สงครามเขตแดนซากศพ ภาค Academy โรงเรียนซากศพ

               หลังจากการประชุมซาราเนะสรุปผลการประชุมให้ฟัง ผลที่ได้ออกมาน่าพอใจแต่ก็ยังมีโรงที่ไม่พอใจกับการที่เราได้ข้อมูลสายพันธ์ใหม่ แต่ก็ช่างมันเถอะผลที่ออกมาถือพอใจแล้ว และช้วงที่ผ่านมาเกือบครึ่งปีผมได้พานักเรียนออกไปใช้ชีวิตนอกเรียนจนครบและเด็กใหม่ๆเองผมให้คนอื่นในครอบครัวพาไปแทนเพราะมันไกล้ได้เวลาแล้วที่จะทำการซ้อมบำรุงครั้งใหญ่ให้กำแพง คิดแล้วปวดหัวจริงๆ

  "มานั้งทำอะไรที่ระเบียงคนเดียวห่ะ"

  "คิดเรื่องแผนการซ้อมบำรุงกำแพงนะ"

  "อ่านั้นสินะส่วนเรื่องรายชื่อคนที่จะออกทำภาระกิจเป็นไงบ้าง"

  "ต้องขอบใจเธอที่ตรวจสอบอย่างระเอียดเลยไม่ต้องทำอะไรมาก"

  "ทั้งสองคนมานั้งข้างนอกแบบนี้ทำอะไรกันค่ะอากาศมันหนาวอะนี้ค่ะ"ซาราเนะที่เดินเข้ามาทักและเอาผ้าห่มมาให้พวกเราสองคน

  "ซาราเนะมานั่งนี้จะได้คุยกัน"ซาราเนะลงนั่งข้างๆชู

  "คุณชูกับพี่ฟูกะมีอะไรจะคุยหรอคะ"

  "พี่อยากให้เราช่วยตรวจสภาพร่างกายและจิตใจของคนในรายชื่อนี้ให้หน่อยจะ"

  "แล้วนี้อีกอย่างซาราเนะเอานี้ไปจัดการให้ทีอยากให้เสร็จทันก่อนภารกิจ"

  "อะไรคะ คุณชู"

  "แปลนอาวุธนะ ภาระกิจนี้เป็นความเสี่ยงที่หลีกเลี่ยงไม่ได้เลยจะลดความเสี่ยงน่ะ"

  "คะ จะจัดการให้เรียบร้อย"

  "เด็กๆดีไหนมาให้พี่สาวคนนี้บีบหน้าอกอันใหญ่โตนี้หน่อยเถอะ"ฟูกะที่แอบไปย่องเข้าข้างหลังแล้วไปบีบหน้าอกทำให้ซาราเนะที่พยายามขัดขืนตอนแรกทำเอาหมดแรงหน้าแดง

  "พี่ฟูกะอายคุณชูเค้าค่ะ"

  "ไม่ต้องอายฉันหลอกฟูกะ จะทำอะไรก็ไปทำต่อที่เตียงละตรงระเบียงเดียวเป็นหวัดเอาไปก่อนละ"

  "คุณชูอย่าเพิ่งไป ช่วยฉันก่อน"

  "ไหนๆชูก็ไฟเขีนวละไปที่เตี้ยงกันเถอะ"

  "มายยยยยยยยยยยยยยยย"

             ผมที่เดินออกจากห้องมาได้ยินเสียงโอดครวญให้ช่วยผมรู้ชะตากรรมของซาราเนะแล้วแต่ผมทำได้แค่เดินออกมา ผมนั้นไม่อยากล่วงเกินเธอผมไม่สามารถมองเห็นเธอตอนเปรือยได้เพราะเดียวจะอดกลั้นอารมณ์ไว้ไม่อยู่ เพราะถึงจะอยู่ภายไต้ก็เห็นรูปร่างมันทำเอาใจสั้นประจำเลย

  "อาจารย์มายืนทำอะไรตรงนี้"

  "ว่าจะไปนอนที่ห้องนอนแขก"

  "แล้วในห้องนอนมีไรค่ะ"

  "รองเอาหูแนบฟังดูสิ"ซาโยเอาหูแนบฟังแล้วก็หน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศ

  "อาจารย์ให้หนูฟังอะไรคะเนีย"

  "ไปโรงฝึกกับฉันหน่อย"

              โรงฝึก

  "ไหนซาโยรองร่ายรำอาราตะให้ดูทีสิ"

              ซาโยเริ่มร่ายรำภาพของมิโอทับซ้อนกับซาโยเพราะคนที่ทดสอบสุดท้ายของอาราตะคือมิโอะ ผมมองมันผ่านไปอย่างรวดเร็วจนมันจบลงตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ จนซาโยมาสะกิดผมแต่ผมกลับลุกไปดึงเธอเข้ามากอด

  "พ่อขอโทษที่ไม่ได้อยุ่ทำหน้าที่ของคนที่เธอให้เกียจแรกว่าพ่อเลยแม้แต่น้อย"

  "อาจารย์หนูซาโยไม่ใช่แม่ซักหน่อย"

  "โทษๆ วิชานี้แม่เธอเป็นคนทดสอลครั้งสุดท้ายก็คือในคริปที่เธอดูนั้นและ"

  "หนูขอถาม คุณเป็นพ่อของแม่หนูจริงๆหรอ"

  "ถึงแม่เธอจะไม่ใช่ลูกแท้ๆตามสายเลือดแต่ฉันก็รักและเป็นห่วงไม่ต่างจากฮินะเลยนะ"

  "งั้น...งั้นหนูจะเรียกคุณว่าคุณตาได้ไหมคะ"

  "ในที่สุดก็เรียกได้ซะทีนะ ไปนอนได้แล้วดึกแล้ว"

          ผมกับซาโยกลับเข้าบ้าน ซาโยไปอ้าบน้ำส่วนผมก็ไปหาของกินในห้องครัว

                             ติดตามตอนต่อไป