Missions love ภารกิจรักขโมยหัวใจนายรุ่นพี่สุดเลิ้ฟ

5.0

เขียนโดย marinajy

วันที่ 2 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 15.45 น.

  6 ตอน1 (ep.1)
  1 วิจารณ์
  7,671 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 2 มีนาคม พ.ศ. 2560 17.19 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

6) ไม่... และจะทำไม!!

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
และนี่ก้อเหลืออีก2วัน เฮ้อ...ไม่อยากให้วันที่แสนมีความสุขนี้หมดไปเลย ฉันกับพี่เวย์สนิทกันมากขึ้น ฉันเคยได้ยินมาว่ารักแท้แพ้ใกล้ชิด ยังไม่อยากกลับตอนนี้เลย งืออออ ไม่เป็นไร ถึงยังไงเราก้อสนิทกันมากกว่าเดิมมาครึ่งหลอด เมื่อไหร่มันจะเต็มซักที
คาร่า:เฮ้ยแก ฉันไม่อยากกลับเลยว่ะ อีก2วันเองว่ะ 5555+
ไอร่า:ใช่แกๆ ฉันอยากอยู่ต่ออ่ะ
ลิลี:ไม่เอาอ่ะแก ยังไงก้อต้องกลับไปเรียนนะ
ไอริน:แหม ไอเด็กเรียนเอ๋ย
เวย์: ไอริน พี่ขอคุยด้วยหน่อยสิ
ไอริน:อ่อ ได้ค่ะ
แล้วก้อมีเสียงแซวตามมาจากด้านหลัง
ไอริน:พี่เวย์มีเรื่องอะไรจะคุยกับฉันหรอคะ
เวย์:คือ พี่...คือ...
ไอริน:คืออะไรหรอคะ
เวย์:อ่อ พี่จะบอกว่าขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่มาเที่ยวกันในทริปนี้อ่ะ 555+
อ้าววว นึกว่าจะมีไรซะอีก ให้ลุ้นตั้งนาน
ไอริน:ไม่เป็นไรค่ะ ไอรินทำเพื่อทุกคนอยู่แล้ว
เวย์:งั้น..พี่ไปก่อนนะ
ไอริน:เดี๋ยวค่ะ พี่เวย์
หยุดชะงัก...
เวย์:มีไรหรอ
ไอริน:เอ่อ....คือ....หนู......ชอบ....
และแล้วก้อมีตัวกขค.มาทำลายความตั้งใจที่จะบอกความในใจซะงั้น
โรส: เวย์คะ มาทำอะไรอยู่ตรงนี้คะทุกคนเขาตามหาเวย์อยู่นะ
ยัยนี้ยังหันมาจิกฉันอีก หึ๊ยย อย่าให้อยู่กันสองคนนะ จะต่อยให้ฟันร่วงเลย
เวย์:ฉันมีเรื่องต้องคุยกับน้องเขานิดหน่อบอ่ะ แล้วเมื่อกี้ไอรินจะบอกอะไรพี่หรอ
ไอริน: อ่อ จะบอกว่า หนูชอบที่มาเที่ยวในทริปนี้อ่ะค่ะ ชอบมากๆ
โรส: ไปเถอะค่ะเวย์ เรื่องแค่นี้ทำไมต้องอ้ำอึ้งด้วย
ฉันอยากจะฆ่าแก ยัยโรส
ผ่านไป2วัน..... (เร็วเนอะ 555+)
วันนี้แหละที่เราต้องกลับบ้าน เราเช็คเอ้าท์และบินกลับกรุงเทพฯ ตอนเที่ยงอิอิ
ไอริน:เดี๋ยวฉันไปห้องน้ำก่อนนะ
ลิลี:เครๆ
พอมาถึงห้องน้ำฉันก้อเจอกับสิ่งที่ฉันเกลียดที่สุด และฉันกำลังจะเดินออกไปจากห้องน้ำ เสียเวลาเข้าห้องน้ำอันอื่น ดีกว่าเข้าห้องน้ำเดียวกับแกนะ ยัยโรส
โรส: เดี๋ยวสิ ฉันมีอะไรจะพูดกับเธอ
ไอริน: มีไรหรอคะ
ที่จริงก้อไม่อยากพูดคะหรอก แต่ต้องนางเอกไว้ก่อน 555+
โรส:ฉันรู้นะ ว่าเธออ่ะ ชอบเวย์แล้วเธอก้ออ่อยเวย์ แล้วก้อจีบเวย์อยู่ รู้ไว้ซะนะ ว่าเวย์เค้ามีเจ้าของแล้ว นั่นก้อคือฉัน
ไม่ไหวแล้วโว้ยย
ไอริน: พี่ก้อไม่ได้ต่างจากฉันหรอก พี่ก้อวิ่งไล่ตามพี่เวย์หนิ รู้ว่าเขาไม่ชอบ ก้อยังจะตามพี่เวย์อีก อย่างนี้เขาเรียกว่าไม่อ่อยหรอคะ ได้ข่าวว่าตามติดพี่เวย์ตั้งแต่ตอนเปิดเทอม แล้วตอนนี้ก้อยังไม่โดนสนใจยัยดี หึ อย่างเงี่ย เขาเรียกว่าอะไรน้าๆๆๆๆ อ่อรู้แล้ว หน้าด้านไงล่ะคะ
โรส:หนิเธอกล้าว่าฉันงั้นหรอ!!!
ยัยโรสยกมือเหมือนกำลังจะตบฉัน หึ ฝันไปเถอะ
ไอริน:มาสิ ถ้าจะเธอจะตบฉันต่อยจิงๆด้วย
ยัยโรสหยุดชะงัก แล้วต่อด้วย
โรส:อย่ามายุ่งกับเวย์ของฉันอีก แล้วอย่าหาว่าฉันไม่เตือน
ไอริน: ไม่..แล้วจะทำไม!!
โรส:งั้นเธอก้อซวยซะแล้ว ไม่มีใครที่มีเรื่องกับคุณหนูโรสแล้วรอดซักคน
ไอริน: แล้วเธอคิดว่าฉันกลัวรึไง คิดว่าตัวเองใหญ่หรอ เหอะ คิดผิดแล้วล่ะ ฉันน่ะ คุณหนู รินลณี อยู่วิทยา ลูกสาวคนเดียวของเจ้าของห้างที่ใหญ่และรวยที่สุดของประเทศไทย เป็นทายาศคนเดียวของตะกูลอยู่วิทยา ใครใหญ่กว่ากัน ก้อคิดเอาเองนะ 
ฉันหันไปยิ้มมุมปากและมองด้วยหางตาล่ะฉันก้อออกจากห้องน้ำไป ไม่ชงไม่ฉี่แล้วโว้ยยยย

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้เป็นบทความเก่า ยังไม่ได้ทำการยืนยัน

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
4.3 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
4.7 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
6 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา