บันทึกสวรรค์

หลังจากที่เขาได้ตกลงมา ร่างกายของเขาได้เริ่มเปลี่ยนแปลงไปกลายเป็นมนุษย์ที่หน้าตาธรรมดา
ดวงตาเป็นสีฟ้าเเละมีรูปร่างที่สมส่วน อายุซักยี่สิบปี พลังเทพของเขานั้นได้หายไปเกือบจะทั้งหมด
ด้วยการที่เขาได้ทำให้ตัวเองได้กลายเป็นมนุษย์ เขาจึงไม่อาจกักเก็บพลังของเทพเจ้าที่เขาเคยมีเอาไว้ได้ทั้งหมด
พลังที่เหลืออยู่น้อยนิดของเขาได้หลอมรวมเข้ากับร่างกายมนุษย์ของเขา
ทีละเล็กทีละน้อยเขารอจนรวมรวมพลังที่กระจัดกระจายออกมาได้เท่าที่เขาจะทำได้
พลังของเขาในตอนนี้นั้นอาจพูดได้ว่าเทียบได้เพียงแค่เทพระดับต่ำเท่านั้น(เคยเป็นเทพระดับสูง)
แต่นั่นก็ไม่ใช้สิ่งที่สำคัญที่สุดนะตอนนี้หลังจากที่เขาได้รวบรวมพลังทั้งหมด
ที่สามารถรวบรวมมาได้เขาก็ได้ออกสำรวจพื้นที่ๆเขาอยู่
รอบๆตัวเขานั้นเเทบบอกได้ว่าเป็นโลกที่ว่างเปล่าอย่างแท้จริง สิ่งมีชีวิตและเหล่าวัชพีชกำลังเติบโต
ขึ้นมาอย่างต่อเนือง โดยเหล่าเทพที่สร้างพวกมันขึ้นมา
เขาได้สร้างถ้ำที่เขาสามารถอยู่ได้และเขาก็ได้เข้าไปเพื่อ รอคอยเวลาต่อไป
(ข้าจะรอพวกเจ้าเติบโตขึ้นแล้วอีกห้าสิบปีข้าจึงจะไปตามหาพวกเจ้า)
ณ ตอนนี้เขาได้ปิดถ้ำของเขาด้วยพลังเทพที่เขายังสามารถใช้ได้
เวลาห้าสิบปีสำหรับเทพนั้นช่างรวดเร็วนัก
เวลาได้ผ่านไปในที่สุดเขาก็ได้ตื่นขึ้นมาอีกครั้งและเวลาได้ล่วงเลยไปห้าสิบปีร่างกายของ
เขานั้นแก่ชลาลงและผิวหนังเริ่มเน่าเพอะ เขาได้บังคับพลังที่เหลืออยู่ของเขาเพื่อ
ทำให้เขาสามารถกลับมาเป็นเหมือนเดิมได้แต่พลังของเขานั้นก็ได้ลดน้อยลงไปทุกที
เขาได้เปิดถ้ำที่ขังตัวเองอยู่ ด่านนอกมีแสงที่รอดผ่านเข้ามายังปากถ้ำ
เขาค่อยๆเดินอย่างราบเรียบไปจนถึง ปากถ้ำ. ที่ด่านนอกท้องฟ้าเต็มไปด้วยสัตว์
นาๆชนิดมากมาย ซึ่งด่านล่างนั้นก็เต็มไปด้วย วัชพืชมากมายเเละสัตว์หลายสายพันธ์
มันเป็นจุดเริ่มต้นของการให้ชีวิต
เขาได้ถอนหายใจอย่างแผ่วเบาและเขาได้พูดขึ้นม
(ยังไงซะเจ้าพวกนี้ก็คงต้องถูกกำจัดไปถ้าหากพวกมันไร้ซึ่งการพัฒนาเพราะเเบบนั้นข้าจึงจำเป็นต้องทำให้มนุษย์ที่ข้าสร้างมาพัฒนาให้ได้มากที่สุดข้าจึงจำเป็นต้องทำมันด้วยตัวข้าเอง)
หลังจากนั้นเขาก็ได้เดินทางออกจากถ้ำที่เขาอยู่เพื่อตามหาสิ่งที่เขาสร้างขึ้นมา
เขามีความคิดว่ามนุษย์ที่เขาสร้างขึ้นมาจะสามารถสร้างที่อยู่ของตนเองได้เขาจึง
ได้เดินทางต่อไป เขาได้เห็นสิ่งต่างๆมากมายระหว่างทาง มีสิ่งมีชีวิตมากมาย
เขาสนใจเพียงไม่กี่สายพันธ์เท่านั้น เพราะพวกมันสามารถพัฒนาได้รวดเร็วถึงแม้
พวกมันได้สร้างเพียงสิ่งปลูกสร้างที่ถูกวางด้วยหินแม้จะเป็นเเบบนั่นมันก็ยังเรียกได้ว่า
เป็นการพัฒนาอย่างแท้จริง เขาเริ่มกังวลว่ามนุษย์ที่เขาสร้างขึ้นมาจะเป็นอย่างไร
เขาได้เดินทางนับสิบๆไมล์และวันเวลาก็ได้ผ่านเลยไป เขาก็ยังไม่เจอมนุษย์ที่เขาสร้าง
ขึ้นมาเลยเขาเริ่มคิดว่า มนุษย์ที่เขาสร้างมาคงไม่ถูกกำจัดไปจนหมดสิ้นแล้วหลอก...นะ
แต่เขาก็ยังเดินต่อไปจนเข้าสู่เขตที่มีภูเขามากมายรายล้อมอยู่ด้านหน้า
ก่อนที่เขาจะเดินเข้าเขตภูเขา เขาจำได้ว่าก่อนที่เหล่าเทพเจ้าจะสร้างสิ่งมีชีวิตขึ้นมาพวกเขา
จำเป็นต้องสร้างเขตเเดน ที่ทำให้สิ่งที่พวกเขาสร้างขึ้นมานั้นสามารถอยู่ได้พวกเขา
จำเป็นต้องสร้างเขตเเดนขนาดใหญ่เพื่อรองรับสิ่งมีชีวิตที่พวกเขาสร้างขึ้นมา
แต่ทว่าพื่นที่ ที่เขาอยู่นั่นถูกสร้างขึ้นโดยเทพเจ้าในอดีตกาลดินเเดนนี้อยู่มานาน
มากกว่าเทพทุกองค์ที่อยู่บนสวรรค์ซะอีก
เขตพื่นที่บางแห่งอาจมีสิ่งมีชีวิตที่ อยู่มาอย่างยาวนานกว่าเหล่าเทพพระเจ้าก็เป็นได้
แม้แต่เทพพระเจ้ายังไม่อาจรู้ได้ถึงการมีอยู่ของพวกมัน ถึงแม้จะมีการส่งเทพลงมาตรวจ
พื่นที่โดยรอบแล้วก็ตาม
ซึ่งเขาก็ไม่ได้กังวลกับมันมากมายนัก แต่เขาก็ไม่คิดจะเผชิญหน้ากับพวกมันหากเขาได้
เจอพวกมันเข้า
เขาได้เดินเข้าไปจนในที่สุดก็ได้เจอกับสิ่งที่เหมือนตัวของเขาเอง พวกมันกำลังล่าสิ่งมีชีวิต
เพื่อทำให้พวกมันมีชีวิตรอดได้พวกมันสามคนกำลังล้อมสิ่งมีชีวิตขนาดเล็กอยู่ชนิดนึงซึ่งมันดู
ไม่อันตรายแต่มันรวดเร็วมากซึ่งทำให้การจะจับมันนั้นยากเป็นพิเศษ มันมีหูยาวสองข้าง มันกระโดด
ด้วยขาทั้งสองอย่างรวดเร็วและมันมีสายตาที่แหลมคม มีเคียวที่ยาวจนน่าขนลุก ขนของ
มันมีสีดำสนิท
ซึ่งเขาก็ไม่ได้สนใจกับมันมากเท่าไหร่นัก เพราะเขามั่นใจว่าอีกไม่นานมันก็จะถูกตามล่าจนสูญพันธ์ไป
เขารอดูพวกมันจับเจ้านั้นถึงแม้พวกมันจะใช้เวลาซักพักในการจับแต่ในที่สุดพวกมันก็ทำสำเร็จ
เขาได้เดินเข้าไปหาพวกมัน
ผมคิดว่าจะลงแค่ 2 ตอนก่อนนะเพราะดูสำนวนตัวเองก็รู้สึกเเปลกๆ