ห้าดรุณี (ลงเว็บนี้กับเว็บเด็กดี)

-

เขียนโดย ณัฐพล

วันที่ 30 มีนาคม พ.ศ. 2562 เวลา 21.21 น.

  5 ตอน
  0 วิจารณ์
  5,234 อ่าน

แก้ไขเมื่อ 31 มีนาคม พ.ศ. 2562 21.38 น. โดย เจ้าของนิยาย

แชร์นิยาย Share Share Share

 

4) บทที่4 เรื่ิองที่ไม่สบายใจ

อ่านบทความตามต้นฉบับ อ่านบทความเฉพาะข้อความ

ณ ค่ายทหารจักรพงษ์ตอนนี้มีพลทหารหลายคนมาประจำการอยู่ในค่าย ครูฝึกยศชั้นประทวนคอยฝึกความเข้มแข็งให้แก่พลทหาร ในห้องทำงานของพันตรีหม่อมหลวง ธนากร นภาธรตอนนี้กำลังตรวจเอกสารที่พลทหาร จักราวุฒิ พิมพ์เอกสารมาให้ตน แต่ตนก็ดูเหมือนไม่สบายใจเรื่อง คำสั่งโยกย้าย แต่งตั้ง เสียมากกว่า ลูกสาวของนายทหารตอนนี้กำลังเล่นแบล็กเบอร์รี่คุยกันถูกคอจนผู้พันกรต้องปวดหัวกับงาน พิมพ์เพื่อนสนิทของพลอยใสชอบเล่นBB และคอยแจกID Pinให้หนุ่ม พิมพ์ชอบเล่นหวยสลากกินแบ่งรัฐบาลจนเป็นอาจินจนพลอยใสบอกให้ซื้อน้อยๆ หน่อยก็ยังเอ็ดตะโรใส่อีกฝ่าย

“พิมพ์ แกทำไรหรอ”

“เรากำลังซื้อเลขอยู่นะแก เห็นในข่าวนี่สิ เจ้าของร้านทองถูกlotteryสิบล้านบาท แจ้งตำรวจว่าถูกจริงๆ”

“แกก็เลยซื้อเสี่ยงโชคใช่ปะ”

อีกฝ่ายพยักหน้ารับ

“แกซื้อเลขไรอะ”

“40 04 ซื้อกลับนะ คนเราจะถูกไม่ถูกมันขึ้นกับดวงนะเว้ยพลอย”

เสียงหวานของอีกฝ่ายเงียบลงก่อนมีทหารหนุ่มเดินมา

“สวัสดีครับน้องพิมพ์คนสวย”

อีกฝ่ายหันหน้ามาทางคนเอ่ยทักทายเขาเป็นทหารหนุ่มรูปร่างสูง กำยำ ทหารหนุ่มคนนี้อายุสามสิบห้าแล้ว

“พี่บอย”เสียงหวานเอ่ย

“สวัสดีครับน้องพลอยใส คนน่ารัก”

พลอยใสทำสีหน้าเหมือนคนเบื่อโลกโดยที่ไม่สนใจใคร

“สวัสดีค่ะพี่บอย”

“จริงสิ พักนี้นายพันกรดูเครียดๆเรื่องงาน น้องพลอยโกรธเขาหรอที่เขาไม่มา”ทหารหนุ่มเอ่ยถามขึ้น

“เปล่าค่ะพี่บอย พลอยไม่สบายใจเรื่องการเงินอยู่นะคะ หลังพ่อเสียพลอยเองลำบากเรื่องเงินไม่พอใช้แต่พลอยจะสู้นะคะพี่บอย”พลอยใสบอก

พร้อมสูดลมหายใจฟอดใหญ่

“พ่อพี่ก็เสียไปยังเด็กเหมือนกันไม่คิดเลยว่าจะโตมาจะเป็นทหาร”

พลอยใสมองหน้าอีกฝ่ายตอนนี้เขาดูเข้มแข็งเคยผ่านเรื่องเลวร้าย

ณ บ้านตากอากาศหัวหินของหญิงยอ ปิ่นกำลังเดินเล่นชายหาด มองออกไปเห็นทะเล เธอเดินอยู่ท่ามกลางโดดเดี่ยว และในขณะนี้มีคนเรียกตามหลัง

“ปิ่น ปิ่น รอฉันด้วยสิ”

ปิ่นหยุดเดินหันมาทางอีกฝ่ายตามไล่หลังมา

“อ้าว กานต์เธอมาเดินเล่นเป็นเพื่อนฉันหรอ”

“ใช่ ช่วงนี้อากาศร้อนมากๆ ฉันว่านะโลกเราร้อนขึ้นแน่ๆเลย”

“ชั่งมันเถอะ กานต์เธอชอบมาเดินเล่นหรอ”กานต์สูดลมหายใจลึกๆ ก่อนจะตอบ

“ก็ชอบนะ ชอบดำน้ำด้วยชีวิตเรานี่ท้าทายหน่อยสิมันคุ้มนะ”

“อากาศที่นี่ตอนเช้าๆ สดชื่นมากๆ เลยเนอะ”

“ใช่นะ แล้วพี่กรสบายดีไหมละยัยปิ่น”กานต์ถามอีกฝ่าย

“ก็สบายดีนะพี่เขาได้ยศพันตรีด้วย เห็นว่าเครียดเรื่องงานอยู่นะจริงสิ กานต์ทำไมไม่ไปเรียนหมออนามัยละเห็นพี่ชายเธอเป็นหมอนี่เลยเสนอความคิด”ปิ่นตอบเรียบพร้อมผ่อนลมหายใจ

“แม่เรานะสิ อยากให้เราเป็นหมออนามัย เราเองคงไปเรียนจนจบสี่ปีโน่นแหล่ะถึงรักษา”

หมอหนุ่มเดินมาตามที่สองสาวคุยกันอยู่

“คุยเรื่องอะไรกันอยู่หรอสองสาว”หมอเล็กเอ่ยขึ้น

“พี่หมอเล็กคือกานต์คุยเรื่องเรียนหมออนามัยอยู่ค่ะ”กานต์บอก

“พี่แนะนำนะว่าให้เรียนแถวๆ ใกล้บ้านก็ได้”

“กานต์จะเรียนหมออนามัยจะได้ช่วยพี่เล็กหาเงินไม่ต้องให้พ่อแม่ลำบากใจ”

เล็กตบไปที่บ่าของน้องสาวส่วนน้องสาวของตนกำลังเล่นบีบีคุยกับเพื่อน เพื่อนของเธอนั้นต่างไปทำงานของตนเอง เล็กยิ้มให้กับน้องสาวก่อนเดินกลับมายังบ้านพัก

สองสาวมองเหลียวหลังไปทางหมอเล็ก พร้อมเดินไปอีกทางของตน

ทหารช่างประจำของกองร้อยกำลังซ่อมบำรุง ทหารแต่ละนายก็เดินสวนกับพันตรีหม่อมหลวงธนากรพร้อมทำความเคารพธนากรแต่กรไม่สนใจเขาเดินบึ่งตรงไปยังห้องผบ ซึ่งตอนนี้ผบยังนั่งอยู่บนโต๊ะ

“ท่านครับ ผมเอาเอกสารมาให้ครับ”ธนากรยื่นเอกสารมาให้ผบ.

ผบ.นั่งตรวจทานอ่านเอกสารคำสั่งด่วนก่อนเอ่ยถามอีกฝ่าย

“พลทหารของเรามีกี่นาย”

“ทั้งหมดมี350นายครับท่าน”ธนากรตอบอย่างฉะฉาน

“งั้นคุณไปเรียกพลทหารในค่ายของเรามาให้หมดเข้าใจไหม”

“ทราบครับ”ธนากรตอบอย่างเสียงดังก่อนตะเบ๊ะทำความเคารพก่อนเดินออกไป

ธนากรส่งเสียงร้องเรียกพลทหารทุกนายและแจ้งข่าวสองเรื่องคือ เรื่องขอกองกำลังไปรักษาความสงบในสามจังหวัดชายแดนใต้และอีกเรื่องคือป้องกันม๊อบชุดแดงที่โค่นล้มรัฐบาล ในขณะนี้เข้าสู่ฤดูฝนเต็มตัวแล้ว สายฝนโปรยกระหน่ำเพื่อล้างความร้อนตอนในช่วงฤดูร้อนที่แห้งแล้ง ธนากรชอบฤดูฝนมากๆเพราะดูสดชื่นไม่ร้อนอบอ้าวเปรียบเหมือนเตาอบขนม ผบมองผ่านหน้าต่างเห็นพลทหารทุกนายกำลังตั้งใจฟังอีกฝ่าย พอธนากรบอกข่าวให้แก่พลทหารแล้วก็แยกย้ายพร้อมชำเลืองมองมาที่นาฬิกาข้อมือ ตอนนี้เป็นเวลา สิบเอ็ดนาฬิกาห้าสิบนาที เหลืออีกไม่กี่นาทีเขาจะไปอุดหนุนร้านของแม่ค้าสาวคือ พลอยใสเขาเหลือบมองไปที่หน้าต่างอีกครั้ง ก่อนจะปิดแฟ้มเอกสารและเดินไปยังร้านของแม่ค้า   แม่ค้าสาวแหงนมองมาอีกฝ่ายก่อนกล่าว

“วันนี้จะรับอะไรดีคะคุณ”

ผู้พันกรมองเมนูอาหารก่อนเอ่ยกับแม่ค้าสาวที่ตอนนี้ทนร้อนแต่ใบหน้าของเธอยิ้มให้อีกฝ่าย

“วันนี้เอากะเพราไก่ไข่ดาวสุกๆ พิเศษ จานหนึ่ง”กรสั่งอาหารให้กับแม่ค้าก่อนเดินไปยังโต๊ะเขาหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูว่ามีใครไลน์มา เขาเปิดดูรูปของปิ่นที่กำลังไปเที่ยวทะเลที่อีกฝ่ายส่งมา

“ยัยปิ่นนี่ตั้งแต่พี่ยุ่งงานก็ชวนกันไปหัวหินเลยเนอะยัยเฉิ่ม”

กรเลื่อนลงมาเห็นผบ.ทบ ไลน์สั่งมาว่า ให้ตรวจงานตอนเวลาบ่ายสองตอนนี้เจ้าตัวดูเครียดมากๆกับงาน ในขณะที่พลอยใสกำลังทำกะเพราให้อีกฝ่ายเขาทำจนเสร็จแล้วมาเสริฟอีกฝ่ายที่โต๊ะ

“ผู้พันกรเป็นอะไรหรอคะ วันนี้ถึงดูเครียดๆ”

“วันนี้เครียดกับงานอยู่นะพลอย”กรบอกให้แห่แม่ค้าสาว

ในบรรยากาศตอนนี้ฝนตกอีกรอบ สายฝนตกลงมาสลับแรงและปอยๆเสียงในตอนนี้เงียบ ส่วนแม่ค้าสาวก็คุยกับแม่ของตนในท่ามกลางเสียงฝนที่ตกลงมา

‘ทั้งสองอยู่ในความเงียบสงัดโดยไม่พูดใดๆ อีกฝ่ายได้แต่เลื่อนรูปในโทรศัพท์ที่น้องสาวของตนส่งมาในไลน์’

“นั่นใครหรอคะ”พลอยใสเอ่ยถาม

“น้องสาวของผมเองเขาไปเที่ยวที่หัวหิน เป็นบ้านน้าผม”

“หรอคะแกคงจะคิดถึงคุณมากๆเลยนะคะ”พลอยใสถามอีกฝ่าย

“ครับ ปีนี้ฝนตกไม่หยุดเลย เห็นได้ยินมาว่าปรากฎการณ์ลาบีญ่าเข้ามาบ้านเราแล้วละมั๊งครับ”กรบอก

 แม่ค้าสาวก็พยักหน้าแทนคำตอบก่อนจะเช็ดโต๊ะพลางๆเผื่อมี ลูกค้าเข้ามาในร้านสักพัก ผู้พันเกมส์ ก็เดินเข้ามา

“ผู้พันจะเอาอะไรหรอคะวันนี้”เสียงหวานของแม่ค้าเอ่ยขึ้น

ผู้พันเกมส์ดูในเมนูอาหารก่อนจะเอ่ยสั่ง

“เอาสุกี้ทะเล พิเศษ1 จาน”

ผู้พันเกมส์เดินมานั่งโต๊ะเดียวกันกับผู้พันกรนั่งอยู่จึงแวะเอ่ยกับเพื่อนร่วมงาน

“สวัสดีครับผู้พันกร”ผู้พันเกมส์ทักทาย

“สวัสดีครับคุณเกมส์มาทานร้านนี้เป็นประจำหรอ”กรเอ่ยถามอีกฝ่าย

“เปล่าครับ วันนี้ผมไม่ได้ไปกินข้าวนอกบ้านผมนะอยากมีเรื่องปรึกษาคือเรื่องการโยกย้ายพลทหารนะครับ คุณกรจะคัดค้านหรือจะบริหารยังไงครับ”

“ผมคิดว่า คงให้พลทหาร20นายไปคุ้มกันและให้ไปลงไปดูแลความสงบละกันนะ”

“ก็ดีนี่ ผมก็คิดเหมือนกัน งั้นผมไปก่อนนะครับ”

ผู้พันเกมส์ลุกขึ้นก่อนส่งยิ้มให้อีกฝ่ายพร้อมเดินจากไปปล่อยให้กรนั่งคิดหาวิถีทาง

 บ้านพักตากอากาศของหญิงยอตอนนี้ต้อนรับแขกกันอย่างล้นหลาม เจ้าขจรศักดิ์เดินตรงมายังทั้งสองคนเขาพูดภาษาถิ่นทางภาคเหนือ

“อี่น้องสองคนมาอู้อะหยังกั๋นอยู่หม่องนี้”

ทำเอาสองสาวอึ้งและไม่รู้เลยว่าอีกฝ่ายพูดว่าอะไร

“ขอแปลเป็นภาษาไทยหน่อยค่ะเจ้าขจร”

เจ้าขจรทำเสียงฮึดฮัดก่อนเอ่ย

“น้องๆสองคนมาคุยอะไรกันอยู่ตรงนี้หรอ”

ปิ่นเอ่ยตอบพร้อมทำสีหน้าฝืนยิ้ม

“คุยเรื่องยัยกานต์นะคะเจ้าขจร ตอนนี้กานต์เขาไม่มีงานทำเลยค่ะ เจ้าขจรคะเจ้าทำงานอะไรหรอคะ”

เจ้าขจรศักดิ์มองหน้ากานต์ก่อนเอ่ย

“ฉันไม่ได้ทำงานพอดีทรัพย์สมบัติจากเจ้าคำฟ้าอยู่พอสมควร ขาดแต่แม่ศรีเรือนคนรู้ใจที่เอาไว้ผลิตทายาทรุ่นต่อไปแค่นี้พอใจแล้ว”

กานต์มณีแขวะพร้อมทำท่าอยากอ้วก

“กานต์แกแพ้ท้องหรอ”

“บ้า ใครจะกล้าไปท้องกับเจ้าขจรละ ระวังเถอะฟ้าจะมา”กานต์ประชด

พอสิ้นเสียงฟ้าก็เดินตรงมายังเจ้าขจรยืนอยู่พร้อมเอามือควงแขน

“พี่ขจรมาอยู่ตรงนี้เองหรอคะ”

“ใช่ น้องฟ้าพี่ว่าน้องไปรอพี่ตรงโน้นเลย”

ฟ้ามองหน้าสองสาวอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนที่เจ้าขจรศักดิ์จะลากเธอไป

“เห้อแฟนกันก็แบบนี้แหล่ะ อย่าไปสนใจเลยนะยัยกานต์”

กานต์เองก็มองเจ้าขจรอย่างไม่หายด้วยอีกใจยังเป็นห่วง

“ไปสิกานต์”

“ค่ะๆ”

เจ้าขจรศักดิ์มองตามหลังก่อนจะหันมาคุยกับฟ้า

“อี่น้อง ไปหื้ออะหยังเขา”เจ้าขจรดุอีกฝ่าย

“บ่ได้เฮ็ดอะหยัง แม่หญิงพวกนั่นเปิ้นเป๋นไผ๋ก่บ่ฮู้”ฟ้าบอกพร้อมไม่สบอารมณ์

“งั้นอ้ายไป๋ก่อนเน้อ”

เจ้าขจรเดินจากไปทิ้งให้ฟ้าอยู่เพียงลำพังคนเดียว

 ณ วังนภาธร ตอนนี้ไม่มีใครอยู่ในวังนอกจากโอม คนสวนกำลังตัดแต่งต้นไม้ ท่ามกลางแสงแดด ม.ล.แม้นวาดก็เดินออกมาทำเสียงเอะอะโวยวาย

“นี่นาย คนในวังนี้หายไปไหนหมด ทำไมมีแต่พวกทาสอยู่ละ”

โอมหยุดชะงักก่อนหันมาดู

“คุณผู้หญิงขอรับ คนในวังนี้เขาไปเที่ยวที่หัวหินโน่นครับ เขาไม่อยู่หรอก”

“นี่แล้วเขาจะกลับมาตอนไหนยะ”

“ไม่ทราบนะครับคุณทำไมไม่ถามเขาเอาเองละ”

แม้นวาดชี้หน้าโอมก่อนเดินออกไป

โอมยืนงงกับท่าทีของแม้นวาดเขาเองเคยคิดนะว่าอยากเอาเธอมาเป็นภรรยา

“คุณวาดนี่ คนอะไร สวยก็สวยเดี๋ยวจับทำเมียซะเลย” โอมบ่น

 บ้านพักตากอากาศหัวหินของหญิงยอกานต์มณีกับภาวินีกำลังเดินมา พร้อมพูดคุยกันหลายเรื่อง ทั้งเรื่องของคุณหมอเล็กและลง

มาถึงเรื่องผู้พันกร ทั้งสองคนถึงกับยืนยิ้มเรื่องผู้พันกร ปิ่นนั้นเคยเห็นหน้าของว่าที่พี่สะใภ้ของตัวเองแล้ว

“ปิ่น ข่าวคราวพี่กรเป็นยังไงหรอ”

“ก็เห็นว่าช่วงนี้เครียดๆนะ แต่ได้เห็นแฟนพี่เขาด้วยละ”

กานต์ยิ้มแป้นก่อนเอ่ยถาม

“แล้วแฟนคุณกรชื่ออะไรหรอ”

“ชื่อพลอยสวยหรือพลอยใสนี่แหล่ะ เขาจบแค่ม.6เห็นว่าเป็นแม่ค้าร้านอาหารตามสั่งมั๊ง”ปิ่นบอก

หญิงยอเดินตามหาทั้งสองคนด้วยความเป็นห่วง

“กานต์มาอยู่ตรงนี้เองหรอลูก รู้ไหมว่าแม่เป็นห่วง”

“ค่ะ แม่คะ เจ้าคำฟ้าเขาคือใครหรอคะ แม่ช่วยเล่าให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ” กานต์ถามมารดาของตน

หญิงยอผ่อนลมหายใจก่อนเล่าเรื่องที่ผ่านมา

“คือว่าแบบนี้นะ เจ้าคำฟ้าเป็นเจ้ามาจากเชียงใหม่ แล้วเป็นคู่หมั้นของคุณยายเยาวลักษณ์ไง แต่แรกถอนหมั้นเพราะเจ้าคำฟ้ารักน้าฟองแข แต่ฟองแขหนีไปแต่งงานกับคุณชายยิ่งศักดิ์ไง ส่วนคุณยายเยาว์ต้องมารอรักกับเจ้าคำฟ้าไงละลูก”

“งง แม่คะแล้วคุณชายยิ่งศักดิ์คือใครคะ”ปิ่นถาม

“คุณชายยิ่งศักดิ์คือ พ่อของน้าโสมภาไงละปิ่น”

“หรอคะน้าหญิงยอ”ปิ่นตอบ

“แล้วน้าโสมทำไมถึงพาลเกลียดแม่กับน้าหญิงยอละคะ”ปิ่นสงสัย

“คิดว่า ป้าโฉมแย่งแฟนของพ่อของน้าโสมไง ไม่คิดไม่ฝันเลยว่า น้าโสมจะได้รับผลกรรมทั้งๆ ที่เข้าใจผิดตอนนี้น้าโสมก็จากโลกนี้ไปนานแล้วเนอะแม่เองก็คิดถึงน้าโสมจัง”

“เป็นเรื่องที่ดูน่าเศร้าเลยนะคะแล้วแม่เป็นลูกของยายเยาว์หรอคะ”ปิ่นถามอีกฝ่าย

“ไม่ใช่แม่เธอนะเป็นบุตรของแม่ปลื้มต่างหาก”

ปิ่นทำสีหน้าท่าทางตกใจกับสิ่งที่เอ่ยขึ้น

“ยายปลื้มหรอคะคุณน้า”

หญิงยอรีบพยักหน้า

“ใช่แล้วปิ่นนี่แม่เธอไม่เคยเล่าเรื่องนี้เลยหรอ”หญิงยอถาม

ปิ่นส่ายหน้าไปมา ในตอนนี้กานต์ได้แต่มองดูปูลมริมชายหาด

“แย่ละสินะ แม่เธอนี่ก็เอาเรื่องตอนท้องแรกก็อ้างว่าไม่ได้ท้อง แย่ๆ”หญิงยอบ่น

กานต์ผ่อนลมหายใจเบาๆแล้วมองหน้ามาทางปิ่นก่อนจะเดินมาหยุดอยู่ที่บ้านพักตากอากาศ

  ค่ายจักรพงษ์ ห้องทำงานของพันตรีหม่อมหลวงธนากร ตอนนี้มีกองเอกสารใหญ่โต แฟ้มเอกสารที่สำคัญๆ ตอนนี้เขาเปิดเครื่องคอมพิวเตอร์ขึ้นมาเพื่อที่จะพิมพ์เอกสารหนังสือราชการภายนอกของกรมทหารราบ  เขาดูเครียดๆ กับคำสั่งของผบ.ของค่ายทหาร มีเสียงไอกระแอมดังขึ้น

“ขออนุญาตครับ นี่คำสั่งของกองบัญชาการสูงสุดครับ”เสียงทุ้มเอ่ย

“คำสั่งอะไรหรอ”ธนากรถามอีกฝ่าย

“คำสั่งพาพลทหารไปปฎิบัติหน้าที่ในสามจังหวัดชายแดนใต้ครับ” พลทหารบอก

ธนากรอ่านคำสั่งพร้อมโบกมือไล่ให้อีกฝ่ายออกไป

“รับทราบครับ”พลทหารบอกเสียงดังฟังชัดพร้อมตะเบ๊ะทำความเคารพ ก่อนพลทหารนายนั้นออกจากห้องไป  ธนากรนั่งนิ่งพร้อมคิดถึงเรื่องน้องสาวของตน ก่อนจะสลัดไล่ความคิดออกไปแล้วตั้งใจทำงานเพื่อพ่อแม่ของเขาผู้พันเกมส์เดินมาตบที่บ่าของธนากร ธนากรมองหน้าอีกฝ่าย

“คุณกร มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ”

“ไม่นี่ครับ คุณเกมส์ไม่ไปจีบพลอยใสหรอครับ”

เกมส์ถอนหายใจเฮือกใหญ่ก่อนเอ่ย

“พลอยเขาก็มีธุระของเขา ตอนเย็นผมกะว่าจะชวนพลอยใสไปดูหนังสักเรื่องครับไม่ทราบว่า คุณกรจะไปด้วยไหมครับ”

ธนากรก้มหน้าก้มตาดูเอกสารในแฟ้มก่อนส่ายหน้าไปมา

“ไม่ครับพอดีงานผมเยอะมากๆ คุณเกมส์ไปเถอะครับ”กรบอกก่อนไม่สนใจอะไรเอาแต่นั่งตรวจทานเอกสารว่าผิดตรงไหนจะได้แก้ ดนัยเดินเข้ามาพร้อมเอ่ยกับเพื่อนสนิท

“ว่าไงกรเพื่อนรัก นายจะให้ฉันช่วยไหม”ดนัยอาสาเพื่ออยากช่วยเพื่อน

“ไม่วะ ขอบคุณนะ”

“จริงสิกรนายคิดอะไรกับพลอยใสหรอ”ดนัยเอ่ยถามเพื่อน

“ไม่รู้สิ เขาจะไปกับใครเราไม่สนหรอก”ธนากรบอกก

“จริงนะ เมื่อกี้ได้ยินผู้พันเกมส์จะชวนพลอยใสไปดูหนังด้วยนี่”

“แล้วไงหรือว่านายคิดว่าเรากับเกมส์เป็นคู่แข่งที่จะมาจีบพลอยใสหรอ”

ดนัยพยักหน้ารับ ธนากรเองใจหนึ่งก็ชอบพลอยใสแต่ก็มีอาการหึงหวง

“อืม คงจะเป็นแบบนั้นมั๊งถ้าเราว่ามาแบบนี้”

“สรุปว่านายชอบพลอยใสใช่ไหม”

“ถ้าจะบอกว่าใช่ นายจะว่ายังไงละ ไปทำงานเลยเพื่อน” ธนากรไล่ดนัยให้กับไปนั่งโต๊ะทำงาน ดนัยรู้อยู่แล้วว่า เพื่อนรักชอบพลอยใส

 หญิงเปลวกนก ชายภา คุณปิ่น ก็ได้เวลาร่ำลากันเพราะทั้งสามจะกลับไปวังนภาธรเสียแล้ว

“กานต์ เราจะกลับไปวังนภาธรแล้วนะ เราคงได้พบกันอีกนะ”

“หญิงยอ ดูแลตัวเองด้วยนะ”หญิงเปลวเอ่ย

“ปิ่นเราขอโอบกอดได้ไหมให้หายคิดถึง”กานต์บอกพร้อมสวมกอดอีกฝ่าย

เสียงรถสตาร์ทเครื่องทั้งสามคนนั้นกำลังหันมาทางรถยนต์ คนขับรถคือนายจ่อยเอ่ยขึ้น

“คุณชาย คุณหญิง ได้เวลากลับแล้วนะครับ”

“ขอบคุณมากนายจ่อย น้องภูดูแลตัวเองด้วยนะ”

“ครับโชคดีนะพี่ภา”

ตอนนี้ทั้งสามคนขึ้นรถแล้ว ปิ่นโบกมือลาอีกฝ่าย กานต์น้ำตาไหลอาบแก้ม

“บายนะปิ่น คงได้เจอกันอีก”

บ้านพักตากอากาศหญิงยอเงียบลงเมื่อรถอีกคันเคลื่อนออกไปตามทางถนน

 และแล้วรถที่ทั้งสามคนนั่งก็เคลื่อนเข้าสู่วังนภาธร

“ในที่สุดเราก็มาถึงวังซะที”

“ใช่ค่ะคุณ เปลวคิดถึงที่นี่มากๆ เลย”เปลวเสริม

“ปิ่นก็คิดถึงบ้านเหมือนกันนะคะ”ปิ่นบอก

ก่อนที่ทั้งสามจะขนสัมภาระกระเป๋าลงมาจากรถ แม้นวาดก็เดินมาเพื่อถากถางอีกฝ่าย

“มาถึงแล้วหรอยะ ยัยปิ่นอนง”

“ใช่ นี่เห็นด้วยหรอนึกว่าตาบอดเสียอีก”ปิ่นย้อนอีกฝ่าย

“นี่ฉันตาไม่บอดนี่ยะ ตอนที่เธอไม่อยู่ฉันนะแอบไปนอนห้องเธอได้กลิ่นน้ำหอมด้วย”

“นี่ สามหาวจริงๆ คนไร้ยางอาย ยัยหน้าด้าน กล้าไปนอนที่นอนของคนอื่นพ่อคะแม่คะ เรากลับเข้าบ้านกัน อย่าไปสนใจสุนัขปากปีจอเลยค่ะ”

ปิ่นรีบพาพ่อแม่กลับเข้าไปในบ้านทันที ส่วนแม้นวาดทำท่าทางกริ๊ดกร๊าดและมองไปทางที่ทั้งสามคนเดินเข้าบ้าน

ปิ่นเข้ามาในบ้าน หัวเราะอย่างชอบอกชอบใจ ที่แกล้งยัยนางร้ายได้

“ปิ่นแม่คิดว่าไปแกล้งเขาแรงหรือเปล่า”เปลวตักเตือนบุตรสาว

“ไม่นี่คะแม่ ไม่เคยดูขิงก็ราข่าก็แรงหรอคะ เขาเอาเราคืน เราต้องเอาเขาคืนเช่นกัน”

“มันก็ใช่ของลูกนะคุณสมัยนี้ใครหัวอ่อนก็แพ้ใครรู้ทันก็ชนะ”ชายภาเสริม

“ใช่ค่ะพ่อ หนูรักพ่อนะคะ”

“พ่อลูกคู่นี้ เอาเถอะๆจะทำอะไรก็ค่อยว่ากัน”

ชายภายิ้มให้บุตรสาวก่อนหันมาอ่านหนังสือพิมพ์ในอินเทอร์เน็ต ส่วนเปลวกนกกำลังทำอาหารให้อีกฝ่ายทานโดยมีปิ่นมาช่วยอีกแรง

 

คำยืนยันของเจ้าของนิยาย

✓ เรื่องนี้ฉันแต่งขึ้นเอง

คำวิจารณ์

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถเขียนวิจารณ์ได้


รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
คำวิจารณ์เพิ่มเติม...

โหวต

เนื้อเรื่องมีความน่าสนใจ
0 /10
ความถูกต้องในการใช้ภาษา
0 /10
ภาษาที่ใช้น่าอ่าน
0 /10

* ต้องล็อกอินก่อนครับ ถึงสามารถโหวดได้


แบบสำรวจ

คุณคิดยังไงกับนิยายเรื่องนี้

* สามารถกรอกแบบสำรวจโดยไม่ต้องเป็นสมาชิกก็ได้ครับ

 

 
รอสักครู่กำลังโหลดข้อมูล
ข้อความ : เลือกเล่นเสียง
สนทนา