สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

                    บันทึกพิเศษฟูกะ

               พรุ้งนี้จะประชุมอยู่แล้วยังไม่กลับมาอีกนะ ตัวเองที่เกลียดเรื่องยุ้งยากแล้วชอบมาโยนงานให้คนอื่นแบบนี้นะชูชักเบื่อแล้วนะ ตืดดด ตืดดด ตืดดด ไครโทรมาตอนนี้นะ

  "หะโหล"

  "ฟูกะฉันเอง"

  "ชูหลอมีไร ทำไมยังไม่กลับมา"

  "ฉันกำลังกลับน่าจะถึงคืนนี้ เออเรื่องการประชุมให้ซาราเนะจัดการนะ"

  "ทำไมละฉันเตรียมเอกสารกับข้อมูลหมดแล้วนะ"

  "ฉันสังหรณ์ใจว่าเราจะเจอกับคนที่ไม่อยากเจอ"

  "อ่าๆ รีบกลับมาละเดียวฉันไปคุยกับซาราเนะก่อน"

  "อืมแล้วเจอกัน"

             เหอซาราเนะงานเข้าอีกละแต่ตัวเราเองก็คิดแบบเดียวกับชูการที่พวกเรายังมีชีวิตอยู่มันยังเป็บความลับกับคนบางกลุ่ม และการประชุมเองก็เสี่ยงมากเกินไปเพราะคนที่เข้าประชุมส่วนมากคือผู้มีอำนาจและพวกนักวิจัยของแต่ละโรงเรียนและกองทัพ ยิ่งเป็นการค้นพบสายพันธ์ใหม่ ตัวตนของพวกเรามีคนรู้แค่นักเรียนปัจจุบันกับอาจารย์เอาเถอะระวังไว้ก่อนดีกว่ามีแก้ปัญหาแล้วมาแก้ทีหลัง

  "ไงซาราเนะไหวไหม"

  "พอไหวคะ"

  "ฉันเองต้องเอางานมาโยนให้เธอ"

  "ไม่เป็นไรคะ ฉันเองก็คิดเรื่องอยู่เหมือนกัน"

  "เด็กดีๆ ขอบใจที่เป็นห่วงเรื่องพวกเรา"

  "ก็เราเป็นครอบครัวเดียวกันนิคะ"

  "เอากาแฟร์ไหมเดียวชงให้"

  "ขอเป็นโกโก้แล้วกันค่ะ"

            ซาราเนะเป็นเด็กที่ดีนะแถมมีความคิดความอ่านแบบผู้ใหญ่และมีความรอบคอบมากกว่าผู้ใหญ่สมัยนี้บางคนซะอีก คืนนี้คงต้องอยู่เป็นเพื่อนเธอหน่อยละ 

 แอ๊ดดดด...ติง

         กลับมาแล้ววววว

  "ไงสภาพมอมแมมมาเลยนะ"

  "ก็โอเคละ"

  "แล้วไปทำไรมาพรุ้งนี้ค่อยคุยกันขอไปนอนก่อน"

  "ไปอ้าบน้ำก่อนเลยไม่งั้นไม่ให้นอนด้วยนะ"

  "ใจร้ายๆจริงๆนะเธอ"

  ""

             กลับมาสภาพเหมือนลูกหมาไปวิ้งลุยโคลน คงจะให้ไปนอนบนที่ละเหอ ไปทำอะไรมานะถามก็บอกพรุ้งนี้ค่อยคุยชั้งๆเถอะ ไปดูซาราเนะก่อนละกัน

             โถ้เด็กเอ้ยเด็กหลับซะละ ยังไม่ทันเก็บเอกสารให้เรียบร้อยก็หลับซะก่อนคงต้องอุ้มไปส่งที่เตียงละ อึบ.. โอ้ยตัวหนักเหมือนกันนะเนีย  น้ำหนักไอลูกมะพร้าวสองลุกนี้แน่ๆคงปวดหลังหน้าดู  เอาละห่มผ้าห่มให้เธอก่อนละ เราเองก็ต้องไปนอนละเหมือนกัน โอ๊ะ

  "มาม๊าขาอยู่กับหนูก่อน"

           ละเมอหลอเนีย ละเมอถึงแม่ขี่อ้อนซะด้วย ที่เธอดึงแขนเราไว้คงคิดว่าเราเป็นคุณแม่เธอ  เอ๊ะ..เอ๊ะ..เอ๋ นี้เธอกำลังทำอะไรซาราเนะถอดเสื้อผ้าทำไม เราไปดีกว่าเดียวจะยุ้ง โอ้ยเธอกระชากแขนเราแรงไปไหมแย่ละสิเธอดึงเราเข้าไปกอด ฉันจะตายเพราะลุกมะพร้าวของซาราเนะมาอุดจมูกหายใจไม่ตายไหมเนียคืนนี้คงต้องนอนที่นี้ละกัน

     เช้าต่อมา

  "แสบตาจังเลย"

  "แสบตาสิ9โมงกว่าแล้วนะ"

  "เอ๋พี่ฟูกะมานอนอยู่นี้ได้ไงคะ"

  "มีเด็กคนนึงนอนละเมอถึงแม่แล้วดึงฉันไว้"

  "ขอโทษค้าาาา"

  "ขอโทษแล้วเลิกกอดฉันได้ยังแล้วเอาหน้าอกเะอออกจากหน้าพี่ด้วย"

  "อุ้ย"

  "ไม่เป็นไรมันนุ้มนิ้มดีหนักไหมนะ"

  "ก็นิดหน่อย"

  "ไปอาบน้ำเดียวไปประชุมสาย"

  "ลืมไปเลยขอตัวก่อนนะคะ"

             หืมน่ารักดีจริงๆ จากที่ได้นอนกับเธอในฐานะหมอนข้างจากรูปร่างของเธอแล้วต้องเป็นแม่ที่ดีแน่และคงคลอดลูกง่ายแน่ๆ เออนี้ฉันคงอาการหนักละสินะคิดอะไรแปลกๆ

                ติดตามตอนต่อไป