สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

              ก่อนกลับบ้านผมแวะไปหอพักนักเรียนไปถามข้อมูลของคู่หมั่นเธอ สรุปได้มาว่า เค้าเป็น1ใน10สุดยอดและเป็นอันดับที่7 วาเซะ โคเอ็น  ข้อมูลเท่านี้ก็เพียงพอแล้วสินะ พรุ้งนี้็จะได้เริ่มซะที ผมกลับมาบ้านเตรียมของต่างๆนาๆ เพื่อให้พร้อมต่อสู้เสมอละก็เป็นเรื่องดีที่จะให้ซาโยได้เห็นตัวอย่างด้วยในการต่อสู้จริง 

  "ชูนายมาเรียนที่นี้เพื่อปลดปล่อยเด็กคนนั้นหลอ"

  "ใช่ ฉันทำให้เด็กคนนั้นถูกผูกมัดกับคนที่ไม่ได้รักด้วยการหมั่น"

  "ถึงนายจะเป็นต้นเหตุแต่ทำไมนายถึงต้องเอาตัวเองและความลับของพวกเรามาเสี่ยงด้วย"

  "ฉันขอถามเธอหน่อย เธอแต่งงานกับฉันแล้วมีความสุขไหม"

  "มีสิมากด้วย ตั่งเราแต่งงานกันฉันมีความสุขมาตลอด"

  "นั้นเพราะเธอรักฉัน และฉันก็รักเธอ แต่รองคิดว่าท่าเธอแต่งงานกับคนที่ไม่รักและเค้าก็ไม่ได้รักอะไรเธอเลยละ"

  "เอาเถอะพอเข้าใจแล้วละ จะทำอะไรก็ใจเย็นๆหน่อยละกัน"

             หลังจากจบเรื่องนี้ผมจะได้หนีหายจากเรื่องพวกนี้ซักที ไม่อยากค่องเกี่ยวไม่อยากเห็นคนที่รู้จักตายอีกแล้วพอกันที อยากใช้ชีวิตสงบๆ จนกว่าเรื่องนี้จะดับสลายไปตามกาลเวลา

     วันต่อมา เวลา พักเที่ยวง

              ผมเดินมาที่ห้องทำงานประธานนักเรียน ผมเปิดประตูเข้ามาพบกับคน12คน 10คนนั้งทำงานเอกสารที่โตะรอบๆห้อง อีก2 คนเล่นโกะอยู่ 

  "มาแล้วลอค่ะเชิญนั่งก่อน"

  "มาแล้วหลอนักเรียนใหม่คลาสA+"

  "เชิญผมมาที่นี้มีอะไรกับงั้นหลอครับ"

  "เราต้องการให้นายมาเป็นสมาชิกสภานักเรียนและทำตามที่บอก"

  "งั้นผมขอผ่านละครับ คุณประธานนักเรียน ผมไม่ชอบทำตามคำสั่งไคร"

  "เธอรู้ได้ไง ว่าฉันเป็นประธานนักเรียน ฉันอาจเป็นรองประธานหรืเลขาประธานก็ได้"

  "ผมตีดสินจากกลินอายที่ออกมาจากตัวคุณกลินอายของประสปการ์ณของการต่อสู้"

  "และทำไมนายถึงยังกล้าปัติเศษ การที่นายปัติเศษไม่ก็กลายๆกว่านายประกาศเป็นศัตตรูกับเรานะ"

  "เรื่องนั้นผมไม่แคเรื่องนั้นอยู่แล้วเพราะเจตนาเดิมผมก็ไม่ต่างกับการเป็นศัตตรูอยู่แล้ว"

  "งั้นหลอ ไหนนายรองบอกเหตุผลของนายมาสิ"

  "ได้สิครับผมก็ไม่คิดบังอะไรคุณประธานอยู่แล้ว 1ใน10สุดยอดลำดับที่7อยู่ไหม"

  "ฉันอยู่นายมีไรกับฉัน"

  "วาเซะ โคเอ็นสินะ ผมมาที่เพื่อบอกกับคุณว่าผมมาที่เพื่อจัดการนายและคืนอิสระภาพให้แก่ซาเนะ"

  "นายอย่ายุ้งเรื่องนี้เลยดีกว่า ไม่งั้นนายจะไม่ได้อยู่เมืองนี้อย่างสงบหลอกนะ"

  "เรื่องนี้ผมยุ้งตั่งแต่แรกแล้ว และอำนาจของครอบครัวคุณก็ทำอะไรผมไม่ได้เพราะการทำแบบนั้นก็แค่เร่งให้ครอบครัวคุณพินาทเร็วขึ้น"

  "หรือว่านายเองสินะที่ทำให้ซาราเนะต้องมาขอร้องเรื่องบัติผ่านประตู"

  "ใช่ผมเองและที่ผมมาที่นี้ไม่ใช่แค่มาปัติเศษเรื่องสภานักเรียนอย่างเดียวเพื่อบอกกับนายให้เตรียมตัว"

  "กล้าดีนิที่มาท้าคนของฉันแบบนี้ งั้นก็ต้องผ่านคนอื่นก่อนถึงตัวเค้าให้ได้ และนายก็ได้เป็นศัตรูกับฉันแล้วด้วย"

  "ก่อนผมไป ผมวาราดีม่า ชูร่า มิเคยอ่อนข้อให้ไครต่อให้เป็นผุ้หญิงก็ตาม ละจะหาว่าผมไม่เตือน"

              ผมเดินหันหลังออกมาแล้วเดินไปที่ด่าดฟ้า ยืนมองท้องฟ้าและหลับตาลงฟังเสียงลมที่กำลังพัดผ่านไป แต่ก็มีเสียงคนเปิดประตูด่าดฟ้าและค่อยๆเดินมาที่ผม คนๆนั้นไม่มีจิตสังหารหรือจิตมุ้งร้ายแต่อย่างได

  "นายกล้ามากนะที่ ปัติเศษ คำเชิญของสภานักเรียน"

  "ผมก็แค่ทำตามที่ตัวเองต้องการจะทำแล้วคุณคือ"

  "ฉันคิโยมิ เอ็งกะ ปี3"

  "ผมวาราดีม่า ชูร่า"

  "นายบอกทำตามความต้องการของนายสินะ"

  ใช่ผมแค่จะมาสะสางเรื่องบางเรื่องเท่านั้นเอง"

                          ติดตามตอนต่อไป