สงครามนาวี

9.3

เขียนโดย จูเนียร์เคะ

วันที่ 25 มีนาคม พ.ศ. 2560 เวลา 03.01 น.

  10 ตอน
  0 วิจารณ์
  10.05K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 18 ตุลาคม พ.ศ. 2561 17.35 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

7) อาสานำทัพเรือ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

                    เช้าวันต่อมา ผมได้รับน้องใหม่เข้ากลุ่มเรือธงของพวกผม

นั้นคือ...นามุ สาวสวยคนนั้น ครั้งแรกเลยที่ผมทำคือ...เดินเข้าไป...

*ผมทัก*:ไง หวัดดี //ยิ้ม// ขอโทษด้วยน้ะ เรื่องที่ชนเธอเมื่อวาน...

*เขามองหน้าผม*:ไม่เป็นไรหหรอก อุบัติเหตุมันเกิดขึ้นได้เสมอล่ะน้ะ...

                    ...ชั่งใจดีอะไรขนาดนี้ น่ารักด้วยสิ ผมเริ่มจะตกหลุมรักแล้ว...ณ ตอนนั้น

ฮุฮุ...ขอขำเบาๆทีนึง...

//เขาเดินมาหาใกล้ๆ//:โห...//มองดูเรือ// นี่เรือคุณหรอค้ะ!!!

                    ...เธอพูดเสียงสูงมาก~...

*ผมเขิน...*:อ่า~...ใช่ครับ

*นามุยิ้ม*:555 ดิชั้นคงเริ่มจะชอบคุณแล้วสิ...คุณกิมจิ...

                    ...ผมหน้าแดงขึ้นมาทันใดเลยล่ะ อิอิอิ...

*ผมเริ่มหน้าแดง*://เอามือเกาหัวอย่างช้าๆ// หรอครับ...//เขิน//...แฮะๆ

แล้วเรือของคุณล่ะครับ...

//เขายืนเกาหัว//:หืม...เรื่อชั้นหรอ...อ่อ...ทางกองเรือพวกเราจะส่งมาให้ในเวลา 8 ชั่วโมง

ถึงตอนนั้น...ก็เย็นแล้ว

*ผมตอบ*:หรอครับ เรือคงใหญ่น่าดูเลยสิท่า....//เธอยิ้ม//

                    ...ทันใดนั้นเอง ได้มีเสียงระเบิดดังขึ้นหน้าประตูด่านน้ำ...ดังอย่างต่อเนื่อง

ผมและนามุ รับวิ่งไปดูทันทีทันใด...

//ผมจูงมือนามุวิ่งไป...//:เกิดอะไรขึ้นหรอค้ะ....//เธอถาม// นั่นไฟอะไรน่ะ...

                    ...ผมหยุดวิ่งทันที ผมมองไปที่นั่น....

*ผมตกใจมาก*:(ประตู...ด่าน้ำ...ไม่น้ะ) //รีบวิ่งไปดูโดยเร้ว// ไม่...ไม่ใช่แน่ๆ

                    ...เมื่อผมไปถึงผมถึงกับเค่าอ่อน ล้มหงายหลังลงไปทันที ที่เห็นว่า

ประตูด่านน้ำ...พังทลายไปแล้ว และผมได้มองออกไปด้านนอก ผมเห็น...

//ตะลึง//:กองเรือ ยูเอสเอส....เป็นไปไม่ได้!!!...ไม่!!!

                    ...คิเด็นโยชิ ก็เห็นผมอยู่ตรงนั้นพอดี...

*วิ่งมาหาผม*:เฮ้ย...เป็นไรมั้ย //พยุงตัวขึ้นยืน//

*ผมหันไปช้าๆ*:ไม่...เป็นไรครับ

                    ...ไม่นาน พวกเพื่อนๆต่างเรือก็มาดูด้วยเช่นกัน...

*ผมมองหน้าเพื่อนๆ*:ทุกคน...มากกันแล้วหรอ...

*กัปตันคองโก...ถาม*:นี่มันเกิดบ้าอะไรขึ้น!!!

*กับตันฮารูน้ะ ชี้นิ้วไปหน้าประตู*:ดูนั่นสิ...(พวกอเมริกางั้นหรอ!!!)

#ณ กลุ่มเรือยูเอสเอส#

*บาร์รอนหันไปถามไมเคิล*:พร้อมมั้ยเพื่อนยาก...

