The Dark World มหาสงครามออนไลน์กู้ปฐพี

9.7

เขียนโดย Jalando

วันที่ 17 มกราคม พ.ศ. 2562 เวลา 19.53 น.

  174 LV
  22 วิจารณ์
  139.32K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 21 พฤษภาคม พ.ศ. 2566 01.31 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

94) อำเพราะกลัว

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

เครดิตภาพจาก  https://wallpaperforu.com
 
……………………
          
       เช้าวันรุ่งขึ้น มาวินตื่นแต่ไก่โห่ เขายืดเส้นยืดสายเบาๆ ดวงตาเรียวเล็กมองไปยังลำธารน้ำใสที่ไหลเอื่อยๆอยู่เบื้องหน้า 
 
“ เฮ้อ…… อากาศยามเช้านี่มันดีจริงๆ แถมเมื่อคืนก็หลับสนิทชนิดที่ไม่เคยเป็นมาก่อน นี่เพราะได้เต็นท์ของเจ้าพี่ชายผมทองมาโดยแท้ ” มาวินยกแขนขึ้นสูงและบิดเอวไปมา เพื่อขับไล่ความเมื่อยขบตามร่างกาย  
           
 
       ส่วนทางด้านโจจี้ เขากำลังทำหน้าที่พ่อบ้านที่ดีด้วยการเก็บเต็นท์และก่อไฟหุงหาอาหาร ทุกสิ่งที่กระทำ ล้วนเต็มไปด้วยความประณีตและรวดเร็ว อันบ่งบอกถึงความชำนาญในการเดินป่าได้เป็นอย่างดี 
          
 
       มาวินจ้องมองหนุ่มผมทองทำงานด้วยอาการชื่นชม ครู่หนึ่ง เขาก็นึกอะไรขึ้นมาได้
 
“ เอ๊ะ ยัยโย่งหายไปไหน ” 
            
 
       มาวินขบคิดอยู่แวบหนึ่ง เขาก็ได้คำตอบจากโจจี้ที่กำลังวุ่นอยู่กับการทำอาหาร
 
“ เหมยลี่เดินไปที่ริมลำธารฝั่งโน้นน่ะ เธอไปได้ซักพักแล้ว ” 
 
“ เออ แท็งค์กิ้ว เอ๊ะ เดี๋ยว นายรู้ได้ไงฟะว่าชั้นกำลังหายัยโย่ง ” มาวินนึกสงสัย โจจี้จึงหันกลับมาเฉลย
 
“ ก็นายเล่นหันซ้ายทีขวาที ราวกับลิงน้อยตามหาแม่ เลยเดาได้ไม่ยาก ว่าแต่….ไอ้คำว่า “แท็งค์กิ้ว” มันแปลว่าว่าอะไร ” 
 
“ เฮ้อ….. มันแปลว่าขอบใจน่ะ แค่นี้นะ พี่ชายผมทอง เดี๋ยวชั้นจะไปตามยัยโย่ง นายอย่าเผลอกินอาหารเช้าหมดก่อนล่ะ ” มาวินเดินไปตามทางที่โจจี้ชี้บอก ในใจนึกชมเชยความช่างสังเกตของอีกฝ่าย แต่ก็รำคาญที่หนุ่มผมทองช่างซักเกินไป
 
“ เออ รีบมา รีบไป ชักช้า ชั้นฟาดหมด ไม่รู้นะเฟ้ย ” โจจี้โบกมือไล่ มืออีกข้างหมุนไม้เสียบเบคอนที่ลอยเหนือกองไฟอย่างช้าๆ เพื่อทำให้เนื้อชั้นดีเกิดความหอมกรอบ น่ารับประทาน
           
 
       มาวินเดินไปตามทางอยู่ครู่หนึ่ง ก็พบกับสตรีร่างสูงที่ยืนหันหลังอยู่กลางลำธารซึ่งมีความลึกระดับเข่า เด็กหนุ่มจำได้ทันทีว่านั่นคือ……เหมยลี่ ทว่าในยามนี้ เด็กสาวกลับอยู่ในสภาพที่ชวนตะลึง เนื่องจากกายท่อนบนที่ไร้ไขมันกำลังเปล่าเปลือย มีเพียงผ้ายาวสีขาวที่พันรอบอก
 
“ อะจึ้ย ซวยแล้ว ยัยโย่งถอดเสื้อ สงสัยกำลังอาบน้ำอยู่แหงๆ ” มาวินสะดุ้งตกใจ พร้อมเตรียมถอยหนี แต่ในกาลต่อมา เขากลับชะงักอยู่กับที่ ด้วยมีออร่าสีทองแผ่ออกมาจากกาย
 
“ เฮ้ย นี่มันยิ่งกว่าหนังจีนกำลังภายในที่ชั้นเคยดูซะอีก ” มาวินถึงกับเปลี่ยนจากความเขินอายกลายมาเป็นตกตะลึง 
           
 
       เหมยลี่ยืนสงบนิ่ง ราวกับแปรสภาพเป็นรูปปั้น ครู่หนึ่ง เธอก็สืบเท้าไปข้างหน้า พร้อมรัวหมัดซ้ายขวาอย่างฉับพลัน มันเร็วจนมาวินมองไม่ทัน สิ่งเดียวที่เขาสัมผัสได้ก็คือ…….เสียงแหวกอากาศ
 
“ ฟุบ ฟุบ ฟุบ ฟุบ……. ” 
           
 
      หลังเสร็จสิ้นการปล่อยหมัดชุดที่ดุดัน เหมยลี่ก็กระโดดสูงเหนือหัว พร้อมหมุนตัวเตะกลางอากาศอยู่หลายตลบ ทันทีที่สองเท้าสัมผัสพื้น เธอก็หันหน้ามาทางมาวินและสืบเท้าเข้ามา
 
“ ท่านั้นมัน…..ท่าเสือดาวไล่เหยื่อนี่นา ” 
            
 
       ทุกย่างที่ก้าว เด็กสาวจะออกหนึ่งหมัดเสมอ แต่ละกำปั้นที่ปล่อยออกมา ก่อให้เกิดแรงลมพุ่งปะทะกายบางของมาวิน          
       
 
       เด็กสาวร่างสูงสืบเท้าไปข้างหน้า โดยมิได้สนใจมาวินที่ยืนตะลึง เมื่อถึงจังหวะสุดท้าย เหมยลี่ก็กระโดดสูง พร้อมทิ้งตัวลงมาปล่อยหมัดคู่ เป้าหมายคือพื้นน้ำเบื้องล่าง 
 
“ ตูม…… ” 
         
 
       เสียงระเบิดดังกึกก้อง กระแสน้ำลอยสูงเหนือหัว ราวกับว่ามันถูกระเบิดมือลูกย่อมๆอัดใส่ ส่วนมาวินที่ยืนอยู่ไม่ห่าง ถึงกับกระเด็นไกลไปกระแทกพื้นดินริมลำธาร
 
“ พลั๊ก ” 
 
“ โอ๊ย…… ” มาวินร้องโอดโอย
           
 
       ขณะที่มาวินร้องโอยอยู่นั้นเอง เด็กสาวร่างสูงก็เริ่มรู้สึกตัว เธอเงยหน้าขึ้นมามอง ประกายตาแลเคร่งขรึม จากนั้นก็เอ่ยถาม
 
“ เจ้าลิงหัวเขียว นายมาที่นี่ทำไม ” 
 
“ อูย….. ยังมาถามอีก ก็ตามหาเธอไง ” มาวินครางเบาๆ เขารู้สึกเคล็ดขัดยอกไปทั่วทั้งตัว
 
“ ตามหาชั้น…” เด็กสาวร่างสูงทวนคำ ใบหน้าเรียบเฉยกระตุกเล็กน้อยเป็นเชิงสงสัย 
 
“ ก็จะมาบอกว่าอาหารเช้าใกล้เสร็จแล้ว อูย…… ” มาวินลุกขึ้นยืน แต่สีหน้าดูเหยเก เพราะยังแอบเจ็บปวดอยู่หน่อยๆ
 
“ อืม…… เดี๋ยวชั้นไป ว่าแต่....ทำไมนายถึงดูแปลกๆ ” เหมยลี่ถามเนือยๆ เมื่อสังเกตเห็นว่ามาวินหันหน้าหนีไปทางอื่น
 
“ เฮอะ ก็จะไม่ให้ชั้นอายได้ยังไงเล่า เธอเล่นอยู่ในชุดแบบนั้นนี่ ” มาวินตอบแบบตะกุกตะกัก โดยไม่มองหน้าเด็กสาว 
            
 
       เหมยลี่ดูอึ้งไปนิดหนึ่ง เลยก้มลงมองตัวเอง พอรู้เหตุผล เธอก็ยิ้มเล็กน้อย
 
“ ชั้นไม่ได้เปลือยซะหน่อย ยังมีผ้าพันอกปิดอยู่นะ ” 
 
“ ถึงอย่างนั้น มันก็ยังเห็นส่วนเว้าส่วนโค้งอยู่ดี เธอทิ้งเสื้อไว้ตรงไหน ชั้นจะได้ไปเอาให้ ” มาวินยกสองมือขึ้นปิดหน้า พร้อมร้องถามเสียงหลง 
 
“ อยู่ตรงนั้น เจ้าลิงหัวเขียว ” เหมยลี่ชี้ไปที่โขดหินลูกใหญ่ซึ่งตั้งอยู่ไม่ห่าง เมื่อมาวินเหลือบมอง เขาก็เห็นเสื้อกังฟูสีแดงลายมังกรทอง
 
“ อ้อ เห็นแล้ว ” มาวินเดินไปหยิบเสื้อ หลังจากได้มา เขาก็ค่อยๆเขยิบเข้าไปหาเด็กสาวร่างสูงอย่างทุกลักทุเล เพราะดันหลับตาสลับเบือนหน้าหนี เพื่อป้องกันไม่ให้เห็นร่างเปลือย การกระทำดังกล่าว ทำให้เหมยลี่หัวเราะออกมาเบาๆด้วยความขบขำ 
 
“ ฮะๆ ” 
             
 
        หลังจากเหมยลี่สวมเสื้อผ้าเสร็จ มาวินก็รู้สึกโล่งอกจนเผลอถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ 
 
“ เฮ้อ………ค่อยยังชั่ว ” 
 
“ ถึงขั้นต้องถอนหายใจเลยเหรอ เจ้าลิงหัวเขียว ” เหมยลี่ร้องทัก ใบหน้าคล้ายจะยิ้มอยู่นิดๆ 
 
“ เฮ้อ…… ก็ต้องถอนกันยาวขนาดนั้นแหละ วันหลังอย่าอยู่ในชุดแบบนี้อีกนะ ถึงเธอไม่อาย แต่ชั้นแทบจะเอาหัวซุกแผ่นดินเลย ยิ่งเจ้าโจจี้ ห้ามให้มันเห็นเด็ดขาด ไม่งั้นความแตกแน่ ” มาวินปาดเหงื่อ พร้อมพล่ามบ่นเรื่อยเปื่อย
           
 
       ทันทีที่มาวินพูดจบ เด็กสาวร่างสูงก็ติดใจในคำพูดที่ว่า…..ห้ามไม่ให้โจจี้เห็นเธอถอดเสื้อ จึงลากเด็กหนุ่มเข้ามาด้วยการกระชากคอเสื้อ
 
“ โอ๊ย เจ็บ เธอจะทำอะไรน่ะ ยัยโย่งบ้าพลัง ถือว่าตัวสูงกว่ารึไง ” มาวินโวยวาย ทว่าเด็กสาวร่างสูงไม่รับฟัง เธอเค้นคำเสียงกร้าว เพื่อไต่ถามให้กระจ่าง
 
“ ที่นายพูดว่า…..ห้ามไม่ให้โจจี้เห็นชั้นเปลือย หมายความว่ายังไง อธิบายมาซะดีๆ ” 
 
“ เหอๆ นี่ท่าจะซวยหนักกว่าเก่าอีกนะ ” มาวินยิ้มแหยๆ ในใจนึกด่าตัวเองที่ดันปากพล่อยไม่เข้าเรื่อง 
 
…………………………..
           
        สายลมยามเช้าโชยแผ่วพลิ้ว สร้างความชื่นใจแก่ทุกสรรพสิ่ง ลำธารที่ไหลเอื่อยก็แผ่ละอองจางๆ ยังความชุ่มชื่นให้แก่ทุกชีวิตที่ย่างกรายเข้ามา ทว่าที่โขดหินใหญ่ริมน้ำกลับเกิดอุณหภูมิอารมณ์ที่ร้อนแรงจนแทบทะลุปรอท มันเป็นสถานที่ๆเหมยลี่ใช้สอบสวนมาวิน
           
 
      มาวินเริ่มเล่าทุกสิ่งที่เคยอำโจจี้ให้รับฟัง เหมยลี่จึงรู้แล้วว่า…หนุ่มผมทองกำลังเข้าใจผิด คิดว่าเธอเป็นผู้ชาย แม้ว่าเด็กสาวร่างสูงจะไม่ค่อยแคร์เรื่องนี้เท่าไหร่ แต่ก็อดสงสัยไม่ได้ว่าเด็กหนุ่มหัวเขียวจะทำแบบนี้ไปทำไม จึงคาดคั้นหาความจริงต่อ
 
“ แล้วนายไปอำโจจี้ทำไม นึกสนุกอยากแกล้งหมอนั่นเหรอ ” 
 
“ เอ่อ….. อ่อ….. อ่า…… ” มาวินออกอาการติดอ่างอีกครั้ง ใบหน้าเล็กเรียวก้มต่ำและแดงก่ำราวตำลึงสุก 
 
“ พูดมาซะดีๆ ไม่งั้น นายตาย ” เหมยลี่เริ่มรำคาญกับอาการอ้ำๆอึ้งๆของเด็กหนุ่มจนอดไม่ได้ที่จะตะคอกใส่ นั่นทำให้มาวินถึงกับสะดุ้งโหยง พร้อมร้องตอบเสียงหลง 
 
“ บอกก็ได้ เหตุที่ทำแบบนั้น เพราะชั้นกลัวว่าหมอนั่นจะจีบเธอ ”
 
 
สามารถติดตามงานเขียน ณ.ปัจจุบันและในอนาคตของผมได้ที่เพจ Jalando นักเขียนดาร์คไซด์ได้ที่ลิงค์ด้านล่างครับ
https://www.facebook.com/Jalando.darksidewriter

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
10 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
9 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
10 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา