SOMEONE ฉันรักเธอ

 
ตอนที่ 20
 
“ขะ ขอโทษคับผมไม่ได้ตั้งใจจิงๆคับ” พนักงานคนนั้นยกมือขึ้นมาไหว้ขอโทษขอโพยไอ่คนที่เหยียบอกเขาอย่างน่าสงสาร
“ขอโทษเหนอ! แกมีปัญญาชดใช้รึไงห้ะ! ดูสารรูปตัวเองก่อนเถอะ” อะไรวะ เรื่อวแค่นี้ทำเป็นเรื่องใหญ่ขนาดนี้เลยเหรอ
“นี่!! มันจะไม่มากไปหน่อยเหรอ ทำแบบนี้มันทำให้นายดูสูงขึ้นรึไงห้ะ!!” ฉันทนไม่ได้อีกต่อไปเลยเดินไปผลักไอ่คนใจดำนั่นให้เท้าออกจากอกของพนักงานที่นอนหน้าซีดอยู่ด้วยความกลัว
“เธอเป็นใคร กล้าดียังไงมาผลักฉัน!” ไอ่หมอนั่นตะคอกใส่ฉันเสียงดังจนคนเริ่มลุกออกจากร้านไป
“เป็นคนที่จะสั่งสอนนายไง!!” ทนไม่ไหวแล้วเว้ยยย!!
ปึก!! ฝุ๊บ!!
ว่าเสร็จฉันก็ยกเท้าเตะเข้าไปที่เป้าหมอนั่นอย่างแรงจนหมอนั่นทรุดตัวลงไปกับพื้น
“อ๊ากก! ยัยบ้าเอ้ยย!” หมอนั่นโอดครวญอยู่ที่พื้นโดยที่มีคนยืนล้อมวงมองอย่างสมน้ำหน้าแต่ก็มีพนักงานบางคนจะเข้ามาช่วยอยู่แต่ฉันห้ามเอาไว้
“ไม่ต้องช่วย ปล่อยให้นอนอยู่แบบนี้แหละ แล้วก็นะ นายหนะอย่าดูถูกคนอื่นให้มากคิดว่ารวยแล้วจะทำไรก็ได้รึไง” ฉันพูดไว้แค่นั้นแล้วก็เดินกลับไปที่ห้องอาหาร
“ไปผลิตส้วมมารึไง” อาหันมาแขวะชั้นทันทีที่เปิดประตูเข้ามาในห้อง
“แขวะตลอดด” ฉันสวนกลับไปอย่างหมั่นใส้
ครืด ~ ครืด ~ ครืด ~ ~
“แป็บนะ” เสียงโทรสับของอาวินดังขึ้นขณะที่ฉันกับอานั่งเถียงกันไม่หยุด
“อืมๆ” อาตอบกลับไปแบบส่งๆ แต่มือก็ยังไม่หยุดดันหัวฉัน
“อะไรนะ!! นี่..โดนทำร้ายเหรอ ที่ไหน...ห้ะ!! เอ่อๆเดี๋ยวออกไป” อาวินพูดเสียงดังบ้างเบาบ้าง เอ เกิดอะไรขึ้นหว่าา
“เดี๋ยวมานะ พอดีหลานฉันมันโดนทำร้ายหนะ ว่าจะไปดูมันหน่อย” ห้ะ จิงเหรอเนี้ยจะเป็นอะไรมากรึเปล่านะ
“เป็นอะไรมากรึเปล่าคะอาวิน” ฉันถามไปด้วยความเป็นห่วงเพราะสีหน้าอาวินดูเคลียดมากๆเลย
“ไม่เป็นไรมากหรอกมันบอกว่ามันโดนเตะที่กล่องดวงใจ แต่ที่อาเป็นห่วงคือมันจะไปทำอะไรเสียหายรึเปล่ามากกว่า” อื้อหือออ ไอ่เราก็นึกว่าจะห่วงหลานตัวเองซะอีก
“อ้อ งั้นก็ดีแล้วหละคะ” ฉันพูดแล้วนั่งลงที่เดิม อาวินเดินออกไปแล้วในห้องก็เริ่มมีเสียงฉันกับอาทะเลาะกันอีก รอบนี้เสียงดังกว่าเดิมเพราะไม่มีใครคอยห้ามและไม่ต้องเกรงใจใครทั้งนั้น
30 นาทีผ่านไป
“อารู้ป้ะยายบ้านั่นด่าผมว่าไงบ้าง! ยังไงผมก็จะจับยัยนั่นมาสั่งสอนให้ได้” มีเสียงดังเอะอะอยู่หน้าห้องแล้วก็ดังขึ้นเรื่อยๆ แต่ว่าทำใมเสียงมันคุ้นหูจังวะ
“แกไปทำอะไรเค้ารึเปล่าหละห้ะ!” นี่มันเสียงอาวิน ฉันจำได้ๆ
“ผมเปล่า!! ยัยนั่นตังหากที่ทำร้ายผมทั้งการกระทำและคำพูดหนะ!” เห้ยย เสียงนี่มันคุ้นๆจิงๆอะคุ้นมากเหมือนเคยได้ยินที่ไหน
แกร็ก!
“มาๆ เค้ารอแกนานหลายชั่วโมงแล้ว” อาวินเดินเข้ามาก่อนตามมาด้วยผู้ชายอีกคนนึงซึ่งเค้าเดินแปลกๆเอามือกุมเป้ากางเกงด้วย ตอนแรกฉันคิดว่าเค้าปวดฉี่แต่ไปสะดุดการแต่งตัวของมันซะก่อน
“เอ่อ ขอโทษที่มาช้าคับ” หมอนั่นพูดเสร็จฉันก็รีบเงยหน้าขึ้นมองหน้ามันทันที จังหวะเดียวกับที่หมอนั่นหันมามองฉันพอดีเช่นกัน พรหมลิขิตห่าอะไรขนาดเน้!!
“เธอ!!! / นาย!!!” เราสองคนอุทานออกมาพร้อมกันพร้อมกับชี้หน้าด้วยความตกใจ
“อ้าว รู้จักกันหรอกเหรอ” อาวินหันมาถามฉันอย่างสงสัย
“ยังไงเนี้ย” ตอนนี้พวกเรานั่งกันพร้อมหน้าพร้อมตาแล้วค่ะ โดยที่ฉันแล้วก็อี่ตาคุณชายปากสุนัขไม่รับประทานพวกเราสองคนนั่งจ้องกันเขม่งไม่มีใครยอมปลิปากบอกอาฉันเลย เอาจริงๆม้ะ ถ้าฉันเล่าละก็ยังไงคนที่ถูกก็คืนฉันอยู่ดีอะ
“เงียบกันทำใม ตอบมาสิ” จะให้บอกไงหล่ะะะ
“คืองี้นะอา ผมเนี้ยยยโดนยัยนี่ทำร้ายร่างกายเพียงเพราะผมแค่สอนมารยาทเด็กเสิร์ฟที่ทำอาหารหกใส่ผมแค่นั้นเอ...”
“สตอเก่งกว่าผู้หญิงอีกนะ” ฉันไม่ปล่อยให้หมอนั่นพล่ามจนหมดเลยพูดแทรกขึ้นมาอย่างเสียมารยาท
“นี่เธอ!จะมากไปแล้วนะเห้ย” ฉันไม่ได้เถียงกลับแต่อย่างใด เพราะอาหันมามองดุฉันเลยต้องหุบปากก่อน แต่ถึงอย่างนั้นฉันก็ยังคอยทำหน้าทำตาเวลาที่อี่ตานั่นร่ายยาวเรื่องราวทั้งหมดโดยที่มีการแอบใส่สีตีไข่อะไรก็ไม่รู้ ชิชิ ยิ่งกว่าสาวน้อย
“อาๆ สรุปพวกเราสองคนก็ผิดกันทั้งคู่ แต่แกผิดมากกว่า” อาวินเอ่ยขึ้นกลางวงแล้วหันไปมองค้อนหลานชายตัวเอง เหอะก็นะ อายุยังไม่20เลย ทำตัวกร่างไปทั่ว น่าตบบ
“เอ้า อะไรกันละอา นี่ผมโดนยัยถึกนี่ทำร้ายนะ” ไอ่ปากเสียนั่นตะคอกอาตัวเองกลับพร้อมกับพูกจาเหน็บแนมฉันอีก
“ถึกบ้านแกสิ อยากปากแตกรึไงห้ะ” จิงๆปากมันก็แตกแล้วนะ แต่คงอยากให้มันแตกมากกว่านี้
“เห็นม้ะๆ ยัยผีบ้านี่มันจะทำร้ายผมอีกแล้ว” มันหันไปฟ้องอาวินยกใหญ่แต่อาวินก็ไม่ได้มีทีท่าอะไรยังคงนิ่งสงบสยบทุกความเคลื่อนไหว
“ถ้าแกไม่อยากให้เค้าทำร้ายแก แกก็พูดกับน้องดีๆสิ” อาวินพูดพลางยกกาแฟขึ้นมาจิบไปด้วย
“อะไรนะ!!” หมอนั่นทำเหมือนจะขึ้นเสียงอาวินแต่ก็โดนสายตาพิฆาทของอาวินซะก่อน
“เอาสิเริ่มจากแนะนำตัว กับทุกคนสิ” อาวินพูดแล้วปรายตามองหลานของตัวเองเชิงออกคำสั่ง หูยยยขนลุกอ่าาา
“โอเครๆ ผมชื่อชาโด้คับ ยินดีที่ได้รู้จักนะ” ชาโด้เหรอ ชื่อเหมาะกับนิสัยดีหนิชาโด้แนะนำตัวพร้อมกับลุกขึ้นยืนแล้วยื่นมือมาตรงหน้าฉัน
“พี่เค้าแนะนำตัวแล้วหนิแกก็แนะนำตัวด้วยสิ” ฉันหันไปมองหน้าอานิดนึงก่อนที่จะลุกขึ้นเติมความสูงยื่นมือไปจบมืออี่ชาโด้แล้วแนะนำตัวอย่างเป็นทางการ
“ฉัน ชื่อ ดรีม ยินดีที่ได้รู้จัก” แล้วฉันก็ปล่อยมือออกทันที เดี๋ยวจะมีอะไรติดมาด้วย ยี้ๆๆๆ
“รังเกียจฉันรึไงยัยถึก” ชาโด้ถามฉันเบาๆฉันก็ตอบกลับไปเบาๆเช่นกัน กลัวอาด่าหรอกน่ะนี่เกรงใจนะเกรงใจ
“มาก!” จากนั้นพวกเราก็ทานอาหารกันเงียบๆโดยที่ไม่มีใครพูดเรื่องที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้อีกเลย ดี้ดีอ่ะะะะ