คุณเชฟสาวที่รัก

กับไปที่ร้าน อาหารไทย

เจ้าของร้าน : ติติติติ .. เฮ่มันคิดไงของมันเเวะ เรายังไม่รับปากสักคำเลย. ดูนะดู. ทำตัวตัวยังกะเป็นเจ้าของร้านเองเลยย นี่รุ้ไหมว่าเพิ่มอีกคนก็เริ่มเงินเดือนอีกทีงี้รำไรฉันก็ลดลงดิ 

บอย : เเหม... เฮีย.... เเค่คนเดียวมันไม่ทำให้เฮียจนลงหรอกนะ เฮียมาบ่นงี้เจ้เเกได้ยินระวังนะจะได้พนักงานลดลง. ฮาๆๆ

เจ้าของร้าน : ไอ้ปากเสียเดะ ปัก ไปเก็บจานล้างไป

เสียงประตูเปิด. เจ้าของร้านเเละบอยหัดไปมอง

ติม : เอ่อ...ผมลืมของครับ. / เขารีบเดินไปเก็บของเเละรีบเดินไปที่น่าประตู้ร้าน หัดมามอง. ขอบคุณนะครับสำหรับอาหารมื้อนี้เเลพขอบคุณนะครับที่รับเขาทำงาน. เจ้านาย ผมให้เเละ. อาทิตน่าเจกกันนะคับบ

เจ้าของร้านยังไม่ทันพูดเขาก็รีบเดินไป. เรียกเซนซี่ และเขาก็ขึ้นรถ

พี่เซนซี : ไปไหนครับ

ตินนั้งคิดอยู่นาน / เเล้วพุดว่า : อื้มมม... ไป

บ้านสวนครับ

เซซี่หัดมามอง : บ้านสวนไหนพี่เร็วๆเเก๊งจะหมด

ตินนั้งอยู่เเล้วนึกขึ้นได้ : เออไปส่งผมที่...... สุขคุมวิท 101 ครับ / ยิ้ม

 ....

ตัดไปที่พิม / ประตูห้องเปิด / พิมอยู่ในคอนโดนเล็กๆ นึ่งห้องนอน 1 ห้องน้ำ สิ่งที่สวยที่สุดในห้องก็คงจะเป็นห้องครัวละมั้ง....

เดินรีบเดินไปที่โซฟาทิ้งตัวลงนอน 

พิม : เห้ยย ปวดคอจัง ใข้สิก็ปวดเเบบนี้อยู่ทุกวันเเล้วเห้ยยย 

พิมนั้งคิดเรื่องที่ขึ้นวันนี้ เเละพูดคนเกียวในห้อง

พิม : เห้ยนายคนนี้เขาเป็นไรของเขา มาชิมอาหาร. เเล้วจะมาเป็นพนักงานอีก. จบจากที่ดีดีมานั้นมันความฉันของฉันเลย. ท่าเป็นฉันนะไปเป็เชฟระดับ 5 ดาวเเล้ว ฉันว่านะไม่โง่ก็โง่บ้าเฮ้ยย ที่ฉันรับนายไม่ใช้อะไรนะ ฉันเเค่จะลองฝืนมือเท่านั้นเองเเละ ชิ /^

เมี้ยววว เมี้ยววววว พิมหัดลงมองเเล้วยิ้มม

พิม : เอ้าชิมจังง /อุ้มขึ้นมา / เเกคงจะหิวสินะเเหม..คงจะติดใจไก่ต้มฉันสินะมะเดะเอามาใฟ้ฉันต้มเเช่ตู้เย็นให้เเกเรียบร้อยเเล้ว / เมี้ยววววววววว 

..........

ตัดไปที่ 101 ณ . บ้าน วินอินกุ๊ก

เเจ๊วรีบวิ่งไปที่ห้องรับเเขน : คุณนายค๊าาา คุณนายค๊าาา

คุณนายรัตนกร : อะไรนี้หะฉันดูนาคีอยู่ดูสิสงสารคำเเถ้วเนอะ เเละดูดูๆสิไปทำไรไรมาเหนือยมาเชี่ยวว

เเจ๊ว : คือ.....

เสียงเเสกมาทันที

ติน : ก็เขาจะบอกว่านายเล็กกลับบ้านสิครับ

คุณนายได้ยินเเบบนั้นรีบหัดมาเเล้วมอง ตกใจ ประโดดกอดทันที

คุณนายรัตรกร : ตาเล็กกกกกกกกกกกกกก โอ๊ยเเม่คืดถึงจัง. กับมาทำไหมไม่โทรบอกละ หื้ม

ตินมองเเล้วยิ้ม : โทรก่อนก็ไม่เซอร์ไพร์สิคับ

คุณนาย รัตรกร : มาๆๆให้เเม่กอดหอมให้ชืนใจสิ / หื้มมมม

เสียงดังขึ้น

พ่อวิน : หึๆผมกับมาจากต่างประเทศไม่เห็นจะทำเเบบนี้เลย

ตินหัดไปมอง เเล้วดีใจ

ติน : ป๊าาาา รับเดินไปกอด

พ่อวิน : ไงไอ้ตัวเเสบ. ไง ตัวสูงขึ้นเยอะเลย

ติน : คุณพ่อผึ่งกับจาก อังฤษหรอครับ

พ่อวิน : ช่ายๆ มันหมดน่าทีของคนเเก่ของฉันเเล้วพี่เเกไฟเเรงเฟ่ออยู่ที่นั้นเเทนฉันเเล้ว / หัวเราะ

เเม่รัตร : เอาล๊ะๆๆ เเละคุณกับลูกจะมาอยู่ถึงเมือไรละ

พ่อวินกระชิบข้างหู : ผมก็ว่าจะมาอยู่จนคุณจะเบื่อผม

เเม่รัตน : บ้าคุณ ยิ้มเขิน

ติน : ผมจะย้ายมาอยู่นี้ชั่วควาวคั

พ่อวิน : เอ้าเเละงานเเกทำอยู่ละไม่มีปัญหาหรอ

ติน : ไม่หรอกครับถึงผมตก งานพ่อผมก็รวยเกาะกินสบาย

พ่อวิน : ไอ้คนนี้นีไม่ยอมโตเลย

เเม่รัตน : เอาละๆอย่าเถี่ยงกันเลย ปะไปผักผ่อนได้เเละ กินไรกันยาง พ่อลูกพุดพร้อมกัน : ยางง

เเม่รัตน : งั้นไปที่โต๊ะอาหารรอฉันทำนะวันนี้จะทำอื้มม ข้าวผักเเฮมที่คุณลูกๆชอบนะ / หัดไปมองเเจ๊ว/ เดียวไปทำความสะอาดห้องคุณตินนะ /เเจ๊ว / ค๊าาาา

ผ่านไป2ชั่วโมงหลังจากการรับประทานอาหารเสร็จทุกคนก็ต่างกันเข้าห้อง

ห้องติน

ติน : เห้ยย คิดถึงจังห้องนอนของฉัน /ยิ้ม / ยังเหมือนเดิมสินะ เเม่นิผมโตเเล้วนะครับไปอาบน้ำดีกว่า

30 นาที ต่อมา

ตินล้มตัวนอนที่เตียง

ติน : เห้ย. เชฟคนสวยกำลังทำไรอยู่น้าา คนอะไรสวยจัง / ยิ้ม/ เขาเอาโทรสับขึ้นมากดโทรหา / Pชิน/ ตุ๊ดดดด ตุ๊ดดด

ณ ลอนดอน

เสียงโทรสับ..... เจ้าติน กดรับ

ติน : หัดพี่ครับ...

ชิน : ไงไหนถึงโทรมาได้ละ

ติน ; ให้ทายผมอยุ่ไหน

ชิน : บ้าน

ติน : นี่พี่รุ้ได้ไงนิหรือติด PGS ผมไว้

ชิน : แม่ทโทรมาบอกฉันหมดเเล้วเเละ

ติน : โห่คุณเเม่นิเร้วว่า 4 G ประเทศไทยอีก

ชิน : เเละนายไม่กลัวเขาพาไปหาคุ่หรอ

ติน : ท่าไปอีกนะผมจะหนีอีก5555

ชิน : และเเกมีธุระอะไร

ติน : นีคิดถึงไม่ได้หรอ

ชิน : 100วัน1000ปีฉันไม่เห้นเเกมาสักสาย

ติน : ก็วันนี้นะผมไปถ่ายรายการมาไปเจอ ผญ คนนึ่งคือเเบบเขาววยมากๆเลยเเบบนางแบบเลย

ชิน : นิเเกอย่าบอกว่าเเกจะหม่ำอีกเเล้ว เห้นเเกโทรมาทีไรก็เรื่องผู้หญิงทุกที

ติน : โห่พี่เเต่คนนี้ไม่ใช้เเค่น่าหม่ำนะ. คือเเบบเเม่ของลูกเลยอะ

เสียงประตู้เปิด

โยเกริย์ : รอบกวนไหมคะ ผอ ชิน ยิ้ม

ผอ ชิน หัดหลังมอง : อ้อไม่เลย

โยเกยร์: ไม่คุยธุระให้เสร็จก่อนก็ได้

ผอ ชิน : ไอ้เจ้าตินโทรมาว่าจะหมำสาวๆอีกเเล้วละสิ

ตินพุดมนโทรสับ : ไม่ใช้นะพี่ๆผมเดค่บอกเธอสวยเท่านั้น

ผอ ชิน : แค่นี้นะเเขกคนพิเศษฉันมาวะ / กดวาง/

โยเกยร์ : หึตาเล็กนี้ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะคะ โทรมาเเต่เรื่องสาวๆตลอด

ผอชินยิ้ม : ก็แบบนี้เเละถึงหาใครจิงจังไม่ได้สักที

โยเกยร์ : หรอคะ หึ วันนี้ว่างไหมคะ

ชิน : ทำไหมหรอ

โยเกยร์ : ไปชอปปิ้งกันฉันอยากได้รองเท้าออกใหม่เลยนะคะ ชุดฤดูหนาวออกใหม่ด้วยสิ / ไปนะคะ

ชิน : คุณก็เป้นดีไซเนอร์ดังทำไหมต้องไปชื้อของคู่เเข่งคุณด้วยละ

โยเกยร์ : คือ... งั้นไปท่านข้าวก็ได้คะ

ชิน : คือผมท่านกับ เลขารีเรียบร้อยเเล้ว ขอโทษด้วยนะ

โยเกยร์ : พี่คะ ฉันสักจะสงใสเเล้วว่าเรายังคบกันอยู่หรือป่าว ตั้งเดต่พี่ ขึ้นเป็น ผอ เวลาเราก็ลดน้อยลงนะคะ

ชินมอง : ผมยุ้งจิงๆ งานเติมโต๊ะเลย เอางี้วันอาทิตนี้ไปตีกอฟกัน

โยเกยร์ : ตีกอฟกับลูกค้าหรอคะ ไม่ว่าจะวันไหนๆลูกค้าก็ยังสำคัญต่อพี่สินะ คะขอตัวคับก่อนนะ

เธอรีบเดินเเละปิดประตูเสียงดัง ปึก!!

ชิน : เอาเเต่ใจจิงๆเลย ยิมโทรสับ โทรหาเลขาชิน / ตุ๊ดๆๆๆ

เลขารี : คับ ผอ

ชิน : ชื้อดอกไม้ไปส่งให้หน่อยนะ 1000 ดอก ดอกกุหลาบขาว

เลขารี : ง้อคุณโยเกิอย์อีกเเล้วใช้ไหมครับเมื่อวานยังออกงานดีดีด้วยกันอยู่เลย 

ชิน : ตาม ที่ผมบอกครับ