[ICE PRINCE]เจ้าชายเย็นชากับสาวน้อยนักแสดง

เมื่อประมาณฉันอายุ7-8ขวบ
“นี่วี วี”
“อะไร”
“เล่นกับเราหน่อยดิ ตอนนี้พักอยู่ไปเล่นกับเราหน่อยน้า”
“ไร้สาระ”
จากนั้นเขาก็เริ่มอ่านบทอีกครั้งหนึ่ง แต่ว่า....
“น้าวีจ๋า ไปเล่นกับเราหน่อยสิน้า เราอยากเล่นอ่ะแต่ไม่มีใครเล่นกับเราเลยอ่ะน้า”
“ว่างมากก็ไปอ่านบท”
แล้วเขาก็ส่งสายตาดุมาให้ ก่อนลงท้ายด้วยสายตาเย็นชาตบท้ายแล้วกับไปอ่านบทต่อ
“เฮ้อ! นี่ฉันต้องเล่นนับเจ้าชายน้ำแข็งจริงๆใช่ไหมเนี่ย”
ฉันถอนหายใจออกมา นี่เป็นเรื่องตอนที่ฉันเริ่มเข้าวงการใหม่ๆ ตอนนั้นได้เล่นละครอยู่เรื่องนึง แล้วตอนนั้นวีก็เล่นเรื่องนี้เหมือนกัน ฉันอุตส่าห์จะสนิทกับเขาให้ได้มากที่สุด ไม่น่าเลยจริงๆ
“วี เราไม่เข้าใจตรงนี้อ่ะมันทำไงอ่ะ”
ฉันถามวีขณะที่ตอนนี้เขากำลังอ่านบทอย่างตั้งใจอยู่
“.....”
นี่คือสิ่งที่ฉันกลับมามันคือสายตาที่เย็นชาแกมรำคาญหน่อย
“วีๆๆๆๆ อธิบายหน่อยสิ”
“.....”
เอาอีกแล้วมันส่งสายตาแบบนั้นมาอีกแล้ว
“ฉันไม่ถามนายก็ได้ ไอ่ ‘เจ้าชายเย็นชา’”
แล้วมันก็ส่งสายตาดุๆมาให้ฉันอีกครั้ง ก่อนที่จะก้มลงไปอ่านบทต่อ
ฉันตั้งปณิธานกับตัวเองเอาไว้ว่าชาตินี้สักครั้งหนึ่งฉันต้องหลอมน้ำแข็งมันให้ได้
“แล้วจะไปหาที่ไหนวะ เออๆใช่เบอร์มัน เรามีเบอร์มันอยู่นี่หว่า”
ฉันก้มหน้าลงไปใกล้กับโทรศัพท์เล็กน้อย (พอดียังไม่ได้ไปเปลี่ยนแว่นอ่ะนะ แหะๆ) ข้าวอะไรก็ไม่ต้องกินมันแล้ว
ฉันกดลงไปที่ ‘เจ้าชายน้ำแข็ง’ ก่อนที่บิวจะเอาขนมปังวางลงที่โต๊ะฉัน ก่อนฉันจะหันไปขอบคุณมัน เพราะว่ามันคงรู้ว่าถ้าเกินสิบนาทีแล้วฉันยังไม่ลงไปแสดงว่าฉันมีงานเข้าแน่นอน ตอนนี้ในห้องก็มีฉัน บิว และก็ใครก็ไม่รู้อีกคนหนึ่ง
‘Nagai tokiga sugite Iroaseta Diary te ni toru……’
เสียงเพลงที่ฉันไม่ค่อยคุ้นหูก่อนที่ผู้ชายคนนั้นจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนที่เขาจะเดินออกนอกห้องไป มันเป็นจังหวะเดียวกันที่ไอ่เจ้าชายน้ำแข็งรับโทรศัพท์ฉันพอดี
“มีอะไร”
เสียงปลายสายเอ่ยขึ้นด้วยน้ำเสียงเย็นๆ
“ไม่คิดว่าจะรับแหะ”
“มีอะไร”
เสียงเย็นๆเอ่ยขึ้นอีกครั้ง
“ชิ ก็พี่ชาช่าจะขอความกรุณานายไปเล่นซีรีย์หน่อยอ่ะ ได้ป่ะ”
“ได้”
“เดี๋ยวฉันส่งข้อมูล เวลา บทนายแล้วก็สถานที่ไปให้ทีหลังนะ”
“อืม”
ติ๊ด---
“ไอ่เจ้าชายน้ำแข็ง คนบ้าอะไรเย็นชาชะมัด”
หลังจากที่เจ้าชายน้ำแข็งวางสายไปแล้ว ฉันก็บ่นออกมาให้บิวฟัง
“ทำใจเหอะแก ตราบใดที่พี่เอมม่าไม่กลับมา”
“พี่เอมม่านะพี่เอมม่า”
พี่เอมม่าเป็นผู้จัดการส่วนตัวของเจ้าชายน้ำแข็ง พี่เขาบอกว่าพี่ขอไปตามหาความสุขเล็กๆน้อยๆสักปีนึงแล้วเดี๋ยวพี่เขาจะกลับมา แล้วหลังจากนั้นพี่ชาช่าก็เขามาช่วยดูแลเจ้าชายน้ำแข็ง โดยมีฉันคอยเป็นเบ๊ติดต่องานนายนั่นตลอด เพราะว่าฉันมีเบอร์นายนั่นคนเดียว(แล้วทำไมฉันไม่ให้พี่ชาช่าวะ ช่างมันเหอะ)
ตอนนี้เหลือเวลาอีกประมาณยี่สิบนาทีก่อนที่จะเข้าเรียนในภาคบ่าย
“อืมบิว บ้านแกอยู่แถวไหนอ่ะ”
ฉันถามบิวขณะที่กำลังกินขนมปังและกำลังคุยงานทางไลน์กับพี่ชาช่าอยู่
“อยู่ที่หมู่บ้านวิภาดาภรณ์อ่ะ”
“เฮ้ย! จริงอ่ะ ฉันก็อยู่หมู่บ้านนั้นเหมือนกัน แกอยู่ซอยไร”
“จริงดิ! ฉันอยู่ซอยสาม แกอ่ะ”
“อยู่ซอยสามเหมือนกัน บ้านเลขที่ไร”
“303/03”
“”ฉันอยู่303/02อ่ะ ข้างบ้านกันนี่หว่า”
“จริงดิ งั้นบ้านที่ดูสวยๆแล้วก็เพิ่งเข้าตอนดึกก็บ้านแกอ่ะดิ”
“ก็ใช่น่ะสิ ฉันเพิ่งมาถึงเมื่อวานเองนะ”
“ไม่นึกว่าจะอยู่ข้างบ้านกัน”
“งั้นคืนนี้แกไปนอนบ้านฉันไหม”
“มีหรองานนี้ที่จะพลาดอ่ะ :)”

>>>Thank You For Your Following<<<
 เป็นกำลังใจให้ด้วยนะคะ ส่วนนิยายอีกเรื่องเดี๋ยวจะค่อยๆแก้ให้นะคะ