สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

5.3

เขียนโดย Bloodlas

วันที่ 15 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 01.18 น.

  68 ห้องเรียน
  26 วิจารณ์
  55.93K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มกราคม พ.ศ. 2562 01.20 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

40) เด็กสาวกลายพันธ์

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก
          มุมฮินาตะ
            ฉันขับรถไปที่สวนสนุกทีนึงระหว่างทางมายะโทรบอกมากะให้ออกมารอหน้าสวนสนุก พอขับรถมาถึงก็เจอมากะยืนอยู่กับเพื่อนๆมายะลงรถไปหาเธอและคุยอะไรกันแปบนึงแล้วเดินกลับมาพร้อมกันสองคนขึ้นรถมา ฉันรีบขับรถกลับมาที่บ้านพาสองคนลงรถเข้าบ้านมาเจอทุกคนอยุ่ครบเลย คุณป้ากิง น้าริทสึ น้าฮานะ น้าริงโกะ น้าอายาเมะ มิยะ คุณพ่อ คุณแม่และคุณซาราเนะก็ด้วย ทำเอารู้สึกกดดันแปลก คุรพ่อเรียกทั้งสองคนไปนังตรงข้ามและเริ่มเล่าทุกอย่างช้าๆ ให้ทังสองคนฟังมากะทำหน้าไม่ค่อยเชื่อ แต่มายะเปิดกระเป๋าตังและอะไรออกมา มันคือรูปฉันกับมายะตอนเด็กที่มีเพียงใบเดียวมายะเอาให้มากะดูแล้วชีมาทางฉันทำเอามากะช็อคค้างไปเลย แต่ตอนนั้นมากะก็มีอาการแปลกๆขึ้นมาเธอหายใจแรงขึ้นตาเปลี่ยนสีเธอรีบลื้อกระเป๋าและหยิบอะไรบางอย่างออกมาและเอาเข้าปาก และในต้อนนั้นขว้าแขนมากะมาแล้วเอาแผ่นเก็บตัวอย่างเลือดมาจิ้มนิ้วเอาเลือดและส่งให้นป้ากิง
  "มีอาการแบบนี้มาตั้งแต่เมื่อไหร่"
  "คือเด็กคนนี้มีอาการมาตั้งแต่เด็กๆ แล้วค่ะคุณตา"
  "ฮินะอยู่กับสองคนนี้ส่วนฟูกะมากับฉันไปช่วยกิงตรวจสอบ และคนอื่นตามสบาย"
               เหอนี้เราประหม่าขนาดนี้เลยหลอแค่ไม่เคยไปให้เด็กคนนั้นเห็นมาเกือบ20ปี ที่เราต้องทำก็แค่ไปนั้งตรงนั้นและยกชาไปด้วยเอาละ ฉันวางชาลงให้ทั้งสองคนแล้วนั่งลง
  "..........."
  "คุณแม่ค่ะ"
  "อ่าจะว่าไงมายะ"
  "เด็กคนนี้หน้าตาเหมือนหนูไหม"
  "เหมือนมาก โดนเฉพาะจมูก  เออและสามีลูกล่ะ"
  "เค้าเสียไปแล้วค่ะเมื่อ2ปีก่อน"
             เรื่องสามีของมายะตัวเราเองรู้อยู่แล้ว แต่ที่ต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้แล้วถามออกไปเพื่อไม่ให้มายะสงสัยอะไรมาก ถึงจะรู้ก็เถอะว่าเธอยังเสียใจอยู่
  "ไหนๆมากะมานั้งข้างๆยายสิ แทนตัวเองว่ายายแล้วรู้สึกแปลกๆ"มากะเกๆกังๆ
  "อาจารย์ฮินะเป็นคุณยายของ หนุจริงๆหลอ"
  "จริงๆจะ"
  "แล้วคนมะกี้คือไครหลอค่ะ"
  "คุณพ่อของยายอะหลอเค้าไม่ดุหลอก เค้าแค่เป็นห่วง"
  "คุณแม่ค่ะแล้วคนที่ชื่อกิงเค้าเอาเลือดมากะไปทำอะไร"
  "เอาตรวจดูนะว่ามีอาการยังไงจะได้ช่วยถูก"
         ฮินะเอาหลานไปเปลี่ยนชุดเข้าเครื่องแสกน
                 คุณพ่อมาตอนไหนไม่รู้ตะโกนบอก ฉันอุ้มมากะไปเปลี่ยนชุดแล้วอุ่มไปนอนที่เครื่องแสกน สีหน้าของคุรพ่อกับป้ากิงไม่ดีเท่าไหร่หลังจากแสกนเสร็จคุณพ่อมาปรึกษาฉันว่าจะบอกเรื่องนี้กับมายะและมากะดีไหมตัวฉันเลือกที่จะบอก
  "มายะแม่จะบอกอาการของมากะให้ฟัง"
  "รู้แล้วหลอค่ะว่ามากะเป็นอะไร"
  "คุณยายรู้แล้วหลอว่าหนูเป็นอะไร"
  "มายะลูกจำเหตุกาลตอนลูกเด็กๆที่เกือบตายได้ไหม"
  "จำได้ค่ะ"
  "ตอนนั้นแม่ช่วยหนูด้วยเลือดของแม่ทำให้ติดเชื้อจากเลือดแม่"
  "ก็หมายความตอนหนูตั้งท้องเด็กคนนี้มันถ่ายทอดให้มากะ"
  "มันไม่ได้แค่ถ่ายทอดแต่มันหลอมรวมและกลายพันธ์"
  "แล้วมันจะเป็นยังไงค่ะคุณแม่"
  "ไม่เป็นจากการที่ตรวจดูมันออกแนวจะดีกว่าเสียด้วยซ้ำแต่แค่อาจจะมีอาการกระหายมานิดนห่อยเท่านั้น"
  "เหอค่อยยังชั่วค่ะ"
  "คืนนี้นอนที่นี้ละกันนะทั้งสองคนเดียวแม่ไปจัดที่นอนให้"
  "เออคุณแม่ค่ะคืนนี้ขอนอนด้วยได้ไหม"ทำท่าทางอายๆและขอนอนด้วยเหมือนตอนเด็กๆไม่ผิด
  "มายะมีลูกและนะเรายังทำตัวเป็นเด็กเล็กๆไปได้ เอาเถอะมานอนกับแม่"
      จบมุมฮินาตะ
          ผมเองที่นั้งกินกาแฟพัหอยู่ห้องข้างๆ สิ่งที่ผมได้ยินทำให้ผมรู้ว่าเด็กตัวเล็กในวันวานได้โตขึ้นอย่างแข็งแกรงและเป็นคุณแม่อย่างเต็มตัวแล้วมันทำให้ผมรู้สึกมีความสุขอย่างบอกไม่ถูกผมแก้วกาแฟของตัวเองแล้วยิ้มก่อนยกขึ้นจิบ เอาละไปเตรียมตัวของวันพรุ้งนี้ดีกว่า
           ติดตามตอนต่อไป

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
6 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
5 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
5 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

อ่านนิยายเรื่องอื่น

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา