สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

            เอาจริงเธอเองหลอ ผู้หญิงที่เดินเข้ามาโค้งเคารพ ผมช็อคเลยเธอไม่ใช่ไครที่ไหน ซาราเนะ เธอเดินมานั่งลงตรงข้ามผมเธอทำแค่มองหน้าผมแล้วยิ้ม

  "รู้จักกันด้วยหลอครับ"

  "เคยสร้างเรื่องเดือดร้อนให้เธอนิดหน่อย"

  "งั้นหลอครับ คนนี้และหลานสาวของพี่สาวผม"

  "งั้นฉันขอคุยกับซาราเนะเป็นการส่วนตัวหน่อย"

  "เดียวผมออกไปข้างนอกให้ครับ"

  "ไม่ต้องฉันขอพาเธอออกไปเดินคุยข้างนอก"

  "ครับเชิญเลย"

         ผมลุกขึ้นเดินซาราเนะก็ลุกเดินตามผมออกมา เราเดินกันลงที่สวนดอกไม้ของโรงเรียนปกติเธอเป็นคนที่ค้อนข้างที่พูดเก่งแต่วันนี้เธอกลับเงียบแล้วเอาแต่มองหน้าผม

  "จะมองหน้าฉันแล้วยิ้มอีกนานไหม"

  "ก็สมัยเด็กๆ คุณย่าชอบเล่าเรื่องของคุณให้ฉันฟังแล้วบอกว่านึงฉันจะต้องแต่งงานกับคุณ"

  "งั้นหลอ"

  "ตอนที่อายุได้15ฉันก็คิดว่าคุณย่าคงล้อเล่นหรือเป็นแค่เรื่องที่คุณย่าแต่งขึ้น"

  "ก็ไม่แปลกหลอกพวกฉันหายสาปสูญมากว่า40ปีแล้ว"

  "แต่ตั้งแต่วันนั้นวันที่คุณเดินเข้ามาที่หอพัก ฉันก็คิดแค่ว่าท่าเป็นคุณคงจะดี"

  "แล้วเป็นไงตอนนี้รู้สึกดีจหรือเสียใจละ"

  "ไม่รู้สิค่ะ"

  "กลับไปห้องผอ. กันเถอะ"

           เธอพยักหน้าแล้วเราสองคนก็เดินกลับ ในระหว่างที่เดินผมคิดเรื่องราวต่างๆเพื่อช่วยในการตัดสินใจแต่ก็ทำไม่ได้ ผมจึงเลือกหนทางสุดท้าย

  "ไทโค เรื่องฉันตัดสินใจเองไม่ได้"

  "ทำไมละครับ"

  "มันกระทบหลายคน ฉันจะตามคนที่ตัดสินใจขาดได้มาให้"

          หะโหลว ช่วยมาที่academyหน่อยมีเรื่องสำคัญให้เธอตัดสินใจ ได้ๆเรื่องมันเป็นแบบนี้ ชูที่คุยกับไครอีกคนในโทรศัพและเราเรื่องต่างๆให้ฟัง

  "ไทโค ตามพ่อแม่ของซาราเนะมา เรื่องนี้ต้องให้พอ่แม่เธอรับรู้"

  "ครับ"

          20นาทีผ่านไป...

  "ชูนายกลับไปก่อน"

  "รับทราบ"

           ฟูกะที่เพิ่งมาถึงไล่ผมให้กลับบ้านแต่ที่จริงผมไม่คิดจะอยู่แต่แรกอยู่แล้ว ผมหันไปมองฟูกะแล้วพยักหน้า ยัยนั้นหยักหน้ารับผมเดินออกจากห้องมา

          มุมฟูกะ

           ฉันที่ถูกชูตามมาจัดการเรื่องซาราเนะ หลังจากชูออกไปฉันนั่งลงลอพ่อแม่ของซาราเนะ ซาราเนะรู้สึกว่าเธอจะเกร็งๆเหมือนกลัวฉัน ซักพักพ่อแม่เธอก็มา

  "เอาละมากันครับละ หลังจากนี้จะเป็นการคุยกันแค่ฉันกับซาราเนะ ที่เหลือเงียบฟังเท่านั้น"

  "แล้วให้ผมตามหลานกับหลานสะไภ้มาทำไมครับ"

  "พวกเค้าต้องรับรู้การตัดสินใจของซาราเนะ"

  "ครับพวกเธอก็อย่าทำอะไรละ"

  "เอาละซาราเนะ เธอรู้ใช่ไหมพวดเราจะเป็นคนก็ไม่อมุษยืก็ไม่เชิง"

  "รู้ค่ะคุณย่าเล่าเรื่องพวกคุณให้ฟังบ่อยๆ"

  "ฉันนะแต่งงานกับชูมานานมาก และก็รู้หมอนั้นพอใจแล้วกับการที่มีฉันอยู้ข้างๆ แต่ฉันเองบางครั้งก็รู้หมอนั้นรู้สึกเหงา"

  "คือคุณต้องการจะบอกอะไรค่ะ"

  "การที่มาอยู่ในครอบครัวเรามันอันตราย และที่สำคัญเธอจะมีลูกที่อายถแยะกว่าอีกด้วยนะ"

  "พวกคุณมีลูกด้วยหลอค่ะ"

  "มีสิหนึ่งคนลูกสาวนะ และอีกอย่างก็อย่างที่เห็นพวกเรานั้นเวลาหยุดเดินแล้วเธอทำใจได้รึป่าวละ"

  "ทำใจไว้นานแล้วค่ะ"

  "งั้นหลอ งั้นหลอ แล้วเธอพอใจแล้วที่จะมาเป็นที่สองแบบนี้เธอก็จะสวยน่ารัก"

  "ตอนแรกก็ลังเลแต่พอได้เจอกับคุณชูได้พูดคุยมันทำให้ฉัน รู้ว่าแค่อยากอยู่กับเค้าก็พอ"

  "อืม เข้าใจแล้วละ

  "ขอถามอะไรอย่าง"

  "ว่ามาสิเธอมิสิทที่จะถาม"

  "ทำไมคุณชูถึงได้ให้คุณมาตัดสิจใจเรื่องนี้แทนเค้าละ"

  "ง่ายๆเลยนะ ถ้าเค้าตัดสินใจรับเองก็ดูเป็นคนเห็นแก่ตัวแต่ไม่รับมันก็ดูยังไง ยังไงอยู่น่ะ"

  "ขอบคุณ หมดคำถามแล้วคะ"

  "เอาละสุดท้ายละ ตัวเธอเอายังไงสุดแท้แต่ใจเธอ พรุ้งนี้ฉันจะรอที่บ้าน ขอตัวกลับก่อนนะ"

  "เดี๋ยวครับคุณฟูกะ ผมมีเรื่องอีกเรื่องนึงครับ"

  "มีอะไรอีกละ ไทโค"

  "ผมอยากให้คุณสองคนมาเป็นอาจารย์สอนที่นี้ครับ"

  "งั้นขอโทรถามชูแปบนึง"

         หะโหลวชู ไทโคอยากให้มาเป็นอาจารย์ที่academy อืม อ่าเดียวฉันคุยให้ เดียวจะกลับแล้ว แค่นี้นะ

  "ไทโค ชุมีข้อแม้อยู่นิดหน่อย 1ทางacademyต้องปกปิดข้อมูลของพวกเราทั้งหมด"

  "ได้แน่นอนครับ"

  "2ต้องให้นักเรียนทั้งหมดในacademyตอนนี้ เซ็นสัญญาห้ามเปิดเผิยเรื่องของพวกเรา"

  "อาจจะยากซักหน่อยแต่พอเป็นไปได้ครับ"

  "สุดท้ายห้ามเข้ามายุ้งกับการสอนของพวกเรา"

  "ตกลงครับ"

  "งั้นไม่มีปัยหา ขอตัวกลับก่อน"

              ฉันเองก็งงว่าอยู่ดีดีก็มีคนจะมาแต่งงานกับชูพอมาดีได้คุยก็พอจะเข้าใจแล้ว พรุ้งนี้สินะการตัดสินใจของซาราเนะจะออกมายังไงก็แค่รอ 

    จบมุมฟูกะ

             ผมนั่งลอฟูกะกลับมาบ้าน อะนั้นไงกลับมาแล้วผมนั้งมองที่ประตูเธอเดินเข้ามาแล้วนั่งลง

  "เป็นไงบ้างละ"

  "รีบถามเลยนะกลัวไม่ได้เธอมาอยู่ด้วยรึไง"

  "ป่าวๆ ฉันกังวลว่าที่ตัวเองตัดสิจใจไปทำถูกแล้วรึป่าว"

  "เอาเป็นว่ามันไม่ผิดแล้วกัน ฉันไปเตรียมอาหารเย็นก่อน"

                       ติดตามตอนต่อไป