ยัยนางฟ้ากะนายสุดฮอต :)

กลับมาบ้านด้วยอาการบอบช้ำจนไอ้ฮีวอนวิ่งมาพยุงผม    ไอ้ฮีวอนมือซ้ายผมเอง มันหล่อ เท่ห์ ด่าโครตเจ็บ 
''เห้ยเป็นไรมาว่ะ''
ถึงแม้ว่าพวกเราจะเป็นเหมือนลูกน้อง เจ้านายกัน แต่เราก็ยังคงเรียกแบบนี้เพราะเราเพื่อนกัน
''ก็โดนยัยน่ารักที่เจอที่โรงอาหารอัดมาดิว่ะ''
ผมพูดอย่างใส่อารมณ์
''เห้ยจริงดิไม่อยากจะเชื่อกูว่ากูคงเปลี่ยนเจ้านายได้แล้วว่ะ''
''เฮ้ย!!!!!มันก็แค่ตอนที่กูเผลอนิหว่าถ้าเอาเข้าจริงๆยัยนั่นแพ้แน่ๆ''
''หรอออ''
อะไรว่ะนี่มันไม่เชื่อผมเลยหรอ
''ไปสืบมาว่ายัยน่ารักนั่นเป็นใคร''
''ได้เว้ยแต่ตอนนี้แกไปนอนเถอะก่อนที่แกจะตายก่อนที่จะได้รู้จักยัยบ้านั่น''
''เห้ยพูดดีๆหน่อยนั่นนะอนาคตแฟนกูนะเฟ้ย''
''เออๆ''
แล้วมันก็พาผมไปนอนพัก 
     วันนี้เป็นวันหยุดผมจะได้ข้อมูลยัยน่ารักแล้วดีใจโว้ยยนี่ผมน่าจะต้องฉายายัยนี่สักหน่อย ยัยน่าหอมดีกว่า
''นี่กูได้ข้อมูลมาล่ะนะ ''
''หรอดีเลยแล้วคนที่เหลือไปไหนหมดว่ะ''
''หึ''
มันเหยียดยิ้มก่อนจะมองมาที่ผมอย่างนี้ผมรู้ดี
''หึไอ้วอลกุกคงจะอ่านนิยายบ้าๆนั่น ไอ้แจอินคงไปหาสาว และไอ้ฮยอนมินคงจะอ่านหนังสือเรียน ใช่ป่ะว่ะ''
ผมพูดพลางลุกจากเตียงมายืนตรงหน้าไอ้ฮีวอน
''หึใช่แกนี่ฉลาดแหะ''
ก็แหงล่ะพวกมันทำแบบนี้ทุกวันหยุดเหลือแต่ผมกับไอ้ฮีวอนที่ว่างแบบนี้
''ไหนยัยน่าหอมได้ประวัติมายัง''
''โอ๊ยมึงจะอะไรนักหนากับยัยนี่นักว่ะ''
''ก็กูชอบยัยนี่ล่ะช่างเถอะๆบอกมาๆ''
''ยัยนี้ชื่อ มารีน ต่อสู้เก่ง มาจากบ้านแถวๆข้างโรงเรียนนี้ล่ะว่ะ เบอร์096-xxx-xxxx
และ ที่สำคัญ เจ้าเล่ย์''
''หรอแล้วจะได้รุู้ว่าเจ้าเล่ย์อย่างนั้นจะนี่แหละจะปราบ''
ผมยิ้มเหยียดๆให้ไอ้ฮีวอน แล้วจะจับยัยนี่มาเป็นของผมคนเดียวคอยดู!!!!!