Born to be the Killer สืบปมร้ายนายฆาตกร

          หลังจากจบช่วงเวลาเต้นรำ เวลาผ่านไปสามชั่วโมงรวมเป็นห้าชั่วโมงฉันก็รู้สึกง่วงเเล้ว เเต่บอกไอเด็นไปเขาบอกว่ารออีกเดี๋ยว ก็ไม่รู้รออะไรของเขานะ
          "เเขกผู้มีเกียรติทุกท่านรู้สึกยังไงกับเวลาที่ล่วงเลยไปเมื่อห้าชั่วโมงที่เเล้ว สนุกใช่ไหมล่ะคะ ต่อไปเราจะมี.."
 
     ตึก
     ตึก..
     ตึก.. ..
          เสียงเดินของใครบางคนเดินเขามาปรากฏกลางฟลอร์เต้นรำท่ามกลางผู้คนที่จ้องมองจากสายตาของใครหลายๆคน เเละ เเน่นอนเสียงซุบซิบก็เริ่มดังขึ้น
          "นั่นใครกัน"
          "ฉันก็ไม่รู้"
          "เขามาผิดเวลาหรือเปล่า"
          "นั่นสิ"
          "เขาบ้าหรือเปล่า อยู่ๆก็เดินออกมาเฉย"
          "เเถมยังใส่หน้ากากอีก"
          "ใช่ๆ มาผิดงานเเหงๆ"
 
     ...
     ..
         
          "สวัสดีครับทุกคน :)"
          "..."
          "ขอโทษ..ที่มาผิดเวลาไปหน่อย"
          "..."
          "พอดีผมเพิ่งเสร็จธุระก็เลยอยากมาร่วมงานซักนิด"
          "..."
          "เงียบทำไมหรอครับ"
          "..."
          "อ้อ..เพราะผมที่ทำให้เเปลกใจสินะ ทุกคนก็เลยเป็นใบ้"
          "อะ..เอ่อ คุณเป็นใครคะ เเล้วคุณ.." พิธีกรพูดขึ้น
          "คุณพิธีกร! คุณไม่ใช่หรอครับที่เป็นคนเเจกใบปลิวให้ผมในวันนั้น"
          เอ๊ะ หมอนี่ใครท่าทางเพี้ยนๆ เเจกใบปลิวงั้นหรอเเต่ใครๆก็น่าจะได้ใบปลิววันนั้นเหมือนกันนี่นา ฉันจำเขาไม่ได้เพราะเขาใส่หน้ากากไว้ หรือว่าจะเป็น..
          "เเต่เวลานี้มัน.."
          "คุณกล้าไล่ผมหรอครับคุณพิธีกร"
          "เปล่านะคะ คือฉันก็เเค่.."
          "เเต่ไม่เป็นไร เพราะผมมาที่นี่เพื่อมา..ยิงปืนเล่นสนุกๆ!"
 
          "ไม่ได้การเเล้ว ทุกคนหลบก่อน!" เสียงไอเด็นตะโกน
 
     ปัง!
     ปัง!
         
          "กรี๊ดดดดดดด"
          "ช่วยด้วยยย กรี๊ดดดด"
          "กรี๊ดดดดด"
          เสียงผู้คนเเตกตื่นพร้อมวิ่งหนี เเต่หมอนั่นยังคงยิงมั่วซั่วเเต่ไม่รู้โดนใครบ้างเพราะไอเด็นพาฉันหลบบ้างพอพ้นกระสุนปืนก็วิ่งออกมาข้างนอก
          "ไอเด็น หมอนั่นใคร"
          "ฉันไม่เเน่ใจ"
          "หมายความว่าไง"
          "อาจจะเป็นลูเซียต"
          "ลูเซียตงั้นหรอ งั้นก็เข้าทางเราสิ ไหนนายบอกว่าจับตัวหมอนี่ยากไง"
          "ถึงมันมาปรากฏตัวเเบบนี้ก็ใช่ว่าจะประชิดตัวได้ง่ายนะเธอ"
          "ละ..เเล้วจะทำไงดี"
          "บ้าเอ๊ย" ไอเด็นโดนยิงที่เเขนข้างซ้าย
          "ไอเด็นนายโดนยิงหนิ!"
          "นิดหน่อยน่า" 
          "ฉันว่าเราออกจากที่.."
          "เธอกลับไปก่อน ฉันขอสะสางกับหมอนี่ให้หอมปากหอมคอซะหน่อย" เเล้วเขาก็พกปืนออกมา นี่เขาเอาซ่อนไว้ตรงไหนเนี้ย
          "เเต่นายเจ็บอยู่เราต้องกลับพร้อมกันสิ"
          "บอกให้ไปไง!"
          "ไม่ได้! ฉันจะอยู่กับนาย"
          "ให้ตายเถอะ"
          "เเหมๆๆ.. น่าจะมอบรางวัลคู่รักที่รักกันจนคนอื่นจะอ้วกให้นะเนี้ย :)"
          เเล้วลูเซียตก็เดินเข้ามาจบการสนทนาของฉันกับไอเด็น เเต่ไอเด็นยังคงเล็งเป้าที่ลูเซียตโดยที่ไม่มีความกลัวเลยซักนิด ส่วนฉันก็หลบอยู่ข้างหลัง
          "ลูเซียต.." ไอเด็นพูดเสียงเเข็ง
          "ว้าว คิดว่างั้นเหรอ" 
          "ถ้าไม่ใช่เเกเเล้วจะเป็นใคร เเม้จะสวมหน้ากากเเต่ความชั่วของเเกก็ลอยออกมาอยู่ดี"
          "หึ มั่นใจจังเลยนะ..ไอเด็น :)"
          "เเม่ฉันอยู่ที่ไหน" คราวนี้ฉันพูดบ้าง
          "โอ้วลอร่า ยังนึกถึงเเม่อยู่หรอ ทำไมเพิ่งมานึกเอาตอนนี้ล่ะ หืม? เเต่เมื่อวันนั้นยังมีความสุขที่ได้ไปซื้อชุดราตรีสวยๆอยู่นี่นา.."
          "เเก..เเกเเอบตามฉัน! ไอ้คนชั่ว! เเกมันสารเลวบอกมาเดี๋ยวนี้เเม่ฉันอยู่ที่ไหน!"
          "อยากรู้หรอ ก็ถามผู้ชายที่ยืนอยู่ข้างๆเธอสิ :)"
          "อะไรนะ" ไอเด็นพูด
          "วะ..ว่าไงนะ ไอ..ไอเด็น นาย.." ฉันหันไปมองหน้าเขา
          "ไม่ใช่นะลอร่า เธอโดนมัน.."
          "โกหก! ที่เเท้นายก็ร่วมมือกับมันนี่เอง"
          "ลอร่าเธอเข้าใจผิดเเล้วนะ!"
          ":)" ลูเซียตยังคงยืนยิ้ม
          "ฉันเชื่อนายมาตลอด ฉันก็สงสัยนายตั้งเเต่เเรกเเล้วเเต่นายก็ยังตีหน้าซื่อใส่หน้ากากมโน!ว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น เเต่เพราะการกระทำของนายมันทำให้ความเชื่อเเละความไว้ใจของฉันมันเพิ่มขึ้นเลยทำให้ความสงสัยในตัวนายหายไป!"
          "ลอร่า!"
          "เลิกเรียกชื่อฉันซะที! นายหลอกอย่างอื่นได้เเต่อย่ามาหลอกให้ฉันรักก็เเล้วกัน!"
          "ลอร่าเดี๋ยว!"
          
          ฉันวิ่งหนีออกมาโดยที่ไม่รู้จะไปทางไหนดีมันทั้งมืดเเล้วก็ฝนตกตอนไหนก็ไม่รู้ ทั้งน้ำฝนน้ำตามันรวมอยู่ด้วยกัน ฉันไม่สนว่าสถานการณ์ระหว่างไอเด็นกับลูเซียตจะเป็นยังไงเเต่ขอไม่รับรู้อะไรนับจากนี้ จะมุ่งหน้าตามหาเเม่ด้วยตัวฉันเองก็ได้ เเต่ตอนนี้ขอไปตั้งสติก่อนก็เเล้วกัน
          หวังว่าคงจะไม่เจอหน้านายอีกนะไอเด็น..