สานสัมพันธ์รัก

คอนโด 07.00

 

(ตื่นได้เเล้วจ้า ตื่นได้แล้วจ้า)

 

ติ้ด เสียงเลือนนาฬิกาปลุกดังขึ้นทันทีเมื่อมันขัดความสุขในการนอนของฉัน!! ฉันลืมตาอย่างอารมเสียเพราะเพื่อนสนิทของฉันจะตั้งนาฬิกาปลุกในเวลาเจ็ดโมงเช้านี้ทำไม

 

"นี้ยัยเเก้ว แกจะตั้งนาฬิกาปลุกตอนนี้เพื่อ"

 

"อ้าว ก้อเเกบอกฉันว่าแกมีนัดกับเเฟนเเก เเล้วให้ฉันปลุกไม่ใช่หรือไง"

 

"ก็ใช่ เเต่ทำไมแกต้องปลุกตอนเช้าขนาดนี้ด้วย"

 

"ทำอย่างกะเเกแต่งตัวเร็วนักนี่"

 

ฉันมองค้อนเพื่อรักของฉันทันทีเมื่อนางพูดออกมาเเบบรู้ทันฉันก็จริงของยัยแก้วนะ เพระฉันเป็นคนที่เเต่งตัวช้ามากถึงจะเเต่งเเค่เสื้อยืดกางเกงยีนธรรมดาๆก็นานมากเหมือนกันเเล้วยิ่งวันนี้เป็นวันสำคัญเป็นวันครบรอบ 3 ปีของฉันกับเรน ซะด้วย ฉันชื่อ เกวลิน นิมิตดำรง หรือรู้จักกันในนามว่า สเกล ฉันอยู่ในครอบครัวที่ค่อนข้างมีฐานะซึ่งตอนนี้กำลังเป็นนิสิตจบใหม่ ฉันกับเเก้วเป็นเพื่อนกันตั้งเเต่เริ่มเข้ามหาลัยใหม่ๆเลยรักเเละสนิทกันมากไม่แปลกที่ยัยเเก้วจะรู้จักฉันดีว่าฉันเป็นคนยังไง

 

"อ่าๆ ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ"

 

"เออรีบๆ ฉันรอกินข้าว"

 

"จ้า เดะพี่จะรีบอาบเเละมากินข้าวกับน้องสาวนะจ๊ะ"

 

"นี่จะเล่นอีกนานมะ รีบไป" เเก้วทำท่าเหมือนจะตี

 

"จ้าไปละจ้าาา" ฉันทำท่าทางเหมือนกลัวเเล้ววิ่งเข้าห้องน้ำไปบรรยากาศหยอกล้อเเบบนี้จะเกิดขึ้นบ่อยกับเราสองคนซึ่งมันทำให้เรามีรอยยิ้มบนใบหน้าให้กันตลอด การอาบน้ำกินข้าวเเต่งตัวของฉันตอนนี้ใช้เวลามา 2 ชั่วโมงกว่าเเล้ว

 

"รีบได้เเล้วแกเดี่ยวไปนัดสาย"เเก้วเร่งฉัน

 

"เนี้ยๆเสร็จละ ฉัันไปหาเรนก่อนน้ะเดี่ยวตอนเย็นฉันมากินข้าวด้วย"

 

ฉันรักแก้วมากเเก้วเป็นเพื่อนคนเเรกที่ฉันให้ใจเเละเชื่อใจ เเก้วเป็นคนน่ารักนิสัยดีมีคนเข้าหามากมายเเต่ไม่เปิดโอกาศให้ใครเลย ฉันเคยถามเเก้วนะว่าเหงาไหมเเละฉันได้คำตอบว่าแค่ฉันมีแกฉันก็ไม่เหงาหรอก เพราะอย่างนี้ถึงฉันนั้นมีเเฟนฉันก็จะเเบ่งเวลามาให้เเก้วเสมอ

 

-------------------------------------------

 

ร้านอาหารชื่อดังใจกลางเมือง

 

"สเกล"

 

ฉันเดินไปหาต้นทางของเสียง

 

"เรนรอเกลนานไหม"

 

"ไม่เลย เรนก็พึ่งมาถึงเหมือนกันวันนี้เเต่งตัวสวยน้ะ"

 

"เเน่นอน" ฉันทำหน้าทะเล้นใส่ "เพราะวันนี้เป็นวันสำคัญของเรา เกลต้องให้ความสำคัญกับมันหน่อยสิ" ฉันเป็นคนที่ไม่ค่อยเเต่งตัวส่วนใหญ่จะใส่เเค่เสื้อยืดกางเกงยีนเเต่วันนี้ฉันใส่ชุดเดรสมาหาเขา

 

"คร้าบบบ จริงๆเเล้วเกลก็สวยทุกวันนะ"

 

(///- -///) ไม่รู้ทำไมฉันไม่เคยชินกับคำพูดเเบบนี้ของเขาเลยสักทีนะ

 

"สั่งอะไรกินกันดีกว่าเนอะ" ฉันเอาเมนูอาหารมาบังหน้าเพื่อไม่ให้เขารู้ว่าฉันกำลังเขินอายกับคำพูดเขาอยู่

 

"สั่งอาหารค่ะ" ฉันเรียกพนักงานเเล้วสั่งอาหาร

 

"เกลวันนี้เกลไปหาพ่อแม่ของเรนกันนะ พ่อเเม่เรนอยากเจอเกลด้วย"

 

"วันนี้เเก้วต้องกลับไปกินข้าวกับเเก้วอ้ะ เกลบอกเเก้วไว้เเล้ว"

 

"เกล เกลจะหาว่าเราเห็นเเก่ตัวก็ได้นะ ทำไมเหรอเกลเวลาเรนชวนเกลไปหาพ่อเเม่ของเรนเกลไปเคยไปเลยละ เกลจะมีธุระหรือนัดตลอด หรือจริงๆเเล้วเกลเเค่เล่นๆกับเรน"

 

"เฮ้ย ไม่ใช่อย่างนั้นนะเรน เกลรักเรนจริงๆ เเต่เเก้วเป็นเพื่อนคนสำคัญของเกล เกลไม่อยากผิดนัดกับเเก้ว ไม่ใช่ว่าเกลไม่อยากไปซะหน่อย" ฉันไม่เคยไม่อยากไปหาพ่อเเม่ของเรนเลย ในเวลาที่เรนชวนทุกครั้งฉันมีธุระจริงๆ มีงานที่ต้องทำ มีนัดที่เลื่อนไม่ได้อยู่ตลอด

 

"เเล้วเรนละ เรนไม่สำคัญเหรอ"

 

"สำคัญสิสำคัญมาก เรนเราอย่ามาทะเลาะกันวันนี้เลยนะ"

 

"งั้นวันนี้เกลไปหาพ่อเเม่ของเรนกันนะ"

 

"เอ่อ....เรน คือ" ฉันไปรู้จะทำยังไงเพราะเรนฉันก็รักเเก้วก็สำคัญกับฉันเหมือนกัน

 

"ไม่เป็นไร เรนคงไม่สำคัญกับเกลเลยสินะ"

 

"มันไม่ใช่อย่างนั้นนะเรน จะไปไหนเรน เรนรอเกลก่อน" เขาลุกขึ้นเเล้วกำลังจะเดินออกจากร้าน ฉันลุกขึ้นเดินตามเข้าเเต่มีพนักงานเดินมาเสริฟอาหารที่สั่งไว้ซะก่อน

 

"ทั้งหมดเท่าไหร่ค่ะ" ฉันถามพนักงานเพื่อคิดเงิน

 

"รอสักครู่นะครับ"

 

"ค่ะ" ระหว่างรอฉันโทรหาเรนเเต่เขาไม่รับสาย

 

"ทั้งหมด 690 บาท ครับ"

 

"นี้ค่ะ 690 บาท" เพราะความที่ฉันนั้นรีบจึงทำให้ฉันเดินไปชนกับผู้ชายคนหนึ่งเข้าอย่างจัง

 

"เป็นอะไรไหมครับ" คนถามมีน้ำเสียงเต็มไปด้วยความเป็นห่วง

 

"ฉันไม่เป็นอะไรค่ะ คุณเป็นอะไรไหมคะ" ฉันตอบเขาเเต่ไม่ได้หันไปมองหน้าเขาเลยเพราะสายตาของฉันมองหาเเต่เรนเท่านั้น

 

"ไม่เป็นอะไรครับ ดูเหมือนคุณจะรีบ"

 

"เอ่ออ ใช่คะงั้นถ้าคุณไม่เป็นไรเเล้วฉันขอตัวก่อนนะค่ะ" ฉันหันไปก้มหัวบอกลาเขาเเล้วเดินออกมาเมื่อฉันเห็นเรนเดินออกจากร้านไปเเต่ได้ยินเสียงตามหลังฉันมาจนฉันหันไปตอบว่า "สเกลค่ะ"

 

-----------------------------------------------

 

"ครับ ผมขอทราบชื่อคุณได้ไหมครับ" ผมตะโกนถามชื่อคนสวยร่างบางที่เดินออกไปอย่างเร่งรีบ

 

"สเกลค่ะ" เธอหันมาตอบผม

 

"ผมกราฟครับ" ผมพูดเสียงเบาเพราะเจ้าตัวนั้นคงไม่ได้ยินชื่อผมเเล้วผมได้เเต่สงสัยว่าทำไหมสาวร่างบางคนนั้นถึงได้ดูเร่งรีบอย่างนั้นกันนะ

 

 

------จบไปเเล้วคะหนึ่งตอนเป็นยังบ้างคะคอมเม้นกันได้เลยยน้า นี้เป็นเรื่องเเรกที่ลองเเต่งค่ะ ผิดพลาดตรงไหนก็ขอโทดด้วยนะคะ ยังไงก็ช่วยเม้นช่วยกดถูกใจกำลังใจให้กันหน่อยเนอะ-----

 

ชุดของสเกลค่ะ