สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )

9.5

เขียนโดย 1day2time

วันที่ 15 พฤศจิกายน พ.ศ. 2559 เวลา 19.08 น.

  30 ตอน
  13 วิจารณ์
  31.02K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 11 ธันวาคม พ.ศ. 2562 19.33 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

10) สะดุดหัวใจนายจอมกวน

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

วันนี้เป็นวันที่ผมต้องมาทดสอบความแข็งแรงของร่างกาย ว่าจะผ่านการเป็นนักกีฬาหรือเปล่า  ผมต้องพร้อมทุกสถานะการณ์ พร้อมที่จะออกจากที่นั้น

 

          " โหว..ดูแต่ล่ะคนสิ   มีแต่คนตัวสูงๆทั้งนั้นเลย   ทำไงดีล่ะ" ผมต้องสะดุ้งเพราะไอ้เสียงของไอ้ภัทร  เพราะมันเป็นคนมาคุมทีม

 

          " แล้วไงมึง  มันก็แค่สูง แต่ความสามารถล่ะ 

 

          "ตุ๊บ ( เสียงลูกบาสกระทบกับพื้น)

 

          " ไม่มั้งเตี้ย  ดูเขาชู้ดดิ"

          มันให้ผมดูไอ้คนที่ชู้ดลูกลงในระยะไกลผมไม่มีทางถอดใจแน่นอน  แต่ก็แค่เริ่มหวั่นๆพอถึงคิวผมที่ต้องทดสอบผมทำเต็ม  เพื่อที่จะย้ายออกจากบ้านหลังนั้นผมใช้ความสามารถของผมอย่างเต็มที่แล้วผลออกมาเป็นยังไง  พรุ่งนี้รู้กัน  เมื่อฝึกเสร็จก็กลับบ้านเพื่อพักผ่อน

 

 

........บ้านภัทร....

 

          ผมกลับมาถึงบ้านได้ไม่นานผมไอ้ภัทรก็กลับมาเวลาไล่เรี่ยกับผมเพราะผมได้ยินเสียงมันเปิดประตูห้องผมหยิบหูฟังมาฟังเพลงแบบสบายๆเพราะวันนี้ผมเหนื่อยกับการทดสอบความแข็งแรง  แต่ผมคิดว่าผมคงไม่ได้หรอก ดูแต่ละคนสิมีแต่แข็งเรงทั้งนั้น

 

          " ไอ้เตี้ย   มึงฟังอะไร " ไอ้ภัทรผู้เสียมารยาท มันเอาหูฟังผมไปฟัง

 

          " เอาคืนมา  มึงมาห้องคนอื่นได้ไงว๊ะ  "

 

          " โหว...ดูมึงฟังเพลงดิ  แนวเศร้าเลย  มึงกลัวมึงไม่ได้เข้าทีมเหรอ "

          ไอ้ภัทรมันพูดพร้อมกับเอาเพลงผมไปฟังที่เตียงอีกผมลุกขึ้นเพื่อไปเอาเครื่องเล่นกับมัน แต่มันยื้อไว้ไม่ยอมให้ ผมก็พยายามแย่งมัน  แต่เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น  ผมกับมันต่างยื้อกันไปมาผมยืนดึงเอาของกับมัน มันนั่งอยู่ที่เตียง แต่แล้วผมก็พลาดท่าล้มทับมันผมอึ้งไปสิบวิ   พอมองไอ้ภัทรใกล้มันหล่อน่ะเนี้ย  แล้วใจผมก็เต้นแรง

 

 

          " ไอ้เตี้ย  มึงคิดว่ามึงเป็นนางเอก เอ็มวีเหรอ ออกจากตัวกูได้แล้ว " เมื่อมันพูดแบบนั่นแล้วผมก็เริ่มผลักตัวออกจากมัน

 

           " นางเอกพ่องมึงเหรอ  กูผู้ชาย"

 

          " เป็นไงมึง  ดูกูใกล้ๆหล่อไหม"

 

          " โอ๊ย    ไอ้หลงตัวเอง  มึงเป็นไรมากป๊ะ  มึงมาห้องกูทำไม  "

 

           " กูคิดถึงมึง  กูเลยมาหา "

 

          " มึงเอาดีๆดิ  มึงมาหากูมีอะไร  ถ้าไม่มีอะไร  มึงมาทางไหนกลับทางนั้นเลย" ผมชี้หน้าด่ามันและชี้มือพร้อมบอกให้มันกลับห้อง

 

          " กูจะชวนมึงไปเที่ยว  มึงไปป่ะ"

 

           " กูปฏิเสธได้ใช่ไหม"

 

          " หึ  ไม่มีทางที่จะให้มึงปฏิเสธ ไอ้ชินให้มึงไป"

 

           " ทำไมกูต้องไปว๊ะ" ผมหันหน้าไปถามไอ้ภัทรว่าทำไมไอ้ชินถึงไม่ให้ผมปฏิเสธ

 

          " เออน๊า....งั้นมึงตกลงน่ะ " ผมเกิดอาการ งง เลยทีเดียว  ผมไปตกลงกับมันตอนไหน

 

          " แบบนี้ก็มีเหรอว๊ะ "

 

           " เออ  ... วันนี้มึงเหนื่อยไหม? "วันนี้ไอ้ภัทรมาแปลกว๊ะ

 

          " นิดหน่อย "

 

           " ไงมึงพักผ่อนน่ะ  กูไปล่ะ " เมื่อมันพูดจบ มันก็เดินไปกลับห้องมันเฉยเลย

 

 

.................. ชิน พูด

 

          " ไอ้เลโอ  มึงนอนยังว๊ะ"

 

          " ยังทำไม  กูเล่นเกมส์อยู่  มึงมีอะไร "

 

           " กูต้องมีอะไรก่อนเหรอถึงคุยกับมึงได้"

 

           " อืม...อยู่ดีๆมึงโทรมาโดยไม่มีอะไร  มึงจะโทรมาทำไม "

 

          " ได้เดี๋ยวกูโทรไปใหม่ให้กูมีอะไรกับมึงก่อนเดี๋ยวกูโทรไปใหม่"ผมรู้แหละว่าความหมายมันคือว่ามีอะไรต้องพูก่อนแต่ผมจะแกล้งไอ้เลโอสักหน่อยผมเดินตรงดิ่งไปที่ห้องไอ้เลโอเพราะผมกับครอบครัวมันสนิทกันดี

 

 

ก๊อก  ๆ   ๆ

 

          " ครับแม่  มีอะไรกับเลโอเปล่า"

 

 

ก๊อก ๆ  ๆ

 

           " ครับ ๆ  หนูเปิดแล้ว " คำว่าหนูเป็นคำที่ไอ้เลโอมันเรียกติดปากตลอดเวลามันอยู่กับแม่มัน

 

          " ไอ้ชิน   มึงมาได้ไง "  นั้นคือคำถามที่มันถามผมเมื่อมันประตูออกมาผมผลักมันเข้าไปในห้อง  แล้วผลักมันไปเรื่อยๆ  แน่นอนผมตัวใหญ่กว่ามัน

 

          " มึงเป็นเหี้ยอะไรไอ้ชิน "

 

          " ก็มึงบอกว่าต้องมีอะไรกับมึงก่อนค่อยโทรหา" ผมพูดไปพลาง ผลักมันไป

 

          " มึงจะบ้าเหรอไอ้ชิน  ที่กูพูดคือมีเรื่องอะไร  ไม่ใช่มีอะไรกับกู มึงโง่ป๊ะเนี้ย โง่เหมือน ..... " 

 

            " มึงจะด่าว่ากูโง่เหมือน ควาย ใช่ไหมกูรู้ทันแต่กูชิ่งตอบก่อนเพราะกูด่ากูเองไม่เจ็บเท่ากับมึงด่ากู "ผมค่อยๆคลายมือออกจากตัวมัน  แล้วค่อยๆนั่งลงที่เตียง

 

          " กูว่าควายยังฉลาดกว่ามึง  เขาสอนมันไถนาสามสี่วันมันก็ได้แล้ว  "

 

           " เออ  ....กูว่างั้นแหละทำไมคนชอบด่ากันว่าโง่เหมือนควาย  กูว่า ถ้าแม่ควายมันพูดได้มันคงสอนลูกมันว่าอย่างโง่เหมือนคนเน๊าะ   มึงว่าไหม"

 

          " แล้วมึงมาเนี้ย มีธุระอะไร "

 

          " มามีอะไรกับมึง" ผมค่อยๆยื่นหน้าไปหาไอ้เลโอทำท่าวาจะจูบมัน

 

          " เล่นไม่เลิกน่ะมึงไอ้สัตว์ " มันพูดพร้อมเอามือผลักหน้าผมออก

 

           " มึงด่ากูสัตว์ งั้นกูขอเลือกเป็นผีเสื้อแล้วกัน  มันน่ารักดี"

 

          " มึงเอาดีๆดิ  มึงมาหากูมีเรื่องอะไร"

 

           " กูจะชวนมึงกับไอ้ชิดนี่ย์ไปเที่ยวพรุ่งนี้กัน"

 

           " ทำไมกูต้องไป "

 

          " มึงสมกับเป็นเพื่อนไอ้ชิดนี่ย์เน๊าะ  ตอบเหมือนกันเด๊ะเลย "

 

          " แล้วสรุปไอ้ชิดนี่ย์ไปไหม "

 

          " เห็นมันบอกว่า  ถ้ามึงไป  มันก็ไป  มันบอกว่ามันอยากไปแต่กลัวมึงไม่ไป"ผมเลือที่จะโกหกไอเลโอเพราะมันเป็นคนที่ชอบเห็นใจคนอื่น

