมวันนี้ได้มาคนเดียวล่ะ?" เพื่อนสาวที่ชื่อจินยูเป็นลูกครึ่งเกาหลี ในชีวิตฉัน
ได้คบกับเพื่อนที่เป็นคนไทยเเค่คนเดียวคือเคย์สินะ -*-
"ก็ฉันหิวข้าวอ่ะเลยหาไรรองท้อง ส่วนเคย์ก็ติดหนังAVอยู่"
"ฮ๊ะ!! ฮ่าๆๆๆ เคย์เนี้ยนะติดAV ไม่ใช่เธอไปเเนะนำเขาให้ดูหรอ?" จินยูขำนิดๆเเล้วนั่งตรง
ข้ามฉันเพื่อจับเข่าคุยเรื่องสารพัด
"ใช่ซะที่ไหนกันเล่า จินยูก็พูดไปฉันเเค่เอามาล่อ" ฉันยิ้มนิดๆเเล้วจิบชาที่จินยูเสริฟมา
"เธอเนี้ยนะ!~ ยังเหมือนเดิมเลยย^^"
"ฉันดูกวนบาทาขึ้นหรอ ? หรือว่ายังไง?" ฉันตักเค้กเข้าปากเเล้วจิบชาไปตามๆกัน
"ก็ดูกวนบาทาขึ้นนะเเต่ว่าเธอก็ยังกินจุเหมือนเดิมม" จินยูยิ้มหยอกๆเเล้วจิ้มหน้าผากฉัน
"ตามจริงฉันไม่ได้กวนบาทานะฉันเเค่หาอะไรทำสนุกๆ"
"มันก็เหมือนกันนั้นล่ะน่าา ฉันไปทำงานต่อล่ะบายจ้าา แน อีล มัน นา โย(เเล้วเจอกันพรุ่งนี้เช้า)"
จินยูพูดจบเเล้วนางก็ลุกขึ้นเดินออกไปเเถมเธอพูดเกาหลีเเต่ฉันไม่รู้ว่ามันเเปลว่า
อะไรเเต่ก็ช่างเถอะเพราะฉันไม่ได้เก็บมาใส่ใจอะไรให้คิดขนาดนั้นหรอกฉันตักเค้กคำใหญ่
เเล้วยัดใส่ปากจนหมดเหลือเเต่ชาฉันก็จับมาซัดให้จนซะหมดเรียบเเต่ไม่มีใครตกใจความ
ประพฤติกรรมของฉันหรอกนะเพราะฉันมาร้านนี้บ่อยๆเลิกเรียนก็มาเที่ยงก็มาจนคนที่นี่
เเละรุ่นพี่ก็รู้จักฉันกันหมดเเล้วกลายเป็นคนดังขึ้นมาทั้งที โฮ๊ะๆๆๆ ^O^
ฉันเอาเเบงค์ห้าร้อยวางลงโต๊ะพร้อมกับเดินออกไปเพราะกินอิ่มเเล้วถ้ากินอิ่มเเล้วก็ต้อง
ออกไปนั่งในสวนดอกไม้สินะ *-* ฉันเริ่มสนุกกับการไปโน้นนี่ตามใจตัวเองจนลืมเคย์เพื่อน
รักของฉันไปเลยล่ะฉันเดินเข้ามาในสวนดอกไม้ที่มีโต๊ะเล็กเก้าอี้เล็กวางตรงนี้ทีตรงโน่นที
ฉันเลือกที่จะไปนั่งโซฟาสีเเดงที่มีดอกกุหลาบพร้อมกับกระโดดลงนั่งเเบบเต็มก้น
"ฮ่าห์!~~ สดชื้นจังเลยย >O<" ฉันพูดเบาๆเเล้วยืดเส้นยืดสาย
"หาว~ ถ้าสดชื้นเเบบนี้ก็รับน้ำเย็นๆสักเเก้วไหมครับ ?" เสียงเนือยๆดังมาใกล้ๆหลังโซฟา
ฉันร่างสูงลุกขึ้นจากเตียงสีเเดงที่ติดกับโซฟาทีฉันนั่งเเล้วเขานั่งหาวปิดเเบบมีมารยาทนิดๆ
"คะ...ไคซ์!!" เห้ยย!! ฉันมาเจอนายในสถานที่เเบบนี้ได้ยังไงกันเนี้ยนึกว่ารุ่นพี่ม.6ติดเรียน
หนักนี่หน่าาา..เเถมเขายังถือขวดน้ำเย็นๆ
"ไม่เจอกันนานนะครับคุณเลดี้หมู ^^" ....เอิ่มช่างหาครับมาเปรียบเทียบฉันซะเหลืออดจริง
"ซาเก็นนา โคร่าา!! -*-(กวน***)" ฉันหนัมามองเเล้วจ้องตาสีเทาตมกริบของไคซ์
"อ่ะ! ฉันไม่ได้กวนเธอนะฉันก็เรียกตามความจริงก็เท่านั้นเอง"
"งั้น...ถ้าฉันเรียกนายว่า ใอ้หนูน้อยหมวกเเดงล่ะ ?" ฉันขำนิดๆเเล้วจ้องมองสีผมของเขา
"เธออย่าเอาจุดเด่นของฉันมาล้อซะเสียหายสิ ยัยบ้า!" ไคซ์เริ่มหัวร้อนเเล้วเอาฮุดใส่หัว
เขาเพื่อปิดสีผม
"ฮ่าๆๆ ใส่ฮุดนี่นายเหมือนหนูน้อยหมวกเเดงเลยย ไม่สิ หัวเเดงเเรดกระทิงเเดงงงง"
ฉันล้อเลียนเขาเเล้ววิ่งหนีอีกฝ่ายที่จะปาขวดน้ำใส่เเต่ฉันหลบได้เเถมมีคนมาล็อคเเขนฉัน
"เข้าเเผนเลยเเม็ท" ไคซ์ยิ้มเล่ห์เหลี่ยมเเล้วโดยคนที่ชื่อเเม็ทเพื่อนสนิทของตานี่สินะ
ฉันจะหลบพวกนี้ยังไงดีๆๆ คิดสิๆๆ คิดๆๆก่อนที่เเม็ทจะจับมัดฉันเนี้ยยย มิกิโกะะะ คิดดด
'ฝึกป้องกันตัวเองซะ พี่จะให้มิกิเรียนยูโดซัก 2-3 ท่าเป็นท่าจับทุ่มเเล้วเธอต้องรีบหนี เข้าใจไหม?'
เสียงพี่เคชิดังขึ้นในสมองฉัน..ฉันคิดออกเเล้วจับทุ่มๆๆ O_Oฉันจับมือของเเม็ทเเล้วหักข้อ
มือของเขาออกจนเสียงกระดูกดังจนเเม็ทร้องโอ้ย ฉันจับเเขนเขาเเล้วทุ่มลงพื้นด้วยท่า
ป้องกันพื้นฐาน จังหวะนี้ไคซ์ยืนอึ้งฉันวิ่งหนีออกจากสวนดอกไม้ด้วยความเร็วดีนะเป็นคนที่
ชอบวิ่งไม่งั้นเหนื่อยง่าย
"ใอ้มิกิ..เธอไปอยู่ไหนมารู้ไหมฉั------เเอ่กก...!!"
ฉันกระโดดพุ่งตัวชนเคยเเล้วนอนกอดทั้งในสภาพเเบบนั้น ขวัญของฉันหายเเล้วว T^T
ฉันจะๆๆระวังตัวมากขึ้นเเถมเเม็ทใอ้คนนั้นมีเเผนสูงเเละเก่าทุกด้านด้วย
"เคย์ เเกน่าจะไปกับฉัน Y^Y"
"ลุกก่อนสิเฟ้ยย คนมองกันหมดเเล้ว >//O//<" เคย์ดันฉันจนฉันลุกขึ้นพร้อกมับยืนมองเคย์
"เคย์!!!"
"เออ ฉันรู้เเล้วเว้ยยย เเกโดนไคซ์เล่นงานเพราะฉันเห็นใอ้เเม็ทเดินไปที่สวนเเละฉันก็คาด
ว่าเเกอยู่นั้นด้วยเเต่เเกก็อยู่จริงๆ"
ฉันเงียบเเล้วมองสวนดอกไม้ที่ไร้วี่เเว่วไคซ์กับเเม็ทพวกนั้นไม่ได้เดินออกมากันหรอ หรือ
ว่ายังมัวอึ้งกับท่าทุ่มของฉัน ? ฉันยืนให้เคย์บ่นๆเเล้วเคย์ก็โวยวายไปมาจนเหนื่อย
บ่นเอง โวยวายเอง เหนื่อยเอง คนเเบบนี้ก็มีด้วยน่าเห็นใจ -*- ฉันไม่รงไม่เรียนเเม่งเเล้ว
"ฉันจะกลับบ้าน =A=" ฉันพูดเบาๆเเล้วมองหน้าเคย์ที่กำลังซีเรียสเรื่องฉันอยู่
"เออๆ เดะฉันลาให้ไประงับอารมณ์ตัวเองไป -0-" เคย์พูดเเล้วขยี้ผมตัวเองจนทรงผมไม่
เป็นท่า
"ควรบอกตัวเองดีกว่าไหม ? คุณลุง" ฉันยิ้มเเล้วล้อๆเคย์จนมันเงียบเเถมทำหน้านิ่งเก็บ
อารมณ์ ฉันยิ้มเเก้มปริเเล้วเดินตามเคย์ถ้าไคซ์จะมาเเกล้งฉันฉันต้องเเกล้งนายให้
เป็น10เท่ากับนายทำให้ฉันสติหลุดเราได้เจอกันเเน่ ใอ้หนูน้อยผมเเดง -*-