สะดุดหัวใจนายจอมกวน ( Yoai )

  หลังจากกลับมาจากเที่ยวน้ำตกเมกาก็กลับไปหาแม่เหมือนเดิม ผมเลยต้องย้ายมานอนห้องเดิมแต่สิ่งที่ไม่เหมือนเดิมคือ  หลังจากวันนั้นในหัวผมมีแต่ภาพที่ไอ้ภัทรจูบผมแต่ที่น่าเจ็บใจคือที่มันจูบผมคือมันทำให้เกมส์จบชิดนีย์

 

 

 ไอ้ชิดนีย์ตุ๊บ  ๆ  ๆ

 

  ไอ้ชิดนี่ย์  ๆ   ๆ

 

     " อะไรของมึงไอ้เลโอ เรียกเบาๆไม่ได้เหรอ"ผมสะดุ้งกับเสียงเรียกของไอ้เลโอ

 

 

 

ป๊าบ

 

     " ตลกแล้วมึง  กูเรียกมึงหลายรอบแล้ว"ไอ้เลโอมึงตบหัวผม

 

     " สรุปเรียกกูทำไม " ผมถามมันในขณะที่หาหนังสือใต้โต๊ะของผม

 

     " กูมีอะไรให้มึงกู" ผมเงยหน้าขึ้นมาดูกลับพบว่าไอ้เลโอมันเอากระดาษใบประกาศให้ผมดู  เมื่อผมดูผมนิยิ้มเลย

 

     " มึงเอามาจากไหนว่ะ " 

 

     " กูเอามาจากห้องชมรม กูเห็นมึงอยากออกจากบ้านหลังนั้น  กูเลยหยิบมาให้มึงดู เผื่อมึงสนใจ" ไอ้เลโอสมแล้วกับเป็นเพื่อนคนแรกของผมและเป็นคนที่ผมสนิทมากที่สุดในตอนนี้

 

     " เออ  สนดิว๊ะ  กูก็เกรงใจเขา" ผมรีบคว้ากระดาษจากไอ้เลโอแล้วพร้อมที่จะดำเนินการเมื่อผมได้กระดาษแผ่นนั้นมาผมก็คิดไปคิดมาอยู่หลายรอบว่าจะตัดสินใจเลือกไหม  เพราะผมก็ไม่ค่อยแน่ใจว่าคู่แข่งผมจะเยอะไหม

 

     " ไอ้เตี๊ย....มึงมาทำอะไรเนี้ย"ผมเดินมาแบบเหม่อๆไม่คิดว่าคนที่อยู่ในชมรมจะมีไอ้ภัทรด้วย

      " กูมาสมัครคัดตัวนักกีฬา.."ผมตอบมันตามความจริง  เพราะงานนี้ผมต้องผ่านให้ได้ เพราะถ้าผมได้เป็นตัวจริงเมื่อไหร่ผมก็จะได้ย้ายมาอยู่หอพักนักกีฬา   

 

     " มึงคิดจะออกจากบ้านกูแล้วเหรอ (มันถอนหายใจ) ดี งั้นนี้ใบสมัคร"ผมหยิบใบสมัครจากไอ้ภัทรและกรอกข้อมูลพร้อมกับยื่นใบสมัครคืนประธานชมรม  ผมยอมสมัครทั้งๆที่ผมไม่ได้อ่านกฏระเบียบหรือกฏเกณฑ์ใดๆผมรู้เพียงแต่ว่าผมต้องเข้าให้ได้เพราะผมจะได้ออกจากบ้านหลังนั้่น

 

หลังจากที่ผมสมัครคัดตัวเสร็จผมก็ต้องซ้อมอย่างหนักเพื่อห้องใหม่  และผมก็ไปเรียนตามปกติ  จนถึงเวลาเลิกเรียนและกลับบ้านอย่างสบายใจเพราะผมต้องเดินทางกลับบ้านเองผมเดินมาเรื่อยๆเพื่อไปป้ายรถเมย์

 

     " เห้ย.....น้องสาวหยุดก่อน "ผมได้ยินเสียงคนเรียกน้องสาวทั้งๆที่ข้างหน้าผมไม่มีใครผมเลยหันไปมองแต่กลับพบรุ่นพี่สองคนที่เดินด้านหลังผมเป็นผู้ชาย

 

     " อ้าว...เป็นน้องสาวเหรอ"ไอ้รุ่นพี่คนละโรงเรียนเริ่มกวนตรีนผมแล้วไง

     " เปล่าครับ  ผมเห็นไม่มีใครอยู่ด้านหน้าผม  ผมเลยหันหลังมามองครับ" ผมตอบเขาอย่างสุภาพสุดแล้ว

 

     " แต่ไม่เป็นไร น้องชื่ออะไร มีแฟนยังพี่ชอบ"ผมคิดในใจอยากต่อยหน้าไอ้นี่มากเพราะมึงไม่รู้เหรอว่ากูเป็นผู้ชาย  ผมได้แต่เดินหนี

 

     " เดี๋ยว ! ^" ผมเอามือปัดมือเขาออกจากไหล่ผมเพราะมันคือสัญชาตญานการป้องกันตัว

 

     " เก่งนักเหรอ" ไอ้พี่อีกคนนึงเอามือมาดึงที่คอเสื้อผม แต่เพื่อนอีกคนนึงห้ามไว้  

 

     " มึงใจเย็นกับน้องเขาหน่อยสิ  พี่ไม่ทำอะไรหรอกพี่อยากจีบเรา"หลังจากที่ชายอีกคนพูดกับเพื่อนแล้วหลังมาคุยกับผม

 

     " ขอบคุณครับแต่ไม่เป็นไร"ผมก็เดินต่อไป

 

     " เดี๋ยว"คราวนี้เป็นพี่ที่บอกจะจีบผม เป็นคนกระชากไหล่ผม

   

  " ไอ้เตี้ย  กูบอกให้รอทำไมไม่รอว๊ะ " โอ้เสียงสวรรค์  แต่มันบอกผมรอตอนไหนว๊ะผมเดินไปหาไอ้ภัทรเพื่อความปลอดภัยของผมเอง  ผมไม่รู้หรอกว่ามันจะปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์ไหม  แต่ที่แน่ๆเดินไปหามันก่อนแล้วกัน

     " มึงยืนรอให้มันปล้ำมึงเหรอ  ขึ้นมาดิ " ผมสะดุ้งกับคำพูดมัน  ผมจึงก้าวขึ้นรถมันเพื่อนั่งกลับบ้านผมนั่งไปซักพักนึง  ผมคิดคิดอะไรไปเรื่อยๆเปลื่อยเกี่ยวกับรุ่นพี่สองคนนั้น

 

 

 

 

     " โอ๊ย   !  มึงเบรคทำไมเนี๊ย " ผมถามไอ้ภัทรหลังจากที่ผมออกจากภวังความคิดของตัวเอง

     " กูเห็นมดมันเดินผ่านกูเลยเบรค"โอ๊ยไอ้พ่อพระ  

 

     " มึงเห็นมด มึงเลยเบรค เจริญเลยพ่อคุ๊ณ "      " มึงรู้ไหมว่าพวกมดเนี้ย มันเป็นเสาหลักของบ้านเลยน่ะโว๊ย ถ้ากูเหยียบมันตายไป  แล้วลูกเมียที่บ้านมันจะทำไง มันคงรอแล้วรอเล่า " 

     " มึงรู้ได้ไง  ว่ามันคือเสาหลักของบ้าน"ผมก็บ้าจี้ถามมันกลับ

 

     " ก่อนมันออกจากบ้านมา  มันบอกลูกบอกเมียมันให้รอกินที่บ้าน  มึงสังเกตุเห็นไหมว่ามันขนอะไรกลับรังมัน  นั้นคือสิ่งที่เอาไปฝากลูกเมีย "

 

 

ผมก็ปล่อยให้มันพร่ำของมันไปแต่ผมไม่เคยเห็นมุมนี้ของไอ้ภัทรเลย

 

 

เอี๊ยด !  ! 

 

     ตัวผมไถลไปหาไอ้ภัทรเพราะรอบนี้มันเบรคซะชนิดหัวทิ่มเลย

 

     " มึงเบรคอะไรอีก อย่าบอกน่ะว่าเจอมดอีก " 

 

     " เปล่า  กูแค่อยากเบรคเฉยๆ"

 

โอเครกูไม่ว่าเพราะรถมึง  มึงขับมึงอยากทำอะไรก็ได้ไอ้ภัทรมันเหมือนจะกวนผม  ขับบ้าง เบรคบ้าง  จนมาถึงบ้านในที่สุด 

 

 

 

 

 

     แล้วผมก็ขึ้นห้องไปทำการบ้านผมนั่งทำการบ้านสักพักนึง  ไอ้ตัวกวนก็เข้ามา  ผมอยากจะไปเอากาวปิดช่องที่มันเข้าซะเหลือเกิน

 

     " เตี๊ยกูลอกดิ๊ " มันเดินมาตบไหล่ผม

 

     " ไม่มีทาง งานใครงานมัน มึงก็เรียนเก่ง มาลอกกูทำไม" 

 

     " แค่นี้หวงน่ะมึง  กูไม่ลอกก็ได้ " ไอ้ภัทรไม่ลอกการบ้านผม แต่มันกลับมาทำการบ้านที่ห้องผมผมกับมันต่างนั่งทำการบ้านของตัวเองจนเสร็จ  ผมเริ่มเก็บการบ้านใส่กระเป๋าแล้วเตรียมตัวจะไปอาบน้ำ

 

 

     " เตี้ย  มึงอยากเป็นนักกีฬาบาสจริงๆเหรอ " ไอ้ภัทรละสายตาจากการบ้านมันแล้วหันมามองผม

 

     " ก็อืม  กูอยากไปอยู่หอ  แต่ไม่รู้จะเอาข้ออ้างไหนดีบอกพ่อกู " ผมตอบไอ้ภัทรขณะที่มันนั่งถามผมอยู่ที่เตียงนอนผม ผมหันหน้าประชันคุยเรื่องนี้กับมันแบบจริงจัง

 

    " มึงอยากย้ายออกเพราะอยากอยู่หอ  หรือย้ายออกเพราะมึงเกลียดกู"

 

     " กูอยากย้ายเพราะกูเกรงใจบ้านมึง  และ มึงเกลียดกู  มึงไม่ช'อ..... " ผมพูดไม่ทันจบไอ้ภัรกูลุกขึ้นมาแล้วปากผมก็โดนปากไอ้ภัทรปิดไว้ทำให้ผมพูดไม่ออก

 

     " มึงชอบแกล้งกูซะอย่างงี้  กูเลยไม่ชอบ "

 

ผมพูดขณะที่ผมผลักไอ้ภัทรออกจากผมไอ้ภัทรไม่ได้พูดอะไรหลังจากที่ผมผลักมันออกมันก็ไม่พูดอะไร แล้วเก็บสมุดของมันแล้วกลับห้องมันแต่โดยดีสรุปแล้วผมต้องเสียจูบผมให้กับผู้ชาย  แทนที่จะเป็นผู้หญิง  ผมไม่เข้าใจความรู้สึกของไอ้ภัทรเลยว่าทำไมมันถึงทำแบบนี้  สรุปผมนอนไม่หลับทั้งคืน