 

          "ก็ได้  งั้นกูจะโทรๆปบอกชิดนี่ย์เอง " ไอ้เลโอมันกำลังหยิบโทรศัพท์เพื่อจะโทรหาชิดนี่ย์

 

           " มึงอย่าโทรเลย  " ผมเผลอเอามือไปดึงโทรศัพท์จากมือไอ้เลโอ

 

           " มึงเป็นอะไร  กูแค่จะโทรบอกมัน   มึงแปลกๆน่ะ  มึงโกหกกูป๊ะเนี้ย "

 

          " ป่าวโว้ย  กูไลน์ไปบอกไอ้ภัทรแล้ว  "

 

          "ช่างมึงดิ  กูจะโทรหาชิดนี่ย์ "

 

          "มึงอย่าน่ะ  กูบอกให้แล้วไงว่ามึงตกลงแล้ว เนี้ยมึงดูสิ "ผมยื่นโทรศัพท์ให้ไอ้เลโอดู

 

          " มึงชักแปลกๆน่ะ "

 

          "อะไรของมึง   กูไม่มีอะไร"

 

          " ชินทำไมมึงไม่ให้กูโทรหามันว๊ะ "ผมไม่รู้จะยังไงต่อแล้ว   จะรอดไหมเนี้ย

 

          " ก็  ๆ  ๆ"

 

 

ไลน์ ( เสียงข้อความไลน์)  

 

          " ที่กูไม่ให้มึงโทรไปเพราะจะกวนชิดนี่ย์เปล่าๆน่ะ " ผมพูดออกมาแบบโล่งใจ

 

          " ทำไมว๊ะ"

 

          " ก็ไอ้ภัทรมันบอกว่า ไอ้ชิดนี่ย์มันนอนแล้ว  นี่ๆ  มึงดูสิมันส่งไลน์มา " ผมยื่นโทรศัพท์ให้มันดูอีกแต่มันไม่ยอมดู

 

          "เอ้อ....กูไม่โทรไปก็ได้ "

 

           " มึงดูหน่อยน๊าๆๆๆ" ผมพยายามให้มันดูมันก็หันหน้าหนี

 

          " มึงเสร็จธุระกับกูยัง  กูจะได้อ่านการ์ตูน "ผมตีมึน  ไม่สนใจมันพูดแต่ก็พยายามเอาโทรศัพท์ใก้มันดู

 

          "  ดูสิตัวเอง  ดูสิ  เค้าอยากให้ดู" ผมก็พยายามแกล้งมันอยู่นั้นแหละเพื่อความสบายใจของผม

 

          " ยัง  ยัง  อีก "

 

          " ยังไม่หยุดเหรอ"

 

           "ป่าว...มึงยังไม่กลับอีก " ผมหยุดแกล้งมันแล้วเตรียมตัวจะกลับบ้าน

 

          " เออ...กูกลับก็ได้"

 

           "เออ...ดี  งั้นมึงรีบๆกลีบเลย"ไอ้เลโอได้แต่ผลักผมดันไปที่ประตู

 

          " อ้าว... ชินจะกลับแล้วเหรอ  แม่อุ่นนมมาให้ " โอ้นั้นเสียงสวรรค์

 

          " ครับ     พอดีเลโอบอกให้ผมรีบกลับ  เพราะจะอ่าน..."ผมต้องหยุดคำพูดไว้เพราะไอ้เลโอหยิกหลังผม

 

          " อ่านอะไรชิน   เลโอจะอ่านการ์ตูนอีกแล้วใช่ไหม" 

 

           " ป่าวครับ  เลโอบอกจะอ่านหนังสือ "

 

 

 

ตึ๊ด   ๆ    ๆ  ( เสียงโทรศัพท์เลโอ )

 

 

 

เลโอเดินไปเอาโทรศัพท์   แล้วกดรับสายอีกทั้งสายตาพิฆาตมิงมาทางผม

 

          " ว่าไง  ชิดนี่ย์ " ตายห่าแล้วไง  ไหนไอ้ภัทรบอกว่าชิดนี่ย์นอนแล้วว๊ะ

 

          (...........)

 

          " อืมม... เข้าใจแล้ว"

 

          ( ..........)

 

 

          "เดี๋ยวกูจัดการเอง" แล้วสายตาไอ้เลโอก็มองมาทางผมท่าทางไม่ค่อยดีแล้วงั้นเราขอตัวกลับก่อนแล้วกัน

 

 

          " แม่ครับ.... ผมกลับแล้วน่ะครับ"

 

          " จ๊ะ "

 

          " เดี๋ยวไอ้ชิน  ไหนมึงบอกไม่รีบไง  อยู่ต่อก่อนสิ"

 

 

เอาแล้วไง........งานเข้าแล้ว

 

 

 

 

 

TBC>>>

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
9.6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9.4 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
9.6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา