ตลกร้ายใต้สะดือ

ตอนที่ 16 ไฟซ่อนเร้น

 
       สติสัมปชัญญะของบุญกอบกลับคืนมาโดยพลัน ยิ่งได้เห็นใบหน้าตายด้านที่ขาวซีดของสาวเจ้า ยิ่งทำให้สำนึกกลับสู่จิตใจจนทำให้เขานึกหลอนสาวจืดนางนี้อีกครั้ง 
 
“ เหวอ เกือบไปแล้ว เราเกือบจะคิดอะไรๆกับสาวสุดหลอนคนนี้ไปซะแล้ว ดีนะมารู้สึกตัวตอนที่เห็นใบหน้าจืดๆของเจ้าหล่อน ” 
          
 
        ในขณะที่บุญกอบนึกดีใจในโชคชะตาของตนเอง สาวขิมก็ยังคงจ้องมองมาที่ใบหน้าของหนุ่มร่างล่ำนิ่งๆ เพื่อรอฟังคำตอบแบบไม่รีบร้อนจนบุญกอบต้องรีบแก้ไขด้วยการตอบปฏิเสธแบบส่งๆ 
 
“ เออ….ไม่มีอะไรหรอก ทำต่อไปเถอะครับ ” 
           
 
        ไม่รู้ว่าสาวขิมจะแปลกใจอยู่อีกหรือไม่ เพราะใบหน้าเธอยังคงนิ่งแบบคนอารมณ์เดียว แต่ไม่นานนัก เธอก็เลิกสนใจในตัวหนุ่มภูธรและหันกลับมาทำงานของเธอต่อไป 
           
 
        เหมือนนายบุญกอบจะได้พักหายใจหายคอเพียงครู่เดียว อึดใจต่อมาเขาก็ต้องพบพานกับความเสียวสยิว เพราะเจ้าเนินเนื้อมหัศจรรย์ในปกเสื้อได้ปรากฏสู่สายตาของเขาอีกครั้ง 
 
“ โอ้ว….มันมาอีกแล้วหรือเนี่ย นี่ตกลง เธอจะไม่คิดระมัดระวังตอนก้มตัวเลยรึไงกันนะ ” บุญกอบนึกบ่นในใจ แต่สายตาของเขากลับจ้องมองอาหารตาที่แสนโอฬารอยู่อย่างนั้น 
            
 
         สาวขิมยังคงขยับโยกเป้ากางเกงไปมา โดยไม่คิดจะสนใจเลยว่าเจ้าสิ่งที่เต้นตุ้บๆอยู่ภายในนั้นคืออะไร ดวงตาก็จับจ้องไปที่ซิปเจ้าปัญหาอย่างตั้งใจจนไม่คิดที่จะระวังปกเสื้อของตนเอง เป็นผลให้บุญกอบเกิดอาการหื่นและเริ่มหอบหืดอีกครั้ง 
 
“ แฮ่กๆ…..” 
          
 
         คราวนี้สาวขิมดูจะไม่สนใจอาการประหลาดของหนุ่มภูธรอีกแล้ว เธอยังหมกมุ่นอยู่กับการแก้ไขซิปกางเกงต่อ เลยทำให้บุญกอบได้ยลอาหารตาเบื้องหน้าตามใจชอบ 
 
“ โอ้ว….สุดยอด ได้ชมโนตมๆแบบเต็มๆ แถมยังคงมีคนมานวดกระปู๋ให้พลางๆอีก สุดยอดกว่านี้ ไม่มีอีกแล้ว เหอๆ ” 
         
 
         และในขณะที่บุญกอบกำลังเพลิดเพลินจำเริญใจอยู่นั้นเอง ซิปเจ้ากรรมก็ดันรูดลงมาได้ซะอย่างงั้น 
 
“ ฟื้ดๆ…..” 
 
“ เฮ้ย! รูดลงได้แล้ว ” บุญกอบอุทานดังด้วยความดีใจผสมตกใจ  
         
 
         ทุกสิ่งเหมือนจะสำฤทธิ์ผลจนเป็นที่พอใจแก่ทุกฝ่ายแล้ว แต่สาวขิมกลับลุกขึ้นยืนและกล่าวกับหนุ่มภูธรเรียบๆว่า…. 
 
“ ยังไม่เสร็จ เพราะยังไม่ได้เย็บรอยขาดที่กางเกง กรุณาถอดกางเกงออกมาค่ะ ” 
           
 
         น้ำเสียงที่ราบเรียบและหน้าตาที่เฉยชาราวหุ่นยนต์ของสาวขิม ทำให้บุญกอบนึกมึนงง เขาเริ่มไม่แน่ใจแล้วว่าตนควรจะกระทำตามที่สาวขิมบอกหรือไม่ เพราะการถอดกางเกงต่อหน้าสาวๆแบบนี้ น่าจะไม่ใช่เรื่องปกติที่มนุษย์ควรทำ แต่สุดท้ายเขาก็จำใจปฏิบัติตาม เมื่อได้ยินคำสั่งเรียบๆที่ดังขึ้นของสาวเฉย 
 
“ กรุณาถอดกางเกงเร็วๆด้วยค่ะ ดิชั้นมีงานอื่นที่ต้องทำต่อ ” 
          
 
         บุญกอบยิ้มแหยๆ พร้อมลงมือถอดกางเกงของตนเอง จากนั้นก็ส่งให้สาวขิมอย่างช้าๆ ภายในใจนึกปลงสังเวชในความผิดปกติของสาวหน้านิ่ง 
 
“ เหอ เหอ เหอ เอาไงเอากันฟะ เกิดมา ไม่เคยพบ ไม่เคยเห็น เธอเคยอายหนุ่มๆบ้างมั้ยเนี่ย ” 
         
 
       ทันทีที่กางเกงสแล็คตัวเก่งไปอยู่ในมือของสาวขิม เธอก็เริ่มลงมือเย็บรอยขาดด้วยเข็มร้อยด้ายสีกรมท่าที่เธอเตรียมมา แต่เพราะกางเกงตัวนั้นไม่มีที่รอง เธอจึงทาบเนื้อผ้าตรงผนังห้อง เพื่อให้เกิดความสะดวกในการทำงาน และในจังหวะที่เธอหันหลังอยู่นั้นเอง บุญกอบก็ได้เห็นอะไรดีๆแบบเต็มสองตา อะไรดีๆที่ว่านั้นก็คือ….บั้นท้ายงามของหญิงสาว 
           
 
         บั้นท้ายนั้นทั้งกลมกลึง งอนโด่งและอวบใหญ่ นับเป็นทรวดทรงที่สมบูรณ์แบบจนบุญกอบไม่อยากเชื่อว่าเจ้าสิ่งนี้จะมาปรากฏบนตัวสาวจืดนางนี้ ยิ่งทรวดทรงดังกล่าวมาหลบซ่อนอยู่ในชุดกี่เพ้าสีแดงที่รัดแนบเนื้อเช่นนี้ ยิ่งทำให้รู้สึกเหมือนกับว่า…..เธอไม่ได้ใส่อะไรเลย 
 
“ โอ้ๆ…..นี่มันอะไรกัน ทำไมถึงได้สดสวยซะขนาดนั้น อยากสัมผัสจังเลย ” บุญกอบมองบั้นท้ายงามด้วยอาการเคลิบเคลิ้ม ริมฝีปากเริ่มมีน้ำลายไหลออกมาเล็กน้อยคล้ายคนที่กำลังหิวกระหายต่ออาหารอันโอชะที่วางอยู่เบื้องหน้า 
          
 
        แม้สาวขิมจะโดนลอบมองในระยะเผาขนอย่างเปิดเผย แต่เจ้าหล่อนกลับไม่รู้สึกตัว แถมยังมัวแต่ตั้งอกตั้งใจเย็บรอยขาดตรงซิปกางเกงต่อไป เป็นผลให้เรือนกายของเธอสะบัดไปมาเบาๆ รวมไปถึงบั้นท้ายงามที่กลมกลึงด้วย 
 
“ อู้วๆ…..ทำไม มันถึงได้น่ามอง น่าขย้ำซะขนาดนั้น ” บุญกอบได้แต่มองและพึมพำเบาๆในใจ โดยไม่รู้ตัวเองเลยว่าเจ้ามังกรคะนองเดชของตนเองกำลังพองตัวจนปูดโปนอยู่ภายในกางเกงในสีขาวตัวจิ๋ว            
          
 
        สาวขิมตั้งใจเย็บอยู่ไม่กี่นาที เธอก็ทำเสร็จ และในขณะที่เธอกำลังจะหันกลับมาบอกกับบุญกอบว่าทำเสร็จแล้ว สายตาเล็กหยีของเธอก็พลันประสบเข้ากับ……อาวุธร้ายที่ปูดโปนของบุญกอบ มันทำให้สาวขิมถึงกลับยืนนิ่งเฉยและลืมเลือนในสิ่งที่คิดจะพูดไปโดยปริยาย 
         
 
        แม้บุญกอบจะไม่ได้เห็นสาวขิมแสดงท่าทีอันใด แต่เขาก็ไม่คิดจะใส่ใจ ด้วยดวงตาของเขากำลังโฟกัสอยู่ที่เรือนกายด้านหน้าของสาวขิมแบบไม่วางวาย นับได้ว่าเป็นทรวดทรงที่มีสัดส่วนสมบูรณ์โดยแท้ ไม่ว่าจะเป็นหน้าอกหน้าใจที่อวบใหญ่เกินตัว เอวเว้าคอด สะโพกผาย เรียวขาที่ยาวและขาวผ่องเป็นยองใย ทุกอณูที่ปรากฏ ล้วนทำให้ไฟอารมณ์ของหนุ่มภูธรลุกโชน 
          
 
        ในขณะที่สองหนุ่มสาวกำลังมองดูกันอยู่นั้นเอง นายโมทย์ที่รออยู่ข้างนอก ก็ได้ตะโกนถามเข้ามาด้วยเสียงอันดัง 
 
“ เฮ้ย! เสร็จยังวะ ไอ้บุญกอบ ข้ายืนรอจนเมื่อยแล้ว ” 
           
 
        สองหนุ่มสาวรู้ดีแก่ใจว่างานแก้ไขซิปกางเกงนั้นเสร็จสิ้นไปเรียบร้อยแล้ว แต่ด้วยความที่ทั้งคู่กำลังมัวแต่งงงันกับภาวะที่แสนกระอักกระอ่วน พวกเขาจึงได้แต่นิ่งอึ้ง และในขณะที่สาวขิมกำลังจะร้องบอกไปว่า….เสร็จแล้ว บุญกอบก็ชิงตอบออกมาก่อนว่า…. 
 
“ ยังไม่เสร็จโว้ย น่าจะใช้เวลาอีกประมาณสิบนาที มึงไปนั่งรอที่เคาน์เตอร์ของน้องขิมก่อน ” 
          
 
        ข้างนอกเงียบไปอึดใจ คล้ายว่านายโมทย์กำลังนิ่งตรึกตรอง ครู่หนึ่ง ร.ป.ภ.ผีดิบก็ตอบกลับ 
 
“ เออ….งั้นกูไปก่อนนะ ”  
 
“ ตึก ตึก ตึก…..” 
           
 
       เสียงฝีเท้าหนักๆเดินห่างออกไปดังเข้าโสตประสาทของสองหนุ่มสาวอย่างชัดเจน แน่นอนว่าสาวขิมนึกสงสัยอยู่ไม่น้อยที่นายบุญกอบโกหกเพื่อนที่รอข้างนอกแบบนี้ แต่แทนที่หนุ่มภูธรร่างล่ำจะเฉลยด้วยคำพูด เขากลับให้คำตอบแก่สาวขิมด้วยการ…..ถอดกางเกงในตัวจิ๋วออกจากกายในทันที 
           
 
       ดวงตาเล็กหยีของสาวขิมเบิกโพลงขึ้นมาเล็กน้อยจนมีขนาดเท่ากับดวงตาของคนปกติ ปากหนาๆเผยอออก คิ้วกระตุก อันเป็นอาการที่คล้ายกับคนที่กำลังตกใจ  
           
 
        เหตุที่ทำให้สาวเฉยเกิดอาการตื่นตกใจได้ถึงเพียงนี้ เนื่องจากเจ้าสิ่งที่เด้งผึงออกมา หลังกางเกงในหลุดจากกายก็คือ……อนาคอนด้าอวบใหญ่ที่มีขนาดเกือบเท่ากำมือของเด็กทารก แถมมันยังดูมันวาวและปูดโปนไปด้วยเส้นเลือดจนดูน่าสะพรึง บริเวณหัวทรงดอกเห็ดของมันก็หยาดเยิ้มไปด้วยน้ำเหนียวใสที่กำลังไหลชโลมไปทั่วลำตัวของมัน 
           
 
       บุญกอบเหลือบมองท่าทางตื่นตกใจของสาวขิมอยู่พักหนึ่ง เขาจึงย่ามใจจนกล้าที่จะเข้าไปประชิดกายเพรียวบางของสาวเจ้า แต่สาวเฉยก็หาได้แข็งขืนหรือผลักไสแต่อย่างใด จึงทำให้หัวบานทรงดอกเห็ดทิ่มกระแทกเข้าไปที่โคนขาอ่อนขาวผ่องของสาวขิมโดยพลัน 
 
“ อื้อ….” 
            
 
       สาวขิมอุทานเบาๆ กายอันเย้ายวนสะดุ้งเล็กน้อย แต่เธอก็ยังคงยืนเฉย ทำให้เกิดช่องที่จะให้บุญกอบลวนลามต่อไปด้วยการเอาอนาคอนด้าอวบใหญ่ลูบไล้ไปทั่วขาอ่อนเนียนๆที่ขาวโพลน 
 
“ อื้อ….” 
          
 
         สาวขิมยังคงร้องครวญอย่างแผ่วเบา ใบหน้าขาวซีดเริ่มแดงซ่าน คิ้วบางกระตุกน้อยๆ พร้อมดวงตาเล็กหยีที่หรี่ต่ำจนแทบมองไม่เห็นนัยน์ตาที่น่าจะหยาดเยิ้ม 
          
 
       อนาคอนด้าอวบใหญ่ละเลงไปทั่วเรียวขาที่เนียนนุ่มของหญิงสาว มันทำให้อารมณ์หื่นของหนุ่มภูธรยิ่งปะทุแรงจนเริ่มมีน้ำเหนียวใสหลั่งออกมาจากปากของสัตว์ร้าย 
           
 
        สาวขิมยังคงจ้องมองเจ้าสิ่งที่กำลังปาดป่ายไปทั่วโคนขาอ่อนของเธอแบบไม่วางตา เธอยอมรับว่าตนเองตกใจจนทำอะไรไม่ถูก เพราะตั้งแต่เกิดมา เธอแทบไม่เคยพบเจออะไรแบบนี้ ทว่าเจ้าสิ่งนี้กลับทำให้เธอรู้สึกร้อนผ่าวและสุขสันต์จนบอกไม่ถูก 
 
“ ทำไมเราถึงอยากให้เจ้าสิ่งนี้สัมผัสถูกกายของเรานะ แปลกจริงๆ ” 
          
 
        ระหว่างที่สาวจืดนึกสงสัยอยู่นั้นเอง เจ้าอนาคอนด้าอวบใหญ่ก็เริ่มเลื่อนตัวสูงขึ้นเรื่อยๆจนไปเสียดสีชายกระโปรงชุดกี่เพ้าที่สั้นเต่อ และในขณะที่สาวขิมกำลังคาดเดาการกระทำขั้นต่อไปของมันอยู่นั้นเอง สัตว์ร้ายอวบใหญ่ก็พุ่งพรวดเข้าไปในร่มผ้าอย่างรวดเร็ว 
 
“ ว้าย!.....” 
           
 
        นี่อาจจะเป็นครั้งแรกในรอบปีที่สาวขิมกรีดร้องแบบสาวๆ แต่เสียงที่เปล่งออกมาก็นับว่าเบาจนไม่น่าจะเล็ดลอดไปถึงหูของ ร.ป.ภ.ผิวหมึกซึ่งรออยู่ข้างนอก แต่อาการสาวแตกของเธอ ก็ไม่ทำให้หนุ่มภูธรหยุดยั้งการรุกเข้าไปอัดเรือนกายเพรียวบางของหญิงสาวให้กระแทกกับผนังห้องลองเสื้อที่คับแคบ 
 
 
สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจJalandoนักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter