My Twin ถามหัวใจบอกคำใบ้ว่า i love you

    "จันทร์ฐิตา เธอได้คะแนนสอบน้อยมากเลยนะ อ่านหนังสือบ้างมั้ยเนี่ย!"
    ฉันก้มหน้าเงียบพร้อมกับหยิบใบคะแนนสอบจากครูมาดูอย่างผิดหวัง
    "คะแนนเต็มห้าสิบได้แค่สิบหก เหนื่อยใจจริงๆ"
    ฉันเดินมานั่งที่ตัวเองอย่างหงอยๆ เพื่อนๆที่นั่งใกล้ฉันต่างหัวเราะเยาะกัน บางคนก็หัวเราะ
สะใจบ้าง บางคนก็เห็นใจ บางคนก็นินทา...
    อยากเกิดมาเป็นคนที่เก่งและดีกว่านี้จัง
    "จันทร์ฐิกา สอบปลายภาคปีนี้ ถ้าการเรียนและคะแนนสอบของเธอยังไม่ดีขึ้น ครูจะให้เธอไป
ห้องฝ่ายปกครอง"
    "=_=" ฉันทำหน้าเหนื่อยใจปนเอือม
    เฮ้อ! นี่ฉันต้องไปห้องฝ่ายปกครองอีกกี่ครั้งกัน ฉันว่าฉันไปบ่อยเกินแล้วอ่ะ เรื่องคะแนนสอบทุก
ครั้งเลย นี่ถ้าคะแนนไม่ดีนี่ก็ต้องถูกทำโทษที่ห้องฝ่ายปกครองเนี่ยนะ! ทีคนอื่นๆคะแนน
น้อยกว่าฉันยังไม่เห็นต้องไปเลย TOT
    "แต่ครูคะ เพื่อนๆคนอื่นที่เค้าคะแนนน้อยๆน่ะทำไมยังไม่เห็นต้องไปขึ้นห้องฝ่ายปกครองเลย"
    ยัยจูนนี่เพื่อนรักของฉันยกมือขึ้นพร้อมถามประโยคความในใจฉัน
    แหม...เพื่อนรักกันก็ต้องรู้ใจกันอยู่แล้วน่า! >_<
    "ก็คนอื่นๆ ที่คะแนนไม่ดี อย่างน้อยเค้าก็ส่งงานตลอดๆนะ แต่จันทร์ฐิกานี่...ถ้าเธอส่งทีนี่ครู
ดีใจแทบน้ำตาไหลเลยล่ะ แต่ไม่เคยมีสักครั้ง"
    T\\\T
    ฉันทำหน้าร้องไห้ แต่ไม่ได้ร้องไห้นะ แค่มันอายอ่ะ มัน...น่าอายมากๆ
    "เหอะ! ก็สมควรแล้วแหละนะที่ยัยโง่นั่นโดนดุ คิกๆๆ~"
    "ไปเรียนแข่งกับหมายังโง่กว่าเลยนะ ฮ่าๆๆ"
    "ก็ไม่ตั้งใจเรียนเองนี่นะ หรือว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนให้ลูกรักเรียน ฮ่าๆๆๆ"
    นี่คือเสียงนินทาทั้งหลายของผู้หญิงในห้องทุกคน (ยกเว้นฉันกับจูนนี่) เล็บของฉันจิกขาตัวเอง
จนเจ็บไปหมดแล้ว ฉันเสียใจจนตัวสั่น แต่เพียงแค่ไม่มีน้ำตา ความเสียใจมันจุกอกที่เพื่อนๆเหมือนจะรังเกียจนินทา จูนนี่เห็นท่าไม่ดีเลยรีบเข้ามาปลอบฉัน
    "ไม่เป็นไรหรอกแก...พวกนั้นมันก็ปากเสีย ตัวเองคะแนนก็ไม่ได้ดีไปกว่าแกเลยนะจันทร์เจ้า
อย่าไปสนใจคำพูดของพวกปากสุวานพวกนี้เลย"
    "ขอบใจนะ...แล้วแกไม่เกลียดฉันหรือไง ฉันมันโง่ เรียนไม่เก่ง ไม่สนงาน ความรับผิดชอบไม่มี"
    "แต่แกมีสิ่งที่คนอื่นไม่มี"
    "ฮะ??"
    "ความจริงใจของแกไง"
    "=_=" ฉันทำหน้างง
    "แกไม่เคยสนว่าคนๆนั้นจะทำอะไรไม่ดีใส่แก ไม่ว่าคนนั้นจะเป็นยังไง"
    "ยิ่งงงหนักกว่าเดิมอีก"
    "ไม่ว่าคนนั้นจะเกลียดแก หรือไม่ชอบแก แต่แกก็ยังจริงใจกับทุกๆคน ไม่เคยนินทาว่าร้ายใคร
มีน้ำใจ แกเป็นคนดีกับทุกคน ไม่ว่าจะลับหลังหรือต่อหน้า"
    "ฉะ...ฉันเป็นงั้นหรอ"
    "ฉันว่าฉันเป็นคนที่โชคดีมากแล้วล่ะที่ได้เกิดมาเป็นเพื่อนกับเธอ จันทร์เจ้า!"
    พอฉันได้ยินประโยคนี้แล้ว ทำไมความรู้สึกอบอุ่นใจมันถึงเพิ่มขึ้นมากอย่างนี้นะ ไม่เคยมีใคร
พูดอย่างนี้กับฉันเลย นอกจากคนตรงหน้า
    "...ขอบคุณที่เป็นเพื่อนกันมาตลอดนะจูนนี่!"