ยัยตัวร้าย คุณนายรัฐมนนตรี

-

เขียนโดย มิลินท์1712

วันที่ 12 มีนาคม พ.ศ. 2562 เวลา 06.07 น.

  13 ตอน
  0 วิจารณ์
  12.09K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มีนาคม พ.ศ. 2562 21.57 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) อาจารย์คิดจะฆ่าพวกผมเพื่อแย่งสมบัติไปคนเดียวใช่ไหม

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ
ขนาดตัวอักษร เล็ก กลาง ใหญ่ ใหญ่มาก

ฉันฮำเพลงสบายอารมณ์ในอ่างจากุชชี่ คิดว่าลูกไม้ตื้นๆ ของไอ้เด็กพวกนั้นจะทันฉันเหรอ ก็แค่งูเห่าตัวเดียว ฉันนี่เจ้าแม่งู! ตอนเด็กแม่เอาไปฝากยายเลี้ยงที่หมู่บ้านงูจงอาง จังหวัดขอนแก่น ไอ้หลามก็เคยจับมาแล้ว ตอนนั้นแค่ตกใจและต้องแสดงให้สมบทบาท ป่านนี้มันคงนอนตีพุงรอเจ้าบ่าวอยู่ในห้องหอแล้ว
 
            “พรุ่งนี้ฉันเล่นพวกนายหนักแน่เจ้าภีม เจ้าภัทร” นึกว่าใครที่ไหนคือลูกชายเขา ที่แท้ก็ไอ้เจ้าสองแฝดเทียมนี่เอง มิน่าล่ะถึงนามสกุลคุ้นๆ เหง้าหน้าก็ได้จากกันไม่มีเพี้ยน ผิดตรงที่ว่าไม่มีใครรู้เลยว่าเด็กสองคนนี้เป็นลูกชายคนใหญ่คนโต พวกเขาเป็นลูกที่อยู่ในเงาเหมือนสถานะของฉันตอนนี้ คนพี่นั้นออกจะนิ่งๆ หน่อย แต่เชื่อเหอะว่าแฝงความร้ายกาจไม่แพ้กัน ส่วนคนน้องตัวกะล่อนประจำห้อง สาวๆ ในโรงเรียนต่างกรี๊ดใหญ่ มีแต่ฉันนี่แหละที่ปวดหัวกับพวกแก๊งลุคเกอร์ไม่เว้นวัน ชอบยั่วโมโหเวลาสอนไม่พอ ยังกวนติ่งแม้เดินผ่านหน้าพวกมัน
 
            ไม่ใช่ความเกลียดชังหรอก เขาเรียกว่ารักดอกจึงหยอกเล่นเสียมากกว่า ถึงจะดื้อแสนดื้อก็เถอะฉันกลับรักไอ้เด็กกลุ่มนี้เป็นพิเศษ ก็เพราะหัวไว เรียนทัน ตอบคำถามได้ แถมส่งงานครบไม่มีโกง โดยเฉพาะเจ้าภีมหัวหน้าแก๊ง ใช้งานง่าย บอกอะไรทำให้หมด หลังจากนี้ไปไม่แน่เหมือนกัน
 
            “โว้ยยยยย” เสียงโวยวายดังมาจากห้องข้างๆ แน่นอนว่าเป็นห้องใครไม่ได้นอกจากไอ้สองแฝดที่บังอาจแกล้งฉัน ฉันรีบเอาเสื้อคลุมสีขาวมาใส่ก่อนจะเดินผิวปากออกไปยืนดู
 
            “ลุงแก้วเร็วๆ มันจะกัดเจ้าภีมแล้ว” เจ้าภัทรเต้นโหยงๆ ออกมานอกห้อง ลุงที่ไอ้เด็กกวนติ่งบอกถือถุงเข้าไปข้างในกล้าๆ กลัวๆ
 
            “ให้ช่วยอะไรไหมจ๊ะลูกรักของแม่” ฉันถามด้วยน้ำเสียงเย้ย
 
            “ยุ่ง!”
 
            “อยากยุ่งมีไรป๊ะ?” ฉันเดินผ่านเจ้าภัทรเข้าไปในห้อง วายร้ายกำลังขู่เจ้าภีมที่นั่งนิ่งบนเตียง
 
            “อย่าเข้าไปใกล้มันนะคุณติม” ลุงแก้วบอก แกถือเชือกกล้วย ลุงบ้าเหรอ คงคิดว่าไอ้เห่าจะกลัวเชือกกล้วยเหมือนงูหลามที่ฉันเคยเห็นว่าใช้เชือกกล้วยเส้นเล็กๆ จับจะอยู่
 
            “อยู่นิ่งๆ นะเจ้าภีม ถ้าเธอขยับนิดเดียวมันฉกเธอตายแน่” ฉันขู่ เจ้าภีมนั่งตัวแข็ง ฉันล่ะอดขำลูกศิษย์ตัวเองไม่ได้ ไอ้เด็กบื้อ ฉันรีดพิษมันแล้วยะ
 
            “อาจารย์อย่ามาขี้จุ๊น่า งูตัวนี้รีดพิษกับหักเขี้ยวแล้ว” เจ้าภัทรเสริมความรู้ อย่างน้อยมันก็ไม่เล่นฉันถึงตายน่า
 
            “เอ้าเหรอ? เอ๊... ทำไมหนูถึงรู้ล่ะลูก นี่คงไม่ใช่งูตัวเดียวกันที่อยู่ในห้องสมุดหรอกม้าง... เพราะตัวนั้นฉันฆ่าตายแขวนอยู่บนกำแพงโน่น” ดูเหมือนคำพูดของฉันจะใช้ได้ สีหน้าเจ้าภีมดูจะแย่ลงเรื่อยๆ
 
            “ไม่จริงอะ อาจารย์โกหก ลุงแก้วไปดูให้หน่อยครับ” เจ้าภัทรสั่ง ลุงแก้วออกไปดูสักพักก็กลับมาบอกว่าเห็นงูเห่าตัวเท่าแขนเด็กพาดอยู่บนกำแพงจริงๆ ไม่ได้ตั้งใจฆ่ามันนะ ฉันเหวี่ยงมันอัดผนังแรงไปหน่อย “อาจารย์คิดจะฆ่าพวกผมเพื่อแย่งสมบัติไปคนเดียวใช่ไหม ใจร้ายมากอะ”
 
            “โว้ๆ มากไปแล้วไอ้เด็กแสบ ฉันเนี่ยนะอยากจะได้สมบัติพ่อนาย ที่บ้านฉันไม่ได้จนเว้ย เงินเดือนฉันก็พอใช้ ไม่จำเป็นฉันไม่แต่งเข้าบ้านพ่อนายหรอก มันจำเป็นเข้าใจมะ?”
 
จริงๆ ไม่เคยพอใช้หรอก สมชื่อ ‘เงินเดือน’ ฉันเป็นหนึ่งในนั้นที่ต้องกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปไม่ก็ปลากระป๋องก่อนเงินเดือนจะออก และฉันก็มีกฎประจำตัวว่า ‘หาเงินใช้เองได้จะไม่ขอพ่อกับแม่เด็ดขาด’
 
            “แล้วอาจารย์เอาไอ้เห่านี่มาไว้ห้องพวกผมทำไม”
 
            “ฉันเหรอ บ้าหรือเปล่า ใครจะไปทำอะไรแบบนั้น แล้วนี่ไม่ใช่ไอ้เห่า นี่มันจงอางจ๊ะลูก” ฉันยักไหล่ หามาได้ยังไงนั้นเป็นความสามารถเฉพาะตัวจริงๆ ฉันไม่เอาถึงตายหรอกน่า
 
            “หยุดเถียงกันสักที ใครก็ได้เอาไอ้เห่าไอ้จงอางอะไรนี่ออกไปให้ผมทีเถอะ” เจ้าภีมคนกำลังเดือดร้อนเอ่ยแทรก ถือว่าสงสารหรอกนะฉันจึงค่อยๆ เดินไปหางูตัวนั้น ทำเสียงบางอย่างมันก็เอาหัวที่แผ่แม่เบี้ยลง ฉันลูบหัวมันเบาๆ แล้วจับส่วนหัวไว้ในมือ
 
            “แบร่!” เอาเข้าไปใกล้เจ้าภีม ไอ้เด็กนั่นถึงกับปาดเหงื่อ หน้าซีดยังกับไก่ต้ม ส่วนเจ้าภัทรถอยไกลระยะห้าเมตร ลุงแก้วยื่นถุงกระสอบเปิดปากรอ ทันทีที่เจ้างูเข้าไปอยู่ในนั้นลุงก็รีบปิดถุงก่อนจะเอาออกไปอย่างรวดเร็ว
 
            “เอะอะอะไรเสียงดังหะ?” คนเป็นพ่อที่ทำตัวเหมือนตำรวจจับผู้ร้ายในตอนจบโผล่หน้ามาถาม ฉันยักไหล่ไม่ตอบก่อนจะเดินผ่านเขาไปเข้าห้องตัวเอง ใช้หูแนบกำแพงห้อง เสียงงุ้งงิ้งฟังไม่ได้ความแต่เดาได้ว่าไอ้สองแสบน่าจะฟ้องอะไรบางอย่างกับพ่อของตน
 
            ช่างเหอะ! ใครสนกัน

 
ก็บอกแล้วอย่าซ่าส์กับแม่ว้อยยย
 
 
 
 
มันดีย์มากค่าคู้นนน 
 
 
IG : milin1712
 
อยากได้หนังสือ(สั่งได้ภายในสิ้นเดือนมีนาคม 62 เท่านั้น) ทักแชทเพจมิลินท์ได้เลยคร้า
 
จิ้ม >> เพจมิลินท์ 
จิ้ม >>วิธีการซื้ออีบุ๊ค MEB
 
 



 




ยัยตัวร้าย คุณนายรัฐมนตรี


มิลินท์


www.mebmarket.com


เขาคือรัฐมนตรีว่าการกระทรวงศึกษาธิการที่ฮอตสุดๆ ในเวลานี้ อายุ 37 ปี แต่หน้าตาเหมือนยี่สิบปลายๆ จะไม่ให้ฉันหวั่นไหวได้ยังไง วันแรกเขาก็จับฉันเข้าหอแบบไม่ทันตั้งตัว!









 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา