คิไมระ
6.3
เขียนโดย 
หนึ่งตัวตน
วันที่ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 เวลา 03.15 น.
30 ตอน
1 วิจารณ์
21.57K อ่าน
แก้ไขเมื่อ 17 ตุลาคม พ.ศ. 2561 03.18 น. โดย เจ้าของนิยาย
แชร์นิยาย
20) สาวสวย
อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ ผมดิ่งลงพื้นดินอย่างช้าๆ เพื่อเก็บซากเนื้อแล้วนำมาไว้ในร่างของวิญญาณ
จากนั้นก็แวบหายไป
..................................................
ณ บริเวณถ้ำที่พัก
ส่วนหนึ่งของโกร่านับสิบตัวได้ออกมาจากถ้ำเพื่อหาผลไม้รสเปรี้ยวตามคำสั่งของสเนลอย่างช่วยไม่ได้
ทันใดนั้นอยู่ๆ หนึ่งในสิบก็เริ่มเปลี่ยนแปลงร่างกลายเป็นมนุษย์ หน้าตาเหมือนโซระไม่มีผิด
โอ๊ย! เกือบตายจริงๆ แล้วไหมล่ะ ดีนะที่ผมมีพลังรากฐานมาจากสไลม์ ไม่งั้นคงได้ไปหายมบาลแน่
(( ท่านโซระ ))
พวกมันดีใจที่เจ้านายกลับมาพร้อมกับกระโดดทับบนตัวของโซระจนเขาขยับไม่ได้
" เหวอ! " ล้มหงายตึง
เจ็บชะมัดเลย
(( อ้าวๆ มัวแต่ดีใจอยู่นั่นแหละ เมื่อไรจะหาผลไม้ให้ข้าสักที ))
เสียงสเนลดังออกมาจากในพุ่มไม้พร้อมเจ้าตัว
" ตาแก่! ไปทำอะไรอยู่ตรงนั้น? ข้าบอกให้ซ่อนไม่ใช่หรอ อยากถูกจับรึไง! "
(( โธ่...ข้าก็หิวเป็นเหมือนกันนะ ))
ในขณะที่พวกเขากำลังพูดคุยกัน เสียงเหยียบหญ้าอีกฝั่งหนึ่งก็ดังขึ้น
" เมื่อกี้เสียงอะไร? "
(( ไม่รู้ ))
ไม่รู้ก็ไปซ่อนสิ มัวทำอะไรอยู่ ตรงนี้ข้าจะออกรับหน้าแทน
โซระส่งสัญญาณว่าให้พวกโกร่าซ่อนในพุ่มไม้ให้เงียบที่สุด และสั่งให้ปิดปากสเนลอย่าให้เอะอะโวยวาย
โกร่ารับคำ จากนั้นก็จับขังสเนลไว้ในตนเอง
(( จะทำอะไร เฮ้ย! ปล่อยข้านะ ))
สเนลดิ้นไปดื้นมาในตัว ทว่า! ตัวโกร่ามันเหนียวหนึบจนไม่ส่มารถขยับร่างกายได้ เขาจึงได้แต่บ่นพึมพำ
(( คำสั่งของเจ้านายคือคำเด็ดขาด ))
(( อือ...ปะ ปล่อย ))
(( บุ๋งบุ๋ง ))
-คิเรีย-
ฮิฮิฮิฮิ พวกมันนี่โง่จริงๆ เลย แค่ถ่ายพลังปลอมๆ ก็ดันเชื่อเข้าไปได้
ข้าไม่มีทางจะทำผิดซ้ำสองหรอก สู้หาเองจะดีกว่า แค่ใช้พลังแบบง่ายๆ อย่างเช่น! ลูกแก้วค้นหา
ขณะที่เธอเดินไปเรื่อยๆ จนสุดป่า ลูกแก้วที่ลอยอยู่เริ่มเปลี่ยนสีจากขาวเป็นแดง
" หาเจอแล้วรึ! ง่ายเหมือนปอกกล้วย "
เธอแทรกผ่านพุ่งไม้และก็ได้เห็นเด็กชายใส่เสื้อผ้าขาดๆ นั่งอยู่บนท่อนไม้
นี่หรอผู้บุกรุก! หน้าตาละอ่อนมากเลยนะ ชักถูกใจแล้วสิ
ก่อนอื่นก็ต้องสานสัมพันธ์ก่อนล่ะนะ
" ขอโทษเจ้าค่ะ "
-โซระ-
ผมนั่งเหม่อลอยคิดอะไรเพลินๆ แต่แล้วอยู่ๆ ก็ได้มีสาวน้อยน่าตาน่ารักเดินเข้ามาหาและทักทายอย่างเป็นกันเอง
เธอคนนั้นมีผมสีฟ้ายาวสลวย ดวงตาสีฟ้าน้ำทะเล ใบหน้าหวานอย่างกับขนมหวานจนอยากลิ้มลอง
ไม่ใช่ว่าผมน้ำเน่าหรอกนะ ผมคิดอย่างนั้นจริงๆ แต่ก็โดยรวมลักษณะภายนอกล่ะนะ
" สวัสดีขอรับ "
เธอยิ้มตอบในการทักทายของผมและเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ อย่างไม่ถือตัว
" ไม่ทราบว่าคุณหนูชื่ออะไรขอรับ เพื่อหวังว่าข้าจะได้เรียกง่ายๆ "
" ฮิฮิฮิ ท่านไม่ต้องสุภาพกับข้าขนาดนั้นก็ได้ ข้ามีชื่อว่าคิเรียเจ้าค่ะ "
นี่! เจอคำหยอกของข้าเข้าไป ร้อยทั้งร้อยยังไงผู้ชายก็ต้องอ่อนระทวย
" ไม่ทราบว่าท่านหลงทางรึเปล่า? ทำไมถึงมานั่งตรงนี้ "
" อ้อ ข้ามานั่งพักเหนื่อยน่ะ "
เฮ้อ ได้ยินเสียงเธอใกล้ๆ แล้วเหมือนผมรู้สึกอยากจะลอยขึ้นมาเลย
" ข้าเป็นสาวชาวป่าอยู่ที่นี่ ไม่ทราบเป็นการรบกวนไหมที่ข้าอยากพาท่านไปที่บ้าน "
" อะ เอาสิ "
เหมือนจะเจอเรื่องดีนะเฮ้ย!
สเนลมองอยู่ใกล้ก็สบถในใจ
มัวแต่จีบสาวอยู่นั่นแหละ ไหนบอกว่าศัตรูเข้ามาใกล้ไง โกหกกันหนิ เห็นแล้วน่าหมั่นไส้
คำยืนยันของเจ้าของนิยาย
✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง
คำวิจารณ์
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
โหวต
เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
8 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10
* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้
แบบสำรวจ
