Believe

เขียนโดย หัวใจวาย

วันที่ 15 มีนาคม พ.ศ. 2562 เวลา 15.55 น.

21 ตอน

0 วิจารณ์

16.71K อ่าน

แก้ไขเมื่อ 15 มีนาคม พ.ศ. 2562 16.13 น. โดย เจ้าของนิยาย

6) ๖ ความเชื่อ - ๔ เวลายามค่ำกับเด็กร้อนวิชา (ต่อ)

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ความเชื่อ - ๔

“อูยย อูยย ‘จารย์ ซี๊ดด เดี๋ยวฮะ อึ๊ย!”

“อาาา เข้าแล้วว่ะ”

โชคชัยส่งท่อนรักเข้าสู่ร่างกายของเด็กรุ่นน้องได้สำเร็จพร้อมเสียงครางอย่างสุขสมและทรมาน โชคชัยยันร่างขึ้นเหยียดตรงและก้มมองหว่างขาขาวสะอาดของเด็กแว่นที่ถูกท่อนยาวสีคล้ำอัดจ่อ ร่องก้นของเด็กแว่นมีสีเรื่อแดงเล็กน้อยจากการถูกดุนดันหลายครั้ง เขาอยากกระเด้าโยกและลิ้มรสชาดิเร่าร้อนของเด็กรุ่นน้อง แต่เขายังทำไม่ได้เพราะร่างกายตรงหน้าหอบกระเส่าและครางอย่างทรมาน หลุมกว้างต้อนรับท่อนคล้ำด้วยการขมิบถี่รัวจนโชคชัยสะท้านวาบและฉีกยิ้มอย่างพอใจ เขายิ้มละโน้มตัวลงกระซิบกระซาบ

“รู้หรือยังว่าตอนที่ตูดโดนอัดเป็นไง?”

“คะ...คร้าบบ โคตรอึดอัดเลย อาาา”

“ดันลึกๆ ได้ยัง?”

“อือออ” เสียงนั้นครางออกมาราวกับไม่มีเรี่ยวแรง แต่โชคชัยก็รู้ดีว่าไม่ใช่ เพราะตอนนี้ก้นแข็งของเขาถูกมือเล็กเกาะกุมและดึงโยกเข้าหาหว่างขาขาวเนียน ใบหน้าเล็กก้มต่ำและจับจ้องหว่างขาตัวเองไม่วางตา “เย่อผมลึกๆ อืออออ”

โชคชัยจับร่างเล็กพิงผนัง ยกขาขาวเนียนทั้งสองแยกวางบนศอกทั้งสองของตนเอง ก้นเล็กเผยอกว้างขึ้นและทำมุมที่เหมาะแก่การจ้วงแทง

เขากางขาและเริ่มโยกสะโพกอีกครั้ง

ร่องก้นถูกหน้าท้องหนาแกร่งประกบอัดจนเสียงดังตั้บลั่นก้อง เสียงร้องครางที่มีแค่ อาา อือ และเสียงสูดปากอย่างเผ็ดร้อนดังระงมคลอแทรกไม่หยุด

โชคชัยแทบไม่รู้เลยว่าเวลาผ่านไปนานเท่าใดแล้ว ที่รู้ก็เพียงว่าแสงไฟในตึกเหลือเพียงไม่กี่ดวง ตอนนี้คงน่าจะใกล้หนึ่งทุ่ม เป็นเวลาที่คนออกไปหมดแล้ว

เขาคิดแล้วว่าเกมรักน่าจะรุนแรงขึ้นได้แล้ว เพราะคู่ซ้อมก็รั้งร่างกายเขาจนแทบไม่ได้ออกห่าง ทั้งแขนเล็กที่ดูไร้เรี่ยวแรงแต่ดึงรั้งสะโพกของเขาอย่างเอาแต่ใจ หรือขาขาวเนียนที่เกี่ยวกระหวัดราวกับหวงแหน

โชคชัยหยุดปาดเหงื่อที่หน้าผากครั้งหนึ่ง เขามองเด็กชายที่ทรงตัวนั่งหอบหายใจรุนแรงตรงหน้า ใบหน้านั้นดูทรมานแต่ก็ดูเว้าวอนความรุนแรงอยู่ในที

“อยากกดมิดแล้วว่ะ”

“ยังไม่มิดอีกเหรอครับ อือออ ผมไม่ไหวแล้ว”

“ถ้ามิดจะมันกว่านี้นะ ลองมั้ย?”

“แต่ผม...อื๊อ อ๊าาา”

โชคชัยรู้สึกสนุกที่ได้กลั่นแกล้งรุ่นน้องจอมยั่ว เมื่อชั่วโมงที่แล้วยังทำปากเก่งแต่ตอนนี้กลับดิ้นพล่านจนร่างเหยียดเกร็งสลับกับโก่งคู้ เอวบางบิดเร่ายามถูกอัดควง ยิ่งใบหน้ายิ่งเห็นได้ชัดว่ามีความสุขอย่างมากมาย ริมฝีปากอูมเผยอครางสลับเม้มแน่นยามถูกอัดลึก ดวงตามีน้ำตาคลอปริ่มจนเกือบจะหลั่งลงบนแก้มที่แดงสุก

โชคชัยดันร่างกายเข้าหาหว่างขาเนียนอย่างแข็งขันในขณะที่จ้องมองร่างเล็กเกร็งสะท้าน ในนที่สุดเขาก็บุกรุกเข้าไปได้สำเร็จ ร่างเล็กหอบคราง ปลายเท้าจิกเร็งในขณะที่ถูกสะโพกหนาควงคว้านลึกสุดลำ

“เดี๋ยวครับ อื๊ยยย ‘จารย์ อือ ไม่ไหวครับ ลึกมาก ผมเจ็บ”

“โทษที หน้าตาของมึงยั่วมากว่ะ” โชคชัยเอ่ยขอโทษขอโพยพร้อมกับดึงร่างกายที่แข็งแกร่งออกจากร่างเด็กชายครึ่งหนึ่ง ใบหน้าแดงคลายความเจ็บปวดลงอย่างเห็นได้ชัด “แต่ตอนกดมิดแม่งสุดยอดเลยว่ะ”

“อย่าหลงนะ ผมไม่อยากโดนไล่จีบ” รอยยิ้มปรากฏขึ้นมาอีกครั้ง

“ทะเล้นนะมึง”

โชคชัยลูบไล้หน้าท้องบางอย่างเบามือและไม่ลืมที่จะดันร่างกายกลับเข้าไปในร่างเล็กอีกครั้ง เขามองร่างเล็กที่ถูกกระทุ้งโยกอย่างชอบใจ เขาบีบขยำหน้าอกขาวที่เล็กไม่เต็มมือครู่หนึ่งก่อนจะเปลี่ยนมารูดท่อนรักของเด็กชายที่แกว่งส่ายอย่างไร้ทิศทางจนมันกระตุกและเริ่มถี่ขึ้นเรื่อยๆ

โชคชัยไม่ทันได้ยั้งมือ เขาแค่รู้สึกเพลินกับการปรนเปรอให้เด็กชาย ในที่สุด เด็กชายก็ทะลักความสุขไปโดยไม่ทันได้บอกกล่าวกัน

“อ๊าาา ดีจังครับ อาาา อือ”

น้ำใสและน้ำข้นเประเปื้อนนองเต้มหน้าท้องบาง มันสะท้อนแสงไฟยามที่ร่างเล็กขยับไหวและทำท่าจะไหลลงสู่พื้นโต๊ะ โชคชัยจึงดึงร่างเด็กชายขึ้นอย่างรวดเร็วจนแนบประกบกับร่างกายของเขาและช้อนร่างลอยขึ้น

“เหนี่ยวคอกูไว้นะ”

โชคชัยกางขาและเอนหลังเล็กน้อย ร่างของเด็กชายถูกยกแยกอ้าและปล่อยตกถี่เร็ว ช่องสวาทถูกบุกรุกสุดแรงต้าน

“อึ๊ยย อ๊าาา อาาา อาา เสียวฮะ”

แม้ท่าทางนี้จะไม่ได้เกิดจากเรี่ยวแรงของเด็กชายเลย แต่มันก็ดูคล้ายกับเด็กชายกำลังขย่มร่างของโชคชัยอย่างช่ำชอง จนโชคชัยต้องซบหน้ากับร่างเล็กและเกร็งสะท้าน

“อะ อะ ไม่ไหวแล้วว่ะ เสียวชิบหาย โอยย” โชคชัยครางและขยำก้นเด็กชายเต็มแรง เขายกบดกดคลึงก้นกับท่อนยาวอย่างเน้นถี่ หนักหน่วงจนท่อนแข็งกระตุกถี่ในร่างเด็กชาย “จะแตกแล้วว่ะ จะ...ซี๊ดดดด”

โชคชัยโอบแขนรอบร่างเล็กจนแน่นในขณะที่ส่งอีกมือไปดึงท่อนรักออกจากร่างเล็ก เขาว่องไวพอที่จะถอนมันออกก่อนที่จะทะลักความสุขออกมา

“อาาาา”

สายน้ำข้นพุ่งฉีดสะบัดใส่ก้นและหลังเด็กชายที่ถูกอุ้มจนชุ่มแฉะและไหลย้อยลงสู่พื้นอาคารที่มีฝุ่นจับบาง โชคชัยปล่อยตัวเด็กชายลงบนโต๊ะอีกครั้ง ใบหน้าแดงกล่ำของเด็กชายใต้แสงสว่างอ่อนๆ ดูคล้ายกำลังเขินอาย

“เป็นไงมั่ง?”

“สอนเร็วมากเลยฮะ ผมสมองช้า ตามไม่ทันหรอก”

“กูหมายถึงเจ็บมั้ย? กวนจริงนะ”

“เจ็บซิครับ คนโดนแทง ถ้าไม่เจ็บก็แปลกแล้วละ”

โชคชัยหัวเราะให้กับวาจาทะเล้นของเด็กชายและส่ายหัว

“งั้น วิชานี้มึงเอา F ไปละกัน”

“จะหาเรื่องสอนซ่อมก็บอกมาเถอะ สมองช้าแต่ไม่โง่นะครับ” เด็กชายเอ่ยตอบและดึงใบหน้ากร้าวดุของโชคชัยไปจูบอย่างแผ่วเบา “แล้วผมจะเอาฉากจบไปให้อ่านนะ”