Unreal Online

                “นายชื่ออะไรหรอ”
หลังจากรินโดเข้าโรงเรียนและมายังห้องประจำ ทุกคนนั่งตามเลขที่ถูกกำหนดไว้ และคนแรกที่ทักเขาคือเด็กผู้หญิงที่นั่งโต๊ะข้างๆกัน ผมสั้นสีน้ำตาล ผิวสีแทน ตาคม หน้าเรียวได้รูป จากท่าทางการนั่งและการแต่งตัว-ปกเสื้อตั้งขึ้นใส่กางเกงรัดรูปไว้ใต้กระโปรง- ก็คงพอบอกได้ว่าเธอเป็นสาวห้าว (ประมาณแก่นๆ ลุยๆ แต่ไม่ใช่สาวหล่อ)
รินโดเหลือบตามองแล้วยกเก้าอี้หันตามตัวมาทางเด็กสาว
                “มารยาทที่บ้านชั้นคือ ก่อนถามชื่อคนอื่น บอกชื่อตัวเองก่อน”
                “คำพูดกับท่าทางนายนี่ ไม่ได้สัมพันธ์กันเลยนะ”
เด็กสาวหัวเราะเบาๆ
                “ชั้นชื่อ ซุนซุน ยินดีที่ได้รู้จัก”
Character : Kamonrin Boripaknakara :กมลรินทร์ บริพักตร์นครา
ซุนซุนยื่นมือออกไปข้างหน้าเพื่อจับมือกับรินโด
                “รินโด...โอคาเนะ รินโด ไม่มีชื่อเล่นอะไรนั่นหรอก”
รินโดจึงจับมือซุนซุนและเขย่าเล็กน้อย
                “แนะนำตัวแปลกดีนะ คงเป็นประเภท‘เพื่อนน้อย’ ล่ะสิท่า”
                ปึ้ด
                “...ว่าอะไรนะ”
                “เพื่อนน้อยไง”
                “ไม่ได้เพื่อนน้อยโว้ย!!”
                “มันก็เรื่องของแก! แล้วก็ หุบปากซะ!!”
เสียงของชายร่างใหญ่ที่ยืนอยู่หน้าห้องตะคอกใส่รินโดหลังจากโวยวายเสียงดัง ชายร่างใหญ่คนนี้เป็นอาจารย์ประจำห้องที่เพิ่งเดินเข้ามาหมาดๆ เขามองรินโดที่นั่งอยู่หลังห้องก่อนจะกลับมามองแผ่นกระดานรายชื่อที่อยู่ในมือเขา
                การที่อาจารย์ใช้คำว่า ‘แก’ กับนักเรียนตั้งแต่ครั้งแรกที่เจอกันแบบนี้ ก็บอกได้เลยว่าต้องเคี่ยวเอาเรื่อง
                “โอ๊ะ อาจารย์มาตั้งแต่เมื่อไหร่เนี้ย”
ซุนซุนเอ่ยขึ้นด้วยความตกใจเล็กน้อย แล้วหันกลับเข้าที่อย่างรวดเร็ว
อาจารย์ร่างใหญ่ฉายภาพตัวอักษรขึ้นบนกระดานหน้าห้องและแนะนำตัวเอง
                “ชั้นชื่อ วาตาเบะ ชูจิโร่ ตั้งแต่วันนี้จะมาเป็นผู้ดูแลประจำห้องนี้จนกว่าพวกแกจะจบการศึกษา”
Character : Watabe Shujirou[Counsellor] : วาตาเบะ ชูจิโร่[อาจารย์ที่ปรึกษา]
                “จำชื่อชั้นไว้ให้ดี เพราะมีปัญหาอะไรต้องมาที่ชั้นคนแรก มีใครสงสัยอะไรมั้ย”
อาจารย์ชูจิโร่มองนักเรียนเพื่อดูปฏิกิริยา แต่...เงียบสนิท
                “ดี ถ้าไม่มีอะไรสงสัยก็เข้าเกมส์กันเลย”
                “เอ๋!” “ไม่เห็นบอกอะไรเลย” “จะรู้เรื่องไหมเนี้ย” “แย่เลยแหะ”
นักเรียนส่งเสียงเจี๊ยวจ๊าวกันระงม
                “เงียบ!!”
อาจารย์ตะโกนดังขึ้นแทรกกลางเสียงนักเรียนทำให้เสียงเงียบลงแต่ยังคงอยู่ในบรรยากาศแห่งความสับสน
                “ก็ถามว่า ‘สงสัยอะไรมั้ย’ ก็ไม่ถาม เพราะฉะนั้นก็หุบปาก แล้วเตรียมเข้าเกมส์ได้”
ชูจิโร่กวาดสายตามองนักเรียนทุกคนก่อนจะไปหยุดที่รินโด
                “ไอเพื่อนน้อย มาหน้าห้อง”
                “หา!?”
รินโดชี้นิ้วที่ตัวเอง ชูจิโร่จึงพยักหน้าแล้วบอกให้ออกมาหน้าห้อง
ชูจิโร่หยิบวัตถุที่เหมือนผ้าปิดตาและที่อุดหูหรือหูฟังสักอย่าง เขายื่นให้รินโดก่อนจะอธิบายถึงอุปกรณ์เหล่านี้
                “นี่เป็นอุปกรณ์สำหรับเชื่อมต่อกับระบบของเกมส์ ก่อนอื่นให้ใช้บัตรนักเรียนสแกนและส่งข้อมูลเข้าไป”
ชูจิโร่จึงให้รินโดทำตามที่บอกเพื่อเป็นตัวอย่างแก่คนอื่นๆ
                บัตรนักเรียนนั้นคล้ายสมาร์ทโฟนหรืออาจจะทันสมัยกว่าเพราะจะเก็บและแสดงข้อมูลต่างๆของเจ้าของบัตร ซึ่งข้อมูลเหล่านั้นจะถูกอัพเดตวินาทีต่อวินาที เป็นเสมือนเครื่องบันทึกอัตโนมัติ
                หลังจากทุกคนทำการสแกนเสร็จ ชูจิโร่ก็ให้รินโดไปนั่งที่และสั่งให้ทุกคนติดตั้งอุปกรณ์ เรียกว่าติดตั้งคงไม่ถูก เพราะแค่คาดผ้าปิดตากับใส่หูฟังแบบที่ธรรมดาจนนักเรียนหลายคนผงะ
                “ที่จะเข้าเกมส์มีแค่พวกแก อย่าไปทำอะไรให้ตัวเองดูโง่ล่ะ”
การเข้าเกมส์จำเป็นต้องกล่าวคีย์เวิร์ดเสียก่อน
                “เอ้า เริ่มได้!!”
            “““อันเรียล...ออน!! (Unreal-On!!)”””
 
กำลังทำการเข้าสู่ระบบ >>> โอคาเนะ รินโด >>> ยืนยันเข้าสู่ระบบสำเร็จ
กำลังค้นหาตัวละคร >>> ล้มเหลวไม่พบข้อมูล >>> ต้องการสร้าง Yes/No >>> Yes
กำลังทำการโหลดแม่แบบ >>> แม่แบบพร้อมใช้งาน
                “ใช้เสียงสั่งการหรอ สะดวกดีแหะ”
หลังจากเข้าสู่ระบบรินโดก็มายืนอยู่หน้าแผนผังแสดงข้อมูลอาชีพและเผ่าในเกมส์ ทุกอย่างสามารถใช้เสียงหรือจะกดเลือกด้วยตัวเองก็ได้ ในการเลือกจึงสะดวกสบายในหลายด้านและยังมีระบบเสียงเพื่อตอบรับผู้เล่นที่สูญเสียการมองเห็น เกมส์นี้มีระบบหลายอย่างที่รองรับผู้เล่นที่แม้จะไม่สมประกอบก็สามารถเล่นได้ (แต่ไม่สามารถสร้างหรือเปลี่ยนแปลงสิ่งเหล่านั้นได้ เช่น ไม่สามารถเพิ่มแขน ขา ที่ไม่มีอยู่แล้วได้ ไม่สามารถทำให้ผู้ที่เป็นใบ้หรือตาบอดพูดหรือมองเห็นได้)
อาชีพ อาชีพเสริม เผ่า มีให้เลือกมากมายจนไล่อ่านไม่หมด รินโดจึงสุ่มเลือกมาหนึ่งอาชีพเพื่ออ่านข้อมูลและความสามารถ แต่...
กำลังทำการเลือกอาชีพ >>> วันเดอร์เรอร์ (Wanderer)>>> สำเร็จ
                “เฮ้ย! พูดแล้วเลือกเลยหรอวะ ยกเลิกก็ไม่ได้ด้วย แล้วจะอ่านข้อมูลยังไงวะเนี้ย”
รินโดที่ตั้งใจจะอ่านข้อมูลอาชีพกลับทำพลาดทำให้เขาต้องจำยอมอย่างช่วยไม่ได้
                “เอาไงต่อดีเนี้ย อืม...ข้อมูล นักทดลอง”
เขาลองเสี่ยงดวงในการดูข้อมูลของอาชีพเสริม
ข้อมูลอาชีพเสริม >>> นักทดลอง >>> ประมวลผลสำเร็จ
นักทดลอง – คิดค้นสิ่งใหม่ๆ ลองผิดลองถูกให้เกิดสิ่งที่ไม่เคยมีมาก่อน เหมาะสำหรับอาชีพ Sorcerer,Elementalist,Synergist,Alchemist
                “หืม มีบอกว่าเหมาะกับอาชีพอะไรด้วยแหะ...ถ้างั้น”
                “ข้อมูลอาชีพเสริม วันเดอร์เรอร์”
ข้อมูลอาชีพเสริม >>> วันเดอร์เรอร์ >>> ประมวลผลสำเร็จ
นักพัฒนา – เพิ่มศักยภาพด้านการอัพเกรดอาวุธยุทโธปกรณ์ สิ่งประดิษฐ์ และทักษะพิเศษ(Special Skill) เหมาะสำหรับอาชีพ Blacksmith,Craftman,Wanderer
                “โอเค เอาอันนี้แหละ”
กำลังเลือกอาชีพเสริม >>> นักพัฒนา >>> สำเร็จ
                “หือ ยศนี่ต้องเลือกด้วยหรอ”
การสร้างตัวละครในเกมส์นี้จะกำหนดให้คาแรกเตอร์ (ตัวละคร) คือตัวเรา ไม่สามารถเปลี่ยนได้ สิ่งที่ให้เลือกได้มีเพียง
อาชีพ อาชีพเสริม ยศ เผ่า ตามลำดับ
                “จะไล่อ่านหมดก็เสียเวลา...เอาอันนี้แล้วกัน”
กำลังแต่งตั้ง >>> ยศนักเลง >>> สำเร็จ
หลังจากเลือกยศเสร็จแล้วลำดับต่อมาคือการเลือกเผ่าซึ่งรินโดก็ไม่ลังเลที่จะเลือกเผ่ามนุษย์
กำลังเลือกเผ่า >>> มนุษย์ >>> เกิดข้อผิดพลาด >>> กำลังแก้ไข >>> สำเร็จ
สร้างตัวละครสำเร็จ
 เมื่อสร้างตัวละครเสร็จรินโดก็มาโผล่ท่ามกลางฝูงชนจำนวนหนึ่ง ซึ่งเป็นเหล่านักเรียนของเกาะโทวเมโอแต่ดูจากชุดแล้วส่วนใหญ่ไม่ใช่นักเรียนโรงเรียนประตูยักษ์
ขั้นตอนสุดท้ายคือการทดสอบหรือที่เรียกกันว่าโหมดฝึกหัด มีเสียงประกาศของเกมส์ให้จับทีมกับใครก็ได้กี่คนก็ได้เพื่อรอรับการทดสอบ ทุกคนหันไปหาคนข้างๆหรือคนรู้จักเพื่อจับทีม
                “จับทีมกับชั้นมั้ย”“ขออยู่ด้วยคนสิ”“ใครยังไม่มีทีมมาทางนี้ครับ”“ทีมเรายังรับอีกนะ”
เสียงดังระงมไปทั่ว และก็หมดเวลาจับทีม รินโดยืนก้มหน้าอยู่คนเดียวเขาไม่หันมองหรือแม้แต่จะพูดอะไรกับใคร
กำลังเตรียมสนามทดสอบ >>> เริ่มการทดสอบ
รินโดถูกส่งมายังห้องสีขาวสี่เหลี่ยมขนาดประมาณ 8 เสื่อ เบื้องหน้ามีมอนเตอร์หน้าตาเหมือนกระต่ายแต่มีเขาคล้ายยูนิคอร์นและมีหนามรอบตัวเหมือนเม่นอยู่ 5 ตัว
มอนเตอร์ทดสอบ >>> เม่นหูยาว
                โดยปกติการทดสอบจะเน้นให้ง่ายมากที่สุด เพื่อให้มีประสิทธิภาพจึงทดสอบเป็นทีมให้มีทักษะการทำงานเป็นกลุ่ม ความสามัคคี ความเป็นผู้นำ เป็นต้น
                “หึ คนเดียวแล้วไง ชั้นจะผ่านมันให้ดู”
รินโดสบถกับตัวเองพลางเลื่อนดูสกิลของเขา
                “เฮ้ย!!” แต่แล้วเขาก็ต้องผงะ
สกิลของเขาไม่มีพลังที่จะสร้างความเสียหาย ไม่สามารถกดใช้ได้ เป็นความสามารถติดตัวที่ยากจะเข้าใจ
Skill : การทำความเข้าใจในธรรมชาติ (ติดตัว)
                “ฮ่าฮ่าฮ่า อาวุธก็ไม่มี สกิลก็ใช้ไม่ได้ เอาสิ มาวัดกันเลย!”
รินโดปรี่เข้าหาเม่นหูยาวทั้งห้าตัว เขาฟาดฟันกับมันอย่างเอาเป็นเอาตายด้วยกำปั้นเพียวๆ จนในที่สุด...
รินโด โอคาเนะ >>> ตาย >>> เสร็จสิ้นการทดสอบ >>> ไม่ได้รับรางวัลเนื่องจากไม่ผ่านจุดประสงค์
คุณได้รับฉายา >>> ฉายาผู้ล้มเหลว
ได้รับฉายานี้เป็นคนแรกรับเงินรางวัล 70000 UO(ยูโอ:หน่วยเงินในเกมส์อันเรียลออนไลน์)
ได้รับฉายาเป็นคนแรกในเกมส์รับเงินรางวัล 800000 UO
เกมส์โอเวอร์คนแรกในเกมส์รับเงินรางวัล 50000 UO
       “นี่ตูต้องดีใจหรือเสียใจวะเนี้ย!!!!”