Don't take me นายสุดหล่อ อย่าทำให้ฉันหวั่นไหว

     วันเสาร์
"พี่พิ้นๆ นิมไปตลาดกับแม่นะพี่เอาอะไรไหม" 
"ไม่อะ "พี่พิ้นตะโกนตอบฉัน ที่ยืนอยู่หน้าห้องพี่พิ้น
ถึงแม้วันนี้ตอนเช้ายังมีฝนโปรยๆแต่ฉันกับแม่ก็ต้องออกไปซื้อของที่ตลาด 
 "นิมว่าวันนี้เน้นเมนูผักดีกว่านะคะ"
"ได้สิ  แม่ก็ว่าลูกอ้วนขึ้นนะเนี่ย"
"แม่อะ "  ฉันพูดคุยกับแม่ขณะเดินซื้อของในตลาดก่อนแยกไปเลือกซื้อผัก
"ว้าย! ช่วยด้วยค่ะ โจรขโมยกระเป๋าค่ะ"แม่อุทานด้วยความตกใจแล้วล้มลงไปกับพื้น
"แม่  "ฉันที่เลือกซื้อของอยู่ไม่ไกลรีบวิ่งมาที่แม่
“เอ้ย หยุดนะเว้ย” มีผู้ชายตะโกนขึ้นมาแล้ววิ่งไล่ตามโจรนั้นไป 
พวกเขาวิ่งไล่กันในตลาดที่สองข้างทางเต็มไปด้วยผู้คนจับจ่ายซื้อของ  ผู้ชายคนนั้นที่วิ่งตามมา
ใช้รองเท้าตัวเองปาใส่ตรงท้ายทอยของโจร ทำให้โจรลงไปนอนกับพื้นและและเขาก็รีบเข้าไปใส่หมัดไม่ยั้ง ทั้งสองผลัดกันใส่หมัด ก่อนที่ตำรวจจะมาจัดการต่อ  
 
“นี่ครับ กระเป๋าคุณน้าใช่มั้ยครับ” เขาเดินเอากระเป๋ามาคืนพร้อมความฟกช้ำที่สันจมูก
 
 “ขอบคุณนะคะ” ฉันยื่นมือไปรับกระเป๋า และมองหน้าเขาอยู่พักใหญ่ด้วยสีหน้าสงสัย
 
“นิม ลูกพาเขาไปทำแผลที่บ้านเถอะ น้าขอบใจมากนะลูก”แม่ขอบคุณผู้ชายคนนั้นและเรียกชื่อฉัน
 
 
นิม งั้นหรอ ผู้ชายคนนั้นพูดออกมาเบาๆพร้อมสีหน้าสงสัยเหมือนกัน
"ไม่เป็นไรครับ แผลแค่นี้เอง"
 
“ไอคิม มึงเป็นอะไรไหมเห็นป้ากูบอกมึงโดนซ้อมเละกลางตลาด”ต๋องเพื่อนสมัยเด็กของคิมวิ่งพล่าเข้ามาพร้อมพูดเป็นชุด ก่อนโดนคิมใช้ข้อศอกพุ่งไปที่หน้าท้อง
“พูดมากมึง” เขากระซิบบอกต๋องเบาๆ
 
คิม หรอ ฉันได้ยินผู้ชายที่เพิ่งวิ่งเข้ามาเรียกชื่อผู้ชายคนที่ช่วยแม่ฉัน ก็รู้สึกคุ้น ทั้งชื่อและทั้งใบหน้า
 
“งั้น น้าขอบใจลูกอีกครั้งนะ” แม่ขอบใจเขาอีกครั้งก่อนหันมาหาฉัน
 “นิม พี่พิ้นฝากซื้ออะไรด้วยมั้ย”
“ไม่นะคะ”
“’งั้นรีบกลับเถอะ สายแล้วนะ ไปก่อนนะลูก”แม่บอกฉันและหันไปลาเขา
 
คิมกับต๋องก็ทำธุระในตลาดก่อนที่จะเดินกลับบ้านด้วยกัน 
 
“ไอต๋อง นี่มึงกลับไปก่อนเลยนะ กูไปทำธุระแป๊บ อะ อะนี่ ฝากเอาของไปให้แม่กูด้วยย" เขายื่นถุงผักคะน้าในมือให้ต๋อง ก่อนไป
 
“นิม นิม เคยได้ยินที่ไหนแล้วน้า”
“พิ้น...นิม...นิม .....พิ้น ...อ้อ”
”พิ้นกับนิม สองสาวพี่น้องคู่นี่สินะ  "   คิมเดินๆอยู่แล้วก็นึกขึ้นได้