กามเทพเถื่อน

            คนในรถชะโงกหน้าออกมาบอกด้วยเสียงเพี้ยนๆเหมือนคนลิ้นไก่สั้น
            “จะเป็นที่ไหนก็ช่างเถอะ แต่ทำไมฉันจะต้องเปิดประตูด้วย”
            “อ้าว อย่าพูดอะไรแมวๆอย่างนั้นสิไอ้น้อง เพื่อนฉันโทร.มาจองห้องพักไว้ล่วงหน้าแล้วนี่น่า”
            “อะไรน่ะ นายเองเหรอที่พี่วินกับยัยมนโทร.มาจองบ้านพักไว้ให้”
            หญิงสาวอุทานอย่างงงๆ ไม่นึกว่าแขกที่ว่าจะมีสภาพอย่างนี้
            “ช่าย รู้แล้วก็เปิดประตูซะ ไม่งั้นจะถูกฉันเขกกะโหลกเข้าให้”
            เสียงคนในรถอ้อแอ้ ยียวนกวนประสาท
            แต่อริยาพอรู้ว่าเขาเป็นใครก็ยิ่งโมโหจนควันแทบออกหู เขาให้หล่อนรออยู่เกือบทั้งคืน พอมาถึงก็ทำท่านักเลงโตเข้าใส่ แล้วคนอย่างอริยามีหรือจะกลัว
            “กล้าดีก็ลองสิ ไม่ถูกชกเบ้าตาแตกก็ไม่ต้องมาเรียกฉันว่าไอ้นิ่ม”
            หญิงสาวร้องตอบออกไปอย่างฉุนขาด
           “โอ้โฮ ดูมารยาทเด็กรับแขกของที่นี่”
            ฟังเขาว่า นี่เขาเห็นอริยาเป็นแค่เด็กต้อนรับแขกเท่านั้นเองหรือ อีตาบ้า ตาต่ำชะมัด ฮึ มันน่านัก
            “ฉันจะเป็นยังไงก็ช่าง นายหุบปากแล้วก็กลับไปซะ”
            หญิงสาวตัดบท แล้วหันขวับจะเดินหนี
            คนในรถจึงรีบโวยวาย
            “เฮ้ยไม่ได้น่ะ ฉันไปไหนอีกไม่ไหวแล้ว ตาจะปิดเสียให้ได้ อีกอย่างห้องพักก็จองไว้แล้วนี่”
            “ยกเลิก”
            อริยาร้องตอบมาทั้งที่กำลังจ้ำอ้าวไม่เหลียวหลัง
            คนในรถจึงกดแตรอีก เสียงดังลั่นทำให้อริยาต้องวิ่งกลับมาอีกรอบ
            “อะไรของนาย”
            ร้องถามเสียงเขียว
            “ถ้าแกไม่เปิดประตูให้ฉันก็จะกดแตรอยู่อย่างนี้ทั้งคืน”
            “บ้ากันไปใหญ่แล้ว”
            หญิงสาวบ่นอย่างหัวเสียแต่ก็รีบไปเปิดประตูให้เขาด้วยอาการกระแทกกระทั้น นี่ถ้าไม่เกรงแขกคนอื่นๆจะไม่พอใจนะ จะปล่อยหมอนี่ทิ้งไว้อย่างนี้ทั้งคืนเลยจริงๆ คนอะไรกวนประสาท และไม่มีมารยาทอย่างที่สุด แล้วยังจะมีหน้ามาว่าเขา
            พอรถโฟร์วีลสีเข้มคันใหญ่แล่นเข้ามา หญิงสาวก็จัดการปิดประตูไว้แล้วหันมาควักกุญแจบ้านพักจากย่ามที่สะพายเตรียมส่งให้เขา เมื่อเขาลงจากรถมาให้เห็นถนัดตาหญิงสาวก็แอบเบิกตากว้างอย่างตกตะลึง ก็เขาตัวโตกว่าอริยาตั้งเยอะ ขนาดเธอเองไม่ใช่ผู้หญิงที่เตี้ยเลยก็ยังสูงแค่ระดับไหล่เขาเอง นี้ถ้าเผลอไปมีเรื่องกับเขาเข้าจริงๆ หญิงสาวไม่อยากนึกถึงสภาพของตัวเองเลย แต่กระนั้นก็เถอะ เรื่องอะไรจะไปแสดงออกให้เขาเห็นว่าตัวเองกลัวเขา ต้องวางฟอร์มกันไว้ก่อน ยังไงก็คนเหมือนกันละน่า
            แต่ดูเหมือนเขาจะเมามาด้วยมั้งเพราะยืนไม่ค่อยตรงและมีกลิ่นเหล้าคละคลุ้งไปหมด
            “นี่นายเมามางั้นเหรอ”
            หญิงสาวถามเสียงสูงแล้วย่นจมูก
            “นิดหน่อยเอง แก้กลุ้ม”
            หญิงสาวย่นจมูกอย่างชังกลิ่นเหล้าพลางส่งกุญแจบ้านพักให้เขา
            “เอ้า บ้านพักของนายหลังที่สิบ หลังสุดท้ายทางซ้ายมือโน้น”
            “ไปส่งหน่อยสิ ฉันไม่ไหวแล้ว”
            เขาส่ายหัวด่อกแด่กประกอบคำพูด
            “เรื่องอะไร มาจากไหนยังมาได้ แล้วทำไมแค่นี้ไปเองไม่ได้”
            “ก็นั้นฉันฝืนมา แต่ตอนนี้ฝืนไม่ไหวแล้ว ไปส่งหน่อยเถอะ เอ้าทิป”