The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

9.7

เขียนโดย Jalando

วันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 19.53 น.

  174 LV
  22 วิจารณ์
  139.32K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2566 01.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

116) ภูตอาคม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

เครดิตภาพจาก  https://wallpapersafari.com
 
       พออากิเนะปลอบงูเขียวเสร็จ เธอก็ปล่อยมันลงสู่พื้น แต่เจ้าสัตว์ไร้ขากลับตรงเข้ามาหาโอคุยาสุที่ยืนอยู่ไม่ห่าง ส่งผลให้หนุ่มหล่อขั้นเทพเกิดอาการสาวแตก 
 
“ วี้ด…… ไปๆ อย่าเข้ามานะ เจ้างูบ้า วี้ด…… ” 
         
 
       โอคุยาสุกรีดร้อง พร้อมกระโดดหนีขึ้นไปบนคาคบไม้ ทุกสิ่งที่เกิด มันแปลกประหลาดซะจนทำให้เด็กสาวหน้าใสถึงกับตกตะลึงและเริ่มขบขันในเวลาต่อมา 
 
“ ฮะๆ ทำไมต้องกลัวขนาดนั้น มันแค่บังเอิญเลื้อยไปทางที่พี่ยืนเท่านั้นเอง ” เด็กสาวปิดปากหัวเราะ 
 
“ เอ่อ……. ถึงน้องหญิงจะพูดอย่างงั้น แต่พี่ก็กลัวอยู่ดี วะ…..ว่าแต่ เจ้างูตัวนั้น มันไปแล้วรึยัง ” โอคุยาสุตอบตะกุกตะกัก ใบหน้าหล่อเหลาขาวซีดราวกับไข่ต้ม
 
“ ค่ะ เจ้างูเขียวเลื้อยหายไปแล้ว ฮิๆ ” อากิเนะเอามือปิดปากหัวเราะต่อ กิริยาของเธอช่างน่ารัก น่าเอ็นดูเสียเหลือเกิน 
 
“ นะ…… แน่ใจนะ น้องหญิง ” โอคุยาสุถามย้ำอีกครั้ง แววตาดูเลิ่กลั่ก ท่าทางหวาดระแวง
           
 
       เมื่อโอคุยาสุแน่ใจแล้วว่าปลอดภัยจากงูเขียว เขาก็ค่อยๆไต่ลงมาช้าๆ แต่ก่อนที่เท้าสัมผัสพื้น สายตาเรียวเล็กก็เหลือบแลไปรอบๆอีกครั้ง เพื่อมองหาอริไร้ขาที่ชวนขนลุก 
 
“ มันไปแน่แล้ว ใช่มั้ย น้องหญิง ” โอคุยาสุไม่แน่ใจ น้ำเสียงดูหวาดวิตก 
 
“ จ้า….. ไปแล้วจ้า ” อากิเนะยิ้มสดใส 
 
“ เฮ้อ……. ค่อยยังชั่ว ”  โอคุยาสุยกมือขึ้นปาดเหงื่อ พร้อมถอนหายใจยาว โดยมีอากิเนะยืนยิ้มอยู่ไม่ห่าง  
         
 
       เวลาผ่านไปครู่หนึ่ง โอคุยาสุก็เริ่มได้คิดว่าตนเสียฟอร์มมากแค่ไหน จึงหันไปวิงวอนอากิเนะ ท่าทางน่าสงสารเป็นที่สุด 
 
“ น้องหญิง รับปากได้มั้ยว่าจะไม่บอกใครในเรื่องที่พี่กลัวงู อ่า เอ่อ……พี่อายเขาน่ะ ” 
 
“ ได้ค่ะ อากิเนะรับปากว่าจะไม่บอกใคร แต่เอ……เรื่องที่พี่กลัวงู อากิเนะคิดว่าแค่แปลกเท่านั้นเอง ไม่เห็นน่าอายตรงไหนเลย ” อากิเนะยังคงยิ้ม ดูเหมือนว่าเธอจะอารมณ์ดีได้ทั้งวัน
 
“ ฮะๆ เอาเป็นว่าสัญญากับพี่ก็แล้วกันว่าน้องหญิงจะไม่บอกใคร ” โอคุยาสุหัวเราะแห้งๆ เขาคาดคั้นให้อากิเนะรักษาสัญญา  
 
“ ได้ค่ะ อากิเนะให้สัญญา ” 
          
 
       เมื่ออากิเนะรับปาก โอคุยาสุก็รู้สึกโล่งอก เพราะในดินแดนลี้ลับแห่งนี้ ทุกคนล้วนยึดถือสัจจะ ไม่มีคนโกหก 
          
 
       หลังเหตุการณ์สงบลง ทั้งสองก็เดินเล่นที่ริมน้ำต่อไป คราวนี้โอคุยาสุดูเคร่งขรึมกว่าเดิม เนื่องจากเพิ่งประสบภาวะหน้าแหกขนานใหญ่ มันทำให้เขาต้องขบคิดอย่างหนักหน่วง เพื่อเผด็จศึกสาวงามนางนี้ให้ได้ แต่ปัญหาก็คือ…………จะใช้วิธีใด
            
 
       โอคุยาสุคิดจนหัวแทบระเบิด ในที่สุด เขาก็รำลึกถึงคำพูดของเพื่อนรุ่นพี่ที่เคยคบหาสมัยเยาว์วัย 
 
“ จำไว้ โอคุยาสุ ผู้หญิงมักกลัวภูตผีปีศาจ มันจะทำให้พวกหล่อนขวัญผวาจนทำอะไรไม่ถูก ” 
 
“ อืม……หรือจะใช้วิธีนี้ แต่ไม่อยากทำเลย เพราะข้าเองก็ไม่ชอบตัวประหลาดพวกนั้นเหมือนกัน ” โอคุยาสุรู้สึกกดดัน  คิ้วเรียวขมวดนิ่วจนคล้ายจะผูกโบว์  
           
 
        ถึงกระนั้น ซามูไรหนุ่มรูปงามก็ไม่มีทางเลือก เขาจึงล้วงเข้าไปในอกเสื้อ เพื่อดึงแผ่นยันต์ขนาดฝ่ามือออกมา
            
 
       โอคุยาสุรอจังหวะ ทันทีที่อากิเนะเผลอ เขาก็ขว้างยันต์ไปข้างทาง พอกระดาษลงอักขระแดงหายลับเข้าไปในพุ่มไม้ดำทะมึน ซามูไรหนุ่มก็เริ่มร่ายมนตร์ด้วยการพึมพำในลำคอเบาๆ เพราะกลัวสาวเจ้าจะได้ยิน 
 
“ จงปรากฏตัวออกมา เจ้าภูตอาคม ” สิ้นคำของโอคุยาสุ ก็เกิดเสียงระเบิดตรงจุดที่ซามูไรหนุ่มขว้างยันต์
 
“ ตูม ” 
          
 
      ควันขาวและเศษดินปลิวกระจายไปทั่วบริเวณ อากิเนะหันไปมองด้วยอาการปกติ ครู่หนึ่งก็ปรากฏสิ่งมีชีวิตประหลาด
           
 
       เจ้าสิ่งนั้นมีร่างกายที่อุดมไปด้วยกล้ามเนื้อ ผิวขาวโพลน ดวงตาลึกโบ๋และเปล่งประกายแดงก่ำประดุจโลหิต โครงจมูกแฟบ ปากหนาๆแสยะกว้าง เพื่อโชว์เขี้ยวคมวาวที่เรียงรายตลอดแนว  
          
 
       ปีศาจยักษ์ผมยาวรุงรังมองมาที่อากิเนะอยู่ครู่หนึ่ง มันก็ยกมือขึ้นสูง พร้อมส่งเสียงคำราม
 
“ แฮ่…….. ” 
            
 
       อากิเนะมองตัวประหลาด แววตานิ่งเฉย ครู่หนึ่งเธอก็แย้มยิ้ม พร้อมปลอบประโลมด้วยกระแสเสียงที่อ่อนโยน 
 
“ ภูตผี วิญญาณหลงทาง ขอให้เจ้าจงไปสู่สุคติเถิด อย่าได้หลงวนเวียนอยู่ในความทุกข์ทรมานเช่นนี้เลย ” 
            
 
       เมื่อภูตอาคมเจอแบบนี้เข้าไป มันก็ถึงกับสะอึกและตีหน้ามึนให้โอคุยาสุเป็นเชิงถามไถ่ ทำนองว่า…….จะเอายังไงต่อ ลูกพี่ 
            
 
       โอคุยาสุดูแปลกใจไม่ใช่น้อย เพราะในจินตนาการ อากิเนะควรจะหวาดกลัวจนโผเข้ามากอดเขา แต่ทุกสิ่งที่เกิด กลับตรงกันข้าม ซามูไรหนุ่มจึงพยักหน้าให้ภูตอาคม เป็นเชิงอนุมัติให้หลอกหลอนแรงขึ้น แต่อย่าให้ล่วงเลยถึงขั้นเจ็บตัว
            
 
       โอคุยาสุไม่แน่ใจว่า….ภูตอาคมเข้าใจคำสั่งหรือไม่ แต่สันนิษฐานว่าน่าจะรับทราบ เพราะมันได้ยืดตัวขึ้นเต็มสัดส่วน กะคร่าวๆน่าจะประมาณสามเมตรเศษ ใบหน้าเริ่มบิดเบี้ยวเหยเก ก่อนจะแยกเขี้ยว คำรามดังด้วยกิริยาที่น่าสะพรึงกลัว 
 
“ แฮ่……… ” 
            
 
       เด็กสาวยังคงนิ่งสงบ มุมปากประดับรอยยิ้มน้อยๆ อึดใจต่อมา เธอก็กล่าวตักเตือน
 
“ หยุดก่อกรรมทำเข็ญเถอะ ถ้าเจ้ายังไม่ยอมรับฟัง เราจะส่งวิญญาณให้ไปสู่สุคติ  ” 
             
 
       ภูตอาคมไม่เข้าใจในสิ่งที่อากิเนะพูด กระนั้น กายของมันก็กระตุกแรง ด้วยรับรู้ถึงพลังอำนาจบางอย่างที่แผ่ออกมาจากตัวของเด็กสาว นั่นยิ่งทำให้ปีศาจร่างยักษ์ดุร้ายมากขึ้น วินาทีต่อมา อมนุษย์ก็พุ่งเข้าใส่อริร่างเล็กอย่างรวดเร็ว
 
“ เฮ้ย แบบนี้น้องหญิงมีหวังเจ็บตัวแน่ๆ ” โอคุยาสุอุทานดัง เพราะสิ่งที่ภูตอาคมกระทำ มันนอกเหนือคำสั่งของเขา จึงรีบชักดาบคาตานะออกมา เพื่อฟันปีศาจจำแลง แต่ไม่ทันได้ลงมือ อากิเนะก็พูดออกมาคำหนึ่ง 
 
“ จงไปสู่สุคติ ” 
            
 
       สิ้นคำของอากิเนะ แสงประกายรุ้งก็แผ่ออกมาจากกายบอบบาง พอรังสีกระทบร่างล่ำสันของภูตอาคม มันก็หยุดชะงักอย่างฉับพลัน สีหน้าแสดงออกว่าทุกข์ทรมาน ปากก็ร้องครวญครางด้วยความหวาดกลัว 
 
“ แฮ่…….. อ้าก…… ” 
           
 
       ภูตอาคมร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดอยู่ไม่นาน ร่างของมันก็สลายไป เหลือไว้เพียงเศษยันต์ที่ลอยอยู่กลางอากาศ
          
 
        แสงประกายรุ้งเริ่มจางลง ในที่สุด ก็พลันหายไป พอทุกสิ่งกลับคืนสู่ความสงบ อากิเนะก็รู้สึกงง พร้อมอุทานดังด้วยความตกใจ 
 
“ เอ๊ะ วิญญาณร้ายเมื่อครู่ เป็นเพียงภูตอาคมหรอกเหรอเนี่ย ”
      
 
สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา