รักนี้ของนายสี่ขา♥

'งืออ.. ผมหนาว.. ที่นี่มันทั้งชื้น เปียก และสรกปรก..เหม็นด้วย..'
ผมอยู่ข้างถังขยะแถวซอกตึกเหลือบระหว่างตึกสองดึงที่อยู่ข้างกัน  มันทั้งมืดและกลิ่นอับ...  'จะมีใครมารับผมไปมั้ยนะ..'  ผมรู้สึกระแวงตลอดเวลาที่ผู้คนมากมายเดินกันชุลมุนในช่วงเช้า กลางวันแบบนี้ประจำ ผมไม่กล้าที่จะออกไปไหน
มาไหนเพราะผมทั้งตัวเล็ก อ่อนแอแล้วก็ขี้กลัวอีกด้วย.. ผมได้แต่เฝ้าคอย..
ว่าซักวันนึงจะมีเจ้านายมารับผมไปเลี้ยง.. แต่มันก็นานเหลือเกิน..
ร่างเล็กของหมาน้อยที่ผอมแห้งเพราะความหิวโซนอนอย่างหมดความหวังข้างซอกตึก
ร่างกายไม่มีแรงที่จะเดินไปที่ไกลๆและตัวเล็กจนกลัวอีกว่าผู้คนที่เดิน
ผ่านไปมาจะไปเหยียบร่างน้อยๆเข้า  หมาน้อยตัวนี้จึงได้แต่รออย่างจนปัญญา..
 
เวลาผ่านไปนานนับชั่วโมงยามเวลาที่ทุกๆคนส่วนใหญ่จะเดินทางกลับบ้านกลับเรือนกัน จึงมีผู้คนน้อยลงไปเยอะ
จากเมื่อเช้าและกลางวัน หมาน้อยผู้ไร้เรี่ยวแรงหลังจากที่นอนนิ่งๆเฝ้าดูผู้คนมานานแสนนาน
ก็ลุกขึ้นบ้าง 'ผมหิว..' หมาน้อยบ่นในใจเบาๆก่อนที่จะเดินไปๆมาๆแถวๆหน้าตึกสองตึกที่มีลุกยามแก่ๆใจดี"โฮ่ง!"  หมาน้อยขนขาวที่กลายเป็นสีดำคราบฝุ่นร้องทักลุงยาม
"เอ้าา มาแล้วหรอเจ้าฝุ่น" ลุงยามใจดีทักทายหมาน้อยตัวเล็กที่อยู่ตรงเบื้องหน้า
"โฮ่ง!! โฮ่งๆ!" หมาน้อยสี่ขาวิ่งวนพร้อมสะบัดหางอย่างดีใจ
"อะๆ พอแล้วๆเดี๋ยวคนที่อยู่ในตึกเค้าจะว่าเอานะ อะนี่ไส้กรอกก"
ลุงยามยิ้มพร้อมยื่นไส้กรอกให้หมาน้อยชิ้นนึง
"โฮ่งง" หมาน้อยสะบัดหางเร็วขึ้นแล้วรีบกินอย่างหิวโซ
 
 
--นิยายเรื่องนี้ไม่เกี่ยวข้องกับบุกคลจริงและไม่ได้พาดพิงถึงใคร--
--หากผิดพลาดประการใดต้องขออภัย ณ ที่นี้ด้วย ขอบคุณครับ--
--สามารถติชมได้และแนะนำได้ครับ--