*เขาตอบ*://พยักหน้าให้บาณ์รอน// ทุกคนเตรียมยิง!!!

                    ...ป้อมปืนเรือ ปืนกล ปืนปล่อยตอปิโด เครื่องบิน และมิตไซต์ เริ่มหันมาตั้ง

ทิศทางแนวระดับการยิง ที่ปราการพวกผม...

*ผมตะโกนลั่น*:ทุกคน!!!...วิ่ง~!!!

*บาร์รอน*://ยิ้มแกมโกง// ยิ่งได้...

                    ...เสียงปืนดังขึ้นนับสิบๆกระบอก พุ่งเข้ามาที่พวกเราอาศัยอยู่ บ้านเรือน

โกดังเก็บเรือ หรือแม้แต่...อู่ต่อเรือ ซึ่งเป็นหัวใจในการสร้างเรือของพวกเรา ก็ยังพังทลายไปในที่สุด... สุดท้าย พวกเราวิ่งหนี เอาชีวิตรอด บางคนบาดเจ็บ และเสียชีวิต...

*บาร์รอนสั่งการ*: ณ เรือบินทั้งสอง...เตรียมตัวทิ้งระเบิดบอม

//ทั้งสองลำตอบกลับ//:รับทราบ!!!

*กัปตันเรือบินเรนเจอร์ออกคำสั่ง*:หน่วยบินประจัญบานเรนเจอร์!!! //ปล่อยเครื่องบินออกไป//

เรนเจอร์แห่งยูเอสเอส!!!

*บาร์รอนเรียกไมเคิล*:แอ็ตแลนด์ต้า...

*เขาตอบกลับมา...*:ว่าไงท่าน...

*บาร์รอนบอก*:ต่อสายวิทยุคลื่นสั้นไปหาเรือลาดตระเวนหนัก ดัสมอล ให้ชั้นที....

*ไมเคิลรีบต่อสาย*:รับทราบ กำลังต่อสาย

                    ...ไมเคิลรีบต่อสายวิทยุ ผมคิดว่าการที่พวกเค้ามาถล่มทัพของผมถึงที่...

มันจะยิ่งยั่วยุอารมณ์ท่านยามาโมโตะได้ดีเลยล่ะ...

//ต่อสายเสร็จ//:เชื่อมต่อเรียบร้อยแล้วครับ!!! //เอาแขนปาดเหงื่อขนานใหญ่//

*เรือดัสมอล*://หยิบวิทยุขึ้นมา// ว่าไงท่าน.....รับทราบครับ....ครับท่าน //วางสาย//

...ถึงเรือบินประจัญบาน...อินดีเพนเดนส์ นำเครื่องบินปืนเจาะเกราะออกไปได้เลย...

//เขาตอบกลับ//:รับทราบ...ทุกลำออกไปทำลายพวกมันได้เลย

                    ...เครื่องบินอีกเรือนั้นก็บินออกมา ยิงปืนกลถล่มพวกผม...สุดท้ายแล้ว...

พวกมันก็กลับไป...เรือพวกนั้นหันเรือแล้วแล่นออกไป อย่างเยือกเย็น...

*ผมเดินดูรอบ*://หันมองซ้าย มองขวา// ทุกคน...//เห็นคนโดนแบกหามเข้าหองพยาบาล//

ไม่น้ะ...บ้านของพวกเรา....พินาศหมดแล้ว...//น้ำตาค่อยๆใหลออกมาช้าๆ~//

(ทำไมต้องทำกันขนาดนี้ด้วย) แย่ที่สุด แย่ที่สุด แย่ที่สุด!!! แย่ที่สุด~!!!

                    ...ผมร้องไห้ออกมา พวกเพื่อนก็ปลอบใจผม กัปตันเรือไม่ทิ้งกันและกัน

จริงๆสิน้ะ...ทุกคนต้องไว้ใจกันและกัน...

*เก็มมะเดินมา*://เรียกกิมจิ// กิมจิ...ผู้การเดินมาหาน่ะ

*ผมเช็ดน้ำตา*:ผู้การหรอ...

*ยามาโมโตะเดินมา*:พวกเรา...จะออกไปชำระกับพวกมัน...//ยิ้มให้ผม// กิมจิ...เรามา...

...เริ่มต้นกันใหม่เถอะน้ะ

*ผมยิ้มให้*:ครับท่าน...ผมจะทำตามคำขอร้องท่านครับ ผมสัญญา

*อิโซโระเดินมา*://หันมองดูพื้นที่ๆโดนถล่ม// ดูจากสภาพแล้ว...พวกเรายังพอช่วยได้น้ะ

                    ...ทุกคนตอบเสียงเดียวกัน... :ใช่ๆ...

#วันต่อมา#

                    ผมและเพื่อนๆ ต่างมาช่วยพลเรือนที่เดือดร้อน ทุกคนดูมีน้ำใจกันมากเลย

ส่วน...นามุ ก็ได้รับหน้าที่ซ่อแซมเรือพวกเราที่พังเสียหายไปบางลำ..

*กัปตันคิริชิมะ*://ตอกตะปูแผ่นไม้// ช่วยหยิบตะปูมาให้ชั้นซักสองถึงสามดอกทีสิ...

*ฮารูนะยื่นให้*:อ่ะนิ ระวังโดนนิ้วด้วยล่ะ

*ผมเดินไปหาอิโซโระ*:กินน้ำหน่อยมั้ย...

*เขาเงยหน้าตอบ*:ไม่เป็นไร ยังใหวอยู่...//เริ่มหอบเหนื่อย//

//ยื่นแก้วน้ำให้//:อืม...กินซ้ะ จะได้มีแรงทำต่อ...//กินน้ำหมดแล้วทันทีทันใด//

*เขาของคุณ*อ้า~เย็นชื่นใจมาก ขอบคุณมาก //หยิบค้อน และหันไปตอกไม้ต่อ...//

                    ...มันเป็นวันที่แย่ที่สุด แต่ก็สนุกที่สุด ดูจากหน้าของแต่ล่ะคน ไม่ทุกข์ร้อนเลย

แม้แต่น้อย พวกเค้ามีความสุขกับเรื่องแย่แบบนี้ได้ เขาคิดอะไรกันน้ะ...หึหึ...

*นามุเดินมา*://เรียกกิมจิ//กิมจิ~!!! กิมจิ~!!!

//หันไปมอง//:ห้ะ...(นั้นนามุนินา เรียกทำไมหรอ) //เดินไปหา//

*ผมถาม*:มีอะไรให้ช่วยมั้ย...//เธอส่ายหน้า//

*นามุชี้ไปที่ปนะตูด่านน้ำ*:กัปตันกองเรือชั้น เอาเรือของชั้นมาส่งจะถึงแล้ว ท่านยามาโมโตะก็ได้

...ตอบรับการมาของกองทัพชั้นแล้ว...!!!

*ผมถาม*:หืม จะถึงแล้วหรอ //ไม่นาน เสียงหวูดเรือก็ดังขึ้น

//เธอดีใจ//:มาแล้ว!!! //จับมืออย่างแน่นหนา//

                    ...อยู่ดีๆเธอก็จับข้อมือขวาของผม แล้วจูงวิ่งไปดูเรือของเธอ...ผมตื่นเต้นมาก

ที่เธอมาจับมือของผม...

//วิ่งมาที่หน้าประตูด่านน้ำ//:นั่นไง...มาแล้ว~

*ผมตกใจ*:โห!!! แม่เจ้า...//เรือลำยักษ์ใหญ่แลนเข้าช้าๆ//

                    ...แผ่นกระดานสำหรับปล่อยเครื่องบิน ทำจากยางมาตอย ปูเป็นถนน

ไฮเทคจริงๆ...เรือสูงมาก เครื่องบิน มีเป็น100ลำ-200ลำ...

*ผมถาม*:นี่เธอเป็นกัปตันเรือนี่หรอ!!! //ตาเบิกกว้าง//

*เธอหันมายิ้ม*:ท่านยามาโมโตะไม่ได้บอกคุณสิน้ะค้ะ นี่คือ1 ใน 7 เรือประจัญบานของญี่ปุ่นเรา

ท่านยามาโมโตะก็เป็น 1 ใน 7 ของเรือประจัญบานเหมือนกันน้ะ ท่านเขาเป็นเรือนำทัพอ่ะน้ะ

*ผมอึ้ง*:(อะไรกัน...กลุ่มเรือประจัญบานทั้ง 7 ลำ มีกลุ่มเดียว...เรือธงในกลุ่มประจัญบาน

คงเป็นใครไปไม่ได้ เรือธง...คือ.....)//หันไปมองยามาโมโตะ//...ท่านคือนักรบตัวจริงสิน้ะ

#####ติดตามตอนต่อไป#####

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

 

ไม่มีแบบสำรวจ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา