รักนี้ต้องมีความเจ็บปวด

หลังจากที่ได้สมัครสอบที่มหาลัยk ฉันก็หาข้อมูลเนื้อหาข้อสอบว่าสอบเรื่องอะไรบ้างและจัดเวลาอ่านหนังสือติวหนังสสือในเรื่องที่ไม่เข้าใจเหมือนวันนี้ฉันให้รินชวยติวคณิตให้ในบ้างเรื่องทที่ไม่เข้าใจ ฉันก็พอได้นะคณิตแต่ในบ้างเรื่องก็ไม่รู้เรื่องเลย วันนี้เป็นวันเสาร์พวกเราก็เลยนัดกันมาติวหนังสือที่บ้านริน เพราะวันนี้พ่อแม่รินไม่อยู่รินต้องเฝ้าบ้านฉันก็เลยมาบ้านของริน
ติ้ง ต่อง
"มาแล้วค่ะ"
"อ่าวยูิมาแล้วเหรอ เข้ามาก่อน พี่เรนพึงออกไปนะ"
"ฉันมาหาเธอไม่ใช่พี่เรนนะบอกทำไม"
"ก็บอกให้รู้ไงเผื่อถามหา"
"จ้ะรู้ดี"
"555"
"เดียวเรานั่งติวกันข้างล่างนี้นะอากาสเย็นดี"
"จ้า"
ฉันเดินเข้ามาในบ้านและเดินไปนั่งงรอที่ห้องนั่งเล่นไม่นานรินก็เดินมา พร้อมกับคุกกี้และน้ำชา
"มาเรามาติวก็เลยดีกว่านะ"
"จ้า"
พวกเราติวหนังสือกันไปคุยกันนอกเรื่องบ้างไม่นานก็บ่ายกว่าแล้ว
"เราไปหาอะไรทานดีกว่านะยูกิ"
"ok"
กริ้ง กริ้ง
"ใครโทรมา"
'สวัสดีค่ะ อ่าวพี่เรนทำไมไม่โทรเข้ามือถือ'
'ขี้เกียจนะ ทานข้าวยังเดียวพี่จะเข้าบ้านแล้วจะเอาอะไรไหม'
'เอาบะหมี่ต้นยำ ยูกิจะเอาอะไรจะได้ฝากพี่เรนซื้อให้'
"เราเอาเล็กต้นยำ"
"ok"
'พี่เรนยูกิเอาเล็กต้มยำนะ'
'ยูกิอยู่ด้วยเหรอ'
'ใช่มาติวหนังสือนะ'
'ขยันเรียนจังเลยนะ'
'ค่ะ รีบๆๆมานะหิวแล้ว'
'ได้เลย'
รินวางหูจากพี่เรนแล้วก้เดินเข้ามาที่ห้องนั่งเล่นแล้วเดินไปเปิดทีวี
"เราดูทีวีรอพี่เรนดีกว่านะ พักก่อนทานข้าวเสร็จแล้วค่อยติวต่อ"
"จ้า"
ฉันขึ้นไปนั่งบนโซฟาดูทีวีกับริน 
"นี่รินเก่งอังกฤษไหม"
"ก็พอได้นะแต่ไม่เก่งเท่าไหร่"
"ทำไมเหรอ"
"เราอยากติวอังกฤษอ่ะ"
"ให้พี่เรนติวให้สิพี่เข้าเก่งนะ"
"จริงเหรอ"
"ใช่ เดี่ยวเราขอให้"
"พี่เขาจะว่างเหรอ"
"ว่างสิสำหรับยูกินะ"
"ก็ได้"
"ok"
พวกเราคุยกันไปดูทีวีไปไม่นานพี่เรนก็มา
"กลับมาแล้ว รินมาถึงของหน่อย"
"ค่ะ"
ฉันเดินออกไปกับรินแล้วพี่เรนก็ทักฉันขึ้นมา
"สวัสดีครัยน้องยูกิ"
"สวัสดีค่ะพี่เรน"
"วันนี้มาติวหนังสืออีกแล้วเหรอครับ ขยันอย่างนี่น่าจะสอบได้นะ"
"ค่ะ"
"เราไปทานข้าวกันเถอะ"
"ค่ะ"
ฉันเดินตามรินเข้าไปในครัวเดินไปหยิกชามแลละช้อนมาทานก๋วยเตี๋ยวที่ฝากพี่เรนซื้อ
"พี่เรนช่วงวันไหนบ้าง"
"ก็ว่างวันหยุดเสาร์อาทิตย์นะ ทำไม"
"พอดียูกิอยากให้ช่วยสอนภาษาอังกฤษนะ สอนได้ไหม"
"ได้สิ น้องยูกิจะให้พี่สอนเหรอครับ"
"คะ ค่ะ"
"งั้นวันพรุ่งนี้ไหมพี่ว่างทั้งวันเลย"
"ได้ค่ะ"
"okนะครับ"
"ค่ะ"
พวกเรานั่งทานข้าวกลางวันและคุยกันสักพักเก็บของทำความสะอาดแล้วเดินไปนั่งดูทีวีที่ห้องนั่งเล่นพักผ่อนก่อนจะเริ่มติวหนังสือกันต่อ 
"ยูกิจะติววิชาอะไรต่อดี"
"เอาชีวะได้ไหมริน"
"โห่ชีวะเลยเหรอมันเยอะนะ"
"ใช่ชีวะนั้นล่ะเราไม่เข้าใจเรื่องสสารนะ"
"okได้เดียวเราไปเอาชีทก่อนนะ"
"จ้า"รินเดินไปเอาชีทด้านบนและตอนนี้ก็เหลือแต่ฉันกับพี่เรนสองคนที่นั่งอยู่ในห้องฉันทำตัวไม่ถูกก็เลยหยิบหนังสือมาอ่านแก้เขิน
"น้องยูกิสอบเมื่อไหร่ครับ"
"สอบเดือนหน้าค่ะ"
"อ่อ วันสอบให้พี่ไปรับไหมเพราะยังไงพี่ก็ได้ไปส่งยัยรินอยู่ดี"
"ได้ค่ะ"
ไม่นานรินก็เดินเข้าห้องมาและเอาชีทมาวางตรงหน้าฉัน
"เอ้านี่ชีทชีวะทั้งหมดเนื้อหามันเยอะมาลองอ่านดูนะ"
"ขอบใจมากนะริน"
"จ้า"
ฉันหยิบชีทตรงหน้าขึ้นมาอ่านแต่ล่ะเรื่องจนเย็นพวกเราก็หยุด
"รินเย็นแล้วเรากลับบ้านก่อนนะ"
"อ่าวจะกลับแล้วเหรอทางข้าวเย็นกันก่อนสิ"
"นั้นสิครับน้องยูกิทานข้าวเย็นด้วยกันก่อนนะ เดียวพี่เดินไปส่งที่บ้าน"
"ก็ได้ค่ะ"
"รินพ่แม่จะกลับบ้านดึกใช่ไหม"
"ใช่แล้ว"
"งั้นเดียวเย็นนี้เราสั่งพิซซ่ามาทานไหม"
"ดีเลย เย้ๆๆ"
"ok เดียวพี่ไปสั่งก่อนนะ"
"ค่ะ"
พี่เรนเดินออกไปสั่งพิซซ่าฉันกับเรนก็เก็บของและนั่งดูทีวีกัน
"เรามาเล่นบล๊อกไม้กันไหม"
"เล่นๆเล่นๆ"
"งั้นรินไปเอามาเธอมันมีที่ห้องเธอ"
"อ่าวพี่ชวนแต่ใช่น้องนะ"
"ก็มันมีห้องเธอจะให้พี่เข้าไปไหมล่ะ"
"ไม่ต้องไปเอาเองก็ได้"
"ดี"
รินเดินออกไปเอาบล๊อกไม้ที่ห้องและตอนนี้ก็เหลือฉันกับพี่เรนสองคน ฉันทำเป็นไม่สนใจพี่เรนด้วยการนั่งดูทีวีนิ่ง และพี่เรนก็ขยับมานั่งใกล้ๆฉัน ฉันขยับออกห่างจากพี่เรน แล้วพี่เขาก็ขยับมาใกล้ จนฉันขยับไปไหนไม่ได้ฉันหันหน้าไปหาเขา เขาก็หันหน้ามาหาฉันหน้าของพวกเราอยู่ใกล้กนจนแทบจะจูบกันอยู่แล้ว หัวใจฉันเต้นแรงมากจนแทบจะออกมาจากอกอยู่แล้วไม่นานพี่เรนก้ขยับหน้าออกจากฉันก่อน 
"มาแล้วบล๊อกไม้"
ฉันรีบขยับตัวออกจากพี่เรนอย่างรวดเร็วเพราะกลัวว่ารินจะเห็นว่าเราอยู่ใกล้กัน 
"เอะ ยูกิเป็นอะไรนะหน้าแดงเชี่ยว"
"ไม ไม่มีอะไรแค่อากาศมันร้อนนะ"
"อ่าวทำไมไม่เปิดพัดลมละ"
"อ่อนั้นสินะ เดี่ยวฉันไปเปิดพัดลมก่อนนะ"
ฉันหันไปดูพี่เรนก็ทำหน้านิ่งไม่มีอาการอะไร ส่วนฉันนั้นหัวใจเต้นแรงยังไม่หยุดเลย 
"มาเล่นเกมส์กันดีกว่านะ"
"จ้า"
"เดี่ยว มีกฏอยู่ว่าถ้าใครเป็นคนทำล่มต้องทำตามคำสั่งของคนที่แพ้ตลอด 1 วันนะ"
"ok"
พวกเราเล่นบล๊อกไม้รอพิซซ่ามาสั่งไปสักพักจนสุดท้ายพิซซ่ามาสั่งพี่เรนออกไปรับพิซซาแล้วก็เดินเข้ามา
"ยูกิอีกนิดเดียว ระวัง"
คร๊อม 
"อ่าวยูกิทำล่มยูกิแพ้แล้ว"
"เฮ้ย มือสั่นไปหมดเลย"
"555 ยูกิแพ้ต้องทำตามคำสั่งคนชนะนะ"
"อ่าวแล้วใครชนะละมีสองคน"
"เดียวเรามาเล่นตัดสินกันนะพี่เรน"
"อื้ม แต่ตอนนี้มากินก่อนเดียวจะเย็นแล้วไม่อร่อย"
"ค่ะ"
พวกเราเก็บของที่โต๊ะแล้วมานั่งทานพิซซากันคุยกันไปด้วย จนทานเสร็จทำความสะอาดและมาเล่นเกมส์ตัดสินกับพี่เรนต่อ
"พี่เรนเรามาตัดสินที่เกมส์จอยดีกว่า"
"แน่ใจเหรอพี่ไม่เคยแพ้ใครนะเกมส์นี่นะ"
"หนูว่าพี่ต้องแพ้หนูแน่เพราะพี่ไม่ถนัดเกมส์นี่"
"เกมอะไร"
"เต้นดวนไง"
"แน่ใจ"
"แน่"
"งั้นก็มา"
ฉันนั่งดูสองพี่น้องเต้นแข่งกันจนมืดและสุดท้ายพี่เรนก็ชนะสองต่อหนึ่ง
"พี่บอกแล้วไม่เชื่อว่าไม่เคยพี่"
"ฝากไว้ก่อนเถอะพี่เรน"
"ยูกิแพ้ต้องทำตามคำสั่งพี่เรนนะ"
"อ่าวแล้วรินล่ะ"
"ก้เหมทือนกันนะละทำตามคำสั่งพี่เรน"
"พี่เรนจะให้ทำอะไรบอกมา"
"อืม เก็บไว้ก่อนนะ"
"อ่าว"
"ตอนนี่ก็มือมากละพี่ไปส่งยูกิก่อนดีกว่านะ รินเฝ้าบ้านไปและทำความสะอาดที่เหลือด้วยนะ"
"ค่ะ"
ฉันเก็บของเตรียมตัวกลับบ้านฉันเดินออกมาหน้าบ้านและพี่เรนก้เดินตามมาส่งฉันพวกเราเดินไปเรื่อยจนถึงที่สวนสาธารณะของหมู่บ้าน
"น้องยูกิแวะที่นี่สักพักไปได้ไหมมครับ"
"ได้ค่ะ"
พี่เรนเดินนำฉันไปนั่งที่เก้าอี้ในสวนตอนนี้พระอาทิตย์กำลังตกดินท้องฟ้าเริ่มมืดลงตอนนี้ในสวนมีผู้คนเดินไปเดินมาแต่ส่วนใหญ่เดินเป็นคู่บรรยากาศแบบนี้มันเหมือนกัยคู่รักมาเดทกันเลยฉันนั่งลงข้างพี่เรนหัวใจสั่นไม่หยุดเลยฉันกลัวว่าพี่เรนจะได้ยินเสียงเต้นของหัวใจก้เลยขยับออกห่างนิดหนึ่งแต่พี่เขาก็ขยับมาใกล้อีกแล้ว
"น้องยูกิมีแฟนหรือยังครับ"
"ยะ ยัง ค่ะ"
"แม้คนสวยขนาดนี้ยังไม่มีใครมาจีบเลยเหรอ"
"หนูยังไม่ได้คิดเรื่องนี่ค่ะหนูว่าจะโฟกัสเรื่องเรียนก่อนดีกว่า"
"ดีจังเลยนะครับ"
"แล้วพี่เรนล่ะค่ะยังไม่มีแฟนเหรอ"
"ถามพี่แบบนี่จะจีบพี่เหรอ"
"ป่าวค่ะ ทีพี่ยังถามหนูเลย"
"ก็พี่จะจีบน้องไง"
"หา !!!"
"ล้อเล่นครับ"
"โห่อย่างทำให่ตกใจสิค่ะ"
"555 แล้วมีคนที่ชอบหรือยัง"
"มะ มีค่ะ"
"ใครนะอยากรู้จังบอกได้ไหม"
"ไม่ได้ค่ะ"
"โห่ ไม่บอกพี่จิงอ่ะ"
"ไม่ค่ะ"
"ok ไม่ถามแล้วก็ได้"
"งั้นเรากลับบ้านกัน"
"ค่ะ"
พี่เรนยืนขึ้นและยื่นมือมาให้ฉัน
"ทำไมค่ะ"
"ก็จับมือไง"
"จับมือ จับทำไมค่ะ"
"ก็พี่อยากจับมือยูกิไง ให้พี่จับนะ"
"ก็ได้ค่ะ"
ฉันยื่นมือให้พี่เรนจับแล้วก็เดินออกจากสวนสาธารณะด้วยกัน
"พี่เรน ค่ะฉันให้หนูทำอะไรค่ะพรุ่งนี้"
"ทำอะไรดีนะ"
"พี่เรน"
"งั้นพี่ขอไลน์หน่อยด้วยบอกให้ในไลน์นะ"
"ก็ได้ค่ะ"
"อะ" พี่เรนยืนมือถือมาให้ฉัน ฉันใส่IDตัวเองเข้าไปแล้วก็สั่งคืนให้พี่เรน
"ขอบคุณครับ"
"ค่ะ"
"ถึงแล้วนะ"
"พี่ก็ปล่อยมือหนูสิค่ะ"
"อุ้ยลืม มือนุ่นจังเลยนะครับ"
<////>  
"ไปก่อนนะค่ะเดินทางกลับบ้านดีๆนะค่ะ"
"ครับ"
"บ๊าย บายค่ะ"
"บายครับ"