คุณเชฟสาวที่รัก

พิมได้ยินเเบบนั้นก็รีบเดินไปที่โต๊ะด้วยความ. โมโห

พิม : นี่!คุณคุณจะเสียศักสีจากเชฟมาเป็นเด็กเสริฟได้ยังไง. คุณเรียนมาทางด้านนี้ก็ด้วยต้องทำน่าทีที่ผมจบมาหรืองานที่คุณรัก. / หัดกับมามองน่าเจ่าของร้าน / พูดขึ้นว่า. รับเขามาเป็น. ผู้ช่วยกุ๊ก / มองจอง

เจ้าของร้าน : เออคือ...

พิม : ตามนั้น. คุณเริ่มงานตั้งเเต่อาทิตน่า. เข้า 7 โมงเช้าทุกวัน. หยุด อาทิตวันเดียว. ท่าฉันไม่เห็นคุณหรือคุณมาสาย. จบ!  / หัดหลังเดินออกจากร้าน

เจ้าของร้ายืนเกาหัวมอง : เห้ยใยนี่ทำตัวเป็นเจ้าของร้านเลย / หัดกับไปมองเเล้วพูดกับตินว่า. ตามนั้นนะคับ. แฮ่ๆๆๆ 

ตินได้ยินยังงั้นเขาถึงกับยิ้มไม่หยุด. แล้วมองที่เจ้าของร้าน : ขอบคุณครับ /จากนั้นเขาก็รีบบวิ่งตามพิมไป

.......

ตรงสีเเยกสีลม 

พอมยืนรอรถเพือจะกับบ้าน ตินที่รีบวิ่งมาเเล้วมายืนข้างๆ. มองด้วยความเขินของผู้ชาย

ติน : พิมนี้โมโหร้ายนะครับ. ยิ้ม 

พิมหัดมามอง : คุณจบมาสูงๆๆ เพือที่จะมาทำเป็นเด็กเสริฟมันคงไม่ไช้ ว่าจะเรียนจบมายากนะ. หัดผักตั้งเดต่ปีนึ่งยันปี4มันยากนะ เเละอีกยากคุณจบมาที่ดีดีไม่น่ามาสมัดร้านเล็กเเบบนี้หรอก. 5 ดาวคุณก็เข้าได้สบายๆเเล้ว

ติน : ก็ผมอยากรู้จักคุณอะ

พิมหัดมอง : ห๊ะ !

ติน : เออ....  ก็ผมอยากเรียนรุ้อาหารที่คุณพิมอะรับผมเป็นศินนะครับผมอยากเรียนรู้ จิงๆๆนะ ;)

พิม : นี่!ฉันไม่ใช้อาจารย์แม่นะที่จะมีศิน / เห้ยๆ ฉันก็บอกเเล้วไงว่ามาเป็นผุ้ช่วยฉัน. คุณก็ดูๆเอาเเล้วกัน / มอง/ เห้ยรถมาเเล้ว ฉันไปแล้ว. เดินขึ้นรถ. เเละหัดกับมา. เอออีกอย่างฉันไปสนิกกับคุณตอนไหน หะ เรียกฉันว่า. เชฟ ตอนไปนี้. เเละเเล้วรถก็ขับไป

ตินรีบตะโดด : คับบบคุณเชฟพิม / ยิ้มมมมม

และเขาก็เดินกับไปที่ร้านเพราะบืมของไว้