สงครามนาวี

#30ปี ก่อนการออกเรือยามาโตะ#

ยามาโมโตะเดินเข้ามาในแหลมตอเรือแห่งหนึ่ง เป็นอู่ต่อเรือขนาดใหญ่

//เขาเอามือไขว้หลัง มองดูเรือที่กำลังสร้าง//:สง่างามจริงๆ

#6เดือนต่อมา#

...ได้มีการจัดเวทีฉลองกัน กับความสำเร็จในการสร้างเรือนี้...

//เขาเดินมาจับไมค์โครโฟนหน้าเวที//:ทุกท่าน...กระผมมีข่าวสารดีๆมาแจ้งให้ทราบ ทุกๆคน...

....วันนี้ เรามาฉลองให้กับ ความสำเร็จอันยิ่งใหญ่ ของชาติญี่ปุ่น การทำสงครามของพวกเรา

จะไม่อ่อนแอเหมือนครั้งก่อนๆอีกต่อไปแล้ว!!!

//หันหลัง และยื่นมือไปที่เรือ//:นั่น...!!! คือปราการลอยน้ำขนาดยักษ์ มันใหญ่พอทีจะบรทุก

น้ำมันได้เกือบ 20 ถังเลยทีเดียว และที่ยิ่งไปกว่านั้น...ป้อมปืนรอบข้างของเรือ มันคือ

ป้อมปืนใหญ่จากเราลาดตระเวนเบา และลาดตระเวนหนัก ได้นำมันมาทำเป็นป้อมปืน

ที่ยิงเร็ว และ ยิงเครื่องบินได้ง่าย

//หันหน้ากลับมา//:กระผม ในนามผู้การเรือลำใหญ่นี้ ยามาโมโตะ แห่งเรือรบ ยามาโตะ

//ก้มหัว// ขอฝากตัวไว้กับทุกคนด้วย ณ ที่นี้ครับ

                    ทุกคนต่างปรบมือให้กับยามาโมโตะ และแสดงความยินดี ให้กับ

ท่านยามาโมโตะเป็นอย่างยิ่ง

*อิโซโรกุ เล่าเท้าความต่อ*:หลังจากที่ประกาศตัวจากการรับเข้ากองเรือแล้ว...ในวันต่อมา

เขาสั่งให้คนงานต่อเรือ ปล่อย...ยามาโตะลงน้ำ

ณ ตั้งแต่วันนั้น ยูเอสเอส...ไม่สามารถยิงเรือประจัญบานนี้ ให้จมหรือเสียหายลงได้

นับเป็นการรบที่ได้เปรียบเป็นอย่างมากของพวกเรา

หลายวันต่อๆมา ยามาโมโตะก็ไม่ได้ออกรบทุกครั้ง เพราะช่วงนั้น...น้ำมันขาดแคลน

ท่านจึงไม่ได้ออกรบ จนกระทั่ง ไม่มีวันที่จะออกเรือเลยด้วยซ้ำ

แต่ท่านประทานก็ได้ ให้ยามาโมโตะได้ขึ้นเป็นผู้การ ของป้อมปราการเรือแห่งนั้น จนถึงปัจจุบัน

...เรือยามาโตะนั้น ผมเองและคนอื่นๆก็ไม่มีใครรู้ว่า ท่านนำเรือไปเก็บไว้ที่ใหน

บางคนบอกว่า ทางน้ำลับ ใต้ตึกของท่านเอง บางคนก็บอกว่าลูกเรือน้อย น้ำมันใช้มาก

อาจจะจอดทิ้งไว้ที่ใหนซักที่นึง...

//หัวเราะ//:แฮะๆ ผมก็ถามอะไรจากท่านไม่ได้ด้วยสิ

*ผมถาม*:ตอนนี้เวลาเท่าไหร่แล้ว

//เขาหยิบนาฬิกา//:อ่อ...จะเริ่มเวลาใหม่ล่ะ(12:00)

*ผมหน้างอเลย*:นี่แก...แอบพาชั้นคุยจนเคลิ้มใช้มั้ยเนี้ยะ!!!

//เขาเหงื่อตก//:อ๊ะ!!! ขอโทษครับ//ก้มหัว// ก็แค่อยากให้คุณรู้ไว้อ่ะครับ

                    หลังจากนั้น ผม...ปวดหัวหนักมาก รู้สึกเหมือนกำลังคุยกับนักพากย์วิทยุ

ที่อยู่ตามบ้าน... เบื่อจริงๆ ไม่มีอะไรให้ทำเลยรึไงกันน้ะตอนนั้น

                    ผมเดินเข้าไปนอนในห้องของผม แต่ก็นอนไม่หลับอีกเหมือนกัน แย่ที่สุด

ผมนอนไม่หลับทั้งคืน ขอบตาดำเลยล่ะ

#เช้าวันต่อมา#

                    มีเรือคองโก เดินเรือมาหา...พวกผม

ผมได้ยินเสียงเรียก:ท่านกิมจิๆ มีเรือมารับเราแล้วครับ!!!

//ลุกขึ้นจากเตียง//:มีเรือมางั้นหรอ...

#ณ ป้อมปราการ อังกฤษ#

                    ผู้การเรือหลวงเดินเข้ามาในห้องทำงาน...

//เลขาก้มหัวให้//:ยินดีต้อนรับกลับครับ ท่านบารอน...

//ท่านหันไปมองด้วยความเยือกเย็น//:.....

                    เขาเดินไปที่โตีะทำงาน วางหนังสือและแฟ้มกองใหญ่ลงกับโต๊ะ

เสียงดังมาก...

//นั่งเท้าคาง//:(ยามาโมโตะ...แกชักจะหายไปนานซ้ะแล้วสิ) หึๆๆ...//ขำเบาๆ//

                    ทันไดนั้นเอง... คนๆนั้นก็เดินมาที่หน้าประตูห้องทำงาน...

//เคาะประดูอยู่นาน//....เชิญ....!!!

*ยิ้มหวานให้กับบารอน*:ท่านครับ...เมื่อใหร่ท่านจะออกรบอีกครั้ง...

//เปิดอ่านหนังสือ ไม่สนใจ...//:มันแล้วแต่ชั้นน้ะ...คุณไมเคิล คุณไม่รู้ล่ะสิิว่า...ญี่ปุ่น พวกมันนั้น

จะเหิมเกริมพวกเราเอามาก //ปิดหนังสือ// คุณเองก็รู้ว่าช่วงแบบนี้...ควรจะ...

*เขาเกรงตัว*:จะอะไรหรอครับท่าน... //เหงื่อใหลเต็มหน้า//

#ณ ป้อมปราการเรือยามาโมโตะ#

                    ผมได้กลับมาที่นี่อีกครั้ง โดยที่หน่วยเรือคองโก มาช่วยไว้ ลแะนำทางมา...

ผมต้องขอบคุณเค้ามาก ถ้าไม่ได้เค้า ผมคง...ไม่กลับมา

#ณ ห้องผู้การเรือ#

*ผู้การเดินมาหา*:กิมจิ....

*ผมขานรับ*:ครับท่าน...//ถอดหมวกและคำนับ//

//เดินมาจับใหล่//:ไม่ต้องทำแบบนั้นหรอกน้ะ นายมีค่ากับชั้นมาก

*ผมงง*:หืม...มีอะไรหรอครับ...

*ท่านหัวเราะ*:555+ ...เป็นว่า...ขอขอบคุณที่ท่านอิโซโร ไปช่วยพวกคุณ

                    อิโซโรกุกับเก็มมะ เดินเข้ามาข้างๆผม...

//ทั้งสอง คำนับ//:สวัสดีครับท่านยามาโมโตะ...//ท่านพยักหน้า//

*ผมถามท่าน*:ท่านครับ //ท่านกันมา// ท่าน...จะบอกอะไรกับพวกผมหรอครับ

//เขาหัวเราะดัง//:555+ เรื่องลับสุดยอดเลยล่ะ //ยิ้มกริ่ม// เอาเป็นว่า...วันนี้ตอน...

...เวลาค่ำบ่าย 1 (01:00PM) ชั้นจะพาพวกนาย ขับรถออกไปข้างนองป้อมนี้

ชั้นจะพาพวกเธอไปดู...ความลับที่เก็บปกปิดมานานนับ10กว่าปีของชั้น....

*ผมถาม*:จะพาพวกเราไปหาความลับของคุณเอง... ทำไมกัน...//งงมาก//

*ท่านยิ้ม*:55+ เอาเถอะ พวกนายคงไม่รู้ประวัติการรบของชั้นหรอกใช้มั้ย หรือว่ารู้!!!

*ผมกับเพื่อน เสียงเดียวกัน*:อ่า~ ไม่...ครับ...

#หน้าประตูด่านน้ำข้างนอกปราการ#

                    ไมเคิลออกเรือมาสืบเสาะหาข้อมูลของยามาโมโตะ...

*เขาร้อน*:เฮ้อ~!!! ทำไมท่านบารอนต้องใช้เรามาแบบนี้ด้วยน้า~

//เขาตกใจ//:ห๊ะ...!!!  //ส่องกล้องดู// นั่นท่านยามาโมโตะ กับพวกลุกน้องกองเรือนิ

(งานดีซ้ะแล้วสิเรา...) //คุยกับบารอนทางวิทยุ// ท่านบารอน ผมเจอท่านแล้ว...

...ครับผม ผมจะตามดูครับ... ...ได้ครับท่าน... //ส่องกล้องดูต่อ// พวกแกจะไปใหน...

ชั้นก้จะไปด้วย //หัวเราะเบาๆ// ฮ่าๆ....

#####ติดตามตอนต่อไป#####