God of miracles บันทึกรักเทพเจ้า

"แม่หญิง...." 
 
"แม่หญิงงง"
 
"แม่หญิงงงง งง ง ง"
 
เฮือกกกกกกก!
 
"ไม่นะะะ !!!!!"  
 
ตึง!!! 
"วาเลน!!" 
เสียงประตูดังปึงพร้อมกับร่างของแม่ที่ปรากกฏกายอยู่ตรงหน้าที่ท่าทางดูเหนื่อยหอบหลังจากที่ได้ยินเสียงฉันกรีดร้อง
 
"แม่.."
ฉันขานรับเบาๆกับน้ำเสียงที่สั่นเครือ จากนั้นรีบลงจากเตียงแล้ววิ่งไปกอดแม่ทันที 
 
"ไม่เป็นอะไรนะวาเลน ลูกแค่ฝัน" 
 
"แต่หนูฝันมา2รอบแล้วนะคะ" 
 
"อยากเล่าให้แม่ฟังหรือไม่" 
แม่เอื้อมมือมาบีบเบาๆ
 
"ค่ะ.."
"หนูฝัน หนูได้ยินเสียง ใครบางคน มันเป็นเสียงที่กำลังเรียกหาใครสักคน"
"หนูกลัวว หนูกลัวที่จะต้องฝันถึงมันอีก.." 
 
"วาเลน..ลูกไม่เป็นอะไรนะ มันต้องไม่เกิดขึ้น"
แม่กุมมือฉันแล้วบีบเบาๆ
 
"ลงมาข้างล่างเถอะลูก แม่จะรออยู่ข้างล่างนะ" 
แม่ตบบ่าเบาๆแล้วเดินออกจากห้องไปทิ้งให้ฉันนั่งอยู่เพียงลำพังในห้อง
 
 
 
บ่ายโมง42นาทีถัดมา...
 
"แม่คะ คุณยายคะ หนูกลับก่อนนะคะ " 
ฉันโบกมือร่ำลาพร้อมกับหิ้วสัมภาระกระเป๋าขึ้นบ่า
 
"โชคดีนะหลานยาย.." 
คุณยายกับคุณแม่โบกมือกลับมาพร้อมกับยิ้มแย้มให้ 
 
"ไว้หนูจะกลับมาเยี่ยมอีกนะคะ" 
จากนั้นฉันก็เดินออกมาตามทางเพื่ิอไปรอขึ้นรถ
 
ต๊อกกก ต๊อกก 
เสียงฝีเท้าแหลมๆที่เสียดแทงหูดังตามมาจากข้างหลัง 
 
ฟึ่บบ! 
ฉันหันหลังกลับไปมองอย่างทันควัน 
 
ไม่มี....
 
พบเพียงความว่างเปล่าของทุ่งหญ้าและสายลม
 
ปิ๊นนน 
เสียงรถจอดเทียบท่าที่ป้ายข้างทาง ฉันหันกลับมาตั้งสติแล้วก้าวขึ้นรถบัสมา พอนั่งลง ทันใดนั้นสายตาของฉันเหลือบออกไปนอกหน้าต่างรถบัส แล้วเจอผู้ชายคนนึง สูงสัก200 เซ็นติเมตร สวมบูทหนังยาวหัวแหลม ใส่ผ้าคลุมสีดำทะมึนทั้งตัวถือเคียวด้ามยาวพร้อมกับมีไอดำๆรอบกายกำลังมองมาทางนี้
 
"เฮ้ยยย!!!" 
ฉันร้องลั่นจนทำให้คนรอบข้างหันมามองอย่างแปลกใจ ที่จู่ๆฉันก็ตะโกนออกมาอย่างไม่มีปี่มีขลุ่ยอะไร 
 
"ขอโทษค่ะ"
ฉันหันไปพูด แล้วมองออกไปที่หน้าต่าง ปรากฏว่าชายร่างสูงได้หายไปแล้ว อย่างน่าประหลาดใจ ฉันจึงตั้งสติอีกครั้งแล้วบอกกับตัวเองว่า มันไม่มีอะไร
 
ระหว่างทางที่นั่งมาจนถึงที่หมายทำให้ฉันตื่นตะหนกตกใจไม่หายกับเหตุการณ์ที่พึ่งได้พบเจอ
 
 
แกร๊งงงง 
"เฮ้!! ดื่มมมมมม" 
ฉันชนแก้วพร้อมกับกระดกดื่มรวดเดียว 
 
"ไหนเป็นไงบ้างแก" 
เสียงห้วนๆของเพื่อนสาวตัวดีไถ่ถามความเป็นมาเรื่องที่ฉันกลับบ้านนอก
 
"ก็...ดี" 
ฉันตอบกลับพร้อมกับดื่มด่ำกับบรรยากาศร้านเหล้ายามค่ำคืน ฉันมาตามนัดที่ให้ไว้กับเพื่อนที่บอกว่าจะมา จนตอนนี้ก็เที่ยงคืนเข้าไปแล้ว หลังจากนั้นเราก็แยกย้ายกันกลับ
 
ต๊อกก ต๊อกก
 
เสียงฝีเท้าของฉันที่กำลังเดินผ่านซอยเปลี่ยวยามวิกาล เพื่อที่จะกลับห้องอย่างปกติเช่นเคย
 
"แม่หญิงงง...." 
 
ฉันหันกลับไป
"ใครน่ะ!!" 
ฉันมองซ้ายมองขวาพร้อมกับหยิบไม้หน้าสามขึ้นมาแนบอก 
 
"ชู่ววววว "  
เสียงนั้นยังตามมาต่อเนื่อง 
 
"แม่หญิงงง เจ้าจะไปไหนกัน" 
เสียงนั้นค่อยๆขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ 
 
เรื่อยๆ
 
เรื่อยๆ
 
"...กะ..กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดด!!!!!!" 
 
ฉันล้มลงกับพื้นด้วยความตกใจกลัว ตัวสั่นทิ้มด้วยความกลัวอย่างหาที่สุดไม่ได้ 
 
เมื่ออยู่ดีๆก็มีมือประหลาดๆ ตามนิ้วที่เละและมีกระดูกโผล่ ออกมาจับที่ข้อเท้าของฉันพร้อมกับลากฉันเข้าไปในเงามืด 
 
ครืดดดด 
ครืดดดด
 
"กรี๊ดดดดด!!! ปล่อยนะ!!" 
 
ฉันกระทืบมือของมันอย่างเต็มแรง จนมันปล่อยจากนั้นมันก็หายตัวไป 
 
ฉันรีบลุกขึ้นตั้งสติอีกครั้ง 
ก่อนฉันจะพบว่า
 
มันคือ ชายคนนั้นที่ยืนอยู่กลางทุ่งหญ้าร้าง...ในที่แห่งนั้นนั่นเอง