Mouth To You จุมพิตหวานใสสะกดหัวใจยัยตัวแสบ

    "อะไรของนายน่ะริก พูดเรื่องอะไร ฉันไม่ได้มองพวกนายเลยนะ >_<"
    "หรอ" ถามงี้ท่าทางจะไม่เชื่อแฮะ...
    "ชะ...ใช่! ฉันมองแมวต่างหาก ฉันเห็นแมวตัวน้อยๆวิ่งผ่านน่ะ น่ารักมากกกกก ขนสีขาวปุย
น่ากอดฝุดๆ >O<"
    นี่! การมโนแต่งเรื่องของฉันใช้ได้ใช่มั้ยล่ะ ไม่ต้องบอกก็รู้ตัวอยู่แล้ว โฮะๆ ^0^
    "แต่ในโรงเรียนเราไม่อนุญาตให้นำสัตว์เลี้ยงเข้ามา แล้วในโรงเรียนก็ไม่มีแมวเลยด้วย"
    "เอ๊ะ!! นี่นาย! ฉันเห็นจริงๆนะยะ ไม่เห็นอย่ามาทำรู้ดี -^-"
    ฉันเบ้ปากแรงๆใส่เขา พร้อมสะบัดผมใส่แล้วเดินหยิ่งๆออกมาจากตรงนั้น เฮ้อออออ...เกือบ
โดนจับได้แล้วมั้ยล่ะเมอร์เมด! ยัยบ๊องเอ๊ยยยยย T^T
    ตกค่ำ
    "พี่เมอร์เมดกลับมาพอดีเลย!!!"
    เสียงแป๋นๆของใครสักคนตะโกนดังมาจากในบ้าน ซึ่ง...มันไม่ใช่เสียงแม่หรือพ่อฉัน...
    เฮ้ย! =[]= แล้วนี่เสียงใครฟะ
    "พี่เมอร์เมดจ๋าา~ จำเค้าได้มั้ย เค้าบอลลูนเอง"
    แว้ก =O= ยัยเด็กนี่โผเข้ากอดฉันเฉยเลย ออร่าความสวยของนางแผ่ซ่าจนฉันแสบตา แต่ฉัน
พอจะจำได้แล้วว่ายัยเด็กนี่น่ะ...
    เป็นน้อง (ไม่แท้) ที่ฉันเกลียดสุดๆ!!!
    "เฮ้ย! บอลลูน มาได้ไง ใครบอกให้มา"
    "พี่เมอร์เมดนี่ใจร้ายจังเลย :( แต่...ไม่มีใครให้เค้ามาหรอกค่ะ เค้ามาเอง คิกๆ พี่ดีใจหรือเปล่าคะ มีเค้าอยู่ด้วยจะได้ไม่เหงาไง~"
    ม่ายยยยยย!!! ไม่เลยอ้ะ T^T ยัยเด็กนี่น่ะสตอเบอร์รี่สุดๆ เกิดมาสวยน้อยกว่าฉันก็ไม่ได้
งอนเฟ้ย!
    "อืม -_-"
    "พี่คะ พี่ริกล่ะ"
    "อ๋อ...เลิกกันแล้วน่ะ"
    พูดทีไรก็หดหู่ใจทุกที TT^TT
    "เหรอคะ...ดีจังเลย! งั้นเค้าขอพี่ริกนะ เค้าเคยเจอพี่ริกตอนที่พี่เมอร์เมดแนะนำให้รู้จัก เค้าชอบ
พี่ริกมากๆเลย เค้าขอพี่ริกน้าาาาา"
    แว้กกกกกกกกกกก =[]=!!!